تیم ملی والیبال آمریکا را سرویس کردیم؟!

عصر ایران: تیم ملی والیبال ایران در بازی تکراری مقابل آمریکا ۳-۱ شکست خورد. در بعضی برنامه های ورزشی بعد از شکست در بازی نخست، به جای آمریکا از «ایالات متحده» نام برده شد شاید برای اینکه فکر نکنیم مقابل آمریکا شکست خورده ایم.

در هر دو حال تفاوتی نمی کند، در یک مسابقه ورزشی یکی از طرفین پیروز می شود و طرف دیگر شکست می خورد. پیش از این هم در مسابقات ورزشی پرچم ایران بالاتر از آمریکا نشسته است.

دو نمونه فراموش ناشدنی یکی پیروزی زنده یاد علیرضا سلیمانی مقابل بومگاتنر آمریکایی بود و دیگری در جام جهانی ۱۹۹۸ فرانسه و در بازی یی که آن را «بازی قرن» نام گذاشتند . همان بازی که با دو گل حمید استیلی و مهدی مهدوی کیا آمریکا را شکست داده ایم اما ...

والیبال البته فقط والیبال است اما چه کنیم که هر وقت بازیکنان دو تیم والیبال ایران و آمریکا برای زدن سرویس پشت خط قرار می گرفتند ذهن به مشهد می رفت و یاد پلاکاردی می افتاد که چند خانم در تجمع دلواپسان دست شان گرفته بودند با این متن: «ما دندانپزشکان، دهان آمریکا را سرویس می کنیم »!


این شعار در کنار پلاکارد نوشته هایی مانند « آمریکا برو ببینیم با!» و چند شعار دیگر در این هفته بیش از هر عکس دیگری دیده شد و در شبکه های اجتماعی همرسانی. اینکه خرده بگیریم چقدر در یک تجمع اعتراضی استفاده از چنین ادبیاتی درست است یا نه قطعاً موافقان و مخالفانی دارند.

آنها که فرمان دارند این کار را بکنند می گویند:«در دعوا حلوا خیرات نمی کنند و برو کنار باد بیاد!» و مخالفان هم گله می کنند در سرزمینی که بیش از هر چیزی شعر و ادبیات وجود دارد مگر نمی توان با ادبیات محترمانه تری شعار داد و مخالفت کرد و اصولاً کار دندانپزشک مگر جز سرویس - به معنای مرتب کردن- دندان است؟!

حساب مسابقات ورزشی را که جانمایه اش دوستی افزایی و پیوند دادن آدم ها به همدیگر است باید از مجادله های سیاسی دور نگاه داشت.


همان طور که شادی پس از گل بازیکن جوان پرسپولیس مقابل تیم عربستانی نه تنها هیچ گرهی را نگشود که باعث تولید حجم انبوهی از فحاشی شد که در فضای مجازی میان کاربران دو کشور دست به دست شد خوب است از رفتار بازیکنان دو تیم والیبال ایران و آمریکا هم درس بگیریم. آنها در خلال مسابقه با هم رقابت می کنند، کُری می خوانند و برای پیروز شدن می جنگند اما به محض پایان سوت بازی به همدیگر دست می دهند و به بازی های آینده فکر می کنند.

تیم ملی والیبال «فرهاد ظریف» دارد و تیم دیپلماسی ایران « جواد ظریف» .هر دو کوتاه قامتِ بلند همت هستند و مردم به آنها اعتماد دارند.

طبعاً منتقدانی هم دارند که کار آنها را نمی پسندند اما به جای تلاش برای «سرویس کردن» دهان طرف مقابل به آنها روحیه بدهیم. اشتیاق برای بلند کردن پرچم و نام و آوازه ایران. نه اینکه دست به رفتارهایی بزنیم که یک چشم شان به پشت سر باشد و چشم دیگر به رقیب پیش رو! گاهی اوقات این رفتارهای پرشور اما کمتر پخته کمر می شکند ...

تردید نکنیم که این دو «ظریف» برای مردم به میدان می روند. دعایمان را بدرقه شان کنیم.