شانس آوردیم، ونزوئلا نشدیم
وضعيت اقتصادي ونزوئلا يكي از كشورهاي نزديك به دولت سابق ایران فعلا قمر در عقرب شده و تورم آن به ١٤٠درصد در سال گذشته رسيده است و گفته مي‌شود كه به احتمال فراوان در سال جاري اين تورم حتي به ٨٠٠ درصد نيز خواهد رسيد.
روزنامه شهروند: وضعيت اقتصادي ونزوئلا يكي از كشورهاي نزديك به دولت سابق ایران فعلا قمر در عقرب شده و تورم آن به ١٤٠درصد در سال گذشته رسيده است و گفته مي‌شود كه به احتمال فراوان در سال جاري اين تورم حتي به ٨٠٠ درصد نيز خواهد رسيد.
در چنين شرايطي دولت‌ها ناتوان از كنترل اوضاع و مجبور می‌شوند كه پول بيشتری تزريق كنند و مثل حكومت زيمبابوه تورم ده‌ها هزار درصدي را نيز تجربه خواهند كرد و ارزش پول از ارزش كاغذ آن كمتر مي‌شود و به درد روشن كردن اجاق خواهد خورد. در چنين تورمي بنيان‌هاي اخلاقي و اقتصادي نابود مي‌شود و دولت‌هاي فاسد جيب خود را پر مي‌كنند و مردم ضعيف و مزدبگير هر روز بيش از روز پيش به قهقرا خواهند رفت.
وضعيت اقتصادي ونزوئلا كمابيش مشابه وضعيت اقتصادي در دور دوم دولت سابق است. بويژه آنكه سياست‌هاي اقتصادي آنان نيز مشابه بود و اين تشابه بينشي موجب نزديكي بيش از حد رئيس جمهوري سابق ايران به آن كشور شد و سالي نبود كه طرفين از دو سر دنيا به ديدار يكديگر نروند. از این رو خدا را بايد شكر كرد كه اگر سياست‌هاي دولت سابق در اين سي ماه گذشته نيز ادامه مي‌يافت، وضع امروز ما فرق چنداني با ونزوئلا نداشت.
مردمي كه هنوز آثار و عوارض سوء تورم ٥٠ درصدي سال ١٣٧٣ و ٤٠درصدی آخرین سال دولت سابق را فراموش نكرده‌اند، چگونه مي‌توانستند شاهد تورم ٨٠٠ درصدي باشند؟ چرا وضع ايران كمابيش مشابه ونزوئلا مي‌شد؟
شباهت ساختار اقتصادي نفتي و نيز سياست‌هاي پوپوليستي و مسخره كردن دانش اقتصادي و بي‌توجهي به محدوديت منابع در هر دو دولت کمابیش مشابه بود. سردادن شعارهاي خارج از ظرفيت و نیز براي زمين و زمان خط و نشان كشيدن، دشمني با صاحبان فكر و كارآفرينان و با هدف استمرار قدرت خود، به مردم و توده بي‌شكل اعتبار دادن و در عين حال رد كردن بروكراسي عقلاني و... موجب وضعيتي شد كه در ونزوئلا شاهد هستيم.
اتفاقا به لحاظ آماري هم اگر نگاه كنيم تورم ونزوئلا همزمان با تورم دولت احمدي‌نژاد در سال ١٣٩١ آغاز شد و به ٤٠ درصد در سال ١٣٩٢ رسيد كه عينا در ايران رخ داد ولي در ونزوئلا در سال ١٣٩٣ به ٦٠درصد و در سال جاري به ١٤٠درصد رسيده است.
تنها اتفاقي كه در ايران رخ داد تغيير دولت و آمدن دولت تدبير و اميد بود كه اجازه نداد اين تورم افزايش يابد و اكنون آن را به حدود ١٢درصد رسانده است و اميدوارند كه در سال آينده نيز آن را كاهش دهند. نكته مهم‌تر اينكه رشد توليد ناخالص ونزوئلا نيز در همان زماني رخ داد كه در ايران و در دولت آقاي احمدي‌نژاد رخ داد و اكنون به رشد منفی حدود ١/٧درصد كاهش توليد در ونزوئلا رسيده است. اين بار هم تغيير دولت موجب شد كه اين رشد منفي و ويرانگر متوقف شود و حتي مثبت نيز گردد و اميدوار باشيم كه در‌سال آينده قدم بزرگ‌تري رو به جلو برداريم.
وضع بيكاري نيز در هر دو كشور شبيه بود و اگر دولت همچنان بر روی کار پيش بود، ما نيز مثل ونزوئلا الان با بيكاري نزديك به ١٧درصد مواجه بوديم. ولي از همه اينها بدتر وضع امنيتي است كه شهر كاراكاس به دليل اين سياست‌هاي نابخردانه دولت چاوز و جانشين او، يكي از پرخطرترين شهرهاي جهان شناخته مي‌شود.
اكنون نیز كمبود مواد غذايي بوجود آمده و دولت نيز پولي در بساط ندارد تا برای طبقاتي كه فقير شده‌اند، غذای کافی تهیه کند و بدهد؛ در نتيجه تاراج، حمله و دزدي فراوان شده و بسياري از سوپرماركت‌ها و مغازه‌ها و كاميون‌هاي مواد ضروري تاراج شده‌اند. صف‌هاي طويل براي گرفتن كالاهاي ضروري امري عادي شده و فروشگاه‌ها خالی از جنس شده است؛ مثل آنچه كه سه سال پيش در ابعاد کوچکی و در قضيه برنج در ايران رخ داد و در عرض يك روز كل برنج‌های خرده‌فروشی‌ها خريداري و مغازه‌ها خالي شد.
در چنين شرايطي دولت ونزوئلا براي خنثي كردن مشكلات سياست نظارتي را اتخاذ و به قول خودش وضع اضطراري اعلام مي‌كند، ولي چون پايه‌های اقتصاد سقوط كرده، اين سياست‌هاي اضطراري به تشديد منازعات، فساد، جرم‌وجنايت و سقوط بيشتر ارزش پول و توليد منجر مي‌شود. در اين مرحله دولت‌ها سعي در سركوب سياسي مي‌كنند.
دستكاري در انتخابات مجلس ونزوئلا براي حذف بخشي از منتقدان موجب شد كه مخالفان نتوانند قانون اساسي را اصلاح كنند؛ لذا جانشين چاوز همچنان يكه‌تازي مي‌كند و اين دولت را بيش از پيش ضعيف و ناتوان مي‌كند.
شايد خوانندگان ندانند كه ونزوئلا يكي از قديمي‌ترين دموكراسي‌هاي آمريكاي لاتین را داشت و كشور ثروتمندي است كه به جز نفت فراوان، منابع زياد ديگري دارد و يكي از زيباترين طبيعت‌ها را براي جذب گردشگر دارد؛ در توليد نفت صادراتی در آمريكا حرف اول را مي‌زند، ولي همه اين دستاوردها به دليل وجود دولت‌هاي فاسد و ناكارآمد و پوپوليست به باد فنا رفته است و رئيس‌جمهوري آنجا به جاي پذيرش حقيقت هر روز دست‌هاي بيگانه را در مشكلات كشورش جست‌وجو و معرفي مي‌كند.
با توجه به جميع اين ملاحظات مي‌توان نتيجه گرفت كه اگر سياست دولت پيش از سال ١٣٩٢ به بعد نيز ادامه مي‌يافت، قطعا با مشكل مواجه بوديم؛ ولي به قول معروف «آمده بود بلايي، ولي به خير گذشت».
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
رسیدیم به وضعی که فقط باید شکر گذار باشیم که مثل ونزوئلا نشدیم ، مثل کسی که دو تا دستشو میبرن میگن شکر کن دو تا پا داری وقتی اون دو تا پارن بریدن
مساله قبل تاسف این است که هنوز هم عده ای در آرزوی بازگشت آن "بلا" بسر میبرند
خدا پدر احمدی نژار را بیامرزه که ریاستش تمام شد وگرنه از ونزوئلا هم وضعمان بدتر میشد .