راز​هاي موفقيت ۶۰ ساله پورشه ۹۱۱

پورشه ۹۱۱ را باید یکی از اصیل‌ترین سوپراسپرت‌های تاریخ دانست. این کوپه با نزدیک به ۵۰ سال قدمت، به یک سمبل برای اتومبیل‌های اسپرت تبدیل شده و هر نسل آن، بهترین در کلاس خود بوده و همواره رقبا را به چالش کشیده است. در طول تولید ۹۱۱، این کوپه با کم‌ترین تغییرات ممکن، آن‌هم جهت بهبود آیرودینامیک روبرو شده است. به همین دلیل است که جرمی کلارکسون؛ مجری برنامه تلویزیونی تاپ گیر عقیده دارد که طراحان پورشه، تنبل ترین طراحان دنیا هستند. زیرا که هر نسل آن با نسل پیشین تفاوت چندانی ندارد.


۹۱۱، دومین مدل تولیدی پورشه پس از ۳۵۶ بود که در سال ۱۹۴۸ معرفی شده بود. ۳۵۶، از نظر ظاهری بسیار به فولکس واگن بیتل شبیه بود، بنابراین فردیناند پورشه تصمیم گرفت تا برای طراحی مدل ۹۱۱، سبک جدیدی را مطرح کند که اگرچه، شباهت زیادی به ۳۵۶ داشت، تفاوت در جزئیات آن نیز بسیار بود. در واقع هدف از معرفی ۹۱۱، معرفی نمونه اسپرت و قوی‌تر فولکس واگن بیتل افسانه‌ای بود.

قوانین فیزیکی حاکی از آن هستند که به منظور تقسیم وزن بهتر و پایداری بیش‌تر، موتور باید در جلو یا وسط نصب شود. اما پورشه ۹۱۱ از این قوانین تبعیت نکرده و موتور ۶ سیلندر تخت آن در پشت اکسل عقب نصب شده است. از نظر تئوری، این اقدام، باعث می شود تا رانندگی با ۹۱۱، نیرنگ آمیز و گول زننده باشد. در عمل نیز همین اتفاق افتاد و هیجان و لذت بی‌نظیری را ارائه داد که تا به امروز با ۹۱۱ بوده است و می توان یکی از دلایل موفقیت آن‌را، باید در لذت رانندگی با آن جستجو کرد.
در دو نسل اول ۹۱۱، این مورد بیش از آنکه لذت بخش باشد، دردسر ساز بود. به هنگام شتاب‌گیری اولیه، دماغه بالا می رفت زیرا وزن در عقب بسیار بیش‌تر از جلو بود. عبور از پیچ‌ها با سرعت بالاتر از ۸۰ کیلومتر بر ساعت، نیز باعث انحراف آن از مسیر می شد. به گفته برخی از پورشه سواران، برای نگه داشتن دماغه روی زمین باید تعداد زیادی آجر در صندوق جلوی آن قرار می دادید! ۹۱۱ برای رانندگان حرفه‌ای و با تجربه ساخته شده بود، نه رانندگان عادی. در طول سال‌ها، این مورد اصلاح شد و ۹۱۱ بیش‌تر تحت تسلط راننده قرار گرفت و امروزه لذتی که ۹۱۱ در رانندگی ارائه می دهد، با کم‌تر کوپه ای قابل مقایسه است.در کل، یکی از دلایل موفقیت پورشه ۹۱۱ را باید در پایبندی پورشه به اصالت گذشته جستجو کرد. بسیاری از اتومبیل‌سازان، با اولین انتقادات از تولیدات‌شان، به اصلاح محصولات‌شان می‌پردازند. اما پورشه، برای مثال جهت نصب موتور در عقب و استفاده از موتور ۶ سیلندر تخت، بارها مورد انتقاد قرار گرفته اما بی اعتنا به این انتقادها و با کمال اعتماد به نفس، راه خود را ادامه داده است.

پورشه در دهه ۷۰ میلادی، ایمان خود را به ۹۱۱ از دست داد و عقیده داشت که دیگر پتانسیلی برای تکامل بیش‌تر این مدل وجود ندارد. مدیر عامل وقت پورشه؛ Ernst Fuhrman، از اینکه ۹۱۱ با مدلی بزرگ‌تر جایگزین شود، راضی بود. در اینجا بود که کوپه موتور جلو پورشه با موتور ۸ سیلندر خورجینی، چشم به جهان گشود. این کوپه که ۹۲۸ نام داشت، در سال ۱۹۷۸ و در اوج دوران بحران نفتی، عنوان «اتومبیل سال» را به خود اختصاص داد. با وجود اینکه ۹۲۸، سریع‌تر از تمامی ۹۱۱ها حتی انواع توربو بود، فضای بیش‌تری داشت و رانندگی با آن راحت‌تر بود، نتوانست موفقیت ۹۱۱ را کسب کند. و تولید آن پس از ۱۸ سال، در ۱۹۹۵ پایان یافت.

گویی برای مشتریان، هیچ پورشه ای نمی‌توانست جایگزین ۹۱۱ شود. شاید آن‌را بتوان در فرم اصیل بدنه آن جستجو کرد که در طول سال‌ها، تغییر چندانی پیدا نکرده است. به هر حال، پورشه به این نتیجه رسید که ۹۱۱ هنوز جای تکامل دارد و بیش از پیش، وقت و هزینه صرف توسعه ۹۱۱ کرد.دلیل دیگری که برای محبوبیت ۹۱۱ وجود دارد، آنست که ۹۱۱ و پورشه هم معنی هستند! وقتی از پورشه نام برده می شود اولین موردی که به ذهن خطور می کند ۹۱۱ است. به عبارت دیگر، ۹۱۱ به شناسنامه پورشه تبدیل شده است. و این، یک مورد بی‌نظیر است که کم‌تر اتومبیل‌سازی در دنیا می‌تواند چنین ادعایی کند.

اما آنچه که باعث موفقیت ۹۱۱ در طول این سال‌ها شده است را باید در ارائه تعبیر آن از کلمه «اسپرت» جستجو کرد. پورشه ۹۱۱ را باید یک کوپه اسپرت واقعی دانست چراکه نه تنها می توان در پیست‌ها با آن، نهایت لذت و هیجان را تجربه کرد بلکه قابلیت استفاده روزمره را نیز دارد. دید خوب به بیرون، مصرف سوخت پایین‌تر نسبت به اتومبیل‌های دیگر این کلاس، فضای کافی برای دو سرنشین بزرگ‌سال و دو کودک در عقب که آن‌ر‌‌ا به یک کوپه اسپرت خانوادگی تبدیل کرده است، سواری نرم و ده‌ها مورد دیگر، باعث شده تا چنین ویژگی منحصر به فردی در ۹۱۱ پدید آید. تنها تعداد انگشت شماری از کوپه‌های اسپرت دیگر، ویژگی مشابهی دارند که در بارزترین نمونه باید به آئودی R۸ و نیسان GT-R اشاره کرد.


این مدل، آغازگر راه جاودانه مدل ۹۱۱ بود، مدلی که شاید خود پورشه هم حتی تصورش را نمی‌کرد روزی به چنین محبوبیتی در سراسر دنیا برسد. این کوپه مشهور و افسانه‌ای در پاییز ۱۹۶۳ معرفی شد و تولید آن تا سال ۱۹۸۹ ادامه داشت. هیچ یک از نسل‌های پورشه ۹۱۱ بیش از ۶ سال در بازار نبوده‌اند، اما نسل اول آن با طراحی خیره کننده خود توانست، ۲۶ سال را در بازار پر تلاطم کوپه‌های اسپرت دوام بیاورد بدون آنکه عدم به روز شدن طراحی آن، تأثیر منفی بر روی فروش آن بگذارد.

۹۱۱ به عنوان نمونه قوی‌تر، بزرگ‌تر و راحت‌تر ۳۵۶، جایگزین آن شد. اولین دستگاه پورشه ۹۱۱ در نمایشگاه فرانکفورت سال ۱۹۶۳ به معرض نمایش عموم درآمد.

این ۹۱۱، به موتور ۶ سیلندر تخت ۲ لیتری با ۱۳۰ اسب بخار تجهیز شده بود که بوسیله هوا خنک می‌شد. این موتور نیرو را بوسیله گیربکس «تایپ ۹۰۱» به چرخ های عقب منتقل می کرد. این گیربکس که دارای ابعاد کوچکی بود، توسط فردیناند «Butzi» پورشه (فرزند فردیناند «Ferry» پورشه و نوه فردیناند پورشه افسانه‌ای) طراحی شده بود.در سال ۱۹۶۶، پورشه نمونه S ۹۱۱ را با ۱۶۰ اسب بخار معرفی کرد که به سیستم تزریق سوخت و گیربکس نیمه اتوماتیک چهار سرعته به نام Sportomatic مجهز بود. این موتور، در ۹۱۱ تارگا با سقف قابل برداشتن که در سال ۱۹۶۷ معرفی شد نیز بکار رفت. یک سال بعد، پورشه بدون تغییر در ابعاد بدنه، فاصله محورهای ۹۱۱ را از ۲۲۲۱ میلی متر به ۲۲۶۸ میلی متر افزایش داد تا هندلینگ آن‌را بهبود بخشد. در سال ۱۹۷۰، حجم موتور باکسر به ۲.۲ لیتر افزایش داده شد که باعث شد تا قدرت موتور مدل ۹۱۱T به ۱۲۵ اسب بخار، ۹۱۱E به ۱۵۵ اسب بخار و ۹۱۱S به ۱۸۰ اسب بخار افزایش یابد. حجم موتور پورشه ۹۱۱ نمونه E و F در سال ۱۹۷۲ به ۲.۴ لیتر افزایش یافت. قدرت ۹۱۱ نمونه T به ۱۳۰ اسب بخار (۱۴۰ اسب بخار برای بازار آمریکا)، نمونه E به ۱۶۵ اسب بخار، و نمونه S به ۱۹۰ اسب بخار افزایش یافت ضمن اینکه گیربکس قوی‌تر ۹۰۵ برای آن معرفی شد. افزایش قدرت سری جدید ۹۱۱، باعث شد تا این مدل در بازار آمریکا با توجه به استفاده از تزریق سوخت مکانیکی، از کاربراتور استفاده کند.در سال ۱۹۷۲ یک نمونه منحصر به فرد از ۹۱۱ با نام Carrera RS معرفی شد که به موتور حجیم‌تر ۲.۷ لیتری با ۲۱۰ اسب بخار مجهز بود و از سیستم تعلیق اصلاح شده، ترمزهای بزرگ‌تر و گلگیرهای برجسته تر بهره می برد. تولید این مدل تا سال ۱۹۷۴ ادامه پیدا کرد و حتی تا کنون، به عنوان اصیل‌ترین پورشه ۹۱۱ تولیدی در تاریخ نام برده می شود.در سال ۱۹۷۴ بود که موتور قوی‌تر RS به نمونه‌های ۹۱۱ استاندارد، ۹۱۱ S و ۹۱۱ کاررا راه یافت. در همین سال، ظاهر ۹۱۱ به منظور تطابق با قوانین ایمنی جدید آمریکا، دستخوش تغییراتی شد و سپرهای بزرگ‌تری بر روی آن نصب شد. یک سال بعد، ۹۱۱ توربو با بدنه‌ای عریض‌تر که در حال حاضر به «دم کوسه‌ای» یا «whale tale» معروف است، معرفی شد که به موتور ۳ لیتری با ۲۶۰ اسب بخار مجهز بود. اندکی بعد، حجم موتور به ۳.۳ لیتر افزایش یافت و ۹۱۱، ۳۰۰ اسب بخار را لمس کرد.

در نمایشگاه اتومبیل فرانکفورت سال ۱۹۸۱، پورشه از کانسپت ۹۱۱ کروکی رونمایی کرد و یک سال بعد، این نمونه به عنوان اولین پورشه روباز پس از مدل ۳۵۶، به خانواده ۹۱۱ اضافه شد. در سال ۱۹۸۴، ۹۱۱ به موتور جدید ۳.۲ لیتری تجهیز شد و قطعاتی که تا پیش از این برای مدل RS، بکار می‌رفت برای بقیه نمونه‌های ۹۱۱ نیز استفاده شد. گیربکس Getrag G۵۰ از دیگر موارد اضافه شده به ۹۱۱ می‌باشد که به سال ۱۹۸۷ باز می‌گردد.این نسل از ۹۱۱ به دلیل ویژگی‌های فنی منحصر به فردی که داشت، توسط خود کمپانی و شرکت های مستقل، اصلاح می‌شد تا در انواع مسابقات رِیس و رالی شرکت کند. به همین دلیل از این نسل از ۹۱۱ به عنوان موفق‌ترین اتومبیل مسابقه‌ای در طول تاریخ یاد می‌شود.


این نسل از ۹۱۱ که با کد ۹۶۴ شناخته می‌شود از تکنولوژی‌های پیشرفته و فراتر از زمان که در مدل ۹۵۹ استفاده می‌شد، بهره جست. در زمان عرضه نسل دوم ۹۱۱، پورشه در یک بحران مالی قرار داشت فروش آن بشدت افت کرده بود زیراکه در دهه ۸۰، پورشه در برنامه‌های آینده نگرانه خود به خوبی عمل نکرده بود و عملأ فاقد برنامه‌ای مشخص برای آینده بود. از این‌رو، تنها موفقیت یا عدم موفقیت ۹۱۱ جدید بود که می‌توانست بقا یا نابودی پورشه را تعیین کند. آرایش چهار چرخ متحرک یکی از مواردی بود که باعث شد تا پورشه بتواند مجددأ بر روی پای خود بایستد. علاوه بر این، به دپارتمان طراحی پورشه، آزادی کامل داده شد تا ۹۱۱ جدید را طراحی کنند.

حاصل این اقدام، باعث تولد ۹۱۱ جدیدی شد که ۸۵ درصد با آخرین مدل از نسل گذشته‌اش تفاوت داشت. حجم موتور مجددأ افزایش یافت اما این‌بار از ۳.۳ لیتر به ۳.۶ لیتر که باعث شد تا قدرت موتور نیز به ۲۴۷ اسب بخار افزایش یابد. اما مهم‌ترین تغییر نسل دوم ۹۱۱ همانطور که پیش‌تر اشاره شد، استفاده از سیستم چهارچرخ متحرک بود که تنها یکی از بیشمار موارد فنی ۹۵۹ بود که به ۹۶۴ راه یافت.اگرچه، برخی از قطعات بدنه نسبت به نسل پیشین، بدون تغییر باقی مانده بود، ۹۶۴ از از شاسی از نو طراحی شده، کمک فنر و سیستم تعلیق کاملأ جدید، سیستم ضدبلوکه ترمز، کیسه هوا، و فرمان برقی بهره می‌برد. سپرهای آکاردئونی شکل نسل گذشته، به منظور بهبود آیرودینامیک، جای خود را به سپرهای پلاستیکی دادند. اسپویلر اتوماتیک عقب، یکی دیگر از مواردی بود که در بهبود آیرودینامیک ۹۱۱ نقش اساسی داشت. با گذشتن سرعت از مرز ۸۰ کیلومتر بر ساعت، تا می‌شد تا پایداری را در سرعت‌های بالا، بهبود بخشد. ۹۱۱ نسل دوم در ابتدا به عنوان کوپه چهار چرخ متحرک با نام Carrera ۴ معرفی شد و یک سال بعد، با آرایش قدیمی خود یعنی محور عقب و با نام Carrera ۲ در خط تولید قرار گرفت و جانشین Carrera ۳.۲ از نسل قبل شد اگرچه هنوز تولید آن ادامه داشت. از سال ۱۹۹۰، هر دو مدل Carrera ۲ و Carrera ۴، با آرایش کوپه، تارگا و کابریولت (کروکی) قابل خریداری بودند.یکی از آپشن‌های قابل توجه این نسل، گیربکس تیپترونیک بود که نیازی به کلاچ نداشت و قابلیت تعویض اتوماتیک و دستی دنده‌ها را داشت.
پورشه ۹۶۴ در نمونه‌های Carrera ۲، Carrera ۴، Carrera RS، توربو، و اسپیداِستر عرضه شد. که قوی‌ترین آن‌ها، نمونه توربو S با موتور ۳.۶ لیتری بود که می‌توانست ۳۸۰ اسب بخار تولید کند. بنا به آمار موجود، مجموعأ ۶۲ هزار ۱۷۲ دستگاه از پورشه ۹۶۴ به تولید رسید.باید اشاره کرد که دلیل کد‌گذاری این نسل از ۹۱۱ با کد ۹۶۴، آن بود که پورشه این کدگذاری را برای رفع ابهام در نسل‌های مختلف ۹۱۱ استفاده کرد تا بجای گفتن ۹۱۱ نسل اول، دوم، سوم و... از کدهای مخصوص هر نسل از ۹۱۱ استفاده شود.


پورشه ۹۹۳ بدلیل اینکه آخرین نسل از ۹۱۱ بود که از موتور خنک شونده بوسیله هوا بهره می برد، از جایگاه ویژه‌ای در میان ۹۱۱ ها برخوردار است. در سال ۱۹۹۳ با آغاز فروش ۹۹۳، اوضاع پورشه بهبود چشمگیری پیدا کرد. ۹۹۳، در میان سه نسل ۹۱۱ عرضه شده، بیش‌ترین تغییر ظاهری را داشت. یکی از بارزترین تغییرات ظاهری ۹۹۳، چراغ‌های جلو آن بود که شیب بیش‌تری که نسبت به گذشته داشت، و از حالت عمودی خارج شده بود. چراغ‌های تقریبأ عمودی ۹۱۱ بیش از ۳۰ سال بود که با این پورشه خوی گرفته بودند. علاوه بر این، اغلب قطعات بدنه به منظور آیرودینامیک بهتر با قطعات مشابه به پورشه ۹۵۹ جایگزین شدند که از آن جمله می توان به سپر یک‌پارچه با بدنه در جلو اشاره کرد. شیشه جلو، درها و شیشه‌های جانبی تمام آنچه از ۹۹۳ بودند که نسبت به نسل قبل بدون تغییر باقی مانده بودند. تمامی این اصلاحات ظاهری، جلوه‌ای تازه به ۹۱۱ جدید بخشید بدون آنکه لطمه‌ای به هویت ۹۱۱ بزند. علاوه بر این، ۹۹۳ به رینگ‌های ۱۶ اینچی با طراحی جدید و خروجی‌های هوای بزرگ‌تری در عقب تجهیز شده بود.موتور ۳.۶ لیتری آن، مجددأ اصلاح شده بود و این‌بار می‌توانست ۲۷۰ اسب بخار تولید کند که این رقم در سال ۱۹۹۶، به ۲۸۵ اسب بخار رسید. یک گیربکس ۶ سرعته جدید که توسط خود کمپانی پورشه طراحی شده بود برای ۹۹۳ استفاده شد. سیستم تعلیق عقب بازنگری شده بود، بازنگری‌های بسیاری روی شاسی آن انجام گرفت و ترمزهای قوی‌تری روی آن نصب شد. یک خروجی اگزوز، جای خود را به دو خروجی در چپ و راست عقب داده بود. آرایشی که تا پیش از این تنها در نمونه توربو از ۹۱۱ دیده می‌شد. علاوه بر این‌ها، ۹۹۳ از کابین جدیدی بهره می‌برد و فضای صندوق آن به میزان ۲۰ درصد افزایش یافته بود. نصب صندلی‌ها و فرمان جدید باعث ایجاد ارگونومی بهتری شده بود.پورشه ۹۹۳ به سیستم محور عقب تجهیز شده بود اما این‌بار نام آن بجای Carrera ۲ به Carrera تغییر یافت. ۹۹۳ با چهار چرخ متحرک نیز با همان نام Carrera ۴ به تولید رسید که ۵۰ کیلوگرم سنگین‌تر از Carrera بود. Carrera ۴ را می توان از چراغ‌های راهنمای سفید در جلو و قرمز در عقب تشخیص داد که این راهنماها در Carrera به رنگ نارنجی بودند.

فردیناند پورشه متولد ۳ سپتامبر ۱۸۷۵، یک مهندس اتومبیل اتریشی با دکترای افتخاری مهندسی بود. وی در شهر Maffersdorf (امروزه در جمهوری چک قرار دارد) در خانواده‌ای آلمانی متولد شد. او در دوران نوجوانی، روزها را در کارگاه مکانیکی به پدرش کمک می‌کرد و شب‌ها به مدرسه فنی ایمپریال می‌رفت. پورشه در سن ۱۸ سالگی کاری در شرکت الکتریکی در وین پیدا کرد و در صورت بیکار بودن، پس از کارش، به کلاس‌های دانشگاه می‌رفت. او بجز کلاس‌های دانشگاه، هیچ مدرک تحصیلی حتی لیسانس هم نداشت. از مهم‌ترین بدعت گذاری‌های وی باید به طراحی فولکس واگن، اولین اتومبیل هیبریدی (گازوئیل- برقی) در دنیا، بنا نهادن شرکت اتومبیل سازی پورشه، طراحی مرسدس بنز SS و SSK، و طراحی مرسدس بنز Tropfenwagenبه عنوان اولین اتومبیل مسابقه‌ای محور عقب و موتور وسط اشاره کرد. علاوه بر این، او تعدادی از تانک‌های ارتش آلمان را برای جنگ جهانی دوم طراحی کرد که از آن جمله باید به تایگر I، تایگرII، Elefant، و Panzer VIII Maus اشاره کرد. در سال ۱۹۳۷، جایزه ملی آلمان در هنر و علم به وی اهدا شد. فردیناند پورشه، مردی که به عنوان یکی از تأثیرگذار‌ترین افراد در صنعت خودروسازی از او یاد می شود در سن ۷۵ سالگی در ژانویه ۱۹۵۱ دار فانی را وداع گفت.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir