عکس‌های نادری از شاتل فضایی روس‌ها
برنامه شاتل‌ها با پرواز انترپرایز در فوریه سال ۱۹۷۷ شروع شد و در جولای ۲۰۱۱ با آخرین پرواز آتلانتیس به پایان رسید.
وبسایت یک پزشک: تا اسم شاتل‌ها فضایی را می‌شنویم به یاد شاتل‌های امریکایی می‌افتیم:
انترپرایز، کلمبیا، چلنجر، آتلانتیس و دیسکاوری.
برنامه شاتل‌ها با پرواز انترپرایز در فوریه سال ۱۹۷۷ شروع شد و در جولای ۲۰۱۱ با آخرین پرواز آتلانتیس به پایان رسید.
در این مدت البته دو فاجعه رخ داد: اولی در ژانویه سال ۱۹۸۶، تنها ۷۳ ثانیه بعد از شروع پرواز شاتل چلنجر رخ داد و منجر به کشته شدن ۷ فضانورد و سرنشین آن شد و دومی در فوریه سال ۲۰۰۳ با انفجار کلمبیا در حین بازگشت به وقوع پیوست.
شاید می‌دانستید که روس‌ها هم از سال ۱۹۷۴، برنامه‌ای مشابه برای پرواز شاتل داشتند، که بوران نام داشت.
در کل، چهار مدل مختلف از بوران ساخته شد. دو مدل از آن، هیچ گاه تکمیل نشد و دو مدل دیگر، تنها پروازهای آزمایشی داشته‌اند.
در نوامبر سال ۱۹۸۸، شاتل بوران که تنها مدل ابتدایی عملیاتی بود، به فضا پرتاب شد و ۳ ساعت و ۴۰ دقیقه در مدار زمین حرکت کرد و سپس بر زمین نشست. اما پروژه بوران در سال ۱۹۹۳ متوقف شد و از آن به بعد دو مدل ابتدایی این شاتل‌ها در بایکونور خاک می‌خورند.
فعلا ساختمان محل نگهداری این شاتل‌ها قفل نیست و هیچ برنامه‌ای برای تبدیل محل به موزه وجود ندارد و آثار غفلت از این شاتل‌های نوستالژیک کاملا هویدا است.
به تازگی یک عکاس ۳۶ ساله روسی به نام رالف میربس موفق شده است که به این ایستگاه راه پیدا کند و عکس‌هایی بی‌نظیر از این شاتل بگیرد.
عکس‌ها یادآور شکوه و جاه‌طلبی برنامه‌های فضایی روس‌ها در دوره اوج هستند، چیزی که دیگر خبری از آن نیست و در واقع قدرت‌های بزرگ به سبب تنگناهای اقتصادی و نیز از بین رفتن شرایط پیشین دنیای دوقطبی، دیگر آن تمایل قبلی را برای اجرای برنامه‌های بزرگ فضایی ندارند.
میبربس به خبرگزاری CNN نگفته است که چگونه مجوز ورود به بایکونور را گرفته است.
شاتل‌ها در چند کلیومتری جایی که از آن گاگارین به فضا پرتاب شد، نگهداری می‌شود. درست در کنار محل نگهداری، ساختمانی قرار دارد که در آن زمانی موشک‌های فضایی Energy-M آزمایش می‌شدند.
انترپرایز، کلمبیا، چلنجر، آتلانتیس و دیسکاوری.
برنامه شاتل‌ها با پرواز انترپرایز در فوریه سال ۱۹۷۷ شروع شد و در جولای ۲۰۱۱ با آخرین پرواز آتلانتیس به پایان رسید.
در این مدت البته دو فاجعه رخ داد: اولی در ژانویه سال ۱۹۸۶، تنها ۷۳ ثانیه بعد از شروع پرواز شاتل چلنجر رخ داد و منجر به کشته شدن ۷ فضانورد و سرنشین آن شد و دومی در فوریه سال ۲۰۰۳ با انفجار کلمبیا در حین بازگشت به وقوع پیوست.
شاید می‌دانستید که روس‌ها هم از سال ۱۹۷۴، برنامه‌ای مشابه برای پرواز شاتل داشتند، که بوران نام داشت.
در کل، چهار مدل مختلف از بوران ساخته شد. دو مدل از آن، هیچ گاه تکمیل نشد و دو مدل دیگر، تنها پروازهای آزمایشی داشته‌اند.
در نوامبر سال ۱۹۸۸، شاتل بوران که تنها مدل ابتدایی عملیاتی بود، به فضا پرتاب شد و ۳ ساعت و ۴۰ دقیقه در مدار زمین حرکت کرد و سپس بر زمین نشست. اما پروژه بوران در سال ۱۹۹۳ متوقف شد و از آن به بعد دو مدل ابتدایی این شاتل‌ها در بایکونور خاک می‌خورند.
فعلا ساختمان محل نگهداری این شاتل‌ها قفل نیست و هیچ برنامه‌ای برای تبدیل محل به موزه وجود ندارد و آثار غفلت از این شاتل‌های نوستالژیک کاملا هویدا است.
به تازگی یک عکاس ۳۶ ساله روسی به نام رالف میربس موفق شده است که به این ایستگاه راه پیدا کند و عکس‌هایی بی‌نظیر از این شاتل بگیرد.
عکس‌ها یادآور شکوه و جاه‌طلبی برنامه‌های فضایی روس‌ها در دوره اوج هستند، چیزی که دیگر خبری از آن نیست و در واقع قدرت‌های بزرگ به سبب تنگناهای اقتصادی و نیز از بین رفتن شرایط پیشین دنیای دوقطبی، دیگر آن تمایل قبلی را برای اجرای برنامه‌های بزرگ فضایی ندارند.
میبربس به خبرگزاری CNN نگفته است که چگونه مجوز ورود به بایکونور را گرفته است.
شاتل‌ها در چند کلیومتری جایی که از آن گاگارین به فضا پرتاب شد، نگهداری می‌شود. درست در کنار محل نگهداری، ساختمانی قرار دارد که در آن زمانی موشک‌های فضایی Energy-M آزمایش می‌شدند.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر