گفت و گو با متین ستوده؛ نگران بودم باورم نکنند!
بعد از دو سریال «یادآوری» و نقش شیوا و سریال «میکائیل» با نقش مهری حتماً کار سختی است که با یک نقش محتاطانه و بین جدی و طنز بخواهی در مقابل برزو ارجمند که مشخصاً دست و بالش باز است در سریال «غیرعلنی» ایفای نقش کنی.
وب سایت بانی فیلم - مجتبی احمدی: بعد از دو سریال «یادآوری» و نقش شیوا و سریال «میکائیل» با نقش مهری حتماً کار سختی است که با یک نقش محتاطانه و بین جدی و طنز بخواهی در مقابل برزو ارجمند که مشخصاً دست و بالش باز است در سریال «غیرعلنی» ایفای نقش کنی. متین ستوده جلوی دوربین مهرداد خوشبخت رفت تا خودش را با یک نقش شاید شیرین در دل یک سریال مفرح محک بزند.
نگرانی او از این نقش متفاوت به لحاظ اجرا بدیهی است و جسارت بازیگر برای فاصله گرفتن از نقش‌های شبیه قبلی‌اش قابل تقدیر، متین ستوده با ما از سریال «غیرعلنی» می‌گوید، از نقش بیرونی، مراقبت شده با ویژ‌گی‌های طنز… .
بعد از «غیرعلنی» مشغول کار جدیدی نشدید؟
دو- سه کار در حد صحبت بوده ولی هنوز قطعی نیست.
همکاری با مهرداد خوشبخت چگونه اتفاق افتاد؟
من چند سال پیش قرار بود با آقای خوشبخت کار کنم هر بار این اتفاق رخ نمی‌داد. دستیارشان با من تماس گرفت. خدمتشان رسیدم فیلمنامه را خواندم در همان نگاه اول نقش نسبت به کارهای دیگرم برای من متفاوت به نظر رسید. همین برایم انگیزه بود که کار کنم چون هم فضای متفاوتی بود هم فرصتی بود تا از تکرار خودم جلوگیری کنم.
دوست داشتم در فضای طنز، آن هم از نوع رئال و گاهی در موقعیت، خودم را محک بزنم و اینکه آیا در این عرصه حرفی می‌توانم برای گفتن داشته باشم. قصه شیرین و بانمک بود و دوستان عزیزی هم در این سریال با من همکاری می‌کردند و این مرا دلگرم می‌کرد برای بازی در یک سریال خوب…
بی رودربایستی برای این نقش استرس نداشتید؟ یک کار طنز بعد از «میکائیل» و…
راستش را بخواهی خیلی نگران بودم، خیلی خیلی زیاد، اینکه نقش در بیاید، بیرون نزند، مخاطب مرا باور کند، در دل کار جایگاه درستی داشته باشم. شما درست می‌گویید بعد از «میکائیل» این نقش برای هر بازیگری می‌توانست همراه با استرس باشد. ضمن اینکه قرار بود روبروی من برزو ارجمند بازی کند که در این ژانر و گونه بسیار متبحر است و خوب می‌داند چگونه باید یک کاراکتر با نمک و جذاب را به تصویر بکشد.
این کار طنز نبود ولی پر از موقعیت‌های کمدی بود، خدا را شکر می‌کنم که مخاطبان مرا در این نقش باور کردند و خیلی برای‌شان عجیب و قریب نبود. فکر می‌کنم برای مخاطب قابل هضم بودم. این نظر خودم است پس از پایان سریال و دیدن بازخورد مخاطب…
اگر چه کاراکتر جدی بود اما در لحظات رخ به رخ شدن با برزو به نظرم فرصت لازم برای محک زدن‌تان در یک نقش کمدی وجود داشته است؟
بله دقیقاً، با گذشت زمان و چند قسمت اگر دقت کرده باشید این اتفاق افتاد. اگر چه من کلاً آدم طنازی نیستم ولی تمام تلاشم را به خرج دادم تا یک فاکتورهایی را در برخی از لحظات به نقش اضافه کنم. به لحن و نگاه و…
گاهی درشت شدن اندازه واکنش‌ها به سبک برزو…
بله دقیقاً و همین مسئله ایفای این نقش را برای من جذاب‌تر کرد. من هم مثل هر بازیگری دوست دارم نقش‌های مختلف را در ژانرهای گوناگون تجربه کنم. نقش کمدی و طنز هم حتماً یکی از آنها بود اگر چه دوست نداشتم در بدو کارم با اینگونه ظاهر شوم.
چرا؟
چون دوست نداشتم با یک نقش طنز و کمدی جا بیفتم و ماندگار شوم. شما بهتر از من می‌دانید اگر بازیگر در یک فضا چند بار تکرار شود کم کم در آن قالب ماندگار می‌شود و این ماندگاری به خودش ارتباطی ندارد و بیشتر نظر و دیدگاه سازندگان است که حس می‌کنند به درد این دست نقش‌ها بیشتر می‌خورد. فکر می‌کنم وقت مناسبی بود برای این تست و تجربه…
معلوم است اصولاً خودتان کار کمدی را دوست دارید اگر چه تا امروز با یکی- دو نقش کاملاً جدی دیده شده و حتی معرفی شدید؟
من بیش از هر چیز دوست ندارم در یک نوع نقش و یک نوع کار بمانم و ماندگار شوم و به قول شما کلیشه شوم…
خب اصولاً هر بازیگر در یک جنس خاص از کار مناسب‌تر است، اگر چه گاهی پیش آمده که بازیگرانی در ژانرهای مختلف درخشیده‌اند…
بله موافقم. من هم دوست ندارم بازیگر یک ژانر خاص باشم. من طنز را دوست دارم بخصوص اینکه انرژی بسیار خوبی در این دست کارها دارم.
البته که فیزیک صورت و چهره شما هم در قاب تصویر…
بله ضمن اینکه مخاطب مرا با سریال «میکائیل» الان در خاطر دارد. یک مطلب دیگر را هم بد نیست بگویم انرژی‌ای که یک بازیگر (حداقل من) در کاری با این ویژگی می‌گذارد به مراتب کمتر است از انرژی یک نقش درونی، تودار و جدی، من در سریالی مثل «میکائیل» به مراتب انرژی بیشتری می‌گذاشتم چون باید از خودم فاصله می‌گرفتم ولی در سریال «غیرعلنی» من خیلی از اوقات از کاراکتر خودم وام می‌گرفتم. من در زندگی شخصی‌ام اصولاً آدم حاضر جوابی هستم و خیلی جاها می‌توانستم از خودم این نقش را بیرون بکشم و پیدا کنم.
در حالی که (شیوا) در سریال «یادآوری» یا (مهری) سریال «میکائیل» با خودتان فاصله داشت و برای پیدا کردن آنها نیاز به تلاش بیشتری بود؟
بله واقعاً، اصولاً این دست نقش‌ها که با خودت فاصله دارد نیازمند یک کنکاش و انرژی بیشتر است و به نظرم بازیگر در ایفای نقش‌های سنگین می‌تواند عیار خودش را نشان دهد.
البته که من فکر می‌کنم نقش‌های کمدی هم سختی‌های خاص خودش را دارد؟
بله قبول دارم ولی حقیقت را بخواهید من در سریال «غیرعلنی» اصلاً جرأت نکردم به سمت نقش کمدی بروم و شما به عنوان یک متخصص حتماً متوجه شدید که من چقدر مراقبت شده و دست به عصاتر پیش رفتم و حضور داشتم.
من محتاط بازی کردم به این دلیل که اولاً شبیه به کسی نشوم دوم اینکه از چهارچوب خارج نشوم، سوم اینکه مراقب پارتنر مقابل‌ام باشم. به هر حال من در این جنس کار تجربه کافی نداشتم و باید با پیش زمینه کافی جلوی دوربین می‌رفتم. آقای برزو ارجمند یا خانم بهاره رهنما بلد این دست نقش‌ها هستند…
کلاً بازی متین ستوده هم جنس شلنگ تخته انداختن نیست…
دقیقاً، شما می‌دانید اصلاً بازی اغراق شده‌ای ندارم و تمام تلاشم همیشه این بوده که گل درشت بازی نکنم. پس در این نوع کار یک مقدار باید مراقبت می‌کردم. تازه خیلی اوقات بعد از دیدن یک پلان خودم راضی نبودم که چرا وجوه بیرونی نقش در نیامده من که خیلی تلاش کردم.
ضمن اینکه من باید بازی‌ام را با بازی برزو ارجمند هماهنگ می‌کردم. به هر حال این دختر، فرزند معاون فرماندار است، خبرنگاری تحصیلکرده است و اصولاً منطقی، که خب این پسر را هم دوست دارد. پس باید یک مقدار به بازی ایشان نزدیک می‌شدم.
یک نقدی که به سریال وارد است این است که در بحث نمایش فضای یک روزنامه و ارتباط خبرنگار و سردبیر و رفتارهای یک خبرنگار به شدت از واقعیت دور هستند. (البته این نشان از عدم شناخت نویسنده با این فضا را دارد.) به نظرم فضای مطبوعات در این سریال پر از فرصت ایجاد موقعیت کمدی و حتی شوخی بود که از کنار آن به راحتی عبور کردید…
راستش را بخواهید اولین لوکیشن کار من دفتر نشریه بود و از زمان آفیش شدن تا حضور جلوی دوربین شرایط مناسبی نداشتم. (به خاطر بیماری مادرم) این به فکرم نرسید که بروم و با یک دوست مطبوعاتی مثل خود شما مشورتی داشته باشم راجع به حرفه خبرنگاری، نوع رفتار، اکت و… که حتماً به نقش من کمک می‌کرد.
اگر روی آن بخش بیشتر کار می‌کردم می‌توانستم از این موقعیت به نفع این نقش در سریال استفاده کنم. (می‌خندد) چون جایی که دوستان طناز بودند که من کنار می‌ایستادم و جرأت نداشتم حرفی بزنم. واقعاً آقای ارجمند، خانم رهنما و… در کار خودشان بی نظیرند. ما گروه بسیار خوبی داشتیم و من خیلی در این کار حالم خوب بود. دو ماه با حال خوب سر این سریال کار می‌کردم.
واقعاً آقای خوشبخت فضایی بسیار پر محبت و دوست داشتنی را برای عواملشان ایجاد کرده بودند. باور کنید یک بخشی از اقبال این کار بر می‌گردد به همدلی گروه در طول دو ماه و انرژی خوبی که پشت صحنه سریال وجود داشت.
اگر در پایان حرفی مانده…
واقعاً آقای خوشبخت کارگردان خوش فکر و کاربلدی بودند که علم تدوین را به خوبی می‌شناختند و همین باعث می‌شد پلانی اضافه نگیرند و بازیگرشان خسته نشود. تشکر از شما که سریال ما را دیدید و مورد بررسی قرار دادید به همه دوستان عزیزم در این پروژه خسته نباشید می‌گویم. امیدوارم مخاطب هم از سریال ما راضی بوده باشد.
بعد از «غیرعلنی» مشغول کار جدیدی نشدید؟
دو- سه کار در حد صحبت بوده ولی هنوز قطعی نیست.
همکاری با مهرداد خوشبخت چگونه اتفاق افتاد؟
من چند سال پیش قرار بود با آقای خوشبخت کار کنم هر بار این اتفاق رخ نمی‌داد. دستیارشان با من تماس گرفت. خدمتشان رسیدم فیلمنامه را خواندم در همان نگاه اول نقش نسبت به کارهای دیگرم برای من متفاوت به نظر رسید. همین برایم انگیزه بود که کار کنم چون هم فضای متفاوتی بود هم فرصتی بود تا از تکرار خودم جلوگیری کنم.
دوست داشتم در فضای طنز، آن هم از نوع رئال و گاهی در موقعیت، خودم را محک بزنم و اینکه آیا در این عرصه حرفی می‌توانم برای گفتن داشته باشم. قصه شیرین و بانمک بود و دوستان عزیزی هم در این سریال با من همکاری می‌کردند و این مرا دلگرم می‌کرد برای بازی در یک سریال خوب…
بی رودربایستی برای این نقش استرس نداشتید؟ یک کار طنز بعد از «میکائیل» و…
راستش را بخواهی خیلی نگران بودم، خیلی خیلی زیاد، اینکه نقش در بیاید، بیرون نزند، مخاطب مرا باور کند، در دل کار جایگاه درستی داشته باشم. شما درست می‌گویید بعد از «میکائیل» این نقش برای هر بازیگری می‌توانست همراه با استرس باشد. ضمن اینکه قرار بود روبروی من برزو ارجمند بازی کند که در این ژانر و گونه بسیار متبحر است و خوب می‌داند چگونه باید یک کاراکتر با نمک و جذاب را به تصویر بکشد.
این کار طنز نبود ولی پر از موقعیت‌های کمدی بود، خدا را شکر می‌کنم که مخاطبان مرا در این نقش باور کردند و خیلی برای‌شان عجیب و قریب نبود. فکر می‌کنم برای مخاطب قابل هضم بودم. این نظر خودم است پس از پایان سریال و دیدن بازخورد مخاطب…
اگر چه کاراکتر جدی بود اما در لحظات رخ به رخ شدن با برزو به نظرم فرصت لازم برای محک زدن‌تان در یک نقش کمدی وجود داشته است؟
بله دقیقاً، با گذشت زمان و چند قسمت اگر دقت کرده باشید این اتفاق افتاد. اگر چه من کلاً آدم طنازی نیستم ولی تمام تلاشم را به خرج دادم تا یک فاکتورهایی را در برخی از لحظات به نقش اضافه کنم. به لحن و نگاه و…
گاهی درشت شدن اندازه واکنش‌ها به سبک برزو…
بله دقیقاً و همین مسئله ایفای این نقش را برای من جذاب‌تر کرد. من هم مثل هر بازیگری دوست دارم نقش‌های مختلف را در ژانرهای گوناگون تجربه کنم. نقش کمدی و طنز هم حتماً یکی از آنها بود اگر چه دوست نداشتم در بدو کارم با اینگونه ظاهر شوم.
چون دوست نداشتم با یک نقش طنز و کمدی جا بیفتم و ماندگار شوم. شما بهتر از من می‌دانید اگر بازیگر در یک فضا چند بار تکرار شود کم کم در آن قالب ماندگار می‌شود و این ماندگاری به خودش ارتباطی ندارد و بیشتر نظر و دیدگاه سازندگان است که حس می‌کنند به درد این دست نقش‌ها بیشتر می‌خورد. فکر می‌کنم وقت مناسبی بود برای این تست و تجربه…
معلوم است اصولاً خودتان کار کمدی را دوست دارید اگر چه تا امروز با یکی- دو نقش کاملاً جدی دیده شده و حتی معرفی شدید؟
من بیش از هر چیز دوست ندارم در یک نوع نقش و یک نوع کار بمانم و ماندگار شوم و به قول شما کلیشه شوم…
خب اصولاً هر بازیگر در یک جنس خاص از کار مناسب‌تر است، اگر چه گاهی پیش آمده که بازیگرانی در ژانرهای مختلف درخشیده‌اند…
بله موافقم. من هم دوست ندارم بازیگر یک ژانر خاص باشم. من طنز را دوست دارم بخصوص اینکه انرژی بسیار خوبی در این دست کارها دارم.
البته که فیزیک صورت و چهره شما هم در قاب تصویر…
بله ضمن اینکه مخاطب مرا با سریال «میکائیل» الان در خاطر دارد. یک مطلب دیگر را هم بد نیست بگویم انرژی‌ای که یک بازیگر (حداقل من) در کاری با این ویژگی می‌گذارد به مراتب کمتر است از انرژی یک نقش درونی، تودار و جدی، من در سریالی مثل «میکائیل» به مراتب انرژی بیشتری می‌گذاشتم چون باید از خودم فاصله می‌گرفتم ولی در سریال «غیرعلنی» من خیلی از اوقات از کاراکتر خودم وام می‌گرفتم. من در زندگی شخصی‌ام اصولاً آدم حاضر جوابی هستم و خیلی جاها می‌توانستم از خودم این نقش را بیرون بکشم و پیدا کنم.
در حالی که (شیوا) در سریال «یادآوری» یا (مهری) سریال «میکائیل» با خودتان فاصله داشت و برای پیدا کردن آنها نیاز به تلاش بیشتری بود؟
بله واقعاً، اصولاً این دست نقش‌ها که با خودت فاصله دارد نیازمند یک کنکاش و انرژی بیشتر است و به نظرم بازیگر در ایفای نقش‌های سنگین می‌تواند عیار خودش را نشان دهد.
البته که من فکر می‌کنم نقش‌های کمدی هم سختی‌های خاص خودش را دارد؟
بله قبول دارم ولی حقیقت را بخواهید من در سریال «غیرعلنی» اصلاً جرأت نکردم به سمت نقش کمدی بروم و شما به عنوان یک متخصص حتماً متوجه شدید که من چقدر مراقبت شده و دست به عصاتر پیش رفتم و حضور داشتم.
من محتاط بازی کردم به این دلیل که اولاً شبیه به کسی نشوم دوم اینکه از چهارچوب خارج نشوم، سوم اینکه مراقب پارتنر مقابل‌ام باشم. به هر حال من در این جنس کار تجربه کافی نداشتم و باید با پیش زمینه کافی جلوی دوربین می‌رفتم. آقای برزو ارجمند یا خانم بهاره رهنما بلد این دست نقش‌ها هستند…
دقیقاً، شما می‌دانید اصلاً بازی اغراق شده‌ای ندارم و تمام تلاشم همیشه این بوده که گل درشت بازی نکنم. پس در این نوع کار یک مقدار باید مراقبت می‌کردم. تازه خیلی اوقات بعد از دیدن یک پلان خودم راضی نبودم که چرا وجوه بیرونی نقش در نیامده من که خیلی تلاش کردم.
ضمن اینکه من باید بازی‌ام را با بازی برزو ارجمند هماهنگ می‌کردم. به هر حال این دختر، فرزند معاون فرماندار است، خبرنگاری تحصیلکرده است و اصولاً منطقی، که خب این پسر را هم دوست دارد. پس باید یک مقدار به بازی ایشان نزدیک می‌شدم.
یک نقدی که به سریال وارد است این است که در بحث نمایش فضای یک روزنامه و ارتباط خبرنگار و سردبیر و رفتارهای یک خبرنگار به شدت از واقعیت دور هستند. (البته این نشان از عدم شناخت نویسنده با این فضا را دارد.) به نظرم فضای مطبوعات در این سریال پر از فرصت ایجاد موقعیت کمدی و حتی شوخی بود که از کنار آن به راحتی عبور کردید…
راستش را بخواهید اولین لوکیشن کار من دفتر نشریه بود و از زمان آفیش شدن تا حضور جلوی دوربین شرایط مناسبی نداشتم. (به خاطر بیماری مادرم) این به فکرم نرسید که بروم و با یک دوست مطبوعاتی مثل خود شما مشورتی داشته باشم راجع به حرفه خبرنگاری، نوع رفتار، اکت و… که حتماً به نقش من کمک می‌کرد.
اگر روی آن بخش بیشتر کار می‌کردم می‌توانستم از این موقعیت به نفع این نقش در سریال استفاده کنم. (می‌خندد) چون جایی که دوستان طناز بودند که من کنار می‌ایستادم و جرأت نداشتم حرفی بزنم. واقعاً آقای ارجمند، خانم رهنما و… در کار خودشان بی نظیرند. ما گروه بسیار خوبی داشتیم و من خیلی در این کار حالم خوب بود. دو ماه با حال خوب سر این سریال کار می‌کردم.
واقعاً آقای خوشبخت فضایی بسیار پر محبت و دوست داشتنی را برای عواملشان ایجاد کرده بودند. باور کنید یک بخشی از اقبال این کار بر می‌گردد به همدلی گروه در طول دو ماه و انرژی خوبی که پشت صحنه سریال وجود داشت.
اگر در پایان حرفی مانده…
واقعاً آقای خوشبخت کارگردان خوش فکر و کاربلدی بودند که علم تدوین را به خوبی می‌شناختند و همین باعث می‌شد پلانی اضافه نگیرند و بازیگرشان خسته نشود. تشکر از شما که سریال ما را دیدید و مورد بررسی قرار دادید به همه دوستان عزیزم در این پروژه خسته نباشید می‌گویم. امیدوارم مخاطب هم از سریال ما راضی بوده باشد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر