میل شدیدی که شخصیت ما را تغییر می‌دهد
مغز انسان به شکلی تکامل نیافته است که دائم مشغول باشد.
ایندیپندنت فارسی: مغز انسان به شکلی تکامل نیافته است که دائم مشغول باشد.
آیا وقتی بیدار می‌شوید، در مدت‌زمانی که طول می‌کشد لپ‌تاپتان بالا بیاید، ایمیل‌هایتان را روی گوشی چک می‌کنید؟ آیا گاهی باآنکه چیزی در جیبتان نیست، وزوز و لرزشی را حس می‌کنید؟ آیا «بلک‌بری» خود را مثل زیردستی دیجیتال روی میز رستوران می‌گذارید؟ آیا پیش از آن‌که دستتان به لرزه بیفتد و مغزتان مطالب به‌روز شده‌ای را مجسم کند که قطعا از دستشان نمی‌دهید، تمام کردن یک صفحه کتاب برایتان دشوار شده است؟
این نظریه که اینترنت توانایی مغز ما را به‌رغم ایجاد ارتباط با منابع عظیم دانش کاهش می‌دهد، به‌اندازه خود اینترنت سابقه دارد و همچنان میان روانشناسان و متخصصان مغز و اعصاب شکاف انداخته است. در سال ۲۰۰۸، نشریه «آتلانتیک» با طرح این سوال که «آیا گوگل ما را احمق می‌کند» بحث‌های دامنه‌داری درباره دانش دیجیتال در میان افرادی به راه انداخت که می‌توانستند روی یک مقاله چهار هزارکلمه‌ای تمرکز کنند.
اکنون ما بیش از هر زمان دیگری از فناوری‌های موجود در تلفن‌های همراه استفاده می‌کنیم و گاه این احساس به وجود می‌آید که گویی این فناوری است که از ما استفاده می‌کند. برآورد شده است که ۶۵ درصد ساکنان جهان توسعه‌یافته تلفن هوشمند، تبلت یا لپ‌تاپ دارند. پیش‌بینی می‌شود تا سال ۲۰۱۵ از هر ۱۰ نفر، هشت نفر به گونه تمام‌مدت به اینترنت متصل باشد.
دکتر لری روزن، استاد روانشناسی دانشگاه ایالتی کالیفرنیا این ابزار را وسایل متصل به شبکه بی‌سیم یا «دبلیو‌او‌دی» خوانده و در کتاب جدیدش تحت عنوان «آی دیس اوُردِر: درک وسواس ما به فناوری و غلبه بر کنترل آن بر ما» تاثیرات بالقوه عمیق آن را بررسی می‌کند.
روزن می‌گوید: «ما در گرماگرم یک آزمایش بزرگ و در مراحل اولیه درک جامعه‌ای قرار داریم که دنیا را در جیبش حمل می‌کند. این خوب است - همواره می‌توانید با کسی ارتباط برقرار کنید - اما این همچنین به معنای آن است که شما هم ۲۴ ساعت روز آنجا حضور دارید... مغز ما برای این‌که این‌چنین دائما مشغول باشد، تکامل نیافته است.»
ارسال نظر