۳ مهاجم یا ۲ مهاجم، فرهاد در دوراهی
حتی اگر استقلال بازی با ذوب‌آهن را هم برده بود، نمی‌شد ادعا کرد به واسطه اثرات روحی ناشی از آن پیروزی برنده قطعی دربی است و از این بازی نیز سربلند بیرون خواهد آمد.
ایران ورزشی: حتی اگر استقلال بازی با ذوب‌آهن را هم برده بود، نمی‌شد ادعا کرد به واسطه اثرات روحی ناشی از آن پیروزی برنده قطعی دربی است و از این بازی نیز سربلند بیرون خواهد آمد. دربی (شهرآورد امروزی) شرایط و فضای خاص خود را دارد و در تاریخ تقابل‌های دو تیم بارها نتایجی رقم خورده که با تحلیل کارشناسی و فنی در تضاد بوده است.
این بازی آنقدر مهم است که پیروزی در آن فارغ از هر نتیجه‌ای که آخر فصل رقم بخورد؛ اعتبار یک تیم را افزایش خواهد داد و جایگاه سرمربی‌اش را محکم خواهد کرد.
نه اینکه صرفاً عیار استقلال با برتری در دربی سنجیده شود؛ هرگز اینطور نیست و ارزیابی احوالات یک تیم باید براساس سلسله نتایجی که در طول فصل رقم می‌خورد، انجام شود اما فضای خاص این بازی و اثرات روحی ناشی از برتری در آن تحلیل درباره محتوای یک تیم را بعد از برد احتمالی در این بازی خاص تغییر می‌دهد و استقلال و سرمربی‌اش نیز از این قاعده مستثنی نیستند. بی‌تعارف اگر مجیدی برنده این بازی باشد، بهره بیشتری نسبت به بازیکنانش از نتیجه این بازی خواهد برد.
به دست آوردن ۳ امتیاز این بازی اما ساده به دست نمی‌آید و اینطور نیست که اگر استقلال به قول اغلب پیشکسوتانش، بهترین‌های لیگ برتر را دور هم جمع کرده و عالی‌ترین مهاجمان را در اختیار دارد، از پیش برنده این بازی باشد.
برتری بر پرسپولیس ولو در ضعیف‌ترین شرایط فنی خود نیز مستلزم برنامه‌ریزی دقیق است و تاریخ بارها به استقلال ثابت کرده که حتی یک رقیب متوسط نیز می‌تواند شانس و اقبال پیروزی در این بازی خاص را داشته باشد، چه رسد به اینکه اکنون پرسپولیس از بعد فنی یکی از قابل احترام‌ترین تیم‌های فوتبال ایران و حتی آسیا محسوب می‌شود که قدر مسلم دستیابی به پیروزی مقابل چنین تیم باکیفیتی مستلزم ارزیابی دقیق است.
آنچه فرهاد مجیدی را بعد از باختی تلخ مقابل ذوب‌آهن احتمالاً به سمت پیروزی در این بازی خواهد فرستاد، به کارگیری ترکیبی ایده‌آل و منطقی است.
فرهاد در لیگ قهرمانان آسیا گاه با ۳ مهاجم تیمش را مقابل رقبا قرار داد که این روش همچون شمشیر دولبه عمل کرد. مجیدی در مقاطعی با این روش توانست گل‌های متعددی به حریف تحمیل کند و برنده از میدان خارج شود و گاهی هم به بن‌بست خورد و به رغم رسیدن به گل‌های متعدد بازنده میدان لقب گرفت (نمونه‌اش شکست ۴ بر ۳ مقابل الدوحیل).
بعد از آن نیز فرهاد مجیدی با همان روش تیمش را وارد لیگ کرد اما عایدی او از بازی دادن به ۳ مهاجم در ترکیب اصلی چیزی جز شکست نبود. فرهاد در بازی با ذوب‌آهن از ابتدا قایدی، دیاباته و خاقانی را در ترکیب اصلی قرار داد و در ادامه نیز مطهری را وارد ترکیب کرد.
تجربیاتی از این دست قطعاً باید مجیدی را به سمت انتخاب روشی منطقی‌تر سوق دهد اما روشن نیست که سرمربی استقلال برای بازی مقابل رقیب سنتی از همان حربه دلخواه خود بهره بگیرد یا اینکه به سمت انتخاب روشی عاقلانه‌تر حرکت کند. بیلان کاری او تا امروز در استقلال به ما می‌فهماند که احتمالاً در دربی هم گرایش بیشتری به بازی گرفتن از ۳ مهاجم خواهد داشت اما دور از ذهن هم نیست که شکست مقابل ذوب‌آهن تا حدی فرهاد را به سمت احتیاط سوق دهد تا در روزی که آرش رضاوند را هم در اختیار ندارد، با افزایش تعداد هافبک‌های خود به نوعی آن نقطه را به سمت استقلال سنگین کند.
مأموریتی که اگر به خوبی انجام شود، می‌تواند شانس استقلال برای رسیدن به پیروزی در این بازی را فزونی بخشد. شاید به زعم استقلالی‌ها برخورداری پرسپولیس از مهاجمانی همچون آل‌کثیر و مغانی در خط حمله موهبتی بزرگ برای رقیب سنتی باشد اما پرسپولیس یک خط عقب‌تر ضربه‌های کاری را به رقبای خود وارد می‌آورد. جایی از عالیشاه، ترابی و امیری بهره می‌گیرد و در کنار آنها عناصری همچون پهلوان را هم قرار می‌دهد.
مع‌الوصف رویکرد مجیدی در مواجهه با دربی باید با دیگر بازی‌ها متفاوت باشد بخصوص در مقابل تیمی که در آسیا نیز نمایش اقتدار‌برانگیزی داشت. پرسپولیس در حقیقت سخت‌ترین حریف استقلال در یک ماه اخیر است. دشوار‌تر از الدوحیل قطر و الاهلی عربستان و تیغ‌دار‌تر از ذوب‌آهن که موفق شد با ضدحملات مرگبارش استقلال را به زانو درآورد.
مجیدی باید برای این بازی تصمیم‌های بی‌نقصی اتخاذ کند. نه فقط در انتخاب ترکیب اصلی. تعویض‌ها نیز باید منطق و پیش‌بینی پشت خود داشته باشد.
ارسال نظر