سیامک انصاری، یک کودک چهل و چند ساله

* * هیچ وقت احساس نکرده ام که بازیگری شغل اصلی ام است. همیشه نگام این بوده که بازیگری تفریح من است، نه حرفه ام.

* * خیلی ها می گویند جلوی دوربین چقدر راحت هستی. در حالی که من اصلا راحت نیستم و خیلی هم اضطراب دارم.

* * سینما اصلا دغدغه من نیست. ببخشید ولی من سینما را اصلا دوست ندارم.

* * روزهای اول قهوه تلخ این احتمال بود که از زور خنده بروم و بگویم نمی توانم ادامه بدهم. جلوی جواد عزتی و هادی کاظمی نمی شود بازی کرد.

* * در این سال ها یکی دو نفر بوده اند که خیلی چیزها از آنها یاد گرفته ام و مدیون شان هستم. اول زنده یاد رسول ملاقلی پور و بعد خانم مرضیه برومند.

* * جاهایی که کمبود انرژی پیدا می کنم مهران می گوید: «سیامک این می ماند».

یعنی این اتفاق ها و خستگی ها می گذرد اما این تصویر می ماند. این جمله برایم خیلی تاثیرگذار است.

دیگران گفتند:


*مهران مدیری: سیامک انصاری، بهترین می ماند به شرط آنکه حوصله اش را بیشتر کند فروتنی پیشه کند و به آرامش درونی برسد.

*رامبد جوان: باهوش و با استعداد و با انگیزه است. جسور است. از فضایی می آید که تعداد کمی از ما در آن فضا بزرگ شده ایم.

*حامد بهداد: خصوصی ترین و قشنگ ترین خاطرات من زمانی است که با او آواز می خوانم. او پیانو می زند و من می خوانم.

*علیرضا عصار: هر دو عاشق آلن پارسونز کمل، سوپر ترمپ، بی جیز و... هستیم. اما اگر بخواهیم کنار هم بنشینیم و موسیقی ایرانی گوش دهیم داستان می شود.

*حمید نعمت الله: به قول هاکس، دوربین بعضی ها را دوست دارد و بعضی ها را دوست ندارد. اگر بخواهیم به شیوه هاکس بگوییم: دوربین سیامک انصاری را دوست دارد.

*رضا حداد: سیامک عزیز ما رانندگی بلد نیست. من و او همیشه سر این نابلدی دعوا داشته ایم. اصلا نمی دونم گواهینامه داره یا نه! واقعا رانندگی اش غیرقابل تحمل است، اما هیچ وقت قبول نمی کنه.

*امیرمهدی ژوله: سیامک انصاری کمدین که هیچ، بازیگر که هیچ، یک جاه طلب هم نیست. یک کودک چهل و چند ساله استکه دارد حال می کند. در همه این سال ها که ما دوستانش برای او آرزوی موفقیت های بیشتر می کردیم، او داشت با گوشی موبایلش جوک رد و بدل می کرد، با آی پادش «انگری برد» بازی می کرد، در جمع دوستانش خوش می گذراند و به ریش همه ما جاه طلبان شهرت طلب پرآرزو می خندید.

*مهناز افشار: با سیامک انصاری در فیلم «دعوت» ابراهیم حاتمی کیا همبازی بودیم. بعدها بیشتر در وجود و شخیتش، حجمی از متانت و مهربانی را دیدم. در حدی که به خودم اجازه دادم او را «یاور همیشه مومن» خطاب کنم.

باز نشر: مجله اینترنتی Bartarinha.ir