رابرت دنیرو؛ سر پیری و معرکه گیری

هفته نامه همشهری جوان - محمد طالبیان: مخاطب های سینما در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی بهترین دوران هالیوود را تجربه کرده اند. آنها با دیدن نام رابرت دنیرو به سینما رفته و خود را برای دیدن فیلمی قابل توجه آماده می کردند.

هر چه سن دنیرو افزایش یافت، کیفیت کاری او افت کرد؛ بازیگری که زمانی با هر نقش، قابلیت نامزد شدن برای جایزه اسکار را داشت، الان چند سالی است که دیگر حرفی برای گفتن در سینمای جدی روز دنیا نداشته و به حضور در آثار کمدی سطح پایین رضایت داده.


در حال حاضر فیلم جدید این بازیگر کهنه کار سینمای جهان و ستاره جوانی همچون آنا هاتاوی با نام «کارآموز» اکران شده و توانسته آمار قابل توجهی را نیز در گیشه به خود اختصاص دهد؛ فیلمی که تنها شبحی از توانایی های فنی دنیرو را در اختیار دارد.

با توجه به این موضوع سعی کرده ایم آثار مختلفی را که دنیرو طی سال های گذشته در آنها حضور پیدا کرده، مورد بررسی قرار داده و به بهترین آنها اشاره کنیم؛ فیلم هایی که قطعات مهمی از تاریخ معاصر سینمای جهان را شکل داده اند.

فیلم های درام

فرصتی برای اسکار

دنیرو به خصوص در دهه های ۷۰ و ۸۰ میلادی با حضور در تعدادی از بهترین فیلم های درام آن روزها توانسته تعداد زیادی نامزدی اسکار به دست آورد و حتی با گاو خشمگین به این جایزه دست پیدا کند. هر چند امروزه این بازیگر باتجربه توجه ویژه ای به فیلم های کمدی دارد اما در آن روزها تمرکز خود را روی درام های جدی گذاشته بود.

گاو خشمگین


کارگردان: مارتین اسکورسیزی

سال ساخت: ۱۹۸۰

اسکورسیزی و دنیرو اولین تجربه مشترک خود را در خیابان های پایین شهر به دست آوردند اما در ادامه این فرصت برای دنیرو به وجود آمد که با حضور به عنوان نقش اصلی گاو خشمگین، اولین و آخرین جایزه اسکار خود را برای بهترین بازیگر مرد اصلی به دست آورد.

در این فیلم رابرت دنیرو نقش جیک لاموتا را بر عهده داشت که به عنوان یکی از جنجالی ترین بوکسورهای دهه ۴۰ میلادی شناخته می شود. دنیرو موفق شده بود در ساخته اسکورسیزی، شخصیتی کاملا متفاوت، ناپایدار و تاثیرگذار را به نمایش درآورد و به نظر بسیاری از کارشناس ها بهترین بازی کارنامه خود را به نمایش گذاشتت.

راننده تاکسی


کارگردان: مارتین اسکور سیزی

سال ساخت: ۱۹۷۶

راننده تاکسی از آن دست فیلم های دنیرو است که به سرعت محبوبیت بالایی در میان مخاطب ها به دست آورد و تبدیل به اثری کالت در سینمای جهان شد. شخصیتی کاملا ساکت که در لحظه احساسات خود را بیرون می ریزد، باعث شد تراویس بیکل با بازی رابرت دنیرو تبدیل به یکی از به یادماندنی ترین شخصیت های دنیای سینما شود.

راننده تاکسی در سال ۱۹۷۶ موفق به نامزدی در چهار بخش مختلف اسکار شد اما هیچ کدام از آنها را به دست نیاورد. نکته قابل توجه این است که دنیرو در راننده تاکسی مونولووگی را ارائه می کند که از دید بسیاری، بهترین مونولوگ تاریخ سینمای جهان است.

بیداری ها


کارگردان: پنی مارشال

سال ساخت: ۱۹۹۰

بیداری ها یکی از متفاوت ترین آثاری است که رابرت دنیرو را به عنوان بازیگر مکمل مرد در اختیار داشت. دنیرو حتی برای حضور در ساخته بنی مارشال موفق به نامزدی اسکار شد.

بیداری ها داستان واقعی دکتر مالکوم سایر (رابین ویلیامز) را روایت می کند که سعی دارد راه درمانی برای بیماران کاتاتونیایی که شخصیت دنیرو نیز یکی از آنهاست، پیدا کند.

بسیاری از کارشناس ها بعد از تماشای بیداری ها به این نکته اشاره کردند که بازی دنیرو بدون شک یادآور داستین هافمن در مرد بارانی بود و سطح جدیدی از توانایی های این بازیگر را به نمایش درآورد.


گنگستری

درخشش در پدرخوانده

با وجود حضور دنیرو در قسمت دوم پدرخوانده، این بازیگر در ابتدا برای نقش سانی و مایکل در قسمت اول این مجموعه تست داده بود اما در نهایت موفق به دریافت نقش نشد. در ادامه، دنیرو توانست دوران جوانی ویتو کورلئونه را بازی کند و این تبدیل به یکی از نقاط عطف کارنامه کاری اش شد. برای سال ها نقش های گنگستری و مافیایی با آل پاچینو و دنیرو معنا پیدا می کرد.

پدرخوانده 2


کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا

ساخت ساخت: ۱۹۷۴

دنیروی جوان که هنوز در سینما اسم و رسمی نداشت، توانست برای حضور در پدرخوانده ۲ به یکباره جایزه اسکار بهترین بازیگر مکمل را به خود اختصاص دهد. دنیرو در این فیلم نقش جوانی ویتو کورلئونه را ایفا کرد و ستاره شد؛ ستاره ای که بسیاری عقیده دارند اصلی ترین دلیل کیفیت بالای قسمت دوم این مجموعه است.

کوپولا در یکی از مصاحبه های خود به این نکته اشاره کرد که زمانی که دنیرو برای فیلم دوم باز هم تست داد، حضورش در مراحل پیش تولید پدرخوانده را به یاد آورده و در ادامه تصمیم گرفته نقش را در اختیارش قرار دهد. مارلون براندو و دنیرو تنها بازیگرهایی هستند که تاکنون برای ایفای یک نقش موفق به دریافت جایزه اسکار شده اند.

تسخیرناپذیران


کارگردان: برایان دی پالما

سال ساخت: ۱۹۸۷

برایان دی پالما یکی دیگر از کارگردان های سینماست که تجربه بسیاری در ساخت آثار به اصطلاح گنگستری دارد. این کارگردان نام آشنای سینما که اثری همچون صورت زخمی را در کارنامه دارد، با ساخت تسخیرناپذیران سعی کرد داستان گروهی از پلیس ها را روایت کند و البته دنیرو را نیز در نقش شخصیت مهمی همچون آل کاپون قرار داد.

دنیرو برای ایفای این نقش و آماده شدن برای آن، چند ماه در ایرلند حضور پیدا کرد و وزن خود را افزایش داد تا از لحاظ ظاهری شباهت بیشتری به یکی از معروف ترین گنگسترهای تاریخ پیدا کند.

روزی روزگاری در آمریکا


کارگردان: سر جیو لئونه

سال ساخت: ۱۹۸۴

آخرین فیلم سرجیو لئونه به عنوان یکی از کارگردان های مهم تاریخ سینما در زمان اکران با حواشی بسیاری روبرو و عملا باعث خداحافظی این کارگردان از سینما شد. در ابتدا فیلم ۲۶۹ دقیقه بود که ۴۰ دقیقه از آن برای اکران در جشنواره کن کاسته شد.

این فیلم با حضور دنیرو توانست رتبه نخست کن را به خود اختصاص دهد اما برای اکران در آمریکا زمان آن به ۱۳۹ دقیقه کاهش یافت که خشم لئونه را به همراه داشت.

این فیلم داستان تعدادی نوجوان را روایت می کند که شبکه گنگستری خود را راه اندازی کرده و در ادامه با دیگر گروه های موجود درگیر می شوند. آخرین ساخته لئونه سعی کرده سه بازه مختلف زمانی از زندگی شخصیت های خود را به نمایش بگذارد؛ فیلمی که به عنوان یکی از برترین ساخته های تاریخ سینمای جهان شناخته می شود.

رفقای خوب


کارگردان: مارتین اسکورسیزی

سال ساخت: ۱۹۹۰

اسکورسیزی برای سال ها به عنوان سلطان ژانر گنگستری در سینمای آمریکا شناخته می شد. رفقای خوب یکی از مهمترین فیلم های کارنامه اوست که داستان واقعی گنگستری به نام هنری هیل (ری لیونا) را روایت می کند که در ادامه تبدیل به خبرچین اف بی آی می شود.

رابرت دنیرو در رفقای خوب نقش شخصیتی به نام جیمی کانوی را برعهده داشته و دورانی را به نمایش می گذارد که در آن نوجوان ها اعتقاد داشتند تبدیل شدن به یک گنگستر حتی از رییس جمهور شدن هم بهتر است. جوی پشی موفق شد برای حضور در رفقای خوب جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد مکمل را به خود اختصاص دهد.

کازینو


کارگردان: مارتین اسکورسیزی

سال ساخت: ۱۹۹۵

دومین همکاری اسکورسیزی و نیکولاس پیلگی به عنوان فیلمنامه نویس به کازینو منتهی شد که باز هم یکی از فیلم های مورد توجه تاریخ سینماست. دنیرو و اسکورسیزی در کازینو برای هشتمین بار با یکدیگر همکاری کردند؛ فیلمی که داستان یک قمارباز حرفه ای به نام ایس را روایت می کند که توسط مافیای ایتالیا موظف می شود در یک یاز کازینوهای لاس وگاس حضور پیدا کرده و روی فعالیت آن نظارت کند.

هر چند دنیرو برای این فیلم جایزه خاصی دریافت نکرد اما همواره از کازینو به عنوان یک یاز فیلم های مهم کارنامه او یاد می شود.


تریلر

کم کار اما موفق

در شرایطی که دنیرو تمرکز اصلی خود را روی فیلم های گنگستری و درام قرار داده بود، می توان آثاری تریلر و اکشن را نیز در کارنامه اش پیدا کرد که در این سبک هم عملکرد موفقی داشته است. رونین، مخمصه و تنگه وحشت از این دست آثار هستند که حتی دنیرو را به نامزدی جایزه اسکار نیز رساندند.

رونین


کارگردان: جان فرانکن هایمر

سال ساخت: ۱۹۹۸

در رونین دنیرو نقش شخصیتی به نام سم را ایفا می کند که به نظر از سیا خارج شده و به گروهی از سارق ها پیوسته تا کیفی را به دست آورد که حاوی اطلاعات مهمی است. در این میان گروه های مختلف از تبهکاران از جمله روس ها نیز وارد ماجرا شده و شرایط را برای ادامه کار سخت تر از گذشته می کنند.

ساخته فرانکن هایمر به عنوان یکی از آثار قابل توجه ژانر اکشن شناخته می شود که بسیاری از سکانس تعقیب و گریز آن به عنوان یکی از برترین سکانس های تعقیب و گریز تاریخ یاد می کنند.

مخمصه


کارگردان: مایکل مان

سال ساخت: ۱۹۹۵

بعد از سال ها بار دیگر در ۱۹۹۵ این فرصت به وجود آمد تا دنیرو و آل پاچینو در کنار یکدیگر در یک فیلم حضور پیدا کنند. مایکل مان توانست با ساخت مخمصه یک یاز بهترین آثار سینمای اکشن را به وجود آورد.

مخمصه داستان سرقتی به رهبری دنیرو را روایت می کند که طی آن اوضاع به هم ریخته و گروه سارق های فیلم را وارد مسئله ای جدید می کند.

در مقابل آل پاچینو نقش یکی از پلیس هیا لس آنجلس را بر عهده دارد که باید این پرونده سرقت را بررسی کند. سکانس روبرو شدن دنیرو و پاچینو در مخمصه یکی از مهمترین اتفاقات این فیلم است و سال هاست که مورد توجه مخاطب ها قرار دارد.

تنگه وحشت


کارگردان: مارتین اسکورسیزی

سال ساخت: ۱۹۹۱

دنیرو که در قالب های مشخصی به ایفای نقش می پردازد، با حضور در تنگه وحشت، بازی کاملا متفاوتی را از خود به نمایش گذاشت و حتی موفق به نامزدی جایزه اسکار نیز شد.

در تنگه وحشت دنیرو نقش یک بیمار روانی را بر عهده دارد که به جرم تجاوز به چند سال زندان محکوم می شود اما در ادامه با خروج از زندان متوجه این موضوع می شود که وکیلش در گذشته بعضی مدارک را نادیده گرفته. همین موضوع شرایط را برای انتقام گیری مکس کدی (رابرت دنیرو) فراهم می کند. در سال ۱۹۹۱ دنیرو برای تنگه وحشت نامزد دریافت جایزه اسکار و گلدن گلاب شد.


«کارآموز» جدیدترین کمدی رمانتیکی است که باز هم نتوانسته در این ژانر برای او موفقیتی به همراه بیاورد

کارآموزی در اوج باتجربگی

رابرت دنیرو در نگاه مخاطب های تازه کار سینما به عنوان بازیگری کمدی شناخته می شود که طی سال های اخیر تمام تمرکز خود را روی این ژانر قرار داده. آخرین اثر این بازیگر با تجربه سینما «کارآموز» است؛ فیلمی به کارگردانی نانسی میرز که داستان مدیر بازنشسته یک شرکت تلفنی را روایت می کند.


بن ویتاکر (رابرت دنیرو) ۷۰ ساله بعد از بازنشستگی از شغل خود تصمیم می گیرد به عنوان کارآموز به یک شرکت جدید وارد شود. در ادامه، شرایط برای حضورش در شرکتی به نام «درباره تناسب» فراهم شده و به عنوان کارآموز کار خود را زیر نظر جولز آستین (آنا هاتاوی) شروع می کند.

کارآموز که در ژانر کمدی قرار دارد، هر چند نتوانسته نظر خوب منتقدها را به خود جلب کند اما با بودجه ای ۴۰ میلیون دلاری فعلا توانسته ۱۵۶ میلیون دلار از گیشه ها را به خود اختصاص دهد و حداقل از دید تجاری تبدیل به فیلمی موفق شود. منتقدها هر چند بازی هاتاوی را ستایش کرده اند اما اکثرا مشکل اصلی کارآموز را در حضور سرد دنیرو دیده اند.

نکته قابل توجه این است که شاید دنیرو در این فیلم حضور موفقی را تجربه نکرده باشد اما در گذشته با بازی در آثاری همچون دفترچه امیدبخش (دیوید اراسل)، آنالیزش کن (هارولد رامیس) و ملاقات با والدین (جی روچ) تجربه های موفقی را در ژانر کمدی رقم زده و حتی توانسته نامزد دریافت جایزه اسکار شمد، ضمن اینکه دنیرو زمانی که به سمت کمدی تمایل پیدا کرده، عملکرد خوبی داشته اما طی سال های اخیر و با افزایش سن، عملا نتوانسته عملکرد همیشگی خود را به نمایش بگذارد.