تهرانگردی؛ بهترین کافه های تهران (۶)

برترین ها: به یکی از جذاب ترین و پر طرفدار ترین ایستگاه های تور شکم گردی مان در تهران رسیده ایم، یعنی معرفی بهترین کافه های تهران. کسب و کاری محبوب و پرتقاضا که در طول دو دهه اخیر به یکی از نیازهای تهرانی ها تبدیل شده است. کافه فقط یک رستوران برای خوردن یک میان وعده و نوشیدن یک دمنوش یا قهوه نیست، بلکه بهانه ای است خواستنی برای یک استراحت کوتاه و تزریق آرامش به روزِ سختی که گذرانده ایم. کافه دلیلی است برای دور هم جمع شدن و بحث های صمیمی با دوستان و عزیزان. کافه بهترین مکان برای خلوت های یک نفره و رفع دلتنگی های زندگی است. هیچ جایی بهتر و مناسب تر از کافه برای یک جمع دو نفره و خاطره انگیز با عزیزترین کسان نیست. یک صنف کاملاً فرهنگی که با تحریک حس ذاتیِ شکم دوستیِ انسان، خود را به یکی از محبوب ترین انتخاب های جوانان تبدیل کرده است.

کافه هم همانند فست فود یک صنف وارداتی است. ریشه کافه به اروپا و قرن ۱۳ میلادی با رایج شدن نوشیدن قهوه بازمیگردد. در ایران هم از اواخر دوره قاجار کافه های مدرن اروپایی با سنت شکنی در مقابل قهوه خانه های سنتی در جای جای تهران و کشور قد علم کردند و پس از انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و دهه ۸۰ به یکی از محبوب ترین و پرتعداد ترین اصناف مربوط به شکم در همه جای کشور تبدیل شدند. کافه نشینی و کافه گردی آنقدر بر روی جوانان تاثیر گذار بود که باعث پیدایش نوعی تفکر و فرهنگ به نام «فرهنگ کافه نشینی» در بین جوانان ایرانی شد.

کافه‌نشینی مفهومی فراتر از رفتن به کافه، قهوه‌خانه، چایخانه، کافی‌شاپ و مانند آن‌ها دارد و معمولاً به کنشی اجتماعی اشاره دارد که ریشه‌های آن به سده‌های هجده و نوزده اروپایی و دوران انقلاب فرانسه و انقلاب‌های سیاسی این پهنه بر می‌گردد. کافه‌نشینی عمدتاً در اقامتگاه افراد نیکوکار و فرهنگی و دارا برگزار می‌شد که از هنرمندان و اندیشمندان نادار پشتیبانی می‌کردند. کلوب‌های انقلابی در انقلاب ۱۷۸۹ فرانسه را نیز می‌توان نوعاً آغاز کافه‌نشینی (شاید سیاسی) دانست، یعنی گرد هم آمدن در یک محیط بیرونی، برای سرگرمی و همزمان بحث و گفتگو. این کنش در سده بیستم تا دهه ۱۹۸۰ به شدت رشد کرد و هر بار که جنبش‌های اجتماعی پدیدار می‌شد، کافه‌نشینی هم فراگیرتر می‌شد. و از دهه ۱۹۶۰ همراه با مفهوم روشنفکری و دیگر شیوه‌ها به کشورهای دیگر جهان نیز سرایت کرد.

با این همه، از یکی دو دهه پیش، اندک اندک با شیوه‌های دیگری جایگزین شد که فضا و مکان را به صورت دیگری تعریف می‌کردند، ولی در آنها نیز مساله بسیار بیشتر از گذران اوقات فراغت با آسایش و بدون اندیشه، ورود سیستم اندیشه و جدل فکری در اوقات فراغت در یک حوزه عمومی بود. شروع کافه نشینی در ایران را می‌توان با کودتای بیست و هشت مرداد و تحولات بعد از آن برابر دانست. وقتی که جوانان دانشجو با دغدغه ی آگاهی بخشیدن به جامعه و رهایی از اختناقِ سلطنت، به فکر رقم زدن دموکراسی و ایجاد فضای باز فکری در کشورشان بودند و شب ها در کافه نادری و کافه تهرون جمع می‌شدند و از رویا های دست یافتنی شان میگفتند.

در تهران در سال های اخیر مخصوصا در دهه ۹۰، تعداد کافه ها به طرز شگفت آوری زیاد شده است و یکی از دم دست ترین انتخاب جوانان ایرانی را ایجاد کرده اند. تعداد کافه های خوب و ارزشمند که ارزش معرفی دارند، خیلی زیاد است که ما سعی کرده ایم با قربال بهترین ها، رسالت خود را که معرفی بر اساس کیفیت است، به نحو احسن انجام دهیم. پس این بار هم با ما همراه باشید که بهترین کافه های تهران را بشناسیم. لازم به ذکر است رده بندی و چینش این کافه ها ارتباطی در این سری مطالب به امتیاز و خوب تر و بد تر بودنشان ندارد و فقط مجموعه ای از بهترین ها برای شما مهیا شده است.

کافه گالری مکث

مکث، مکس، ماکس و یا هر نام دیگری، هر چه که هست یکی از پاتوق های اصلی هنردوستان در شمال تهران است! با یک فضای کاملاً هنری و هنرمند پسند، با دکوراسیون خاص و گالری های متنوعی که در آن برگزار میشود یکی از بی بدیل ترین کافه های تهران را رقم زده است. کافه مکث در خیابان آفریقا قرار دارد و فضای کافه بیشتر مناسب قرارهای دوستانه است. دو میز در طبقه اول کافه قرار دارد و اگر تمایل داشته باشید می‌توانید به طبقه بالایی کافه بروید، کافه، دارای میزهای چوبی و چند مبل راحتی تک نفره است، میزها و صندلی‌ها بسیار به هم نزدیک هستند و در مجموع برای حدود ۳۰ نفر ظرفیت دارد. سیگار کشیدن در محیط کافه مکث آزاد است و مانند بسیاری از کافه‌های شهر می‌توانید از اینترنت وای‌فای کافه استفاده کنید.


ساعت کار کافه هر روز از ساعت ۸:۳۰ است که می‌توانید برای صرف صبحانه هم به کافه مراجعه کنید. منوی نوشیدنی‌های کافه مکث منوی معمول و متداولی است و در کنار آن ظاهرا وعده‌های غذایی طرفداران بیشتری دارد که باعث میشود بوی اغواکننده ی غذاهای کافه مدام در محیط بپیچد و شما را راغب به سفارش آن ها کند! نوشیدنی های رنگارنگ وهیجان انگیز کافه مکس یکی دیگر از انتخاب های محبوب مردم در این کافه است. خلاصه محیط کافه طوری است که گویا هیچکسی در آن جا برایتان غریبه نیست، چرا که همه در بی زمانی شناورند و درحال نوشیدن عجیب‌ترین مزه‌های آشنای زندگی، لبخند بر لب دارند و شما را دوست خطاب میکنند. کافه مکس شاید همه پسند نباشد، ولی برای کسانی که آن را پسندیده اند، فوق العاده است.


آدرس: خيابان آفريقا (جردن)، خيابان ناهيد شرقي، پاساژ ناهيد، شماره ۱۵



كافه كوچه

به محض وارد شدن به کافه، با میز های کوچک و صندلی های گرم و نرم و فضایی دوستانه شبیه به کلبه های داستان های کودکی هانس کریستین آندرسن رو به رو خواهید شد. یک تخته سیاهِ کوچک که دور تا دورش را یادداشت ها و دلنوشته های متعدد مشتری های آشنا و غیر آشنای کافه پوشانده است، در کنار شومینه کوچکی که وجودش، حتی اگر روشن نباشد، گرمی خاصی به فضای کافه داده است. شاید بتوان کافه کوچه در منطقه قیطریه تهران را یک کافه محلی نامید، این کافه یک کافه‌ی کوچک است که حدود ۵ میز در نیم طبقه‌ی دوم و همین تعداد در طبقه پایین دارد. یکی از معایب کافه نزدیک بودن میز‌ها به یکدیگر است. ظرفیت کافه در حدود ۲۵ و یا ۳۰ نفر است و نزدیک به دو سال و نیم است که در همین محل فعال است، سیگار کشیدن در کافه کوچه آزاد است و همین طور می‌توانید از اینترنت وای‌فای کافه استفاده کنید.


منوی نوشیدنی‌ها شامل قهوه، نوشیدنی گرم، آیس‌کافی، کوکتل، نوشیدنی سرد، کیک و چای و دمنوش‌های مختلف است و تقریبا تنوع خوبی دارد. محل کافه کوچه برای قرارهای دوستانه با تعداد محدود مناسب است. ساعت کار کافه هم هر روز از ساعت ۱۱ صبح تا ۱۱ شب است. اما پیشنهاد های ما در کافه کوچه؛ آمریکانو و اسموتی کوکوپیچ است. آمریکانو را که اکثراً میشناسیم ولی درباره کوکوپیچ بگوییم که یک نوشیدنی جالب و خوش طعم شامل هلو، ماراکوچا، نارگیل و زنجفیل است که مطمئناً از انتخاب کردنش پشیمان نخواهید شد. این کافه کوچه با کافه کوچه نام دیگری که در محله یوسف ابادِ تهران است، اشتباه نشود.


آدرس: قیطریه، بلوار اندرزگو، اشکستان پور جنوبی، شماره ۸



کافه نادری

کافه نادری قدیمی ترین کافه تهران است که هنوز پا برجاست و نفس می‌کشد. شاید این روز ها با پخش سریال شهرزاد نام این کافه بیشتر از قبل شده میشود، ولی از 88 سال پیش تا امروز بدون یک روز تعطیلی در حال خدمات رسانی به کافه نشین های تهرانی است. کافه نادری در شرق پل حافظ در خیابان نادری (جمهوری فعلی) واقع شده‌است و هتلی بر روی آن قرار دارد.


کافه و هتل نادری در سال ۱۳۰۶ توسط یک مهاجر روس به نام خاچیک مادیکیانس ساخته شد. نام این کافه به دلیل قرار گرفتن در خیابان نادری(جمهوری فعلی) نادری گذاشته شد. این شخص برای اولین بار در تهران به کار شیرینی‌پزی پرداخت و در رستوران نادری برای نخستین بار غذاهای فرنگی را به ایرانی‌ها معرفی کرد. او بعد از مدتی در کنار کافه نادری هتلی به همین نام احداث کرد. هتل نادری بعد از گراند هتل دومین هتل ساخته شده در تهران بود. ساختمان كافه و هتل نادری سال ۱۳۰۷ هم‌زمان با ساخت ساختمان‌های راه آهن و بانك‌های كشور به‌عنوان یك مجموعه تفریحی از روی سبك‌های غربی به خصوص آلمانی ساخته شد. در این ساختمان علاوه بر كافه و هتل ، قنادی هم وجود داشت. این مجموعه در آن زمان هتل - رستوران نادری نام داشت كه بعدها به دلیل ویژگی‌ها و اهمیت خاص كافه‌ی آن، به كافه‌ی نادری شهرت پیدا كرد. محلی كه صادق هدایت، بزرگ علوی، مجتبی مینوی و بسیاری دیگر از بزرگان هنر، ادب و فرهنگهای این مرز و بوم شبهای بسیاری را در آن به بحث و مجادله گذراندند.


در دهه‌ی ۵۰ به دلایلی نامعلوم مجموعه‌ی نادری در آتش سوخت، این سرنوشت می‌توانست برای هر مجموعه تفریحی دیگر، در حكم پایان زندگی آن باشد؛ اما اهمیت كافه‌ی نادری كه در آن زمان پاتوق بزرگان ادبیات بود و همچنین نیاز كلیت جامعه به فضاهایی این چنین، مانع از آن شد كه كافه‌ی نادری صرفاً به خاطره‌ای بدل شود و بدین سبب بازسازی مجموعه با شكل و شمایل مدرن صورت گرفت. کافه نادری، در دههٔ سی و چهل، پاتوق روشنفکرانی مثل صادق هدایت، جلال آل‌احمد، احمد فردید و سیمین دانشور، نیما یوشیج و فروغ فرخزاد بوده و بخش زیادی از شهرت کنونی اش را از اعتبار این اشخاص وام گرفته‌است. ظرفیت آن ۱۴۰ نفر در دو سالن است. در سالن اول، فقط قهوه و چای و دسر سرو می‌شود و سالن بعدی ویژهٔ غذاست. ساختمان کافه نادری و هتل نادری تهران در سال ۱۳۸۲ به شماره ثبت ۱۰۴۴۶ در فهرست آثار ملی ایران قرار گرفتند.


مجموعه‌ی هتل و كافه‌ی نادری دارای دو دسترسی از خیابان جمهوری است كه در میان این دو ورودی جداگانه‌ای به هتل و كافه، قنادی نادری قرار گرفته است. بعد از ورود به ساختمان از در هتل در طبقه‌ی همكف لابی بزرگی قرار دارد و در طبق دوم اتاق‌های متعدد هتل در دو سمت راهرو به عنوان فضایی ارتباط‌دهنده قرار گرفته‌اند كه الگویی خطی به دست می‌دهند. كافه به دو بخش تقسیم می‌شود. یكی فضای اصلی كافه كه در مركز مجموعه قرار گرفته كه به عنوان رستوران مورد استفاده قرار می‌گیرد و حیاط باغی است با آبنمایی در میانه و پوشیده از درختانی سرسبز كه سنی كوچك در گوشه‌ای از‌ آن قرار گرفته است. نمای اصلی مجموعه متقارن است؛ گو اینكه دیگر از قوس های قدیمی چیزی به چشم نمی‌خورد و بنا مطابق معماری دوره‌ی مدرنیسم تغییر یافته و پنجره‌های ساده و مستطیل شكل كل نما را پوشش می‌دهند.


كافه نادري را مي توان محل شكوفايي ادبيات مدرن ناميد. اين مهمانخانه باغ بزرگي داشت. بعدها بخش شمالي اين باغ كافه نادري با ميز و صندلي هاي نو شكل گرفت. ابتداي پاگيري را با پذيرايي از جوانان طبقه بورژوا - سرمايه دار - پشت سر گذاشت. ديري نپاييد كه روزنامه نگاران و شاعران توجهشان به اين كافه جلب شد. شايد به خاطر استقرار دفاتر نشر و چاپ در همين يك گله جاي تهران وقتي عصر از سر كار راه منزل پيش مي گرفتند، كافه را محلي مناسب براي صحبت و تبادل نظر و شعر خواني مي ديدند.


شاعران و نويسندگان آن روزها كه تازه ديكتاتوري پهلوي اول را پشت سر گذارده بودند، افكار و اشعاري آزاديخواهانه داشتند. ارتباط با دنياي خارج قوت گرفته بود. معمولا در منزل و در حضور ديگران بحث هايي اينچنيني نتيجه اي در بر نداشت. اغلب با تمسخر مواجه مي شد پس كافه جاي مناسبي به شمار مي رفت. روشنفكران و هنرمندان و همفكرانشان را پيدا مي كردند و هر گروه كافه اي را براي خود انتخاب مي كرد. معمولا كساني كه در كافه نادري مي نشستند و يك چاي ليواني با ليموي قاچ زده مي خوردند، دغدغه شان ادبيات مدرن بود. در سالهاي رشد كافه ها، بر فعالان سياسي و گروه هاي اپوزيسيون نيز افزوده مي شد. ولي بچه هاي نادري اهل شعر و روزنامه و داستان بودند. شايد همين عامل سبب شده كافه نادري پس از اين سالهاي طولا ني كه از ۵۰ تجاوز مي كند، هنوز سرپا ايستاده باشد.

يكي ديگر از ويژگي هاي جالب كافه نادري، داشتن جاي مخصوص براي ساكنانش بود. افرادي كه از صبح تا شب همانجا مي نشستند، شعر مي خواندند، مي نوشتند، چاي مي خوردند و سيگار دود مي كردند. وقتي هم نبودند، جايشان خالي مي ماند يا به محض ورود خالي مي شد. واژه هاي زيادي در همين كافه و پشت همين ميزها روي كاغذ ريخته و آثاري متولد شد.


هم اکنون نوه‌های خاچیک مادیکیانس، مالکان فعلی هتل و کافه نادری هستند. با وجود این که فضای امروز کافه نادری از بسیاری از رستوران‌ها و کافه‌های فعلی ساده‌تر است، این کافه همیشه پر از مشتری است. مشتری‌هایی که می‌آیند تا در آن فضای نوستالژیک روی صندلی‌هایی که بزرگان فرهنگی ایران نشسته‌اند بنشینند و دقایقی در تاریخ زندگی کنند.


این‌ها از ویژگی‌های اصلی کافه نادری است. گارسون‌های کافه و رستوران نادری چهل سال است که در این مجموعه کار می‌کنند و کافه نادری جز لاینفک زندگی آن‌هاست. در واقع آن‌ها خودشان به بخشی از تاریخ این محیط فرهنگی بدل شده‌اند و هر کدام خاطرات بسیاری از دوران شکوه و رونق این کافه و مشتری‌های سرشناس آن دارند.


می گويند امواج صدا برای هميشه در فضا باقی می ماند و خوانده ايم که دانشمندانی برای بازيافت صداهای زندگی تلاش می کنند . اگر روزی ، روزگاری امواج صداهايی که در کافه نادری طنين انداخته، از جمله صداهای هدايت، بزرگ علوی و... قابل شنيدن شود، فکر می کنيد تفاوت موضوع آن بحث ها با بحث فعلی چقدر خواهد بود. حس بینظیری است وقتی روی صندلی ای مینشینی که میدانی روزی صادق هدایت یا نیما یوشیج بر آن تکیه زده بود. رفتن به کافه نادری را حتما در برنامه روزهای آینده خود بگنجانید.

آدرس: خیابان جمهوری، پایین تر از چهارراه استانبول، بین خیابان ۳۰ تیر و ۴ راه استانبول، پلاک ۵۲۴



کافه کفشدوزک

کافه کفشدوزک یک کافه دنج و نقلی با مدیران خوش برخورد است که داخل فاز دوم پارک نهج البلاغه در غرب تهران قرار دارد. چیزی که طالبان آرامش به دنبال آن هستند. نوشیدن یک فنجان قهوه و خوردن یک اسلایس کیک یا اسنک در یک هوای خوب ویک محیط دنج. فضای داخلی کافه کوچک است ولی میز های زیادی در پیاده روی پارک از آن کافه کفشدوزک است که باعث شده این کافه ظرفیت پذیرایی از 40 نفر بطور همزمان را داشته باشد. مدیریت این کافه بر عهده دو خواهر جوان و مهربان است که با عشقی که نسبت به کافه کوچک و مشتریانش دارند، محیط کافه کفشدوزک را پر از انرژی های مثبت و صمیمیتِ خالص کرده اند.


انواع کافی ها و دمنوش های متنوع در کنار میان وعده هایی که در هر کافه دیگری یافت میشود. با این تفاوت که در تمامی آن ها از چاشنیِ کم پیدا آرامش و صمیمیت استفاده شده که باعث شده این کافه کوچک مشتریانِ وفادار و پر و پا قرصی پیدا کند. رفتن به پارک زیبای نهج البلاغه و یک نوشیدنی دلچسب پس از پیاده روی در این پارک، میتواند یک برنامه ی خیلی خوب برای یک روز تعطیل باشد.


آدرس: بلوار اشرفی اصفهانی، روبروی تیراژه، خیابان قموشی، خیابان عرب شاهی، بوستان نهج البلاغه، فاز ۲



لیوینگ روم کافه

کافه لیوینگ روم (Living Room Café) حدود یک سال است که در زعفرانیه به راه افتاده، فضای کافه طوری طراحی شده که برای مراجعین اتاق نشیمن یک منزلِ شخصی را تداعی کند. گویا که در پذیرایی یا هال خانه خود نشسته ای و در حال خوردن قهوه ای دبش هستی! نوع چیدمان و المان‌های مورد استفاده در کافه به طور نسبتا متفاوتی از سایر کافه‌های سنتی چیده شده است و صاحبان کافه تلاش کرده‌اند با فاصله مناسب میان میز و صندلی‌ها محیط راحتی را برای کافه‌نشینان آماده کنند. فضای کافه برای حدود ۴۰ نفر ظرفیت دارد و این فضا می‌تواند برای قرارهای کاری و یا دوستانه و همچنین جشن‌های تولد محیط مناسبی باشد. مانند بسیاری از کافه‌های شهر می‌توانید از اینترنت وایرلس در محیط کافه استفاده کنید، سیگار کشیدن در کافه ممنوع است، ساعت کاری کافه هم هر روز از ساعت ۱۰ صبح تا ۱۱ شب است و در روزهای آخر هفته می‌توانید برای صبحانه نیز این کافه را انتخاب کنید.


منوی کافه و نوع تفکیک نوشیدنی‌های آن متنوع و جالب توجه است. مانند بعضی از کافه‌های دیگر در جلوی هر نوشیدنی و خصوصا نوشیدنی‌های ترکیبی، در مورد ترکیب نوشیدنی نیز توضیح کوتاه و مناسبی ارائه شده است. خلاصه در به فکر کافه گردی در بالاشهر هستید و یا میخواهید یکی از عزیزانتان را با یک فضای متفاوت سورپرایز کنید، او را به لیوینگ روم ببرید.


آدرس: زعفرانیه، بالاتر از سه راه آصف، ابتدای خیابان طاهری، مجتمع تجاری بامیک، طبقه اول