گزارش سایت معتبر خارجی در مورد بهداد سلیمی

هفت صبح: لقب قوی ترین مرد جهان واقعا به بهداد سلیمی می آید. از گردن ستبر او که بگذریم، بازوهایش از ران 90 درصد مردم بزرگتر است و در مورد ران هایش، بگذارید خیالتان را راحت کنیم. هر تصوری که در مورد بزرگی ران یک انسان دارید را دو برابر کنید تا به بهداد برسید.

آدمی که می تواند سه نفر را همزمان روی دستانش بلند کند، به طرز عجیبی خوش برخورد و خوش مشرب است البته تا زمانی که دستانش به هالتر گره نخورده. آن موقع قیافه بهداد عوض می شود و صورتش شکل عوض می کنند و با فریاد یا علی مولای من وزنه هایی را بلند می کند که حتی فکر کردن به سنگینی اش هم کار سختی است چه برسد به بلند کردن آن.

باید انتظار فریادهای او در لندن را داشت، جایی که در 4000 مایلی تهران، بهداد قرار است در المپیک، سنگین ترین وزنه های ممکن را بلند کند تا خوشحالی را به مردم کشورش هدیه دهد. ایرانی ها از اینکه فوتبال و والیبال کشورشان نتوانست به المپیک برسد ناراحتند اما سلیمی 23 ساله که قهرمان فعلی وزنه برداری دسته سنگین وزن دنیاست می تواند آنها را روسفید کند.


بهداد تجسم قدرت ایرانی است و این موضوع را پیش از این هم ثابت کرده. او سال قبل در مسابقات جهانی پاریس ۲۱۴ کیلو بالای سر برد تا رکورد حسین رضازاده - که الگوی بهداد محسوب می شد- را بشکند. بهداد که در کنار سایر ملی پوشان وزنه برداری ایران تمریناتش را دنبال می کند آدم منظم و صوری است.

هر وقت که نمی تواند وزنه را بالای سرش کنترل کند دوباره تلاش می کند. او حتی زمانی که مصدوم شده بود هم بدون آنکه خم به ابرو بیاورد تمریناتش را ادامه داد. او منتظر شروع المپیک است تا به آرزویش برسد و به هیچ چیز کمتر از مدال طلا رضایت نخواهد داد: «به لندن می روم تا مدال طلا را بگیرم و به خانه برگردم. نمی خواهم فقط یک المپیکی باشم بلکه می خواهم روی سکو بروم.» در شرایطی که ایرانی ها سابقه خوبی در تربیت مردان قوی دارند، بهداد قرار نبود وارد باند قوی ها شود. او که بزرگ شده قائم شهر - شهری که کشتی گیران و وزنه برداران مختلفی را تحول جامعه ورزش ایران داده است - آن اوایل دوست داشت ژیمناست شود اما به توصیه یکی از دوستانش ترجیح داد سراغ وزنه برداری بیاید و به محض عضویت در یک باشگاه فهمید که مسیر درستی را انتخاب کرده: «من از یک خانواده کاملا معمولی آمده ام که نه فقیر بودند نه پولدار. یک خانواده بسیار گرم. پدرم معلم بازنشسته است و هیچ کدام از اعضای خانواده ام ورزشکار حرفه ای نبوده اند اما تمام آنها مشوق من هستند.»

بهداد که از ژیمناستیک سراغ وزنه برداری آمده بود عاشق حسین رضازاده شده و همیشه دوست داشت که شبیه او شود. بهداد به خوبی می داند که انتظارات از او تا چه حد بالاست و کوروش باقری سرمربی تیم ملی وزنه برداری هم این قضیه را تایید می کند: «به احتمال ۹۹ درصد، بهداد قهرمان المپیک می شود. المپیک جای کوچکی نیست و بهترین های هر رشته در این تورنمنت با هم رقابت می کنند. رقابت با آنها کار سختی است اما بهداد قدرت و اعتماد به نفس زیادی دارد و می تواند مدال طلا را بگیرد.»

بهداد در قائمشهر و ایران تبدیل به یک سوپراستار و چهره سرشناس شده. بعد از اینکه تمرینات بهداد تمام می شود گروهی از بچه ها دور او جمع می شوند تا با قهرمانشان عکس بگیرند و سلیمی هم به گرمی خواهش آنها را قبول می کند.

او وقتی هم بیرون می رود زیاد راحت نیست و مدام مردم سراغش می آیند که گاهی اوقات این مسئله خسته کننده می شود اما بهداد خودش را با آن وفق می داده: «نمی توانم بدون آنکه پاسخ محبت های مردم را بدهم از کنار آنها رد شوم.» او باید پاسخ محبت این افراد را با گرفتن مدال المپیک بدهد و خوب می داند که دعای خیلی ها پشت سر اوست.