جاباما
۲۹۷۵۲
۵۱ نظر
۵۰۳۴
۵۱ نظر
۵۰۳۴
پ

این ۳ جوان از کف خیابان گیشا درآمد میلیونی دارند!

آنها ۳ نفرند؛ كنار پیاده‌رو می‌نشینند و پول درمی‌آورند. كارشان را دیوانه‌وار دوست دارند. در كنار كار، دوست دارند پول هم در بیاورند، اما نه دوست دارند.

این 3 جوان از کف خیابان گیشا درآمد میلیونی دارند!



برترین ها: آنها ۳ نفرند؛ كنار پیاده‌رو می‌نشینند و پول درمی‌آورند. كارشان را دیوانه‌وار دوست دارند. در كنار كار، دوست دارند پول هم در بیاورند، اما نه دوست دارند این طرفی باشند و نه آن طرفی؛ نه دوست دارند فقط برای پول كار كنند و نه دوست دارند بی‌خیال آن شوند.

این 3 جوان از کف خیابان گیشا درآمد میلیونی دارند!

تیریپ‌شان، خیلی هنری و خاص است؛ جوری كه شاید بیرون از این پیاده‌رو آنها را ببینید، فكر كنید كه بچه مایه‌دار هستند. البته این كار را هم با تعصب خاصی دنبال می‌كنند و از سر استیصال به آن روی نیاورده‌‌اند. البته بدشان هم نمی‌آید كه پول خوبی دربیاورند؛ پولسازی هم، یكی از هدف‌های‌ آنهاست. یك رفیق باحال هم توی این راسته دارند؛ یك فلوت‌زن میانسال كه با آنها رفیق است. می‌گویند زمانی كاسب بوده و ورشكست شده و طی این ۴ سال، مدام او را می‌بینند و دایی صدایش می‌كنند. دایی، راسته پیاده‌روهای گیشا را گز می‌كند و بالا و پایین می‌رود. آنها به ما می‌گویند كه خلاقیت، لازمه پولسازی است و به ما می‌گویند كه در پیاده‌روهای گیشا، چه خبر است. راستی، آنها جلوی یك آژانس هم كار می‌كنند؛ جایی كه صاحبان آژانس، حسابی هوایشان را دارند و به قول بچه‌ها، یك‌جورهایی اسپانسرهایشان هستند.

خب، سروكله شما از كی، توی گیشا پیدا شد؟

بهروز: تقریبا از ۴ سال پیش. اصلا این ناحیه را ما باب كردیم كه گروهی بیاید و گوشه پیاده‌رو بنشیند و ساز بزند. در آن زمان، در قسمت‌هایی از شهر، آرام آرام این كار داشت باب می‌شد. ما هم اینجا را شناسایی كردیم و مستقر شدیم. محله خوب و راحتی هم هست. روز اولی هم كه اینجا آمدیم، من بودم و نوید و یك نفر دیگر كه از ما جدا شد.

این همه جا، حالا چرا اینجا؟

بهروز: راستش آمده بودیم همین فست فودی كه پایین‌تر است، غذا بخوریم. پول نداشتیم. ساز ما، پشت ماشین بود. من فلوت داشتم و نوید هم گیتار. برای امتحان هم كه شده، رفتیم و نشستم و ساز زدیم تا ببینیم پولی درمی‌آید یا نه. دیدیم ۱۰هزار تومانی درآمد. ما هم خوشمان آمد و پول غذا را حساب كردیم. بعدش فكر كردیم ایده خوبی است. البته همه‌اش هم این نبود. من و نوید از بچگی ساز می‌زدیم. بعد به این فكر كردیم كه كاری مرتبط با هنرمان انجام بدهیم. این اتفاق هم كه افتاد، دیگر عملی‌اش كردیم.

مگر جای دیگری برای ارائه كارتان وجود نداشت؟

بهروز: برای من كه خیلی راحت است، چون درسش را می‌خوانم. توی تالار رودكی هم امكانش وجود داشت كه كنسل شد. خیلی‌ راحت می‌توانم خیلی جاها بروم.

پس چرا این روش را انتخاب كرده‌اید؟

اول اینكه خیلی لذت‌بخش است. دوم اینكه من و نوید و پوریا، خیلی به موسیقی معتادیم. خودم اگر یك روز اینجا نیایم و هنرم را ارائه ندهم، دچار مشكل می‌شوم. بالاخره این روش هم، چیزهایی را به آدم یاد می‌دهد تا اجراكننده خوبی باشد. من توی دانشگاه، به كسانی كه موقع ساز زدن خیلی راحت هستند، توجه زیادی می‌كنم. این روش و همچنین ساز زدن توی كافه و جاهای دیگر هم، این راحتی در كار را به ما منتقل می‌كند و یاد می‌دهد. اصلا آزادی‌ای به آدم می‌دهد كه وصف‌ناپذیر است.

از كافه حرف زدید. چرا كافه را برای ساز زدن انتخاب نكردید؟

پوریا: علتش این است كه در كافه، یك قشر خاصی می‌آیند تا موزیك ما را گوش كنند. بخش دوم قضیه این است كه ساز زدن در كافه، از نظر اقتصادی، محدودیت‌های خاص خودش را دارد. یكی از هدف‌های مهم ما در این روش، پول در آوردن بود. الان شرایط جامعه ما به گونه‌ای است كه نمی‌توان به راحتی كار پیدا كرد و روی درآمدش حساب باز كرد. به این فكر كردیم كه در نگاه خلاقانه‌تر و ریزتر، چه كاری می‌توانستیم بكنیم كه دیگران قادر به انجامش نبودند و به این روش رسیدیم. درآمد كافه هم جوری نیست كه بالاخره بشود روی آن حساب باز كرد.

پس نمی‌خواستید محدود باشید؟

پوریا: مردم ما عادت ندارند توی خیابان، به صداهایی جز بوق و داد و بیداد و... گوش كنند. ما داریم شرایطی مهیا می‌كنیم كه برای چند ثانیه هم كه شده، گوششان از این صداهای آزاردهنده رها شده و درگیر صدایی دیگر شود؛ صدایی كه می‌تواند به آنها قدرت تامل بدهد.


این 3 جوان از کف خیابان گیشا درآمد میلیونی دارند!

مزیتی که کنسرت​ها ندارد

الان كه بیشتر فكر می‌كنم، می‌بینم كارتان با كنسرت‌ها فرقی ندارد. بالاخره آنجا هم پول‌ می‌دهند و اینجا هم پول. فقط پول آنجا بیشتر است و سالن دارد و مناسب تر است...

پوریا: دیگر چون از این چیزها خبر ندارم نمی‌خواهم درباره‌شان حرف بزنم. ولی یادتان باشد كه كار ما، مزیتی دارد كه كنسرت‌ها ندارد. اینكه ما بدون غرور می‌آییم اینجا و كارهایی را اجرا می‌كنیم كه هر كسی به فراخور جیب و نگاه خودش، به كارمان ارزش می‌گذارد و پولی می‌دهد. یك نفر شاید پنجاه تا تك‌تومانی به ما بدهد؛ كه این ارزشمندتر از كسی است كه ۱۰ هزار تومانی می‌دهد ولی ارزش كار ما را نمی‌فهمد.

شما روشی را برای پولسازی انتخاب كرده‌اید كه بالاخره در نوع خودش جالب و منحصر به فرد است، نوعی خلاقیت در كارتان است. اصلا قبل از هر چیزی، بگویید خرجتان درمی‌آید؟

پوریا: خدا را شكر. آنقدری هست كه امورات‌‌مان بگذرد.

عدد نمی‌دهید؟

پوریا: عدد نمی‌دهم، چون حالتی از تقسیم درآمد بین ما هست كه خاص است. ما بین خودمان از درآمد ماهانه‌ و روزانه‌مان حرف نمی‌زنیم. شب‌ها كه كارمان تمام می‌شود، با سبك خاص خودمان درآمد را تقسیم می‌كنیم.

بهروز: آخر حد متوسط و مشخصی هم ندارد.

عدد؟ من عدد می‌خواهم...

پوریا: واقعاً تا حالا حساب نكرده‌ایم كه بخواهیم میانگین خاصی به شما بگوییم. یك روز كم است، یك روز زیاد.

این‌جوری بنویسیم كه نمی‌شود. مثلا ما با یك آب‌آلبالوفروش معروف صحبت كردیم كه می‌گفت درآمدش از یك پزشك متخصص بیشتر است. این‌جوری بگویید دست‌كم؟

پوریا: اگر بخواهیم این‌جوری بگوییم، می‌گویم درآمد هر كدام ما، به اندازه یك كارمند تازه‌كار بانك است.

پس ۶۰۰، ۷۰۰ هزاری هست؟

بهروز: اگر بخواهیم، البته زیادتر هم می‌شود.

شما روزی فقط دو ساعت و نیم اینجا هستید؟

بهروز: بله. بالاخره ما كارهای دیگری هم داریم و باید به آنها هم برسیم.

پوریا: كار ما یك چیز نیست، چند كار را با هم انجام می‌دهیم. برنامه‌ای مشخص داریم كه در كنار این كاری كه می‌كنیم، باید به درس و تفریح و تمرینمان هم برسیم.

تمرین هم دارید؟

پوریا: اصولا تلاشمان را می‌كنیم تا روزی، دست‌كم نیم‌ساعت هم تمرین داشته باشیم.

جمعه‌ها و روزهای تعطیل چه كار می‌كنید؟

بهروز: جمعه‌ها كه استراحت می‌كنیم. روزهایی هم كه ببینیم رفت و آمد زیاد نیست، نمی‌آییم.

پوریا: در كار ما،موانعی است كه به هر حال، هست، ولی غیرقابل گذشتن نیست. ما بالاخره در یك جاده خوب نمی‌رویم، تلاطم و دست‌انداز دارد و دست اندازها هم مختلف است. یكی از آن مدل دست‌اندازها، دستگاه‌هایی هستند كه وظیفه‌شان یك چیز دیگر است، ولی نمی‌دانم چرا به ما گیر می‌دهند. بالاخره از این دردسرها داریم.

چند تا گروه مثل شما در تهران در حال كار کردن هستند؟

نوید: دقیق نمی‌توانم بگویم، ولی بین ۴۰ تا ۵۰ نفر.

بهروز: خیلی‌ها می‌آیند و نمی‌مانند. قبح این كار برایمان ریخته است، ولی بعضی‌ها می‌آیند و نمی‌توانند با این مسئله كنار بیایند و حداكثر بعد از ۲ ماه، می‌روند دنبال كارشان.

نوید: دو تا گروه را می‌‌شناسم كه ثابت و مرتب دارند كار می‌كنند. یكی طرف‌های میرداماد كه گاهی اكباتان و تجریش هم می‌روند. یك گروه دیگر هم هست.

این گروه‌های موسیقی، همدیگر را می‌بینند؟

نوید: دوستیم با هم، همدیگر را می‌شناسیم و رفیقیم.


این 3 جوان از کف خیابان گیشا درآمد میلیونی دارند!

گیشا مال ماست

ناراحت نمی‌شوید گروه‌هایی مثل شما زیاد شوند؟

بهروز: یكی از هدف‌های ما، این است كه گروه‌هایی مثل ما زیاد شود.

نوید: روز اولی كه داشتیم استارت این كار را می‌زدیم، شش، هفت نفر دیگر هم غیر از ما بودند. غیر از پول، هدف‌های دیگری هم داشتیم. استریت آرت، هنر خیابانی، از محدود مجال‌هایی است كه به آدم دست می‌دهد تا كنش متقابل اجتماعی را تجربه كند. هنر خیابانی، از مجال‌هایی است كه می‌تواند باعث این امر شود. از كارهایی است كه باعث می‌شود، مردم در تقابل با اتفاقی كه عادت به آن ندارند، كمی فكر كنند. این است كه رقابتی در این بین مطرح نیست، چون بالاخره هر كسی برای خودش قلمرویی دارد.

بهروز: گیشا مال ماست!

یعنی الان گروهی دیگر بیایند و چند خیابان بالاتر از شما كار كنند، چه می‌شود؟

بهروز: مردم به ما عادت كرده‌اند. یكی هست كه چند خیابان بالاتر می‌نشیند، ولی واقعیتش را اگر بخواهم بگویم، به اندازه ما درنمی‌آورد.

بحث‌های هنری كافی است، بیاید بحث‌های اقتصادی كنیم. از پول كه بدتان نمی‌آید؟

نه.

چرا جوان‌های ما فكر می‌كنند برای پول درآوردن، باید میزی باشد و استخدامی و فیش حقوقی و كلیشه‌های ثابتی كه همه‌مان می‌شناسیم و با آنها آشنا هستیم؟

نوید: من یكی كه اگر پشت میزنشین شوم، در كمتر از یك سال فوت خواهم كرد. هر كسی باید راه خودش را پیدا كند. ولی حواسمان باشد كه از هیچ طرف بام نیفتیم. این‌جوری نباشد كه من بیایم اینجا و خودم را بكشم و بگویم ما نسل اول استریت آرت‌های ایرانی هستیم و باید بدبختی بكشیم و این سرنوشت ماست و پول درنیاوریم و همه‌اش به خودمان دلخوشی بدهیم كه نباید ناامید شویم. نه! راستش را بخواهید ما وقت‌هایی كه درآمدمان كم است، حالمان گرفته است. از آن طرف بام هم نباید بیفتیم كه حالا باید سوار ماشین آخرین سیستم شویم و اینقدر پول داشته باشیم و شبیه این...

حرفتان را قبول دارم. اما بالاخره جوان‌های ما، احتمالا جسارت بعضی از كارها را ندارند، اما شما جسارت دارید كه بیایید جلوی چشم مردم، كنار پیاده‌رو بنشینید و پول دربیاورید. من بحثم این چیزهاست كه بیشتر جوان‌های ما ندارند و اتفاقا می‌تواند راهشان را برای فرصت‌ها و موقعیت‌های بعدی ببندد.

نوید: بگذارید یك‌جور دیگر بگویم: پول در چیزی است كه خلاقانه باشد.

یعنی كار شما خلاقانه است؟

بهروز: به شدت! قبل از ما هیچ كس این كار را نكرده بود.

نوید: می‌شود پول درآورد به شرطی كه خلاقیت وجود داشته باشد. هزار تا بقالی توی تهران دارند كار می‌كنند، اما كافی است یكی از آنها، یك چیز كوچولو قاطی خدمات خودش كند، تا كارش بگیرد. اصلا هم لازم نیست كه كار بزرگ و قابل توجه و سختی باشد. ما هم این فكر را از مریخ نیاورده‌ایم، توی رم و پاریس و شهرهای دیگر هم این كار را می‌كنند.

ظ اهرا دوره‌های خاصی هم دارند كه موزیسین‌ها را بفرستند توی خیابان‌ها كه برای مردم بنوازند، نه؟

نوید: بله. به دلیل اینكه استریت آرت خیلی ماجرای مهمی است. در ۴۰، ۵۰ سال پیش خیلی رشد كرده و تاثیرهای عجیبی گذاشته. ما هم این ایده را از آنجا گرفتیم و تنها كاری كه كردیم، این است كه فقط آوردیمش تهران، همین.


روز اول کمی خجالت می​کشیدم

روز اول كه اینجا آمدید، خجالت می‌كشیدید؟

نوید: من آدم راحتی هستم، نه؛ چون رشته‌ام تئاتر است، مشكلی نداشتم.

بهروز: سخت نبود، البته یك ذره خجالت می‌كشیدم، ولی یك ماهی طول كشید تا كاملاً رفع شود و راحت اجرا كنم.

آن موقع كه خجالت می‌كشیدید و روزهای اول بود، چه كار می‌كردید؟

بهروز: من در كل موقع ساز زدن سرم پایین هست. حالا بعضی‌ها هم می‌دیدند و می‌گفتند این توی فاز خودش است و دارد ساز می‌زند و دمش گرم. به هر حال فكرهای مختلفی با خودم می‌كردم. اتفاقا یك شعری هم هست كه این قسمتش را با نوید همیشه می‌خوانم كه: من اینجا چه غلطی می‌كنم.

مگر شما خوانندگی هم دارید؟

بهروز: اتفاقا خلاقیت ما این است كه تنها گروهی هستیم كه خواننده انگلیسی‌زبان داریم.

پس به این ترتیب، هر جایی نمی‌توانید بروید؟ چون همه كه این تیپ موسیقی را دوست ندارند...

نوید: یكی از عللی كه نمی‌خواهم توی كافه ساز بزنم، این است كه دوست ندارم هنرم را به یك مشت بچه بورژوای خرده روشنفكر بفروشم.

بالاخره اینجا هم گیشاست و دست‌كمی از جاهای بورژوانشین ندارد كه...

ببینید، مسئله آدم‌هایی هستند كه مخاطب من می‌شوند. اول اینكه یقه‌شان را می‌گیرم، نه اینكه او مرا انتخاب كند. من می‌روم توی گوشش، او به من گوش نمی‌كند. 70درصد آدم‌هایی كه از اینجا رد می‌شوند سلیقه‌شان این نیست. ولی مسئله اینجاست كه موسیقی‌ای را انتخاب می‌كنیم كه برایشان آسان باشد، در عین حالی كه به ابتذال هم كشیده نشود. این مسئله باعث می‌شود ریز ریز این موسیقی برای مردم جا بیفتد.

چرا صندلی نمی‌گذارید؟ شبیه كنسرت‌ها می‌شوید، خلاقیت هم حساب می‌شود...

بهروز: خلاقیت‌مان هنوز به صندلی خریدن نرسیده است. البته راستش را بخواهید، خسیسی‌مان هم می‌آید.

چرا درباره عدد درآمدتان چیزی نمی‌گویید؟

نوید: چرا عدد بدهم؟

چرا ندهید؟

نوید: شما عدد خودت را می‌دهی؟

بله، دو و نیم میلیون.

نوید: بابا وضعت خیلی خوب است، ولی من عدد نمی‌دهم.

ولی من هم خالی بستم.

نوید: می‌دانستم، چون كار خبری كرده‌ام، می‌دانم اینقدری نیست. درآمد ما هم ثابت نیست.

شاید شما عدد دادی و چند نفری خواندند و خواستند بیایند و این كار را بكنند...

بهروز: اگر بیایند، پشیمان نمی‌شوند. خرج رفت و آمدشان را در می‌آورند و روز به روز بهتر هم می‌شود.

نوید: این عدد خیلی به كیفیت كار بستگی دارد و قسمتی از آن بازمی‌گردد به اینكه، كاری بكنی كه مردم خوششان بیاید، كاری بكنی كه مردم توجه‌شان جلب شود. حالا این جلب توجه، می‌تواند در قالب نوع پوشش یا نوع حركات و زبان بدن یا نوع سازی كه استفاده می‌كنید، باشد. این اتفاقات،‌ باعث می‌شد رهگذر، یك ثانیه روی شما تمركز كند، فكر كند و دست بكند توی جیب و پول دربیاورد.

اینجا تراول هم به شما می‌دهند؟

پوریا: بله، تراول پنجاه هزار تومانی هم گرفته‌ایم.

بیشترین درآمد یك روزتان چقدر بوده؟

نوید: باز هم برمی‌گردیم سر درآمدی كه داریم. یكی از دلایلی هم كه اصرار دارم این عدد را نگویم، این است كه دوست دارم كسانی بیایند سر این كار كه آرتیست باشند، علاقه داشته باشند. چون خودم تعصب دارم و بابتش بها داده‌ام، دوست ندارم كسی با دید كاسب‌كارانه بیاید. شاید كسی كه كاسب‌كار باشد و بیاید سر این كار، بعد از مدتی آن را رها كند.

بحث سر كاسب‌كاری نیست، سر این است كه دستش توی جیبش برود و نگران هزینه‌هایش نباشد.

نوید: كسی كه بیاید توی این كار، دستش توی جیب خودش خواهد بود. من به این كار تعصب دارم، دوست ندارم آهنگ‌زن وارد این كار شود، دوست دارم آرتیست وارد شود.


خیلی دعوت به​کار می​شویم

تا حالا سوپراستاری هم از اینجا رد شده كه توجه‌اش به شما جلب شده باشد؟

نوید: سوپراستار كه نه، ولی رفیقمان هومن كیایی كه حالا معروف شده، از اینجا رد می‌شود و كلی قطعه‌های ما را گوش می‌كند؛ خانه‌اش همین بالاست.

شما كه اینجا هستید، دعوت به كار هم می‌شوید؟

نوید: خیلی زیاد. افراد مختلفی می‌آیند كه مثلا ما استودیو داریم و آهنگساز فلان كس هستیم و ... ولی ما نمی‌رویم.

بهروز: برای كار كردن ما هیچ مشكلی نداریم. همین الان هم اگر بخواهیم، می‌توانیم برویم و كار كنیم.

چرا؟

نوید: برای من یكی كه اصلا جالب نیست بروم مثلا با فرمان فتحعلیان ساز بزنم. مسئله در همین جالب نبودن است.

خاطره خوب؟

نوید: یك خاطره فوق‌العاده دارم. بهروز نبود، پوریا دید كه چطور لرزه به تنم افتاد. داشتیم ساز می‌زدیم. آقایی آمد و كنار جدول، در چهار، پنج متریما نشست. داشتم همان آهنگ چه غلطی می‌كنم را می‌خواندم. وقتی كه آهنگم تمام شد، آمد و شروع كرد به حرف زدن. گفت به چه زبانی است. گفتیم انگلیسی. گفت كه سردردهای میگرنی دارد، سردردش عود كرده و برای اینكه خودش را كنترل كند، روی جدول نشسته بود. وقتی كه آهنگ ما را گوش كرده بود، سردردش خوب شده بود. توی جیبش هم یك عالمه قرص میگرن داشت. آنجا بود كه گفتم حالا حاضرم بمیرم، چون تاثیر كارم را دیدم.

هم‌دانشگاهی‌هایتان می‌دانند كه این كار را می‌كنید؟

نوید: همه می‌دانند. یك موقعی بود كه اجازه نمی‌دادیم كسی كارمان را ضبط و ثبت كند. اما حالا از این كار نمی‌ترسیم.

آینده؟

بهروز: بهترین اتفاق این است كه برای تحصیل، بروم اروپا.

نوید: مهم‌ترین دغدغه‌ام تئاتر است. شرایط هم جوری نیست كه بتوانم چشم‌اندازی ترسیم كنم. ترسیم چشم‌انداز، لازمه‌اش آن است كه مختصات را بتوانی مشخص كنی و وقتی مختصات مشخص و ثابت نیست، دیگر چه چشم‌اندازی؟!

پوریا: دوست دارم به رشته‌ام بپردازم، برنامه‌ریزی فرهنگی و هنری. از این كانال است كه می‌خواهم اثر خودم را بگذارم.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن برترین ها را نصب کنید.
درآمد ماهیانه 5-20 میلیون از توی خونه با موبایل

آموزش رایگان کسب درآمد 5-20 میلیون ماهیانه از خونه و فقط با یه موبایل ساده رو در یک وبینار رایگان آموزشی یاد بگیر

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

سایر رسانه ها

    نظر کاربران

    • laya

      آدمهای موفقیند به نظرم...خوشبحالشون اون کاری رو دوست دارند انجام میدند

    • هنگامه

      بنظرم بسیار جوونهای منطقی و مثبت اندیشی هستند. از خداوند مهربون موفقیت روزافزون و رسیدن به آرزوهای قشنگشون رو طلب دارم.از شما هم ممنونم که گزارشهای زیبایی رو تهیه میکنید. بعضی خبرها باعث صفای روح آدما میشه.

    • roya

      پسرا دمتون گرم که واسه افکار و علاقتون ارزش قائلید.نونتونم که حلال تو حلال.امیدوارم هم تو کارتون روز به روز حرفه ای تر بشید هم میلیونی در بیارید.حقتون نون هنرتون رو می خورید.

      پاسخ ها

      • امیرعلی

        اره حتما حلاله ب همین خیال باش...

      • امين

        امير علي خان متاسفم برات با اين تنگ نظريت و اين طرز فكرت از خيليا هم نونشون حلالتره به جرات ميتونم بگم حتي از خود شما !!!

      • alireza

        لازم نیست کسی به کسی تهمت بزنه ولی با این مطلبی که من خوندم فکر میکنم نونشون حلاله چون قید خیلی چیزارو زدن

    • كشيش

      آفرين ،مرحباً -حتمأ ميام ديدن تون با يك دسته گل

    • بدون نام

      مسخره بود...
      کارشون بیشتر از اون که شبیه استریت آرت باشه شبیه گدایی محترمانه هست... تمام کسانی که بهشون پول میدن نه به خاطر علاقه به موسیقی و کارشون که قطعا از سر دلسوزی و ترحم به حال چند جوان هنرمند بدبخت هست...

      پاسخ ها

      • بدون نام

        با این نظر کاملا موافقم من هر همچین جونایی رو می بینم دلم به حالشون میسوزه میگم چقدر بد بختن که تو این گرما یا سرما وایسدن اینجا واقعا باورم نمیشه مردم با این همه مشکلات اقتصادی که دارن به این آدما اینجوری کمک کنن که بتونن درامد خوبی ازش داشته باشن مایه تاسفه

      • sabrei

        دادش من خیلی برات متاسفم داری خودت و گول میزنی راستی کارمندی

      • خودم

        دوستان. اگر این افراد رو میشناختین. .یا اگر باهاشون هم کلاس بودین مث من...نظرتون اینجوری نبود!

    • حسن

      خیلی کارشون ارزشمند هست. البته خیلی هم کار نویی نیست. سال 84 یکی از هنرمندا که الانم خیلی معروف شده و مقیم اتریشه تو پارک دانشجو سه تار می زد اجاره خونشو دربیاره. ولی در کل کار ارزشمندیه. امیدوارم به کارشون بها بدن

    • parvane

      salam ! man khodam az bachehaye gisha hastam va in 3 nafaro hamishe mibinam! oona foqoladan va man be voozooh didam k mardom cheqad dooseshoon daran va beheshoon pool midan ! man nadidam kamtaraz 2 toman kasi beshoon bede ! movafaq bashan....!

    • ليلي

      والله قديمترا به اين افراد ميگفتن مطرب....
      حالا جديدا بهشون اسم آرت استريت دادان
      بابا برو خودتو جمع كن همه چيزو مسخره ميبينين،اينجا ايرانه چرا يه جون ايراني ميخواد اداي اروپايي ها رو در بياره؟؟؟فكر ميكنيد خيلي با كلاسيد؟؟؟

      پاسخ ها

      • امیرعلی

        دمت گرم بدجووووووووووووووووووووور

      • alireza

        متآسفم برای این طرز فکر

      • حامد مظفری

        جوون نه جون

    • حسن

      بهتر از دزدي و هيزي كه هست اين چه حرفيه تو نمي خواي ببينيشون خوب نبين دارند زحمت مي كشند كار خلاف كه نمي كنندزندگي مي كنند.

      پاسخ ها

      • Saba

        ++++++++

    • عادل

      آقا یا خانم ناشناس کار که عار نیست باز دمشون گرم که نون حلال میخورن...

    • بدون نام

      عالى.

    • گندم

      به به .خیلی زیباست . فقط امیدوارم بتونن ادامه بدن . و باهاشون سختگیری نکنن

    • fariba

      ناشناس عزیز یعنی شما این ها رو با کسایی که خودشون و به علیلی میزنن و با چرب زبونی و هزار دوز کلک جیب مردم و خالی میکنن و به نون مفت عادت کردن یکی میدونین؟
      به نظر من که کارشون قابل تقدیره.
      براشون آرزوی موفقیت میکنم

      پاسخ ها

      • sh

        واقعا درست میگی اونا دارن نون هنرشون میخورن.

    • بدون نام

      الکاسب حبیب الله. اللهم عجل لولیک الفرج/

      پاسخ ها

      • بدون نام

        اشتباه گرفتی!!!

      • بدون نام

        ناشناس جان عربی؟!

    • pari

      خدا قوت بده.کار که عار نیست
      با آرزوی موفقیت برای همه

    • ترانه

      ای ول دارید بخدا
      خوش به حالتون، حسودیم شد به هنر و اتحادتون!
      امیدوارم یه روز به عنوان پیشکسوتان Street Art تو ایران شناخته بشید!!!

    • حمید

      وقتی هنر به بستر جامعه بیاد تلطیفی رو ایجاد میکنه و روحیات مردم را به سمت هنر سوق میده . کار قابل تحسینیه و متاسفم که اکثر نظر دهندگان بر خلاف متن و محتوای گفت و گو که حول محور هنر و عشق به موسیقی می گرده ، اون رو فقط به چشم ارتزاق و کسب و شغل نگاه کردند.

    • بدون نام

      khoda ghovat damtun garm kar mikonan nun dar miaran ounam az noae halalesh khayli mardin ba arezuye movafaghiat ruz afzun

    • ناشناس

      5شنبه عصرا یک گروه مثل اینا می یان محله ما(اکباتان) میزنند.خیلی کارشون خوبه من که کلی ازشون انرزی مثبت میگیرم.این جور ادم ها هستند که زندگی تو ایران رو قشنگ تر میکنند.واقعا کارشون قابل تحسین است.

    • sana

      ina ham dige chizi nadaran ina ro mizaran...

    • alireza

      این مقاله روی من تاثیر گذاشت...
      فکر میکنم انسان اگه غرور خودش رو بشکونه میتونه به بهترین جایگاه ها برسه...مخصوصا
      الان که تو جامعه ی فعلی خیلی از ما جوان ها دارای غرور کاذب هستیم...
      مرسی از برترین ها به خاطر این مقاله ی عالی

    • احمد

      خداييش دمشون گرم بهتر از هر كار ديگه ايه نون هنر و استعدادشونو ميخورن

    • مصطفی

      من خودم سنتور میزنم.میخواستم بدونم از سنتور هم چنین کاری بر می آید.البته من به شدت خجالتی هستمl

      پاسخ ها

      • حامد مظفری

        بله بر می آید

    • ناشناس

      چرا بعضيها بى أدب اند ، بابا مگه مجبورتون كردن كه نظر بدين -اونهاييكه بى أدبي ميكنند درواقع به شعور خودشون توهين ميكنند

      پاسخ ها

      • حامد مظفری

        حسادت برادر حسادت

    • غزل

      چقدر ازشون گرفتین که دارین تبلیغشون می کنین ؟ بابا بدبختشون کردین از امروز دیگه کسی بهشون پول نمی ده چون میگن دارن

    • giti

      kolli hal kardam, che jawunaye ba shahamat o ghairatmandi dashtim o khabar nadashtim,unaee ke az farte laalaji miran be shishe o kerak panah mibaran , yad begiran, az an chizi ke tu chantashune kamale estefadaro bebaran, ham honareshuno be mardome honardust arze konan, ham khodeshuno ba eraeye honareshun erzaa konan, wa ham abrumandane emrar maash konan. afarin pesara, zendeh bashin o mowaffagh, shad basho shad zie.

    • شاهین

      موفق باشید . به حرفهای بد بعضی گوش ندید . نظر هر شخصی ماهیتشونشون میده .

    • بدون نام

      kheili bahalid dameton garm.... age shod miam bebinameton

    • parisa

      چرا بعضیا بد نوشتید خوبه جوونا برن دزدی؟؟؟؟؟؟ دمتون گرم که پول حلال درمیارید با ارزئی موفقیت برای همه جوونا

    • محسن

      در پناه خدا باشید یاحق
      قابل توجه افرادی که میگن حلال نیست درست نیست روزی حلای رو که خدا داده رو به حرام نسبت میدهند

    • شراره

      دمتون گرم.خیلی خوبه که آدمها راههای تازه ای رو یاد بگیرن و از کلیشه در بیان.

    • سعید

      نونشون حلاله

      بسیار دارن زحمت می کشن

      اون آقایونی که می گن مردم از سر دلسوزی پول می دن هیچ چی نمی فهمند

      چون خیلی از نوازنده های برتر در دنیا برای چند سنت ساعت ها در سرما و گرما در خیابان می نواختند

      خیلی از آدم ها از گوشه خیابان و کارگری و ... به مراجع بالا رسیدند

      تا کور شود هر آنکه نتواند دید

    • فروزان

      اگه از این طریق درامد کسب میکنند دمشون گرم چون با این کارشان مردم شاد میشن وباید شادی را در بین مردم زیاد کنیم

    • Mohammad

      aghayoono khanoomaei ke migiiiin nooneshoon halaaal nis, tariiifesho shomahaa az nooone haalaaal chie????motmaennam nafasetoon az jaye garm boland mishe, dar zemn chizi az Honar va be khosoos music nemidoooniin , vase hamatooon moteassefaaam

    • شعیب

      متاسفم..اینا یه مشت غرب زده اند. توی دبی از این خبرا نیست..اونجا هرکی میخاد میره دیسکو

    • سارا

      چرا نسبت به همنوعان خودمون حسادت می کنیم چرا دیگرونو دوست داریم تحقیر کنیم . این ها جوون های فعال و سالمی هستن. خدا همراهشون باشه. خدا به هممون کمک کنه بتونیم روی پای خودمون بایستیم . تویی که داری از این جوونها ایراد می گیری و کارشون رو گدایی می دونی . حرف و رفتارت بسیار زننده و زشت و دور از انسانیت است

    ارسال نظر

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «برترین ها» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

    بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج