پیشنهادات فرهنگی آخر هفته
«امتیاز» پنجشنبه شب از شبکه نمایش پخش می شود. فیلم برای فیلم نامه اش جایزه امی را گرفته و ژانر دلهره آور و جنایی فیلم که با بازی فوق العاده رابرت دنیرو همراه شده، تماشای فیلم را تجربه ای لذت بخش می کند.
برترین ها - ایمان عبدلی:
اکران: «خواب تلخ» اثری است از محسن امیر یوسفی پس از 12 سال اکران شده است، آن هایی که فیلم را دیده اند اعتقاد دارند این تنها نمونه «کمدی سیاه» در سینمای ایران است که انقدر پرقدرت اجرا شده که پس از 12 سال هنوز تازه است. فیلم امیر یوسفی در همین مدت کوتاهی که از اکران گذشته است موفق شده به میزان فروش «پرویز » و «ماهی و گربه»نزدیک شود و بعید نیست که به رتبه ی اول فروش هنر و تجربه برسد.
«خواب تلخ» روایتگر مرده شوری است که از مرگ ترسی ندارد اما به وقت مواجهه با عزرائیل دچار ماجراهایی میشود که از پیش بینی تماشاچی به دور است، فیلم بازیگر شاخصی ندارد اما بازی های خوبی دارد و لبخند به لب می نشاند؛ بدون شوخی های سطحی فیزیکی و کلامی در حقیقت کمدی اثر در لایه های زیرین آن و کنتراست مفاهیم زندگی و مرگ نهفته است، به هر حال فیلمی که برخی از عوامل آن حتی زنده نیستند که اکران شدنش را ببینند، روند گروتسکی هم داشته، کمدی سیاه در درون و بیرون فیلم با هم تبانی کرده اند!
نمایش خانگی: «رخ دیوانه» کاری از ابوالحسن داودی است که محبوب ترین فیلم جشنواره سال پیش بود؛ فیلمی که جذاب و جوان پسند است و اتفاقا به داستانی جوانانه می پردازد. خیلی ها اعتقاد دارند داستان فیلم از یک فیلم هندی کپی برداری شده اما چیزی که بیشتر مهم می نماید خوش ریتم بودن داستان و رو دست زدن های پیاپی فیلم به تماشاچی است.
حداقل اینکه تماشای فیلم حوصله سر بر و کسل کننده نیست و در پایان از وقتی که پای فیلم گذاشته اید پشیمان نمی شوید، البته این نسخه ای که در نمایش خانگی عرضه شده پایانی متفاوت با آنچه که در جشنواره اکران شد دارد.
«رخ دیوانه» بازی های خوبی چون: ساعد سهیلی و امیر جدیدی دارد که در کنترل کارگردان ایفای نقش می کند. داستان فیلم در مورد آشنایی چند جوان از طریق شبکه های مجازی و روابطی است که در میان آن ها شکل می گیرد، نگاهی تازه به دنیای مجازی و جوان هایی که بیشتر از تمام اعصار تحت تاثیر این شبکه ها هستند. به هر حال فیلم آنقدر خوب بوده که با استقبال مردمی مواجه شده است.
تماشاخانه: «در بار انداز» کاری از امیر کاوه آهنین جان در تالار حافظ اجرا می شود.با بازیگرانی نظیر: بابک قادری، حسین منفرد، شهاب ملک پور و رامین یحیی زاده و...شهری ابری توسط یک گروه خون آشام تسخیر شده ، این خلاصه داستان رسمی اسنت که توسط گروه منتشر شده، اما در واقع داستان نمایش در مورد حکومت ها و ظلم است و فاصله ای که میان حکومت های برخوردار و طبقات ضعیف و محروم است.
یک اجرای پر جنب و جوش و موزیکال پر از میزانسن های دشوار و شلوغ، حتی می شود گفت کمی اجرا پر سر و صدا از آب در آمده، اما خب کار دشواری بوده که تقریبا خروجی موفقی داشته است، جالب است که بدانید اجرا با موزیک شروع می شود و با موزیک تمام می شود و آنقدر که به افکت های پیرامونی توجه شده به خود داستان توجه نشده، شاید برای درک بهتر فضای نمایش بهتر است قبلش « در بار انداز» الیا کازان را ببینید.
تلویزیون: «امتیاز» پنجشنبه شب از شبکه نمایش پخش می شود. آخرین هنر نمایی مارلون براندو در 77 سالگی در کنار رابرت دنیرو و ادوارد نورتون.
فیلم برای فیلم نامه اش جایزه امی را گرفته و ژانر دلهره آور و جنایی فیلم که با بازی فوق العاده رابرت دنیرو همراه شده، تماشای فیلم را تجربه ای لذت بخش می کند.
کیوسک: «سینما و ادبیات» در شماره ی جدیدش پرونده ی ویژه ای در رابطه با سینما تایوان عرضه کرده است. شاید به دلیل محبوبیت فیلم«آدمکش» که این روزها در صدر فیلم های محبوب قرار گرفته است.
پرونده ای در مورد «صدا» در سینمای ایران و چگونگی استفاده از ظرفیت های صدا سازی در ساختار فیلم های سینمایی ، چند داستان کوتاه در کنار چند شعر و البته بررسی ادبیات طنز در میزگردی با حضور: رویا صدر، سروش صحت و آذر دخت بهرامی و در آخر بررسی ادبیات خاورمیانه و همچنین گفت و گو با رضا جولایی از جمله مطالب خواندنی این شماره هستند، شماره ای پر بار و وزین از سینما و ادبیات.
گالری: نمایشگاه «اشیا» مجموعه آثار بی تا رضوی است که نگاهی تازه و بکر به اشیا دارد ثبت تصاویری از اشیای مختلف که در زندگی روزمره درگیر آن هستیم و نگاهی که از مفاهیمی چون ملیت و امنیت و میزان بهره مندی ما از آنها به اشیا شده نمایشگاه را جالب توجه کرده است.
در واقع هنرمند در این نمایشگاه به عاملیت اشیا و تاثیر گذاری آن ها توجه نشان داده است و این عاملیت را به معرض نمایش گذاشته است.
کتاب: «والس خداحافظی» نوشته میلان کوندرا رمانی با فضایی کاملا تیره و کافکائی که توسط احمد پژمان ترجمه شده است، کل رمان در یک فضای بسته و حمام آب گرم می گذرد.
«قتل کلمه ای است که یک کم بیشتر از صندلی الکتریکی معنی میدهد. این آن نیست که میخواهم بگویم. میدانی چیست؟ من معتقدم ما باید زندگی را به همان شکل که به ما داده شده است بپذیریم. این اولین فرمان و مقدم بر فرامین دهگانه است هرچه اتفاق میافتد دست خداست و ما نمیدانیم چه خواهد شد. می خواهم بگویم قبول کردن زندگی در شکلی که به ما داده شده است یعنی پیش بینی ناشدنی را قبول کردن و بچه تبلور این پیش بینی نا شدنی است، آدم نمی داند بچه چه خواهد شد؟ چه برایت خواهد آورد...»
اکران: «خواب تلخ» اثری است از محسن امیر یوسفی پس از 12 سال اکران شده است، آن هایی که فیلم را دیده اند اعتقاد دارند این تنها نمونه «کمدی سیاه» در سینمای ایران است که انقدر پرقدرت اجرا شده که پس از 12 سال هنوز تازه است. فیلم امیر یوسفی در همین مدت کوتاهی که از اکران گذشته است موفق شده به میزان فروش «پرویز » و «ماهی و گربه»نزدیک شود و بعید نیست که به رتبه ی اول فروش هنر و تجربه برسد.
«خواب تلخ» روایتگر مرده شوری است که از مرگ ترسی ندارد اما به وقت مواجهه با عزرائیل دچار ماجراهایی میشود که از پیش بینی تماشاچی به دور است، فیلم بازیگر شاخصی ندارد اما بازی های خوبی دارد و لبخند به لب می نشاند؛ بدون شوخی های سطحی فیزیکی و کلامی در حقیقت کمدی اثر در لایه های زیرین آن و کنتراست مفاهیم زندگی و مرگ نهفته است، به هر حال فیلمی که برخی از عوامل آن حتی زنده نیستند که اکران شدنش را ببینند، روند گروتسکی هم داشته، کمدی سیاه در درون و بیرون فیلم با هم تبانی کرده اند!
نمایش خانگی: «رخ دیوانه» کاری از ابوالحسن داودی است که محبوب ترین فیلم جشنواره سال پیش بود؛ فیلمی که جذاب و جوان پسند است و اتفاقا به داستانی جوانانه می پردازد. خیلی ها اعتقاد دارند داستان فیلم از یک فیلم هندی کپی برداری شده اما چیزی که بیشتر مهم می نماید خوش ریتم بودن داستان و رو دست زدن های پیاپی فیلم به تماشاچی است.
حداقل اینکه تماشای فیلم حوصله سر بر و کسل کننده نیست و در پایان از وقتی که پای فیلم گذاشته اید پشیمان نمی شوید، البته این نسخه ای که در نمایش خانگی عرضه شده پایانی متفاوت با آنچه که در جشنواره اکران شد دارد.
«رخ دیوانه» بازی های خوبی چون: ساعد سهیلی و امیر جدیدی دارد که در کنترل کارگردان ایفای نقش می کند. داستان فیلم در مورد آشنایی چند جوان از طریق شبکه های مجازی و روابطی است که در میان آن ها شکل می گیرد، نگاهی تازه به دنیای مجازی و جوان هایی که بیشتر از تمام اعصار تحت تاثیر این شبکه ها هستند. به هر حال فیلم آنقدر خوب بوده که با استقبال مردمی مواجه شده است.
تماشاخانه: «در بار انداز» کاری از امیر کاوه آهنین جان در تالار حافظ اجرا می شود.با بازیگرانی نظیر: بابک قادری، حسین منفرد، شهاب ملک پور و رامین یحیی زاده و...شهری ابری توسط یک گروه خون آشام تسخیر شده ، این خلاصه داستان رسمی اسنت که توسط گروه منتشر شده، اما در واقع داستان نمایش در مورد حکومت ها و ظلم است و فاصله ای که میان حکومت های برخوردار و طبقات ضعیف و محروم است.
یک اجرای پر جنب و جوش و موزیکال پر از میزانسن های دشوار و شلوغ، حتی می شود گفت کمی اجرا پر سر و صدا از آب در آمده، اما خب کار دشواری بوده که تقریبا خروجی موفقی داشته است، جالب است که بدانید اجرا با موزیک شروع می شود و با موزیک تمام می شود و آنقدر که به افکت های پیرامونی توجه شده به خود داستان توجه نشده، شاید برای درک بهتر فضای نمایش بهتر است قبلش « در بار انداز» الیا کازان را ببینید.
تلویزیون: «امتیاز» پنجشنبه شب از شبکه نمایش پخش می شود. آخرین هنر نمایی مارلون براندو در 77 سالگی در کنار رابرت دنیرو و ادوارد نورتون.
فیلم برای فیلم نامه اش جایزه امی را گرفته و ژانر دلهره آور و جنایی فیلم که با بازی فوق العاده رابرت دنیرو همراه شده، تماشای فیلم را تجربه ای لذت بخش می کند.
کیوسک: «سینما و ادبیات» در شماره ی جدیدش پرونده ی ویژه ای در رابطه با سینما تایوان عرضه کرده است. شاید به دلیل محبوبیت فیلم«آدمکش» که این روزها در صدر فیلم های محبوب قرار گرفته است.
پرونده ای در مورد «صدا» در سینمای ایران و چگونگی استفاده از ظرفیت های صدا سازی در ساختار فیلم های سینمایی ، چند داستان کوتاه در کنار چند شعر و البته بررسی ادبیات طنز در میزگردی با حضور: رویا صدر، سروش صحت و آذر دخت بهرامی و در آخر بررسی ادبیات خاورمیانه و همچنین گفت و گو با رضا جولایی از جمله مطالب خواندنی این شماره هستند، شماره ای پر بار و وزین از سینما و ادبیات.
گالری: نمایشگاه «اشیا» مجموعه آثار بی تا رضوی است که نگاهی تازه و بکر به اشیا دارد ثبت تصاویری از اشیای مختلف که در زندگی روزمره درگیر آن هستیم و نگاهی که از مفاهیمی چون ملیت و امنیت و میزان بهره مندی ما از آنها به اشیا شده نمایشگاه را جالب توجه کرده است.
در واقع هنرمند در این نمایشگاه به عاملیت اشیا و تاثیر گذاری آن ها توجه نشان داده است و این عاملیت را به معرض نمایش گذاشته است.
کتاب: «والس خداحافظی» نوشته میلان کوندرا رمانی با فضایی کاملا تیره و کافکائی که توسط احمد پژمان ترجمه شده است، کل رمان در یک فضای بسته و حمام آب گرم می گذرد.
«قتل کلمه ای است که یک کم بیشتر از صندلی الکتریکی معنی میدهد. این آن نیست که میخواهم بگویم. میدانی چیست؟ من معتقدم ما باید زندگی را به همان شکل که به ما داده شده است بپذیریم. این اولین فرمان و مقدم بر فرامین دهگانه است هرچه اتفاق میافتد دست خداست و ما نمیدانیم چه خواهد شد. می خواهم بگویم قبول کردن زندگی در شکلی که به ما داده شده است یعنی پیش بینی ناشدنی را قبول کردن و بچه تبلور این پیش بینی نا شدنی است، آدم نمی داند بچه چه خواهد شد؟ چه برایت خواهد آورد...»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
سلام ساییون عالیه . یه کانال تلگرام کم دارید