خودکشی از ترس مرگ؛ «پرسپولیس» در زمین نبود

ورزش مدیا: آیا ارسلان مطهری در نیمه اول باید اخراج می‌شد؟ در این مورد کارشناسان نظر می‌دهند، اما اصل داستان این است که پرسپولیس در دربی حذفی تبدیل به تیمی دیگر شده بود؛ تیمی که هراس از باختن، دست و پایش را بست و آن را زمینگیر کرد.

در این تیم وحید امیری در حالی در پست دفاع چپ محصور شده بود که سرخ‌ها یک مدافع چپ استاندارد و تخصصی به نام سعید آقایی دارند. حضور امیری در فاز هجومی و پرس و فشار او می‌توانست خیلی چیزها را برای این تیم تغییر بدهد. همینطور حفظ شهریار مغانلو بعد از ورود عیسی آل‌کثیر شاید داستان را عوض می‌کرد. مخرب‌تر از همه اینها اما هراسی است که بین بازیکنان پرسپولیس موج می‌زد. آنها از باخت می‌ترسیدند و نهایتا مقهور همین اضطراب شدند.

تیمی که به فینال آسیا رسیده و چهار دوره پیاپی قهرمان لیگ شده، باید بی‌باک‌تر از اینها باشد. برازنده چنین تیمی نیست که در طول صدوبیست دقیقه تنها یک ضربه داخل چارچوب داشته باشد. صد البته استقلال تیمی قدرتمند، پرمهره و قابل احترام است که این هفته‌ها با فرهاد مجیدی اوج گرفته، اما شیوه بازی پرسپولیس، کار آبی‌ها را برای پیروزی راحت‌تر کرد.

سرخ‌ها در حالی تعمدا جریان بازی را به سمت پنالتی کشاندند که خاطره خوشی از این ضربات نداشتند. اگر بترسی و ببری، مردم شاید بعدها کیفیت بازی‌ات را فراموش کنند، اما بدترین اتفاق دنیا این است که بترسی و ببازی. «بازنده ترسو» هیچ چیز قابل دفاعی ندارد. این تلخ‌ترین حس ممکن است. نه؛ دیشب در آزادی نشانی از «پرسپولیس» پیدا نبود.