رام کردن قوچ وحشی

دوج چارجر در سال ۱۹۶۴، به عنوان کانسپتی در کلاس رودستر بر پایه دوج پولارا معرفی شد. در سال ۱۹۶۵، شرکت دوج، کیت بدنه چارجر را در تیراژ محدود برای مدل دارت عرضه کرد تا اینکه در سال ۱۹۶۶، دوج چارجر به عنوان کوپه عضلانی محور عقب معرفی شد. در واقع هدف کرایسلر (شرکت مادر) از معرفی چارجر، پر کردن جای خالی بین فورد موستانگ و فورد تاندربرد بود. یکی از نکات قابل توجه چارجر که شاید کم‌تر کسی در مورد آن آگاهی داشته باشد، آنست که این کوپه عضلانی در طول حیاتش در سه آرایش بدنه مختلف عرضه شد. بین سال های ۱۹۶۶ تا ۱۹۷۸ با آرایش کوپه به تولید رسید و بر پایه پلتفورم B کرایسلر ساخته شد. فرم فست بک عقب و بدنه بزرگ آن از نکات بارز آن بود. از سال ۱۹۸۳، دوج تصمیم گرفت تا ابعاد بدنه را کوچک​تر کرده و چارجر را بر پایه پلتفورم L کرایسلر تولید ۱۹۷۰کند که این اقدام با توجه به بحران انرژی در دهه ۷۰ صورت گرفت و تا سال ۱۹۸۷ همین روند ادامه یافت. در این بازه زمانی، دوج چارجر با بدنه بزرگ و پهنی که داشت به هاچ​بکی کوچک با دو در تبدیل شد که انتقادات زیادی را به همراه داشت.

پس از مدت ها غیبت، در سال ۱۹۹۹، چارجر کانسپت با آرایش سدان ۴ در معرفی شد. این کانسپت همگان را شگفت زده کرد زیرا، تا پیش از این، چارجر به عنوان یک کوپه شناخته می شد و طرفداران دوج از این بیم داشتند که دوج، چارجر را با همین آرایش به تولید برساند و به اصالت نام «چارجر» لطمه بخورد. همین اتفاق هم افتاد و از سال ۲۰۰۶، چارجر با آرایش سدان در حال تولید است. شاید به اصالت فرمت کوپه چارجر لطمه خورده باشد اما از نظر زیبایی و قابلیت های فنی، توانست همانند چارجر دهه ۶۰، غوغایی به پا کند.
از نظر ظاهری، چارجر ۲۰۱۱ نسبت به مدل پیشین تغییرات کوچک اما اساسی داشته است. جلوپنجره چارجر ۲۰۱۱، بزرگ‌تر شده و قاب میله های مرکزی آن، به کروم مزین شده اند که آنرا زیباتر جلوه می دهد. بر روی کاپوت برجسته آن، دو فرو رفتگی دیده می شود که در کنار چراغ‌های باریک تر جلو، ظاهری عضلانی و خشن تر را به چارجر ارزانی داشته است. اگر از بالا به دماغه بنگرید می بینید که دماغه حالتی V شکل به خود گرفته است. جلوپنجره صاف، جای خود را به جلوپنجره V شکل داده و گوشه های چراغ‌ها نیز با زاویه ای بیشتر به عقب خیز برداشته اند. از نمای جانبی نیز، جلوپنجره جلوتر از چراغ‌ها قرار می گیرد. تمامی این عوامل، باعث شده اند تا چارجر بیش از پیش به یک قوچ وحشی تبدیل شود. در نمای جانبی، دو مورد جلب توجه می کند. اولین مورد، فرورفتگی روی در جلو است که از بالا به چراغ سراسری عقب می رسد و از پایین تا پیش از گلگیر عقب در بدنه محو می شود. مشابه این فرورفتگی در چارجر کوپه سال ۱۹۶۸-۱۹۷۰ دیده می شود. البته می توان گفت که این فرورفتگی، دقیقأ از چارجر کانسپت سال ۱۹۹۹ به عاریت گرفته شده است. دوج سعی کرده تا طراحی چارجر ۲۰۱۱ را به گونه ای تکمیل کند که حتی در جزئی ترین موارد، یادآور چارجر کوپه باشد اما متأسفانه، اغراق زیاد فرورفتگی کنار بدنه، تا حد زیادی تأثیر منفی بر روی ظاهر آن داشته است. اگر میزان این فرورفتگی کم​تر بود، قطعأ زیبایی بیش​تری داشت. برای درک بهتر این مورد کافیست با دستتان این فرورفتگی را بپوشانید تا ببینید که بدون این فرورفتگی چقدر ظاهر آن زیباتر جلوه می کند.
باید اشاره کرد که فرو رفتگی های روی کاپوت چارجر ۲۰۱۱ نیز یادآور فرورفتگی های کاپوت چارجر قدیمی است. برای دومین مورد در نمای جانبی باید به فرم کابین و بخصوص ستون C اشاره داشت که به وضوح یادآور چارجر کوپه است. و اما شاید بهترین و بارزترین مشخصه طراحی چارجر ۲۰۱۱، چراغ سراسری عقب آن باشد. این چراغ از نظر فرمی دقیقأ شبیه به چراغ عقب چارجر کوپه است با این تفاوت که تکنولوژی LED نیز به آن اضافه شده است! مشاهده این چراغ‌ها در شب، شما را مسخ می کند و حقیقتأ از تمام اتومبیل های دیگر که در خیابان تردد می کنند، متمایز می شود. البته این جمله فقط با روشن بودن چراغ‌های عقب برای چارجر ۲۰۱۱ صدق می کند!
بنابر آنچه که گفته شد، می توان نتیجه گرفت که چارجر ۲۰۱۱، از طراحی اصیل تری نسبت به پیشین بهره می برد.

با باز کردن در سنگین و ضخیم چارجر به کابین آن قدم می گذارید و با محیطی روبرو می شوید که می تواند تقریبأ از هر نظر، خریدار را راضی نگاه دارد. کابین چارجر ۲۰۱۱، بسیار بهتر از کابین نسل پیشین چارجر طراحی شده است. کنسول مرکزی آن، ارگونومی خوبی دارد. به هنگام تعویض آهنگ متوجه می شوید که دکمه ای بر روی داشبورد برای تعویض آهنگ وجود ندارد و این عمل (در کنار تنظیمات رادیو و غیره)، از طریق صفحه لمسی کوچک روی داشبورد صورت می گیرد. فضای در نظر گرفته شده برای راننده از هر نظر کافی و مناسب است. فضای پای صندلی جانبی اندکی محدودتر است و آنرا باید در انحنای قسمت زیرین کنسول مرکزی جستجو کرد. فضای پای صندلی های عقب نیز بقدری خوب است که اگر صندلی های جلو را در عقب ترین حالت ممکن قرار دهید بازهم فضای پای کافی برای سرنشینان عقب وجود دارد اما فضای سر محدود ردیف دوم، یکی از نقاط ضعف کابین چارجر ۲۰۱۱ است. نشستن سرنشینی با قد بیش از ۱۸۰ سانتی متر بر روی صندلی های طرفین ردیف دوم ممکن نیست.
علاوه بر این، دید سرنشینان عقب به بیرون بسیار محدود است که دلیل آنرا باید در باریک بودن شیشه های جانبی و جلو بودن ستون C جستجو کرد.

موتورهای درنظر گرفته شده برای چارجر ۲۰۱۱، شامل موتور ۶ سیلندر ۳.۶ لیتری با ۲۹۲ اسب بخار قدرت، ۸ سیلندر HEMI با ۵.۷ لیتر حجم و ۳۷۰ اسب بخار و ۸ سیلندر HEMI با ۶.۴ لیتر حجم و توانایی تولید ۴۷۱ اسب بخار می شود. چارجر مورد آزمایش، به موتور ۶ سیلندر مجهز بود که ۲۹۲ اسب بخار را در دور ۶۳۵۰ موتور و ۳۵۰ نیوتون متر گشتاور را در دور ۴۸۰۰ در اختیار راننده قرار می دهد. موتور ۶ سیلندر نسل قدیم چارجر، با ۳.۵ لیتر حجم ۳۵۰ اسب بخار تولید می کرد که بیش از ۴۰ اسب بخار از جانشینش کمتر است.
پیش از نشستن پشت فرمان می پندارید که ۲۹۲ اسب بخار برای سدانی با ۱۸۱۴ کیلوگرم، کافی به نظر نمی رسد! اما در اشتباهید. عملکرد و شتاب چارجر، شما را متحیر می کند!

شتاب صفر تا یکصد کیلومتر بر ساعت آن، در بهترین حالت ۷.۶ ثانیه گرفته شد که برای سدانی با این وزن و این قدرت، تحسین برانگیز است و در مسیر آزمایش، عقربه سرعت سنج تا عدد ۱۸۶ بالا رفت که در صورت در اختیار داشتن مسیری طولانی تر، چارجر توانایی آنرا داشت تا براحتی به سرعت ۲۶۰ کیلومتر بر ساعت برسد. یکی از موارد قابل توجه چارجر، آنست که سرعت سنج آن، بدون افت بالا می رود. چه زیر سرعت یک‌صد کیلومتر بر ساعت باشید چه بالای آن. این روند بدون افت سرعت گیری را باید مدیون سیستم انتقال قدرت ۵ سرعته اتوماتیک آن دانست. این سیستم انتقال قدرت، شاید سریعترین نباشد اما بدون شک در میان آمریکایی ها جزو سریعترین هاست. این سیستم انتقال قدرت، نیروی موتور را تا جای ممکن از دل آن بیرون می کشد! بطوریکه در سرعت ۸۴ کیلومتر بر ساعت، دنده از یک به دو و در سرعت ۱۴۶ کیلومتر بر ساعت از دو به سه تغییر یافت. این درحالی است که در اغلب اتومبیل ها، مخصوصأ انواع سدان، تعویض دنده از یک به دو در سرعت حدود ۶۰ کیلومتر بر ساعت صورت می گیرد.

یکی دیگر از موارد قابل بحث چارجر جدید، فرمان آنست. اگرچه دوج بر روی پکیج هندلینگ چارجر جدید بسیار زحمت کشیده است، هنوز فرمان آن سنگین احساس می شود و به پای فرمان سبک رقبای آلمانی و ژاپنی نمی رسد. این در حالی است که دوج از فرمان برقی الکتروهیدرولیک برای چارجر جدید استفاده کرده است که به گفته دوج، ۲۵ درصد سریعتر واکنش می دهد و دقیق تر از گذشته است. اما افزایش دقت و سرعت آن به میزان ۲۵ درصد حس نم شود. ولی در کل، این فرمان حس بهتری از نسل قدیم چارجر را به راننده انتقال می دهد.

یکی دیگر از نکات قابل ستایش در چارجر جدید آنست که در سرعت زیر ۷۰ کیلومتر بر ساعت، موتور چارجر آرام و کم صداست ولی پس از آن غرش خشمگین آن برمی خیزد.

و اما بهترین مورد درباره چارجر جدید، همانطور که پیش تر اشاره شد، هندلینگ آنست. به لطف استفاده از سیستم تعلیق جدید و پیچیده تر، دوج توانسته هندلینگی کم نظیر را در چارجر ۲۰۱۱ ارائه کند. نیازی به توصیف لذت رانندگی با چارجر نیست. با مشاهده تصاویر به وضوح می توان به این موضوع پی برد! لذت «دور در جا» زدن با چارجر را با هیچ سدان دیگری نمی توان تجربه کرد. فقط کافیست، فرمان را تا انتها به یک سمت نگاه دارید و پدال گاز را تا انتها بفشارید. دانستن این مورد که چارجر چنین قابلیتی دارد، شما را تحریک می کند تا هر از چند گاهی، این لذت را تجربه کنید. اما به هنگام لذت بردن از «دور در جا زدن» متوجه ضعف دیگری می شوید و آن صندلی های آنست که در پیچ ها، نمی توانند بدن را خوب حفظ کنند. ولی این هیچ چیز از لذت رانندگی با چارجر کم نمی کند.

از آنجایی که دوج، برای ارتقای پکیج هندلینگ چارجر زمان زیادی صرف کرده است باعث شده تا موارد کیفی را فراموش کند! اگر مالک یک چارجر هستید و در مورد کیفیت آن، از شما سؤال شد بهتر است سریعأ بحث را عوض کنید! زیرا چارجر جدید،از کیفیت نامطلوب شدیدأ رنج می برد. با پایین دادن جای عینک، می بینید که داخل آن بوسیله مقوای فومی پوشیده شده که به بدنه نیز چسبانده نشده است! این درحالیست که امروزه حتی در خودروهای کره ای از موکت یا پارچه برای داخل جا عینکی استفاده می شود. برحسب تصادف، پوشش صندوق بار را بالا آورده و در
گوشه های محفظه چرخ زاپاس، بتونه کاری ها بصورت عریان و بدون رنگ آمیزی و صافکاری دیده می شد! فاصله بین اغلب درزهای بدنه نیز، از ابتدا تا انتها یکسان نیست و حتی بوسیله چشم غیرمسلح هم می توان به این مورد پی برد.

برای مثال، فاصله درز کاپوت در نقطه ابتدایی (بالای چراغ‌های جلو) بسیار بیشتر از نقطه انتهایی (نزدیک به شیشه جلو) آنست. کیفیت متریال های خشک و زبر برای کابین و آلومینیوم نامرغوب برای حاشیه کیلومتر شمار تا بخش فوقانی کنسول میانی از دیگر ضعف های کیفی چارجر در کابین است. البته جای تعجب دارد که سقف چارجر از پارچه نرم و لطیف پوشیده شده است! لیست ضعف های کیفی چارجر را می توان در چندین مورد دیگر ادامه داد اما بهتر است در همین حد به بحث کیفی چارجر خاتمه دهیم.در یک جمع بندی کلی می توان چارجر 2011 را یک تحول بزرگ نسبت به نسل قبلش بشمار آورد. ظاهر تنومند و پر ابهت، چراغ متفاوت در عقب که همین یک مورد می تواند خریداران زیادی را به خود جلب کند، شتاب و سرعت درخور توجه نسبت به قدرت و وزن بالایی که دارد، هندلینگ بی نظیر، فضای کافی برای سرنشینان و فضای مناسب صندوق بار از جمله ویژگی های مثبت چارجر است که البته مصرف سوخت بالا و کیفیت بسیار پایین مونتاژ و قطعات کابین را باید به ویژگی های منفی آن افزود.

البته باید به یاد داشت که قیمت پایه چارجر 2011 با موتور 6 سیلندر حدود 25 هزار دلار است که با در نظر گرفتن مشخصات فنی آن، ارزنده بنظر رسیده و ضعف ها را می پوشاند. زیراکه برای خرید سدان اروپایی یا ژاپنی با عملکرد فنی مشابه، باید بسیار بیشتر از این رقم پول پرداخت کرد. ضمنأ باید اشاره کرد که قیمت آن در جزیره کیش حدود 50 میلیون تومان است.

در پایان لازم می دانیم ضمن تشکر از محمد صالح ایرانمنش جهت فراهم سازی مقدمات آزمایش و در اختیار قرار دادن خودروشان جهت آزمایش، از علی مزارعی جهت تهیه تصاویر و سعید رهنما و سروش وحیدیان جهت همراهی، قدردانی کنیم.

اختصاصی مجله اینترنتی برترین ها Bartarinha.ir