گلایه خانواده قربانی تصادف پورشه از هجمه ها

روزنامه هفت صبح: داستان «پورشه زرد» آنقدر در بین کاربران اجتماعی و سایت های مختلف خبری رسمی و غیررسمی دست به دست چرخید و هر کس از ظن خود درباره آن تحلیل های مختلف مثبت و منفی، تهاجمی و دفاعی به میان آورد که بالاخره باعث شد خانواده محمدحسین ربانی نسبت به این هجمه ها واکنش نشان بدهند.

محمدمهدی ربانی، پدر مرحوم محمدحسین ربانی که پسر آیت الله ربانی است بعد از گذشت بیش از یک هفته از حادثه ای که برای پسر کوچکش اتفاق افتاده دیگر وارد عمل شد تا حرف و حدیث های پیش آمده را تا جایی که می تواند از بین ببرد.

به خانه مرحوم محمدحسین رفتیم تا از نزدیک با آنها گفتگو کنیم. خانه شان در یکی از محله های درکه است. خانه ای آپارتمانی با متراژ 115 متر. آقای ربانی گلایه می کند از حرف هایی که درباره خانه 18 میلیاردی اش می زنند. می گفت: «من نمی خواهم بگویم وضع مالی بد و اسفباری دارم اما این خوانه را خواستم متری 6 میلیون تومان بفروشم نخریدند. خودم هنوز ماشین ندارم. پسر بزرگم هم پرشیا دارد. آنوقت چطور محمدحسین که یک دوچرخه هم نداشت حالا به او می گویند پسر پورشه سوار! یک رسانه در این روزها به سراغ ما نیامد تا اطلاعات صحیح بگیرد. این دور از انصاف است...»

خواهرش با بغض ترکیده اش می گفت: «من با این وضعیت که باردار هستم و شرایط مساعدی ندارم حتی نمی توانم درست مانند یک خواهر داغدیده برای برادر کوچکم عزاداری کنم. اینترنت گوشی ام را قطع کرده ام تا هیچ چیز درباره این موضوع به دستم نرسد. واقعا انصاف نیست مردم اینطور تهاجمی برخورد می کنند...»

خانوده مرحوم محمدحسین بابت اینکه مجبور هستند در دفاع از پسر از دست رفته شان، خانه و زندگی و حتی اتاق شخصی پسرشان را نشان دهند اصلا راضی نیستد اما این کار را برخلاف میل باطنی شان انجام دادند تا حداقل کمی از بار فشارهایی که تحمل کرده اند کم کنند.

محمدمهدی ربانی، پدر محمدحسین ربانی درباره حواشی که بعد از تصادف پسرش به وجود آمده است پس از گلایه های فراوان می گوید: «حرف و حدیث ها پشت سر من و خانواده ام خیلی زیاد شده است. آنقدر زیاد شده که دیگر مجبور شدم واکنش نشان بدهم. پدرم آیت الله ربانی، روحانی بود آن هم ۳۵ سال پیش و به همین دلیل که از یک خانواده مذهبی هستیم، هجمه تهمت ها روی ما بیشتر سنگینی می کند و نمی توانم نسبت به آنها ساکت بمانم. می گویند من خانه ای ۱۸ میلیاردی دارم. می گویند پسر ۲۰ ساله ای که ماشین ۵۰۰ میلیونی سوار است ببین پدرش که پسر فلان روحانی است چه ماشینی سوار می شود. پسر من موتور که هیچ، دوچرخه هم نداشت.»

هیچ رسانه ای تا به حال پیش ما نیامده بود

او می گوید: «این حادثه آنقدر وسعت پیدا کرده و افراد مختلف با غرض های مختلف به این مسئله دامن زده اند که دیگر نمی شود ساکت ماند. از یک طرف به خاطر نام یک فوتبالیست و از طرف دیگر به خاطر اختلاس های این چند سال و ثروت های بادآورده ای که یک عده به دست آورده اند موجب شد ماجرای پورشه سوار شدن یک پسر ۲۰ ساله با سرعت بیشتری به شکل منفی بپیچد. البته مردم هم حق دارند. اگر ما هم با این قضیه مواجه می شدیم عکس العمل نشان می دادیم. حتی اگر از مال حلال و درست هم این ماشین در اختیار یک پسر ۲۰ ساله بود باز یک عامل منفی و حساسیت برانگیز در جامعه است.

نکته مهمتر این است که این پسر ۲۰ ساله پدربزرگش روحانی مطرح ۳۵ سال پیش بوده. اینها و مسائل فرعی جمع شد و از آن یک موضوع بزرگ ساخته که به خارج از ایران هم رسیده است. متاسفانه وظیفه رسانه ها که انتشار اخبار صحیح است از همان دقایق اول اخبار و اطلاعاتت نادرست در اختیار مردم قرار داده اند تا چنین سوءاستفاده هایی صورت بگیرد اما تا امروز هیچ رسانه ای پیش ما نیامده تا اطلاعاتی در این مورد به دست بیاورد. اولین نفر شما هستید. این موضوع جای تاسف دارد.

خانه ۱۱۵ متری در درکه دارم نه خانه ۱۸ میلیاردی

پدر محمدحسین از خانه ای که در آن زندگی می کند می گوید که یک خانه آپارتمانی در درکه است و آنقدرها هم قیمتی نیست: «من یک خانه آپارتمانی ۱۱۵ متری دوخوابه در درکه دارم که فکر نکنم آنقدرها هم ارزش بالایی داشته باشد. یک بار می خواستم به خاطر یکسری مسائل اینجا را بفروشم، متری ۶ میلیون تومان برای فروش گذاشتیم اما هیچ کس از ما نخرید.

از طرف دیگر فعالیت کاری من آنقدر درآمدزا نیست. حتی کار دولتی هم نداشتم و تا چهار سال پیش در یک شرکت ساختمانی کار می کردم. تا سال ۸۸ سهامدار آنجا بودم. آن شرکت به خاطر مسائلی دچار مشکلاتی شد که بعد از سه سال دوندگی دوباره سرپا شد اما من دیگر در آنجا چیزی نداشتم تا بخواهم کارم را ادامه بدهم. بعد از آن هم در یک شرکت دانش بنیان مشغول به فعالیت شدم. چندین ماه هم کار تحقیقاتی کردیم اما به خاطر اینکه حمایتی صورت نگرفت، آن کار هم تعطیل شد اما الان با ۶۰ سال سن، بیکار هستم.»

واقعا هنوز نمی دانم اصل ماجرای آن شب چه بوده

او تمام حرف هایی که بعد از آن حادثه زده شده از زبان دیگران مخصوصا دوستان پسرش شنیده و بسیار آزرده خاطرش کرده. برای همین بود که یک بار دیگر ماجرا را مرور می کند: «ماجرا را اینطور که تعریف می کنند نیست. نه ماشین برای پسرم بود نه برای دختری که پشت فرمان نشسته بود. پسر من آن شب به میهمانی خانه دوستش می رود. ما به او زنگ زدیم که زودتر به خانه بیاید. او وقتی می خواسته برگردد دختر دیگری که نامزدش هم در همانجا بود به پسرم گفت با او هم مسیر است. دانیال (کسی که ماشین را از هوتن قلعه نویی خریده بود) ماشینش را به دختر می دهد تا با آن بروند و پسر من هم با او همراه می شود که تصادف اتفاق می افتد.

حتی یک ربع قبل از تصادف هم با او صحبت کردیم که گفت در راه است. نه ماشین برای پسر من بوده نه پسر ۲۰ ساله من با آن دختر ۲۵ ساله نسبتی داشته و این تهمت ها را بعد از این حادثه نمی توانم بپذیرم. پسر من نامزد داشته اما نامزد او با خانواده اش به آمریکا مهاجرت کرده است. قرار بود محمدحسین هم تابستان پیش آنها برود یا اینکه نامزدش برگردد اما به علت بیماری که داشته دو بار عمل کرد.

یک بار آپاندیس و یک بار هم معده. برا یهمین کارها یک مقدار عقب افتاده بود. در این روزها به خاطر اینکه درگیر مراسم پسرم بودم اصلا فرصت برای تحقیق اینکه واقعا ماجرا از چه قرار بوده نداشتیم. حتی به خاطر هجمه ها و فشارهای زیادی که رویمان بوده فرصت نکردیم خانه آن دختر برویم و حداقل از آنها سوال و تحقیق کنیم. من خودم چندین مدل ماجرا شنیده ام اما واقعا نمی دانم واقعیت و اصل ماجرا چه بوده.»

پسر آیت الله ربانی درباره مالکیت ماشین هم اینطور توضیح می دهد: «ماشینی که پسر من به همراه آن دختر تصادف کرده قبلا برای هوتن قلعه نویی بود. بعد از آن بود که شخصی به نام دانیال آن را می خرد که در کلانتری هم به عنوان مالک خودرو حضور پیدا کرد اما متاسفانه رسانه ها این موضوع را به درستی پوشش ندادندو گفتند که نوه ۲۰ ساله آیت الله ربانی صاحب پورشه بوده. به هر حال مرلدم هم حق دارند این برداشت را داشته باشند که پسر ۲۰ ساله با چنان ماشین گرانی در آن موقع شب، می تواند پدر پولداری داشته باشد.»

نکته

طومار دوستان محمدحسین را منتشر نکردند

آقای ربانی اشاره می کند به طوماری که دوستان محمدحسین می نویسند و برای انشتار در خبرگزاری ها امضا می کنند اما هیچ وقت منتشر نمی شود: «حتی دوستان پسرم طوماری تهیه کردند و همگی آن را امضا کرده و برای یکی از خبرگزاری ها جهت انتشار بردند. آنها هم پذیرفتند اما دیدیم که منتشر نکردند. برای اینکه در آن طومار نوشته شده بود «اطلاع رسانی نادرست رسانه ها» و همین موضوع دلیلی بر منتشر نشدن آن شد؛ در صورتی که این وظیفه رسانه هاست تا از طریق اطلاعات صحیح مردم را به گمراهی نکشانند.»