داوران چرا دیگر عادل نیستند؟
٧ هفته از لیگ برتر می‌گذرد؛ شاید تاکتیک تیم‌ها جا افتاده باشد اما وضع داوری هر هفته بدتر می‌شود.
روزنامه شهروند: ٧ هفته از لیگ برتر می‌گذرد؛ شاید تاکتیک تیم‌ها جا افتاده باشد اما وضع داوری هر هفته بدتر می‌شود. آن‌قدر این اشتباهات زیاد است که خیلی از مواقع حتی تعمدی بودنش مورد بحث قرار می‌گیرد. با این حال به نظر می‌رسد مسئولان داوری و حتی مسئولان بلندپایه فدراسیون فوتبال راه‌کار خاصی برای برون رفت از این بحران به ذهنشان نمی‌رسد. قبل و بعد از هر بازی یا به چیدمان داوری اعتراض می‌شود یا به نحوه قضاوت آن داور اما تنها اقدامی که دیده می‌شود، محرومیت داوران مطرح لیگ برتری است که مشخص نیست تا کجا پیش خواهد رفت. آیا این بحران در داوری باعث می‌شود بعد از سال‌ها دستمان را به روی داوران خارجی دراز کنیم یا این‌که این جنجال‌ها تا پایان فصل ادامه‌دار خواهد بود و همین اشتباهات است که سرنوشت تیم‌ها را رقم می‌زند؟ این سوالی است که شاید مسئولان داوری فوتبال بتوانند بعد از پایان دادن به سفرهای استانی خود پاسخ بدهند. همچنین شاید نیاز باشد رئیس و دبیرکل فدراسیون کمی بیشتر به داوری توجه کنند چون فعلا که کل فوتبال را تحت‌تأثیر قرار داده است.
محرومیت، چاره کار نیست
محمد فنایی کارشناس داوری
مدت‌هاست که معضلی در داوری ایران به‌وجود آمده و هر‌سال هم به شدت آن اضافه می‌شود. متاسفانه نه سیستم مدیریت داوری قوی است و نه این‌که از جامعه داوری حمایت می‌شود. مطمئنا یکی از مشکلات فعلی داوران ما این است که احساس می‌کنند هیچ حامی ندارند و به خاطر همین با استرس قضاوت می‌کنند. همین باعث می‌شود تا کنترل مسابقه و تصمیمات در حین بازی از دست داوران خارج شود. قطعا داوران ایرانی به یک‌باره این‌قدر افت نمی‌کنند چون در رقابت‌های بین‌المللی می‌بینیم امثال فغانی و ترکی چقدر با کیفیت مسابقات را اداره می‌کنند. درواقع هجمه‌ای که تیم‌های بزرگ به وجود آورده‌اند، برای داوران استرس‌زا شده است. البته من هم اعتقاد دارم داوری‌ها در هفته‌هایی که از لیگ گذشته، بد بوده و تاثیرگذاری زیادی روی تغییر نتایج داشته است اما آیا واقعا محرومیت داوران درمان کار است؟ باید جمعی از مسئولان فوتبال میزگردی را دراین‌باره تشکیل دهند و در شرایط فعلی این تنها چاره است.
به راهکار‌ها توجه ندارند
علی خسروی کارشناس داوری
من و دیگر کارشناسان داوری می‌دانستیم چنین وضعیتی به وجود می‌آید و بارها راهکارهای خود را به فدراسیون ارایه دادیم اما با بی‌توجهی مسئولان مواجه شده‌ایم. تا زمانی که مسئولان داوری فوتبال به جای چیدمان صحیح به دنبال نظارت‌های استانی خود باشند و بحث‌های قومیتی را وسط بکشند، هر روز شاهد وضع بدتری خواهیم بود. رئیس کمیته داوران حتی راضی است برای بازی‌های لیگ یک به شهرستان برود اما هیچ اقدامی برای بهبود شرایط داوری کشور نمی‌کند. کفاشیان هم که کمیته داوران را به امان خدا رها کرده و حتی اوایل فصل اگر فشار برخی پیشکسوتان داوری نبود، کلاس هم برگزار نمی‌شد. حضور فرد باتجربه‌ای مثل عنایت هم تاثیری نداشت و مطمئن باشید که خود او نیز معتقد است بزرگترین اشتباه زندگی‌اش را با بازگشت به دپارتمان انجام داده است. سطح قضاوت‌های امسال واقعا افتضاح است و من به یاد ندارم که سالی در این حد ضعیف برای داوری سپری شده باشد.
مدرس خارجی بیاوریم
هوشنگ نصیرزاده کارشناس داوری
شاید خیلی از اشتباهات داوران به خاطر فشارهایی باشد که از سوی مربیان، بازیکنان و تماشاگران روی آنها قرار دارد. جالب اینجاست رئیس کمیته انضباطی که طبق قانون می‌تواند هرکس را که علیه داوری صحبت کرد، از خانه‌اش هم محروم کند، این کار را در داخل فدراسیون هم انجام نمی‌دهد. جدا از این موضوع باید گفت در نمایشی که داوران دارند، هیچ اثری از مهارت دیده نمی‌شود و واقعا‌سال بدی برای این قشر از جامعه فوتبال درحال رقم خوردن است. همان‌طور که ما برای تیم‌ملی فوتبال به دلیل برخی ضعف‌ها کی‌روش را آوردیم، حالا هم باید یک داور خارجی بازنشسته را که در سطح بالا قضاوت کرده، به ایران بیاوریم تا در این‌جا مستقر شود. شاید به یکسری بربخورد اما به عقیده من، دلیل اصلی این ضعف روی مسائل آموزشی است که با حضور یک داور سطح بالا می‌توان آن را به‌زودی برطرف کرد.
اصفهانیان: کاری از دستمان برنمی‌آید!
فریدون اصفهانیان، رئیس کمیته داوران در واکنش به هجمه‌های به وجود آمده علیه داوران می‌گوید: «این فوتبال مسئول دارد، کمیته انضباطی و کمیته اخلاق دارد. چرا همه چیز را از چشم مسئولان داوری می‌بینید؟ وقتی به یک داور فحاشی می‌شود، باید کمیته انضباطی با آنها برخورد کند، نه این‌که بگویند چرا فلان داور را برای این بازی انتخاب کردید. ما طبق آیین‌نامه‌ای که داریم، با داوران برخورد می‌کنیم و کار دیگری هم از دستمان برنمی‌آید.»
کشور‌های دیگر چگونه مشکلات داوری را حل کردند؟
هر چند کمیته داوران فدراسیون فوتبال و دپارتمان داوری، راه‌حل پایان این اشتباهات رو به افزایش را محروم کردن داوران می‌داند اما نگاه به کشورهایی که این بحران را پشت‌سر گذاشته‌اند، نسخه‌های متفاوتی را فرا روی ما قرار می‌دهد.
عربستان و راه‌حلی به نام داور خارجی
فوتبال باشگاهی عربستان موازی با مشکلات داوری در اواسط دهه ٩٠، معضل بازیکنان پرحاشیه‌ای مانند سعید العویران (ملقب به مارادونای صحرا) را داشت که گاهی مقابل چشم پادشاه لباس از تن خارج می‌کردند. چاره‌کار نه محرومیت‌های متوالی بلکه استفاده از بهترین داوران خارجی برای بازی‌های مهم بود. به شکل میانگین هر ٢ هفته یک‌بار یک داور معروف خارجی، قضاوت مهم‌ترین بازی ممکن را به عهده می‌گرفت تاهم از جنجال کاسته شود و هم نوع قضاوت خارجی‌ها یک کلاس آموزشی برای داوران عرب باشد. این اتفاق درحال حاضر جامعه داوری عربستان را قوی کرده و دیگر آنها بی‌هیچ حرف‌وحدیثی گاهی دربی الهلال و الاتحاد را هم سوت می‌زنند.
آلمان و گسترش دایره آموزش
فوتبال آلمان همزمان با افت کیفی بوندس‌لیگا در اواخر قرن گذشته و سال‌های ابتدایی هزاره جدید با داوری‌های پراشکالی مواجه بود اما آموزش منظم و فراخواندن داوران مستعد منطقه‌ای هر ایالت روند را دگرگون کرد. دراین بین بومی‌گری موجود هم از بین رفت و داوری ایرانی مانند بابک رفعتی هم فرصت نشان دادن توانایی‌هایش را به دست آورد. کمپ‌های عریض و طویل ساخته شده برای آموزش داوران، جواب داد و حالا به جای یک مارکوس مرک، چند داور خوب در سطح فلیکس بریش در بوندس‌لیگا قضاوت می‌کنند.
انگلیس و سازوکار مناسب تنبیه
در فوتبال جزیره داوران پراشتباهی مانند مارینر به خاطر قضاوت یک‌طرفه در بازی‌های بزرگ مدام زیر تیغ انتقادات قرار داشتند اما محرومیت‌های هدف‌دار مانند محروم کردن یک داور از قضاوت چند بازی تیمی که بیشترین اشتباه را علیه‌اش مرتکب شده و البته کم‌کردن از امتیازات، جلوی روند معکوس را گرفت. کم کردن امتیاز آنجایی به چشم می‌آید که یک داور درصورت نرسیدن امتیازاتش به حد نصاب، طبق تعرفه تعیین شده ازچند هفته قضاوت و شاید حتی یک نیم‌فصل سوت زدن محروم می‌شود.
اسپانیا و دستمال‌های سفید
در اسپانیا، شیوه منحصر به فردی برای پایان دادن به بحران‌های داوری اوایل هزاره جدید به وجود آمد.
طبق این شیوه، داوران پرسش‌نامه‌ای پر کردند و در آن ریز همه علایق خود را نوشتند. بررسی‌های روانشناختی پاسخ‌ها، نوع قضاوت داوران را مشخص کرد و بر این اساس، بازی‌های دشوار سهم داوران خشک و عصبی‌تر و رقابت‌های مهیج و دربی به داورانی با هوش هیجانی بالا سپرده شد!
محرومیت، چاره کار نیست
محمد فنایی کارشناس داوری
مدت‌هاست که معضلی در داوری ایران به‌وجود آمده و هر‌سال هم به شدت آن اضافه می‌شود. متاسفانه نه سیستم مدیریت داوری قوی است و نه این‌که از جامعه داوری حمایت می‌شود. مطمئنا یکی از مشکلات فعلی داوران ما این است که احساس می‌کنند هیچ حامی ندارند و به خاطر همین با استرس قضاوت می‌کنند. همین باعث می‌شود تا کنترل مسابقه و تصمیمات در حین بازی از دست داوران خارج شود. قطعا داوران ایرانی به یک‌باره این‌قدر افت نمی‌کنند چون در رقابت‌های بین‌المللی می‌بینیم امثال فغانی و ترکی چقدر با کیفیت مسابقات را اداره می‌کنند. درواقع هجمه‌ای که تیم‌های بزرگ به وجود آورده‌اند، برای داوران استرس‌زا شده است. البته من هم اعتقاد دارم داوری‌ها در هفته‌هایی که از لیگ گذشته، بد بوده و تاثیرگذاری زیادی روی تغییر نتایج داشته است اما آیا واقعا محرومیت داوران درمان کار است؟ باید جمعی از مسئولان فوتبال میزگردی را دراین‌باره تشکیل دهند و در شرایط فعلی این تنها چاره است.
به راهکار‌ها توجه ندارند
علی خسروی کارشناس داوری
من و دیگر کارشناسان داوری می‌دانستیم چنین وضعیتی به وجود می‌آید و بارها راهکارهای خود را به فدراسیون ارایه دادیم اما با بی‌توجهی مسئولان مواجه شده‌ایم. تا زمانی که مسئولان داوری فوتبال به جای چیدمان صحیح به دنبال نظارت‌های استانی خود باشند و بحث‌های قومیتی را وسط بکشند، هر روز شاهد وضع بدتری خواهیم بود. رئیس کمیته داوران حتی راضی است برای بازی‌های لیگ یک به شهرستان برود اما هیچ اقدامی برای بهبود شرایط داوری کشور نمی‌کند. کفاشیان هم که کمیته داوران را به امان خدا رها کرده و حتی اوایل فصل اگر فشار برخی پیشکسوتان داوری نبود، کلاس هم برگزار نمی‌شد. حضور فرد باتجربه‌ای مثل عنایت هم تاثیری نداشت و مطمئن باشید که خود او نیز معتقد است بزرگترین اشتباه زندگی‌اش را با بازگشت به دپارتمان انجام داده است. سطح قضاوت‌های امسال واقعا افتضاح است و من به یاد ندارم که سالی در این حد ضعیف برای داوری سپری شده باشد.
مدرس خارجی بیاوریم
هوشنگ نصیرزاده کارشناس داوری
شاید خیلی از اشتباهات داوران به خاطر فشارهایی باشد که از سوی مربیان، بازیکنان و تماشاگران روی آنها قرار دارد. جالب اینجاست رئیس کمیته انضباطی که طبق قانون می‌تواند هرکس را که علیه داوری صحبت کرد، از خانه‌اش هم محروم کند، این کار را در داخل فدراسیون هم انجام نمی‌دهد. جدا از این موضوع باید گفت در نمایشی که داوران دارند، هیچ اثری از مهارت دیده نمی‌شود و واقعا‌سال بدی برای این قشر از جامعه فوتبال درحال رقم خوردن است. همان‌طور که ما برای تیم‌ملی فوتبال به دلیل برخی ضعف‌ها کی‌روش را آوردیم، حالا هم باید یک داور خارجی بازنشسته را که در سطح بالا قضاوت کرده، به ایران بیاوریم تا در این‌جا مستقر شود. شاید به یکسری بربخورد اما به عقیده من، دلیل اصلی این ضعف روی مسائل آموزشی است که با حضور یک داور سطح بالا می‌توان آن را به‌زودی برطرف کرد.
اصفهانیان: کاری از دستمان برنمی‌آید!
فریدون اصفهانیان، رئیس کمیته داوران در واکنش به هجمه‌های به وجود آمده علیه داوران می‌گوید: «این فوتبال مسئول دارد، کمیته انضباطی و کمیته اخلاق دارد. چرا همه چیز را از چشم مسئولان داوری می‌بینید؟ وقتی به یک داور فحاشی می‌شود، باید کمیته انضباطی با آنها برخورد کند، نه این‌که بگویند چرا فلان داور را برای این بازی انتخاب کردید. ما طبق آیین‌نامه‌ای که داریم، با داوران برخورد می‌کنیم و کار دیگری هم از دستمان برنمی‌آید.»
کشور‌های دیگر چگونه مشکلات داوری را حل کردند؟
هر چند کمیته داوران فدراسیون فوتبال و دپارتمان داوری، راه‌حل پایان این اشتباهات رو به افزایش را محروم کردن داوران می‌داند اما نگاه به کشورهایی که این بحران را پشت‌سر گذاشته‌اند، نسخه‌های متفاوتی را فرا روی ما قرار می‌دهد.
عربستان و راه‌حلی به نام داور خارجی
فوتبال باشگاهی عربستان موازی با مشکلات داوری در اواسط دهه ٩٠، معضل بازیکنان پرحاشیه‌ای مانند سعید العویران (ملقب به مارادونای صحرا) را داشت که گاهی مقابل چشم پادشاه لباس از تن خارج می‌کردند. چاره‌کار نه محرومیت‌های متوالی بلکه استفاده از بهترین داوران خارجی برای بازی‌های مهم بود. به شکل میانگین هر ٢ هفته یک‌بار یک داور معروف خارجی، قضاوت مهم‌ترین بازی ممکن را به عهده می‌گرفت تاهم از جنجال کاسته شود و هم نوع قضاوت خارجی‌ها یک کلاس آموزشی برای داوران عرب باشد. این اتفاق درحال حاضر جامعه داوری عربستان را قوی کرده و دیگر آنها بی‌هیچ حرف‌وحدیثی گاهی دربی الهلال و الاتحاد را هم سوت می‌زنند.
آلمان و گسترش دایره آموزش
فوتبال آلمان همزمان با افت کیفی بوندس‌لیگا در اواخر قرن گذشته و سال‌های ابتدایی هزاره جدید با داوری‌های پراشکالی مواجه بود اما آموزش منظم و فراخواندن داوران مستعد منطقه‌ای هر ایالت روند را دگرگون کرد. دراین بین بومی‌گری موجود هم از بین رفت و داوری ایرانی مانند بابک رفعتی هم فرصت نشان دادن توانایی‌هایش را به دست آورد. کمپ‌های عریض و طویل ساخته شده برای آموزش داوران، جواب داد و حالا به جای یک مارکوس مرک، چند داور خوب در سطح فلیکس بریش در بوندس‌لیگا قضاوت می‌کنند.
انگلیس و سازوکار مناسب تنبیه
در فوتبال جزیره داوران پراشتباهی مانند مارینر به خاطر قضاوت یک‌طرفه در بازی‌های بزرگ مدام زیر تیغ انتقادات قرار داشتند اما محرومیت‌های هدف‌دار مانند محروم کردن یک داور از قضاوت چند بازی تیمی که بیشترین اشتباه را علیه‌اش مرتکب شده و البته کم‌کردن از امتیازات، جلوی روند معکوس را گرفت. کم کردن امتیاز آنجایی به چشم می‌آید که یک داور درصورت نرسیدن امتیازاتش به حد نصاب، طبق تعرفه تعیین شده ازچند هفته قضاوت و شاید حتی یک نیم‌فصل سوت زدن محروم می‌شود.
اسپانیا و دستمال‌های سفید
در اسپانیا، شیوه منحصر به فردی برای پایان دادن به بحران‌های داوری اوایل هزاره جدید به وجود آمد.
طبق این شیوه، داوران پرسش‌نامه‌ای پر کردند و در آن ریز همه علایق خود را نوشتند. بررسی‌های روانشناختی پاسخ‌ها، نوع قضاوت داوران را مشخص کرد و بر این اساس، بازی‌های دشوار سهم داوران خشک و عصبی‌تر و رقابت‌های مهیج و دربی به داورانی با هوش هیجانی بالا سپرده شد!
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر