ماجرای پادشاهی تاوولارا
ماجرای کوچکترین پادشاهی جهان
امروزه هر گاه که پادشاه «تاوولارا» مشغول ماهیگیری یا قدم زدن در باغ‌های اطراف «بانگالوی سلطنتی‌اش» نیست، به وضعیت کلی پادشاهیِ کوچکش سرک می‌کشد. نکته جالب این است که در این جزیره تنها ۱۱ ساکن پاره وقت و ۱۰۰ بز کوهی چابک زندگی می‌کنند!
وبسایت فرادید: امروزه هر گاه که پادشاه «تاوولارا» مشغول ماهیگیری یا قدم زدن در باغ‌های اطراف «بانگالوی سلطنتی‌اش» نیست، به وضعیت کلی پادشاهیِ کوچکش سرک می‌کشد. نکته جالب این است که در این جزیره تنها ۱۱ ساکن پاره وقت و ۱۰۰ بز کوهی چابک زندگی می‌کنند!
به گزارش بی بی سی انگلیسی، جنوب منطقه مشهور «کوستا اسمرالدا» در ساردینی ایتالیا [جزیره‌ای در غرب ایتالیا و دریای مدیترانه]، جزیره دورافتاده تاوولارا از دل دریای نیلگون مدیترانه همچون کوهی جنگ زده سر در آورده است. هیچ جاده و هتلی در این جزیره رویت نمی‌شود و تنها منطقه قابل زیست آن زبانه‌ی ماسه سفیدی است که می‌تواند آن را با چند گام پیمود.
در اینجا بود که با آنتونیو برتولِئونی آشنا شدم. او ماهیگیری ۸۳ ساله است و با نام «تونینو» شناخته می‌شود که صاحب تنها رستوران جزیره و به تبع آن، حاکم قدر قدرت جزیره است. به کوچکترین پادشاهی جهان خوش آمدید!
تونینو در ۲۲ سال گذشته بر قلمرو ۵ کیلومتر مربعی‌اش تنها با شورت و صندل حکومت کرده است!
تونینو پاهایش را داخل شن و ماسه ساحل کرده و به رستورانش خیره می‌شود. او می‌گوید: «فکر کنم که من ساده‌ترین پادشاه جهان باشد... تنها مزیتی که این حکومت برای من داشته، غذاهای مجانی است.»
ماجرای پادشاهی تاوولارا
پادشاهی تاوولارا در حال جشن گرفتن ۱۸۰ سالگردش است و در حقیقت ۲۵ سال پیش از ایتالیای امروزی شکل گرفته است. ایجاد پادشاهی آن هم به وسعت یک جزیره شاید آرزوی دست نیافتنی هر کسی باشد. داستان تاوولارا اما به سال ۱۸۰۷ میلادی برمی‌گردد.
در آن سال، پدر پدربزرگ تونینو به نام «جوزپه برتولئونی» به اولین ساکن این جزیره خالی از سکنه بدل شد. در کتاب «تاوولارا، جزیره پادشاهی» از لقب «نیم چوپان، نیم دزد دریایی» برای توصیف جوزپه بزرگ استفاده شده است. او ساکن ژنو بود و با دو خواهر زندگی می‌کرد، اما به دلیل مشکلات قانونی ازدواج‌هایش، به دنبال مکانی امن برای زندگی بود و به همین دلیل مهاجرت کرد.
پادشاه تونینو، در مقابل رستورانش
همسایگان عجیب پادشاه بزرگ!
دیری نپایید که جوزپه و اندرونی کوچکش متوجه همسایگان عجیبِ مقیم جزیره شدند: چند بز وحشی اما نادر که به خاطر خوردن جلبک و گلسنگ، دندان‌هایشان طلایی رنگ شده بود. شایعه «بز دندان طلا» عاقبت به گوش کارلو آلبرتو، حاکم ساردنی، رسید. او نیز مشتاق بود تا شخصا به تاوولارا سفر کند و آن بزها را شکار کند. سفر حاکم ساردنی در سال 1836 انجام شد و پسر 24 ساله جوزپه به نام «پائولو» آن‌ها را راهنمایی کرد.
تونینو می‌گوید: «وقتی کارلو آلبرتو به اینجا رسید، خودش را این طور معرفی کرد: من کارلو آلبرتو، پادشاه ساردنی هستم. جد بزرگ من هم پاسخ داد: من هم پائولو هستم، پادشاه تاوولارا.»
کارلو آلبرتو سه روز به شکار و خوش گذرانی در خانه پائولو پرداخت و وقتی می‌خواست به ساردنی برگردد، خطاب به پائولو گفت: «پائولو، تو واقعا پادشاه تاوولارا هستی.»
به شوخی یا جدی، پادشاه ساردنی تایید کرد که جزیره دورافتاده تاوولارا هرگز به طور رسمی بخشی از پادشاهی ساردنی نبوده است. او همچنین شجره نامه خاندان ساووی را برای پائولو فرستاد.
گونه‌ای نادر از بزهای وحشی جزیره تاوولارا
ملکه ویکتوریا و خاندان سلطنتی تاوولارا
ملکه ویکتوریا از تمام رهبران جهان عکس تهیه می‌کرد. به همین دلیل، او به یکی از کشتی‌های نیروی دریایی بریتانیا دستور داد تا حین سفر در مقابل جزیره تاوولارا بایستند و افسران از «خاندان سلطنتی تاوولارا» عکس بگیرند.
عکس این خاندان با قاب زرین خود تا مدت‌ها در کاخ باکینگهام نمایش داده می‌شد. زیر عکس نوشته شده بود: «کوچکترین پادشاهی جهان.» امروزه اما یک نسخه از آن عکس، البته در ابعاد بزرگ، در جلوی رستوران تونینو آویزان شده که در آن نشان سلطنتی «پادشاه پائولو اول» نیز مشخص است.
ناتو و پایان کار این پادشاهی
بعد از 126 سال و استقرار یک پایگاه ناتو در سال 1962 میلادی، عملا استقلال پادشاهی تاوولارا خاتمه یافت. ورود به حدود یک چهارم جزیره برای معدود ساکنانش ممنوع شد. تاوولارا همچون سن مارینو هیچ‌گاه رسما به ایتالیای امروزی ملحق نشده و از این رو، تونینو «پنجمین پادشاه» در پادشاهی است که جهان دیگر آن را به رسمیت نمی‌شناسد.
جمهوری سن مارینو کشوری در جنوب اروپا است که در شبه‌جزیره ایتالیا و در بخش شرقی کوه‌های اپناین واقع شده است. پایتخت آن شهر سن مارینو است.
کوه آهکی ۵۶۵ متری تاوولارا
امروزه هر گاه که پادشاه «تاوولارا» مشغول ماهیگیری یا قدم زدن در باغ‌های اطراف بانگالویش [خانه ییلاقی] نیست، به وضعیت کلی پادشاهیِ کوچکش سرک می‌کشد. نکته جالب این است که در این جزیره تنها 11 ساکن پاره وقت، 100 بز کوهی چابک و چند عدد شاهین زندگی می‌کنند!
در طول 40 سال گذشته، تونینو شخصا گردشگران را تا جزیره همراهی می‌کند. او قبلا با یک قایق پارویی این کار را می‌کرد، اما حالا با کمک یک قايق موتورى و در طول 25 دقیقه این کار را انجام می‌دهد.
او با لحنی آرام می‌گوید: «شاید خاندان ما گذشته زیبایی داشته‌اند، اما ما در عین سادگی و همچون دیگران زندگی می‌کنیم.»
اداره کوچکترین پادشاهی جهان امری کاملا خانوادگی است. کاپیتان قايق موتورى، برادر زاده‌ی تونینو، و مدیریت رستوران نیز به عهده اعضای دیگر است. آن‌ها حتی هر روز صبح ماهی و خرچنگ دریایی می‌گیرند تا غذای تازه به گردشگران ارائه دهند.
تونینو مایل است در همان بدو ورود گردشگران به آن‌ها خوشامد بگوید
تولید ناخالص داخلی
به لطف موج جدید گردشگری به جزیره، تولید ناخالص داخلی تاوولارا کاملا پیشرفت کرده است. تاوولارا، با توجه به بحران ایتالیا، نگین مدیترانه محسوب می‌شود که دارای بیشترین میزان زیست توده در مدیترانه است. همین امر سبب شده تا منطقه تاوولارا به یکی از مقاصد شیرجه زنی در ایتالیا بدل شود؛ جایی که گردشگران می‌تواند در مجاورت لاک پشت دریایی، نهنگ عنبر و کوسه استراحت کننده شنا کنند.
گورستان تاوولارا
گورستان جزیره یکی از نقاط محبوب تونینو است. پس از مرگ پادشاه پائولو اول در سال 1886 میلادی، برنامه اینگونه بوده که هر یک از اعضای خاندان سلطنتی را در خاک جزیره دفن کنند. آخرین مهمان گورستان، همسر تونینو «ملکه پومپئا» است که چند سال پیش در آن دفن شد.
تونینو همچون اجداد و نوادگانش شهروند ایتالیا محسوب می‌شود. او یک بار با خود عهد بست تا به دیدار ویتوریو امانوئله چهارم، فرزند آخرین پادشاه ایتالیا و دوک خود خوانده ساووی، برود و از آن‌ها بخواهد تا بار دیگر پادشاهی تاوولارا به رسمیت شناخته شود، اما در آخرین لحظات منصرف شد.
تونینو در امپراتوری خود قدم می‌زند و می‌گوید: «برای من یک افتخار است که در اینجا زندگی کنم... وقتی صاحب کاخ هستی، آیا به تاج هم احتیاج داری؟!»
به گزارش بی بی سی انگلیسی، جنوب منطقه مشهور «کوستا اسمرالدا» در ساردینی ایتالیا [جزیره‌ای در غرب ایتالیا و دریای مدیترانه]، جزیره دورافتاده تاوولارا از دل دریای نیلگون مدیترانه همچون کوهی جنگ زده سر در آورده است. هیچ جاده و هتلی در این جزیره رویت نمی‌شود و تنها منطقه قابل زیست آن زبانه‌ی ماسه سفیدی است که می‌تواند آن را با چند گام پیمود.
در اینجا بود که با آنتونیو برتولِئونی آشنا شدم. او ماهیگیری ۸۳ ساله است و با نام «تونینو» شناخته می‌شود که صاحب تنها رستوران جزیره و به تبع آن، حاکم قدر قدرت جزیره است. به کوچکترین پادشاهی جهان خوش آمدید!
تونینو در ۲۲ سال گذشته بر قلمرو ۵ کیلومتر مربعی‌اش تنها با شورت و صندل حکومت کرده است!
تونینو پاهایش را داخل شن و ماسه ساحل کرده و به رستورانش خیره می‌شود. او می‌گوید: «فکر کنم که من ساده‌ترین پادشاه جهان باشد... تنها مزیتی که این حکومت برای من داشته، غذاهای مجانی است.»
ماجرای پادشاهی تاوولارا
پادشاهی تاوولارا در حال جشن گرفتن ۱۸۰ سالگردش است و در حقیقت ۲۵ سال پیش از ایتالیای امروزی شکل گرفته است. ایجاد پادشاهی آن هم به وسعت یک جزیره شاید آرزوی دست نیافتنی هر کسی باشد. داستان تاوولارا اما به سال ۱۸۰۷ میلادی برمی‌گردد.
در آن سال، پدر پدربزرگ تونینو به نام «جوزپه برتولئونی» به اولین ساکن این جزیره خالی از سکنه بدل شد. در کتاب «تاوولارا، جزیره پادشاهی» از لقب «نیم چوپان، نیم دزد دریایی» برای توصیف جوزپه بزرگ استفاده شده است. او ساکن ژنو بود و با دو خواهر زندگی می‌کرد، اما به دلیل مشکلات قانونی ازدواج‌هایش، به دنبال مکانی امن برای زندگی بود و به همین دلیل مهاجرت کرد.
پادشاه تونینو، در مقابل رستورانش
دیری نپایید که جوزپه و اندرونی کوچکش متوجه همسایگان عجیبِ مقیم جزیره شدند: چند بز وحشی اما نادر که به خاطر خوردن جلبک و گلسنگ، دندان‌هایشان طلایی رنگ شده بود. شایعه «بز دندان طلا» عاقبت به گوش کارلو آلبرتو، حاکم ساردنی، رسید. او نیز مشتاق بود تا شخصا به تاوولارا سفر کند و آن بزها را شکار کند. سفر حاکم ساردنی در سال 1836 انجام شد و پسر 24 ساله جوزپه به نام «پائولو» آن‌ها را راهنمایی کرد.
تونینو می‌گوید: «وقتی کارلو آلبرتو به اینجا رسید، خودش را این طور معرفی کرد: من کارلو آلبرتو، پادشاه ساردنی هستم. جد بزرگ من هم پاسخ داد: من هم پائولو هستم، پادشاه تاوولارا.»
کارلو آلبرتو سه روز به شکار و خوش گذرانی در خانه پائولو پرداخت و وقتی می‌خواست به ساردنی برگردد، خطاب به پائولو گفت: «پائولو، تو واقعا پادشاه تاوولارا هستی.»
به شوخی یا جدی، پادشاه ساردنی تایید کرد که جزیره دورافتاده تاوولارا هرگز به طور رسمی بخشی از پادشاهی ساردنی نبوده است. او همچنین شجره نامه خاندان ساووی را برای پائولو فرستاد.
گونه‌ای نادر از بزهای وحشی جزیره تاوولارا
ملکه ویکتوریا از تمام رهبران جهان عکس تهیه می‌کرد. به همین دلیل، او به یکی از کشتی‌های نیروی دریایی بریتانیا دستور داد تا حین سفر در مقابل جزیره تاوولارا بایستند و افسران از «خاندان سلطنتی تاوولارا» عکس بگیرند.
عکس این خاندان با قاب زرین خود تا مدت‌ها در کاخ باکینگهام نمایش داده می‌شد. زیر عکس نوشته شده بود: «کوچکترین پادشاهی جهان.» امروزه اما یک نسخه از آن عکس، البته در ابعاد بزرگ، در جلوی رستوران تونینو آویزان شده که در آن نشان سلطنتی «پادشاه پائولو اول» نیز مشخص است.
ناتو و پایان کار این پادشاهی
بعد از 126 سال و استقرار یک پایگاه ناتو در سال 1962 میلادی، عملا استقلال پادشاهی تاوولارا خاتمه یافت. ورود به حدود یک چهارم جزیره برای معدود ساکنانش ممنوع شد. تاوولارا همچون سن مارینو هیچ‌گاه رسما به ایتالیای امروزی ملحق نشده و از این رو، تونینو «پنجمین پادشاه» در پادشاهی است که جهان دیگر آن را به رسمیت نمی‌شناسد.
جمهوری سن مارینو کشوری در جنوب اروپا است که در شبه‌جزیره ایتالیا و در بخش شرقی کوه‌های اپناین واقع شده است. پایتخت آن شهر سن مارینو است.
کوه آهکی ۵۶۵ متری تاوولارا
در طول 40 سال گذشته، تونینو شخصا گردشگران را تا جزیره همراهی می‌کند. او قبلا با یک قایق پارویی این کار را می‌کرد، اما حالا با کمک یک قايق موتورى و در طول 25 دقیقه این کار را انجام می‌دهد.
او با لحنی آرام می‌گوید: «شاید خاندان ما گذشته زیبایی داشته‌اند، اما ما در عین سادگی و همچون دیگران زندگی می‌کنیم.»
اداره کوچکترین پادشاهی جهان امری کاملا خانوادگی است. کاپیتان قايق موتورى، برادر زاده‌ی تونینو، و مدیریت رستوران نیز به عهده اعضای دیگر است. آن‌ها حتی هر روز صبح ماهی و خرچنگ دریایی می‌گیرند تا غذای تازه به گردشگران ارائه دهند.
تونینو مایل است در همان بدو ورود گردشگران به آن‌ها خوشامد بگوید
به لطف موج جدید گردشگری به جزیره، تولید ناخالص داخلی تاوولارا کاملا پیشرفت کرده است. تاوولارا، با توجه به بحران ایتالیا، نگین مدیترانه محسوب می‌شود که دارای بیشترین میزان زیست توده در مدیترانه است. همین امر سبب شده تا منطقه تاوولارا به یکی از مقاصد شیرجه زنی در ایتالیا بدل شود؛ جایی که گردشگران می‌تواند در مجاورت لاک پشت دریایی، نهنگ عنبر و کوسه استراحت کننده شنا کنند.
گورستان تاوولارا
گورستان جزیره یکی از نقاط محبوب تونینو است. پس از مرگ پادشاه پائولو اول در سال 1886 میلادی، برنامه اینگونه بوده که هر یک از اعضای خاندان سلطنتی را در خاک جزیره دفن کنند. آخرین مهمان گورستان، همسر تونینو «ملکه پومپئا» است که چند سال پیش در آن دفن شد.
تونینو همچون اجداد و نوادگانش شهروند ایتالیا محسوب می‌شود. او یک بار با خود عهد بست تا به دیدار ویتوریو امانوئله چهارم، فرزند آخرین پادشاه ایتالیا و دوک خود خوانده ساووی، برود و از آن‌ها بخواهد تا بار دیگر پادشاهی تاوولارا به رسمیت شناخته شود، اما در آخرین لحظات منصرف شد.
تونینو در امپراتوری خود قدم می‌زند و می‌گوید: «برای من یک افتخار است که در اینجا زندگی کنم... وقتی صاحب کاخ هستی، آیا به تاج هم احتیاج داری؟!»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر