خودکفایی موزی به همین سادگی!

خراسان: خیلی ساده است، ما در کشور سالانه حدود ۵۰۰ میلیون دلار برای واردات موز هزینه می کنیم .این رقم در آمار رسمی آمده است این که تا چه حد صحت دارد الله اعلم! اما اگر به آمار رسمی شک هم بکنیم قطعا رقم خروج ارز برای واردات موز باید بیش از این باشد.

این درحالی است که ظرفیت تولید موز در کشور وجود دارد. شهرستان زرآباد در استان سیستان و بلوچستان و منطقه وسیعی از نوار جنوبی این استان از زرآباد تا باهوکلات در مجاورت مرز پاکستان ظرفیت قابل توجهی برای تولید موز دارد اتفاقا موز تولیدی این منطقه از انواع موز وارداتی، کیفیت بالاتری هم دارد اما تولیدکنندگان موز در سیستان و بلوچستان در نهایت تنگدستی و نبود و کمبود امکانات سالانه نزدیک به ۸۰۰ هزار تن موز تولید می کنند.

از جمله گرفتاری های تولیدکنندگان موز در سیستان و بلوچستان بی آبی است .سد پیشین در همین منطقه اکنون ۱۷۵ میلیون مترمکعب ذخیره آب دارد که در صورت انتقال به اراضی باغی و کشاورزی منطقه، ۶ هزار هکتار از اراضی منطقه باهوکلات را سیراب می کند و تولید موز را به شدت افزایش می دهد.

چنین ظرفیت بزرگی در سیستان و بلوچستان معطل یک کانال آب رسانی چند کیلومتری از سد پیشین به اراضی و باغ های منطقه باهو کلات است کارشناسان می گویند، در صورت تامین آب، قطب تولید موز کشور به ظرفیتی خواهد رسید که علاوه بر تامین نیاز داخلی امکان صادرات موز را نیز فراهم کند.

اکنون می توان این پرسش را مطرح کرد که مگر احداث این کانال انتقال آب چقدر هزینه دارد؟ آیا از 500 میلیون دلار بیشتر است؟ 500 میلیون دلار با نرخ این روزهای ارز یعنی چیزی حدود 12 هزار میلیارد تومان!