گفتگو با کریس آنجل ایرانی !

برترین ها: مرد موبلند و چشم و ابرو مشكي در ميان خيابان‌هاي لس‌آنجلس راه مي‌رود و در ميان مردم عادي كارهايي مي‌كند كه هر كسي، حتي بدبين‌ترين آدم‌ها هم با شگفتي تحسينش مي‌كنند؛ نام هنري‌اش «كريس آنجل» است. در ميان مردم ايران او حالا جاي شعبده‌باز مشهور ديگري به نام «ديويد كاپرفيلد» را گرفته است. شايد دليل علاقه مردم ايران به اين شعبده‌بازي‌ها آن باشد كه در كشور ما شعبده بازي امر مرسوم نيست و هنر شعبده‌بازي در حد تبديل ميله به يك شاخه گل مصنوعي و درآوردن كبوتر از كلاه باقي مانده است.

اگر شما هم مانند بسياري ديگر فكر مي‌كنيد اين كارها واقعيت دارد و از اين نظر فردي توانا در ميان ايراني‌ها نيست كمي در اشتباه هستيد؛ اشتباهي كه ما هم پيش از آشنايي با «علي فروتن» آن را مرتكب شده‌ بوديم؛ يكي از كساني كه اين استعداد ايراني را به ما معرفي كرده بود، براي توضيح سطح توانايي‌هايش، او را «كريس آنجل ايران» معرفي كرده بود اما پس از ملاقات چند ساعته چند نفر از هيئت تحريريه ماهنامه تپش با اين جوان موفق، همگي اتفاق نظر داشتند كه او داراي توانايي‌هايي او بيشتر از فردي مانند كريس آنجل است؛ همان‌طور كه او خودش دوست ندارد با اين شعبده‌باز مقايسه شود و خود را اينگونه معرفي مي‌كند؛ «علي فروتن از ايران».


اين‌كه جواني ۲۰ ساله برخلاف بسياري از شعبده‌بازان ديگر، تردستي‌هايش را خود طراحي مي‌كند، ناشي از توانايي بسيار زياد او در اين عرصه است. حسين كشاورز كه برنامه و فعاليت‌هاي علي فروتن را مديريت مي‌كند، مي‌گويد: «ما از همين جا اعلام مي‌كنيم در كشورمان ضعف بسيار زيادي در حوزه طراحي تردستي‌ها داريم اما علي آنقدر كارش را خوب و حرفه‌اي پيش برده است كه يكي از بهترين شعبده‌بازهاي ايراني كه در كشور تركيه فعاليت مي‌كند و مدت‌هاست از ايران رفته‌است، مشتري اصلي يكي از حركت‌هاي علي فروتن است اما ما قصد فروشش را نداريم.» مجموع حرف‌هاي كشاورز بر اين تاكيد دارد كه زمينه مناسبي براي رشد شعبده‌باز مستعد ايراني مانند امكانات و وسايل يا افراد متخصص در داخل كشور فراهم نيست، به همين دليل شعبده‌بازي در كشور ما محدود به مراسم ادارات براي كارمندان‌شان است. حسين كشاورز در مورد تمرين‌هاي علي فروتن مي‌گويد، او چند سالي است كه روزانه حداقل ۱۰ ساعت تمرين مي‌كند تا بتواند تردستي‌هاي ذهني خود را انجام دهد. در اين ميان علي فروتن چند حركت را از شاخه‌هاي ديگر از قبيل بازي با كارت را انجام مي‌دهد كه انجام آن به هيچ‌وجه براي او كار سختي به‌نظر نمي‌رسد. مانند بسياري ديگر، كاركنان ماهنامه تپش هم سوالاتي در مورد حركت‌هاي مشهور افرادي مانند ديويد كاپرفيلد و كريس آنجل از علي فروتن مي‌پرسند. او پس از اين‌كه به چند تايي از آن‌ها پاسخ مي‌دهد، مي‌گويد: «عبارتي در ميان شعبده‌بازان گفته مي‌شود كه مضمون آن اين است كه هر قدر حركتي كه راز آن توسط شعبده‌بازي فاش شود، بزرگ‌تر باشد، نشان‌دهنده كوچك‌تر بودن شخصيت آن فرد است.»



اولين برخورد ما با علي فروتن ناشي از ديرباوري ما نسبت به قدرت فردي است كه ادعا مي‌شد به اندازه كريس آنجل توانايي دارد. او هم انگار به سرعت فكر ما را خوانده باشد، روي تكه‌اي كوچك كاغذ چيزي مي‌نويسد و به عكاس گروه مي‌گويد آن را در جيبش بگذارد، سپس روي ميز تحرير وسايل مختلفي مي‌چيند و از او مي‌خواهد يكي از آن‌ها را انتخاب كند. سكوت برقرار مي‌شود. همكار ما گوشي موبايل را انتخاب مي‌كند. علي فروتن از او چند بار مي‌پرسد مطمئن است و او هم با تحكم پاسخ مثبت مي‌دهد. شعبده‌باز جوان از همكارمان مي‌خواهد تا از جيبش تكه كاغذي كه دقيقه‌اي قبل علي فروتن به او داده بود را در بياورد و كلمه روي آن را بخواند؛ روي آن نوشته است: «گوشي موبايل».



براي كساني كه كم‌وبيش از حقه‌هاي مرسوم شعبده‌بازي آگاهي دارند، حركات مشهور شعبده‌بازان و‌ تردستان مايه تعجب‌شان نخواهد شد اما كار ساده‌اي نيست در يك روز سرد زمستاني و در آپارتماني كوچك در محاصره آلودگي صوتي اطراف پل سيدخندان براي هميشه ديدگاه‌تان در مورد سطح توانايي شعبده‌بازان ايراني تغيير كند. جواني ايراني به نام «علي فروتن» يك‌بار ديگر به شما يادآوري مي‌كند در ايران هيچ‌چيز نبايد باعث شگفتي دائمي شما شود و همه‌چيز امكان‌پذير است؛ مانند اين‌كه بپذيريد كسي هست كه سطح توانايي‌اش بيشتر از كسي مانند كريس آنجل است. با اين‌كه از نظر وسايل كار و تيم حرفه‌اي كه در كنار هر كدام هست، با يكديگر قابل مقايسه نيستند. در واقع افرادي مانند كريس آنجل بيشتر مجري كارهايي هستند كه تيم طراحان شعبده‌بازي كه همراه‌شان هستند، طراحي مي‌كنند. ولي «علي فروتن» به تنهايي و بدون هيچ دستياري تمام كارهايي كه انجام مي‌دهد را خود طراحي و اجرا مي‌كند. البته او تنهاي تنها نيست و در كنار خود حسين كشاورز كه از دوستانش است و در نقش مدير برنامه‌هاي علي فروتن فعاليت مي‌كند را دارد. قرار اين ديدار را هم آقاي كشاورز در دفتر كار خود در خيابان سهروردي مي‌گذارد؛ دفتري كه بارها افراد مختلف شانس اين را داشته‌اند شاهد هنرنمايي يكي از بهترين‌هاي شعبده‌بازهاي خاورميانه باشند.



او در مورد كلك‌هاي مشهور شعبده‌بازها در برنامه‌هاي صحنه‌اي يا استيج‌ها مي‌گويد: «بسياري از شعبده‌بازها دستياراني در سالن دارند و معمولا دستياران خود را كه مانند افراد عادي دست خود را بلند كرده‌اند روي صحنه فرا مي‌خوانند اما من كه هيچ دستياري ندارم، معمولا چند توپ را به ميان جمعيت مي‌اندازم و هركس توپ را به دست بياورد روي صحنه دعوت مي‌كنم تا هرگونه شائبه از بين برود.»



شعبده‌بازي جزو تخصص‌هايي است كه به سال‌ها تجربه‌اندوزي نياز دارد. هنگامي كه «علي فروتن» تنها گوشه‌اي از توانايي خود را در همان چند دقيقه اول نشان مي‌دهد، باورش سخت مي‌شود كه او تنها ۲۰ سال دارد، زيرا براي رسيدن به چنين حدي از توانايي سال‌ها تمرين لازم است اما علي فروتن اين تجربه‌اندوزي را از زماني كه تنها ۱۲ سال داشته، آغاز كرده است. او از كلاس اول راهنمايي بدون بهره گرفتن از استاد، تمرينات خودش را آغاز كرده است: «تمام كساني كه در اين رشته توانستند به نقطه خوبي برسند زيرنظر يك استاد فعاليت كردند اما من از زماني كه تنها ۱۰ سال داشتم، شروع كردم به تمرين تردستي‌هاي كوچك؛ آن‌هايي كه همه در جمع‌هاي كوچك خانوادگي انجام مي‌دهند. اما از ۱۲سالگي با استفاده از DVDهاي آموزشي و سايت‌هاي موجود در اينترنت شروع به تمرين كردم. البته از متون زبان انگليسي استفاده كردم كه مخصوص آموزش شعبده بازي است.» او با تاكيد بر اين‌كه بيشتر آنچه شعبده‌بازهاي ايراني انجام مي‌دهند ۱۰ سال از شعبده‌بازهاي جهان عقب‌تر است، مي‌گويد: «در همان ۴-۳ سال اول توانستم خودم را به سطح متوسط شعبده‌بازهاي باسابقه برسانم. به شكلي كه وقتي در سال اول دبيرستان به هر مراسمي مي‌رفتم كه شعبده بازهاي ايراني در آن برنامه اجرا مي‌كردند ممكن نبود من تمام اجراهاي آن‌ها را بلد نباشم.»



اين شعبده‌باز جوان كه در 20 سالگي به مرحله‌اي از توانايي رسيده است قصد دارد ركورد جهاني راه رفتن بر بطري شيشه‌اي شكسته را در كتاب ركوردهاي گينس به نام خود ثبت كند. او تاكيد مي‌كند، توانايي اين را دارد مدت زمان بيشتر و مسافت طولاني‌تري نسبت به مرتاض‌هاي هندي روي آتش راه برود و اين ركورد را هم به نام كشور ايران بشكند. او دليل اين توانايي خود را تمرين بسيار در شاخه منتال «mental» از زيرشاخه‌هاي اصلي هنر شعبده‌بازي مي‌داند. در اين شاخه از فعاليت‌هاي تردستي كه از همه نمونه‌هاي ديگر مانند صحنه‌سازي‌، فعاليت روي استيج و... سخت‌تر است تنها به قدرت «ذهن» شعبده‌باز مربوط است؛ اين شاخه از هنر شعبده‌بازي كه افراد مشهوري مانند كاپرفيلد و كريس‌آنجل تخصص‌شان آن است. علي فروتن مي‌گويد: «وقتي افراد جامعه ما عبارت شعبده‌بازي را مي‌شنوند به سرعت فردي را تصور مي‌كنند كه فراك پوشيده و از كلاه سيلندري‌اش كبوتر يا خرگوش در مي‌آورد. شايد دليل اين مسئله عقب‌ماندگي شعبده‌بازهاي ايراني از همتايان خارجي‌شان باشد.» فروتن دليل ديگري براي بهتر شدن داشته است: «دليل ديگر من براي حركت در اين سمت، سختي خبره شدن در بحث mental است. من به‌دليل اين‌كه ‌ديدم مردم ما تا چه اندازه از كارهاي ديويد كاپرفيلد و كريس آنجل خوش‌شان مي‌آيد، سال‌ها تمرين كردم تا در همان زمينه خبره شوم و حالا پس از سال‌ها ادعا مي‌كنم اگر قدرتم بيشتر از امثال كريس آنجل نباشد، كمتر نيست.»