شاهنامه در خیابان های تهران

محمد رضا پور فرزانه با اشاره به دعوت شهرداری تهران از ۱۰۰ نقاش برای نقاشی بر ۱۰۰ دیوار شهر تهران و اجرای طرح ۱۰۰ دیوار ۱۰۰ نقاش اظهار کرد: سازمان زیباسازی تهران پیشنهاد کرد روی دیوارهای شهر تهران طراحی شود.

ایرنا:محمد رضا پور فرزانه با اشاره به دعوت شهرداری تهران از ۱۰۰ نقاش برای نقاشی بر ۱۰۰ دیوار شهر تهران و اجرای طرح ۱۰۰ دیوار ۱۰۰ نقاش اظهار کرد: سازمان زیباسازی تهران پیشنهاد کرد روی دیوارهای شهر تهران طراحی شود.

وی با اشاره به پیشینه خود در نقاشی قهوه خانه ای افزود: در دو دیوار بتونی در خیابان کریمخان تهران بر دو دیوار 25 در دو و نیم متری و در مساحت مفید 100 متر مربع طرح هایی از شاهنامه فردوسی ترسیم کردم.

این نقاش قهوه خانه ای در این باره یادآور شد: در این دیوارها نقوشی از چهار خان از هفت خان رستم از جمله بهرام گور، از آتش گذشتن سیاوش و چوگان بازی سیاوش ترسیم شد و تصویر رستم در گوشه هر تصویر نیز که اشاره به تصویر طراحی شده دارد دیده می شود.

پور فرزانه توضیح داد: پس از اتمام کار، قسمت های مهم کادر بندی شد و کار بر پایه طراحی و با کمترین رنگ آمیزی در ۱۰ روز به سرانجام رسید.

وی تاکید کرد: طراحی اولیه نقوش روی دیوارها، ابتدا روی کاغذ و با مداد انجام و سپس طرح ها روی دیوار اجرا شد و در ادامه با رنگ قرمز اکریلیک، طراحی پر رنگ شد.

این نقاش با بیان اینکه نقش های طراحی شده از شاهنامه بر دیوارهای خیابان کریمخان شبیه چاپ سنگی است گفت: انسان هایی که در این تصویرها می بینیم از تصاویر انسان های معمولی بزرگتر هستند و با توجه به گذر مخاطبان از یک متری این طراحی ها، سطوح کار پر رنگ تر شد و این طرح ها با روزانه ۱۲ ساعت کار به نتیجه رسید.

پور فرزانه یادآور شد: تنها کسی که شیوه قهوه خانه ای را در طراحی نقش شاهنامه اجرا کرد من بودم و دیگر دوستان راه ها و شیوه های متفاوتی را داشتند و بر اساس این شیوه، دیوار های مشخصی برای هر نقاش تعیین می شد.

وی با اشاره به طراحی نقاشی های متداول بر دیوار های سطح شهر در یک دهه اخیر اظهار کرد: تیپی از نقاشی های ساده روی دیوارهای شهر در یک دهه اخیر متداول شده که در آنها از سطوح رنگی هندسی استفاده شده و داستان خاصی را بیان نمی کنند و این آثار فقط شامل سطوح رنگی هستند.

این نقاش عنوان کرد: این تیپ نقاشی (قهوه خانه ای) به دلیل آن که جز پیشینه های ما است، جایش در شهر خالی بود و این نوع آثار، شباهت به نقاشی های قدیمی ایران و بیننده نیاز به دیدن چنین تصاویری دارد.

پور فرزانه افزود: مخاطب به جای آن که در کاخ موزه ها دنبال چنین تصویری بگردد می تواند در شهر به این تصاویر دسترسی داشته باشد. جوانان با این تصاویر آشنایی ندارند و بخشی از نقاشی تصویر سازی است.

وی گفت: در بسیاری از فضاهای دیگر از جمله هتل ها، مهانسراها و معابر عمومی از ادبیات فارسی می توانیم کارهای روایی در قالب تصویر انجام دهیم و اساسا این تیپ نقاشی ها بر اساس طراحی و جذاب است و از طریق مونو کروم یا بدون رنگ آن را اجرا می کنیم.

این نقاش تصریح کرد: این نوع اثر کمتر در انظار عمومی دیده شده و مخاطب می بیند با یک رنگ مونو کروم می توان اثری جذاب را خلق کرد و ارزشمند است که در نگاه عمومی ارزش های کیفی طراحی به نمایش گذاشته شود.