فرهاد قائمی: اسب دارم ولی فقط والیبال

هفته نامه چلچراغ: بی شک یکی از موفق ترین تیم های ملی ایران در سال ۹۲ را باید تیم ملی والیبال ایران دانست. تیمی که با وجود تغییر در راس کادر فنی، به درخشش خود در مسابقات بین المللی ادامه داد و مقام چهارمی لیگ جهانی، ششمی قهرمانی جهان و قهرمانی بازی های آسیایی را در کارنامه خود به ثبت رساند. تیمی که بیش از نیمی از مجموعه آن را بازیکنانی تشکیل می دهند که با توجه به شرایط سنی شان شاید آن ها را تا حدود یک دهه دیگر هم در سطح اول والیبال ایران و جهان مشاهده کنیم.

بی گمان در بین موفق ترین های این جمع باید از فرهاد قائمی نام برد. جوان گنبدی ملی پوش که پله های ترقی را با حضور در تیم های پایه ملی یکی پس از دیگری طی کرد و حتی در مسابقات قهرمانی جهان و لیگ جهانی در بین بهترین دریافت کننده های این مسابقات در حضور خیل عظیم چهره های سرشناس قرار گرفت. فرهاد قائمی را باید یکی از چهره های منحصر به فرد والیبال ایران دانست که لیگ ۹۲ را در تیم پیکان گذراند. پسر گندبی خنده رو و دوست داشتنی والیبال ایران از اتفاقات و عملکرد تیم ملی ایران در سالی که به پایانش نزدیک می شویم، حرف زد و از سختی ها و دل خوشی های حضور در سطح اول والیبال جهان گفت.


سال پرفشاری را به همراه تیم ملی گذارندید، با توجه به این تغییر و تحولات در کادر فنی فکرش را می کردید که این نتایج خیره کننده به دست بیاید؟

ما از فروردین ما سال ۹۲ و با حضور مرحوم حسین معدنی و چورا و طبق برنامه های کواچ تمریناتمان را شروع کردیم. شما این را در نظر داشته باشید که بازیکنان ملی پوش ایران به آن مرحله از حرفه ای گری رسیده اند که حضور یا عدم حضور سرمربی خیلی فرقی برای آن ها نداشته باشد و البته کواچ حتی تا قبل از ورودش به ایران هم از کم و کیف آمادگی ملی پوشان باخبر بود.

واقعا خودتان فکر می کردید که در دومین حضور در لیگ جهانی به قدری بدرخشید که حتی توقع علاقه مندان به والیبال را تا حد قهرمانی بالا ببرید؟

به هرحال انگیزه ما برای رقابت با بزرگان والیبال جهان بسیار بالا بود و خوشبختانه توانستیم با تمرینات خوبی که پشت سر گذاشتیم، به این مهم دست پیدا کنیم و همین عملکرد خوبمان بود که توقعات از تیم ملی والیبال را بالا برد.

یکی از عوامل موفقیت ایران در سال گذشته حضور حسین معدذنی بود. کسی که البته در میانه راه با فوتش شوک بزرگی را به والیبال ایران وارد کرد...

واقعا برای ما سخت بود که با این اتفاق کنار بیاییم. اما بعد از این اتفاق همه بچه ها هم قسم شدند که به خاطر شادی روح حسین آقا بهترین عملکرد را از خود به جای بگذاریم و فکر می کنم این اتفاق و حسین آقا از ما راضی باشد.

کواچ خیلی زود با بچه های تیم ملی اخت شد و نتایج خوبی به دست آورد. دلیلش چه چیزی بود. آیا ربطی به شناخت قبلی اش از والیبال ایران داشت؟

به هرحال کواچ از همان ابتدا ارتباط خوبی با بچه ها برقرار کرد. هر مربی تز خودش را دارد و کواچ به خاطر جوانی، روحیه جنگندگی بالا و خاصی دارد. کواچ واقعا از همان روز اول خیلی زحمت کشید و این نکته را به بچه ها القاکرد که بچه های تیم هیچ وقت با هیچ نتیجه ای بی انگیزه نشوند و به فکر رسیدن به قله های بالاتر باشند.


هیچ وقت این بازی های پشت سر هم و این همه مسابقه و اردو و پروازهای طولانی مدت شما را خسته نکرده است؟

خستگی که جزئی از این ورزش است. هیچ موفقیتی آسان به دست نمی آید و برای رسیدن به آن باید یک سری مسائل را تحمل کنیم. در ورزش حرفه ای این مسائل طبیعی است و واقعا بعد از یک مدت بازیکنان کم کم به این مسائل عادت کرده اند. البته این نکته را هم باید بگویم که جو بسیار صمیمی ای در تیم ملی والیبال ایران و بین بازیکنان وجود دارد و شاید همین عامل و ارتباط خوب بین بچه ها باعث شده است که این سختی ها را بهتر تحمل کنیم و با شرایط کنار بیاییم.

در مسابقات قهرمانی جهان هم عنوان بهترین دریافت کننده را از آن خود کردی. این عنوان های فردی چقدر انگیزه تو را بالا می برد؟

در ورزش های تیمی و به خصوص والیبال و به خصوص تیم ملی والیبال ایرانی کسی فردی فکر نمی کند و همه بهدنبال این هستند که تیم ایران موفق از زمین بیرون بیاید. اگر تیم موفق نشود و عنوان فردی به دست آوریم، فایده ای ندارد و این عناوین وقتی ارزش پیدا می کند که بتوان به کل تیم کمک کنیم و از مسابقات سربلند بیرون بیاییم.

پیش بینی می شد که بعد از این درخشش در مسابقات جهانی، برخی از بازیکنان آینده دار از جمله تو راهی لیگ های معتبر خارجی شود، چرا این اتفاق نیفتاده است؟

شما مطمئن باشید که پیشنهادهای خارجی نه تنها برای من که برای همه بازیکنان تیم ملی وجود داشته است و هرکدام از بازیکنان حداقل دو پیشنهاد داشته اند. اگر می بینید که میرسعید معروف به پیشنهاد زنیت جواب مثبت داده است، به این خاطر بود که پیشنهاد این باشگاه روسی واقعا فوق العاده بوده و سطح این تیم هم بسیار بالاست. بازیکنان ایرانی اکثر از بازی در لیگ ایران و کیفیتش راضی هستند و البته شما شک نکنید که اگر به هرکدام از بازیکنان تیم ملی والیبال ایران پیشنهاد قابل قبول و راضی کننده ای برسد، آن ها هم شاید راه حضور در لیگ های معتبر را در پیش بگیرند.


خود تو از کدام تیم پیشنهاد داشتی؟

من هم از لیگ ترکیه پیشنهاد داشتم و هم از چند کشور جنوب شرق آسیا، ولی با بررسی همه شرایط به این نتیجه رسیدم که به بازی در لیگ ایران ادامه دهم تا ببینم در آینده شرایطم چگونه خواهدشد.

والیبالیست ها مثل فوتبالیست ها مدیر برنامه ندارند؟

متاسفانه نه. ما بیشتر خودمان کارهایمان را انجام می دهیم و شاید یکی از عواملی که پیشنهادهای خیلی سطح بالایی به ما نمی رسد، همین نکته است.

شادی های فرهاد قائمی در مسابقات ملی و باشگاهی هم برای همه جذاب شده و یکی از سوژه های عکاسان و دوربین های تلویزیونی شده است...

من همیشه دوست دارم شادی خودم را با بقیه تقسیم کنم. حالا برخی مواقع این شادی ها را با هم تیمی هایم تقسیم می کنم تا شاید با این کار تیمم را از نظر روحی روانی بالا ببرم و برخی مواقع هم با تماشاگرانی تقسیم می کنم که همیشه حامی ما در هر مسابقه ای بوده اند. امیدوارم این حرکات و شادی کردن ها همیشه برای دیگران جذاب باشد.

فرهاد قائمی ورزشکاری است که از شهر گنبد می آید. شهری که هم اسب سواری در آن طرفداران بی شمار دارد و هم والیبال. چرا بین این دو رشته والیبال را انتخاب کردی؟

خب اسب سواری که مقوله اش جداست و برای اسب سواری در سطح حرفه ای باید چابک سوار باشیم که من اصلا این شرایط را ندارم. ترکمن ها واقعا اسب و والیبال را بیش از اندازه دوست دارند و جایی که من به دنیا آمده ام، واقعا مهد اسب سواری و والیبال است و مسلما ترکمن ها با یک دیدگاه دیگری به این دو ورزش نگاه می کنند و اگر من رشته دیگری غیر از والیبال را انتخاب می کردم، جای سوال داشت.


می گویند پدربرزگ تو در زادگاهت یکی از معروف ترین اسب سواران است.

بله، هم پدربرزگ من و هم پدر من یکی از بزرگ ترین مالکان اسب ترکمن صحرا بوده اند.

و همین عامل هم باعث نشده تا جذب این رشته شوی؟

من خودم هم اسب دارم، اما به نظر این مورد دلیل نبود که رشته ای غیر از والیبال را انتخاب کنم.

اخیرا فعالیت برخی از ملی پوشان والیبال در شبکه های اجتماعی برای ارتباط با هواداران زیاد شده است. تو هم ارتباطت از همین راه است؟

من هیچ حضوری در شبکه های اجتماعی ندارم و به همین خاطر در این باره نمی توانم نظر بدهم و اصلا وقتی برای این کار ندارم.

اما به نام تو پیج های مختلفی در شبکه های اجتماعی وجود دارد...

برخی از آن ها به نوعی پیج های هواداران به حساب می آید، اما متاسفانه برخی دیگر از نام من سوءاستفاده می کنند، ولی من از هیچ کدام از آن ها اطلاعی ندارم.

در بسیاری از مسابقاتی که در خانه والیبال برگزار می شود، بانوان زیادی بیرون ورزشگاه حاضر می شوند تا با ستاره هایی مانند تو عکس یادگاری بگیرند. این مسائل هیچ وقت شما را خسته نکرده است؟

ما هرچه داریم از همین مردم و علاقه مندان داریم و اصلا به خاطر این ها مسابقه می دهیم. من که تا به حال از این موضوع ناراحت و خسته نشده ام و وظیفه خود می دانم در حد توان پاسخ همه آن ها را بدهم.

هیچ وقت به این فکر کرده ای که روزی عنوان بهترین بازیکن جهان را از آن خود کنی؟

چرا که نه. وقتی شرایط برای پیشرفتم مهیاست و بازیکنانی در تیم ملی در کنارم حضور دارند که می توانم به این عنوان برسم، چرا به این عنوان فکر نکنم. البته باز هم تکرار می کنم، عنوان گروهی بسیار باارزش تر از عنوان فردی است.

فکر می کنی روزی می رسد که تیم ملی والیبال ایران، قهرمان جهان شود؟

باید واقع بین باشیم و این گونه نیست که چشممان را ببندیم و به قهرمانی فکر کنیم. برای رسیدن به این عنوان باید تلاش کرد تا به دستش آورد. مایکی دوس ال است در این سطح از رقابت ها بازی می کنیم. باید با حوصله بود و با تلاش بسیار بیش از این به عنوان به این مهمی نائل آمد.


می گویند والیبالیست های ملی پوش بازیکنان پول داری هستند.

چه کسی این را می گوید؟

آن هایی که احتمالا از قراردادهای شما باخبر هستند.

من نمی دانم از دید این افراد، پول دار به چه کسی اطلاق می شود، ولی ملی پوشان والیبال ایران تعدادشان بسیار کم است و بقیه بازیکنان لیگ قراردادهای خوبی نمی بندند. از دل همین لیگ است که تیم ملی خوب ساخته شده، پس هزینه برای بازیکنان ملی پوش خیلی بی ثمر نیست.

بسیاری از علاقه مندان به ورزش، ملی پوشان والیبال را مستحق تر از ملی پوشان فوتبال برای این قراردادهای سنگین می دانند.

من فوتبالیست نیستم و هیچ وقت خودمان را با فوبتالیست ها مقایسه نمی کنیم. کسی شکی ندارد که فوتبال پرطرفدارترین رشته ورزشی در سراسر دنیاست و اصلا به نظر من هیچ کدام از رشته های ورزشی را نباید با هم مقایسه کنیم. وقتی قراردادی با ما بسته می شود، باید در قبال آن تلاش کنیم و برای تیممان زحمت بشکیم و فکر می کنم خروجی کار ما دیگر برای همه معلوم است.