طنز؛ شلوارها برای چه به پرواز در می‌آیند؟
مسعود مرعشی در وبسایت چیزنا نوشت:
یکی از ویژگی‌های بارز ما ایرانی‌ها مهمون‌نوازیه. اما این وسط اگه یه مهمون با آداب و رسوم ما آشنا نباشه ممکنه براش سوء تفاهماتی ایجاد بشه. دروغ چرا؟ واسه خود من هم ایجاد شده بود، مثل اولین بار که رفته بودم خونه آیدین سیارسریع در نوشهر. آقا چشمتون روز بد نبینه، هنوز از گرد راه نرسیده، عرق من خشک نشده، گفت: «درآر داداش». با ترس و لرز گفتم: «جان؟» گفت: «در بیار دیگه!» با تعجب بیشتری نگاهش کردم. گفت: «چرا ناز می‌کنی، یالا دیگه شلوارتو بکن و گر نه ناراحت می‌شما».
من این ناراحت شدن رو یک جور تهدید زیرپوستی حساب کردم. اون موقع هنوز آقای ظریف اون جمله «هیچ وقت یک ایرانی رو تهدید نکن» رو استفاده نکرده بود، وگرنه توی اون لحظات نفس‌گیر حتما از این جمله کمک می‌گرفتم و منم رجزخوانی مردانه می‌کردم و شاید حتی کار به راستی‌آزمایی رجزخوانی‌های من می‌رسید. خلاصه از آیدین اصرار و از من انکار تا اینکه بعد از مدتی کش‌و‌قوس متوجه شدم که مازندرانی‌ها رسم دارند، به رسم مهمون‌نوازی به مهمون‌شون می‌گن لباس بیرونت رو در بیار و لباس تو خونه بپوش.
حالا شما در نظر بگیرید که غربی‌ها بی‌جنبه و زبون‌نفهم هم هستند و به زودیِ من هم سوء تفاهماتشون برطرف نمی‌شه و ممکنه این عدم شناختِ نحوه‌ی مهمون‌نوازی ما چه تبعاتی داشته باشه. مثلا یکی از بزرگان فوتبال جهان به نام آری‌هان سال ۱۹۹۳ اومده بود ایران تا مربی تیم ملی فوتبال بشه. طرف رو پشت وانت پیکان از سر تمرین تیم ملی برگردونده بودند. این بنده خدا هم جنبه‌اش سوراخ بود، متوجه ظرافت‌های این حرکت فدراسیون فوتبال نشده بود و با اولین پرواز برگشت هلند.
یا همین چند روز پیش دوستان با فراست و خوش‌سلیقه با پراید رفته بودند فرودگاه استقبال از «پل برایتنر»، اسطوره باشگاه بایرن‌مونیخ و بهترین دفاع چپ تاریخ فوتبال آلمان. خب بابا این طرف تا دلتون بخواد توی آلمان بنز و بی‌ام‌دبلیو سوار شده، براش جذابیتی نداره اینجا سوار اینا بشه، دوست داره سوار وسایل بومی ما بشه. ما هم که مهمون‌نواز. سریع سوارش کردیم. هیجان سواری پراید رو هیچ ماشینی تو دنیا نداره. اگه راننده تند بره، قشنگ لوزالمعده‌ات می‌چسبه زیر گلوت. اما بنز چی؟ روی بلند، رنگ سیاه، کیسه‌ی هوا، واه واه واه! شما فکر می کنید واقعا سوار بنز شدن هیجان داره؟ اونم با این همه کیسه هوا و ایمنی و کوفت و فلان؟
یا مثلا شهربازی‌هامون که حتما باید توی برنامه سفر مهمون‌های خارجی قرار بگیره. چون توی کشورهای خارجی ترس و هیجان دستگاه‌های بازی فیک و کنترل شده است و آب تو دل طرف تکون نمی‌خوره. اما ما اینجا به تکنولوژی‌ای رسیدیم که برای طبیعی‌تر شدن ماجرا، هر آن امکان داره یه تیکه از دستگاه کنده بشه و استفاده‌کنندگان رو به دیار باقی بشتابونه!
کافیه به تور لیدرها بگیم که توریست‌ها رو با این ظرایف فرهنگی آشنا کنند، اون وقت شما خواهید دید که به جای اینکه مردم تهران برای کی‌اف‌‌سی حلال صف بکشند، مردم غرب برای فلافل دو نونه‌ی هفت‌چنار صف خواهند کشید.
یکی از ویژگی‌های بارز ما ایرانی‌ها مهمون‌نوازیه. اما این وسط اگه یه مهمون با آداب و رسوم ما آشنا نباشه ممکنه براش سوء تفاهماتی ایجاد بشه. دروغ چرا؟ واسه خود من هم ایجاد شده بود، مثل اولین بار که رفته بودم خونه آیدین سیارسریع در نوشهر. آقا چشمتون روز بد نبینه، هنوز از گرد راه نرسیده، عرق من خشک نشده، گفت: «درآر داداش». با ترس و لرز گفتم: «جان؟» گفت: «در بیار دیگه!» با تعجب بیشتری نگاهش کردم. گفت: «چرا ناز می‌کنی، یالا دیگه شلوارتو بکن و گر نه ناراحت می‌شما».
من این ناراحت شدن رو یک جور تهدید زیرپوستی حساب کردم. اون موقع هنوز آقای ظریف اون جمله «هیچ وقت یک ایرانی رو تهدید نکن» رو استفاده نکرده بود، وگرنه توی اون لحظات نفس‌گیر حتما از این جمله کمک می‌گرفتم و منم رجزخوانی مردانه می‌کردم و شاید حتی کار به راستی‌آزمایی رجزخوانی‌های من می‌رسید. خلاصه از آیدین اصرار و از من انکار تا اینکه بعد از مدتی کش‌و‌قوس متوجه شدم که مازندرانی‌ها رسم دارند، به رسم مهمون‌نوازی به مهمون‌شون می‌گن لباس بیرونت رو در بیار و لباس تو خونه بپوش.
حالا شما در نظر بگیرید که غربی‌ها بی‌جنبه و زبون‌نفهم هم هستند و به زودیِ من هم سوء تفاهماتشون برطرف نمی‌شه و ممکنه این عدم شناختِ نحوه‌ی مهمون‌نوازی ما چه تبعاتی داشته باشه. مثلا یکی از بزرگان فوتبال جهان به نام آری‌هان سال ۱۹۹۳ اومده بود ایران تا مربی تیم ملی فوتبال بشه. طرف رو پشت وانت پیکان از سر تمرین تیم ملی برگردونده بودند. این بنده خدا هم جنبه‌اش سوراخ بود، متوجه ظرافت‌های این حرکت فدراسیون فوتبال نشده بود و با اولین پرواز برگشت هلند.
یا همین چند روز پیش دوستان با فراست و خوش‌سلیقه با پراید رفته بودند فرودگاه استقبال از «پل برایتنر»، اسطوره باشگاه بایرن‌مونیخ و بهترین دفاع چپ تاریخ فوتبال آلمان. خب بابا این طرف تا دلتون بخواد توی آلمان بنز و بی‌ام‌دبلیو سوار شده، براش جذابیتی نداره اینجا سوار اینا بشه، دوست داره سوار وسایل بومی ما بشه. ما هم که مهمون‌نواز. سریع سوارش کردیم. هیجان سواری پراید رو هیچ ماشینی تو دنیا نداره. اگه راننده تند بره، قشنگ لوزالمعده‌ات می‌چسبه زیر گلوت. اما بنز چی؟ روی بلند، رنگ سیاه، کیسه‌ی هوا، واه واه واه! شما فکر می کنید واقعا سوار بنز شدن هیجان داره؟ اونم با این همه کیسه هوا و ایمنی و کوفت و فلان؟
یا مثلا شهربازی‌هامون که حتما باید توی برنامه سفر مهمون‌های خارجی قرار بگیره. چون توی کشورهای خارجی ترس و هیجان دستگاه‌های بازی فیک و کنترل شده است و آب تو دل طرف تکون نمی‌خوره. اما ما اینجا به تکنولوژی‌ای رسیدیم که برای طبیعی‌تر شدن ماجرا، هر آن امکان داره یه تیکه از دستگاه کنده بشه و استفاده‌کنندگان رو به دیار باقی بشتابونه!
کافیه به تور لیدرها بگیم که توریست‌ها رو با این ظرایف فرهنگی آشنا کنند، اون وقت شما خواهید دید که به جای اینکه مردم تهران برای کی‌اف‌‌سی حلال صف بکشند، مردم غرب برای فلافل دو نونه‌ی هفت‌چنار صف خواهند کشید.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
دستتون درد نکنه کلی خندیدم