فرهاد مجیدی؛ پادشاهی که تاج‌گذاری نکرد

برترین‌ها: سرانجام یک فصل پر فراز و نشیب و کابوس وار برای استقلال به پایان رسید و برای دومین فصل متوالی در فینال جام‌حذفی، این بار در ضربات پنالتی ناکام شد. دقیقا مثل فصل قبل پس از برد دربی و زمانی که تیم نیاز به آرامش داشت، همه چیز را از دست داد.

فرهاد مجیدی اینبار سختی زیادی را در استادیوم محل برگزاری بازی متحمل شد. ۱۲۰ دقیقه بازی با فولاد برای فرهاد مجیدی عذاب آور بود چرا که اگر در کنار خط بود با واکنش‌هایی که از خود نشان می‌داد عصبانیت خود را بروز می‌داد، اما از روی سکو دست او برای واکنش‌ها باز نبود. اوج لحظات سخت برای فرهاد مجیدی دقایقی بود که دو تیم پشت ضربات پنالتی ایستادند و در پایان ضربات از فرط ناراحتی به سرعت به رختکن رفت و دوربین‌های استادیوم دیگر نتوانستند او را شکار کنند.

اعتصاب بی موقع، تمرین نکردن، اختلاف بازیکنان و کادر فنی با مدیریت، حاشیه‌های ایجاد شده بعد از بازی با گل گهر، حتی گرفتن اخطار فرهاد و بازیکنانش همه دست به دست هم در این شکست داد، اما فرهاد مجیدی که با این همه حاشیه تا فینال جام حذفی رسید، شاید لایق این همه سرزنش نیست. گرچه گاها می‌توانست مربی بزرگتری باشد، مشت نکوبد و کُری نخواند و تصمیمات بهتری بگیرد.

در جریان بازیبا فولاد فشاری که روی فرهاد مجیدی وجود داشت به مراتب بیشتر از جواد نکونام بود چرا که فرهاد هدایت آبی‌ها را برعهده داشت که تنها انتظار از این تیم قهرمانی است و از سویی استقلال فصل گذشته فینال جام حذفی را از دست داده بود. فرهاد مجیدی و تکرار یک ناکامی. شاید ترس از این اتفاق موجب شد او در طول بازی و از روی سکو با استرس کار را دنبال کند و در نهایت همان چیزی که دوست نداشت برای او رخ داد. شاید از همین جهت هم بود که تیم او در سراسر بازی زور چندانی نداشت!

گرچه که او شاید به زعم برخی منتقدانش زیادی احساساتی و ظریف است و به موقعیتی تا این حد چالشی نمی‌آید و شاید هم او با گنجاندن نفرات ضعیفی چون فرزاد مجیدی کادر فنی ضعیفی ساخته یا حتی شاید این انتقاد هم وارد باشد که او در مواقعی که از تیم بیرون است، کمی حواس مجموعه را به خودش جلب می‌کند، همان چیزی که مثلا محمود فکری به آن اشاره دارد، اما خب به هر حال مگر چه کسی در این برهه جانشین شایسته‌ای می‌تواند برای او باشد؟

واقعیتی که باید بی محابا به آن اشاره کرد و نباید پنهان شود شجاعت مجیدی در عرصه‌های مدیریت تیم است، آیا کسی غیر از فرهاد دل دادن پاداش‌های میلیونی و پیاپی به اعضای تیم را داشت؟ آیا کسی غیر از فرهاد با تمام مشکلات موجود آغوش مهر و مهربانی به روی بازیکنان باز می‌کرد تا مبادا خستگی نا امیدشان کند؟

کاربری در این باره نوشت: یه توییت لازم میدونم بزنم و بازم یادآوری کنم که اگه الان از فرهاد مجیدی داریم حمایت میکنیم، به خاطر اینکه که هم وضعیت موجود تیم و مدیریت رو میدونیم و هم اینکه این مدعیان نیمکت اونجا که باید برادری خود رو ثابت میکردند در این دوران، به جای مرحم، نمک روی زخم پاشیدن.

دیگری نوشت: واقعا چرا اجازه دادیم به بازیکن سابقی که بیش از یک نیم فصل به عنوان سرمربی بالا سر تیم بمونه که بعد از باخت تیم بیاد برامون استوری بزاره و خوشحالی کنه؟ فکر کنم اندازه ایی که برخی از باخت استقلال با فرهادمجیدی خوشحال هستند، از موفقیت تیم با خودشون خوشحال نبوده و نیستند.