گواردیولا چگونه فینال را باخت؟

ایران ورزشی: پپ گواردیولا دقیقاً می‌دانست اگر قمار بزرگش در لیگ قهرمانان جواب ندهد، با چه انتقادی روبه‌رو می‌شود. مربی منچسترسیتی در ۱۰ سال اخیری که پس از آخرین قهرمانی‌اش با بارسلونا در لیگ قهرمانان پشت سر گذاشته، به این متهم شده که «بیش از حد فکر می‌کند.»

تیم او امسال روندی عالی تا فینال داشت و توانست بوروسیادورتموند و پاری‌سن‌ژرمن را شکست دهد. با این حال گواردیولا نتوانست جلو خود را بگیرد و در فینال دست به یک تغییر تاکتیکی زد.

شاید او بیش از حد برای فینال تمام‌انگلیسی در پورتو فرصت داشت، به همین دلیل بود که همه سناریوهای ممکن را بررسی کرد. شاید او تلاش کرد پس از دو شکست مقابل چلسی توماس توخل، تلاش کند دست او را بخواند. شاید هم او می‌خواست نشان دهد نابغه است و دست به پروژه‌ای متکبرانه زد.

واقعیت هرچه باشد تصمیم گواردیولا برای اینکه تیمش را بدون هافبک دفاعی به زمین بفرستد، بسیار سنگین تمام شد. او سیستمی که باعث شده بود فصل‌شان متحول شود، قهرمان لیگ برتر شوند و به بهترین عملکردشان در اروپا برسند را به شکلی توضیح‌ناپذیر کنار گذاشت؛ آن هم در بزرگترین بازی تاریخ باشگاه. نه فرناندینیو و نه رودری حاضر نبودند از خط دفاعی مراقبت کنند. ایلکای گون‌دوغان که بیشتر تهاجمی فکر می‌کند تا تدافعی، به عقب آورده شده بود تا پایه خط میانی را تشکیل دهد.

سیتی در این فصل ۶۰ بازی انجام داده بود و تنها یک‌بار شده بود رودری و فرناندینیو، هیچ‌کدام در ترکیب این تیم نباشند؛ آن هم در برد ۳ بر صفر مقابل المپیاکوس در ماه نوامبر بود.

اما چلسی رقیبی کاملاً متفاوت با این تیم یونانی بود. آنها در نیمه اول، حاکم مطلق میانه میدان بودند.

گواردیولا پیش از بازی تلاش کرد بازیکنانش را در اولین فینال سیتی در لیگ قهرمانان آرام کند. اما آرامش او کمی بعد از بین رفت. گواردیولا آستین‌هایش را بالا زده بود و تلاش می‌کرد حرکت تیمش را از کنار زمین رهبری کند. او به تک‌تک بازیکنان در زمین اشاره می‌کرد و به آنها دستور می‌داد.

تیم او هم مانند خود او پرآشوب شده بود. آنها نمی‌دانستند هنگامی که توپ را ندارند، چه کار انجام دهند. بدون حضور هافبک تخریب‌کننده در ترکیب سیتی، انگولو کانته به‌راحتی دست به هر کاری می‌زد، همه توپ‌های سرگردان را می‌گرفت و تیم توخل را به پیش می‌راند.

آنها ممکن بود زودتر از گل چلسی ضربه بخورند؛ البته اگر تیمو ورنر در فرم آربی‌لایپزیگ به‌سر می‌برد. اما این مهاجم آلمانی در فرم چلسی‌اش بازی کرد و روی پاس رو به عقب بن چیلول ضربه‌ای فاجعه‌بار به توپ زد.

سیتی هیچ شباهتی به تیمی نداشت که بار دیگر قهرمان لیگ برتر شده بود. عجیب آنکه آنها زمانی بیشتر از همیشه خطرناک می‌شدند که دست به ضدحمله‌های سریع می‌زدند!

حتی وقتی کوین ده‌بروینه با مصدومیت هولناک صورت از زمین بیرون رفت، گواردیولا، گابریل ژسوس را به‌جای او به زمین فرستاد. نیم ساعت از زمان بازی مانده بود و سیتی عقب بود که فرناندینیو به زمین آمد، اما دیگر خیلی دیر شده بود.

منتقدان همیشگی گواردیولا دوباره به او خواهند تاخت، هرچند او در پنج سال گذشته دستاوردهای بسیاری در ورزشگاه اتحاد داشته است. همین انتقادات زمانی از او شد که بایرن‌مونیخ را بدون قهرمانی اروپا ترک کرد. او در گذشته گفته بود اگر با سیتی قهرمان اروپا نشود، حضورش در این تیم را ناکامی خواهند خواند، هرچند او در چهار سال، سه‌بار فاتح لیگ برتر شده است.

او را باید برای تصمیمات شجاعانه ستود، اما نمی‌توان کتمان کرد که او در حذف سیتی از لیگ قهرمانان در سال‌های گذشته مقصر بوده است.

تصمیمات او پس از شکست مقابل موناکو، لیورپول، تاتنهام و لیون با انتقادات شدیدی همراه بوده است.

می‌گفتند سیتی بیش از حد تهاجمی است، از نظر دفاعی ضعیف است و عملگرا نیست، اما این فصل به نظر می‌رسید همه چیز به شکل زیبایی برای گواردیولا به پیش می‌رود. پیروزی در هر دو بازی برابر دورتموند و پی‌اس‌جی با عملکرد متوازن تیم همراه بود؛ همان روشی که آنها در لیگ برتر در پیش گرفته بودند.

البته باید گفت رسیدن به اولین فینال اروپایی، پیشرفت بزرگی برای باشگاهی است که پیش‌تر حتی به مرحله نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان هم نمی‌رسید. گواردیولا همیشه گفته سیتی تجربه و زیرکی لازم را در لیگ قهرمانان نداشته و رسیدن به جمع نخبگان اروپا نیاز به زمان دارد.

آنها در ۱۲ مسابقه لیگ قهرمانان پیش از فینال، ۱۱تا را برده بودند و این نشان می‌دهد آنها بی‌تردید در بالاترین سطح هستند.اما سیتی و گواردیولا بار دیگر این حس را دارند که فقط باید خودشان را مقصر بدانند.