جشنواره فجیع «خوردن سگ» (۱۶+)

وبسایت فرادید: هر ساله در چین جشنواره خوردن گوشت سگ برگزار می‌شود. آیا گوشت این جانور قابل استفاده است؟ این اتفاق صدای فعالان حقوق حیوانات را درآورده است.


به گزارش سی ان ان، جولیان باگینی: دوباره موعد جشنواره «گوشت سگ یولین» فرا رسیده تا چین محل جدال‌های جهانی بر سر محدودیت‌های درک بین فرهنگی را داغ کند.

در چند سال گذشته نزدیک به ۱۰۰۰۰ سگ کشته و همه آن‌ها در طول مراسم ۱۰ روزه خورده شده‌اند.

در غرب دو نگاه غالب وجود دارد: نگاه اول متعلق به کسانی است که این جشنواره را به شدت محکوم می‌کنند. طرفداران گروه دوم نیز مدعی می‌شوند که نمی‌توان چین را با ارزش‌های خودمان بسنجیم و این کار نوعی امپریالیسم فرهنگی محسوب می‌شود.

هر دو گروه تا حدی حق دارند. اول باید به صحبت‌های منتقدان این جشنواره گوش داد. آن‌ها حرف‌های زیادی دارند. در جشنواره برخی بر این باورند که اگر سگ‌ها را در حالت مضطرب سلاخی کنند، گوشت آن طعم بهتری دارد. حتی گاهی اتهاماتی مطرح شده که پوست سگ را زنده زنده از بدنش جدا می‌کنند.

کوته فکری

منتقدان جشنواره "گوشت سگ خوران" با به قفس انداختن سگ‌ها، کشتن و همچنین خوردن آن‌ها کاملا مشکل دارند. اگر این انتقادات از زبان گیاه‌خواران شنیده شود شاید بیشتر قابل قبول باشد چرا که آن‌ها به همین اندازه از خورده شدن گوشت خوک و گاو در کشورهای غربی انتقاد می‌کنند. اما اکثر این انتقادات از زبان افراد متظاهری شنیده می‌شود که یا با اشتیاق تمام دنبال گوشت خوک هستند و یا گیاه‌خوارند اما از شیر و پنیر همان گاوهایی استفاده می‌کنند که در شرایط بد در مزارع نگهداری می‌شوند.

با این وجود، افرادی که می‌گویند باید در قبال این مسئله سکوت کرد تا مبادا امپریالیسم اخلاقی پیش آید هم متهم به کوته فکری هستند. تقریبا هر کسی می‌داند که احترام گذاشتن به تفاوت‌ها محدودیت‌هایی دارد.

من هیچ کسی را نمی‌‎شناسم که از اقدامات وحشیانه داعش، هولوکاست رایش سوم و از بین بردن مخالفین ایدئولوژیکی به اسم تفاوت فرهنگی دفاع کند. اما داشتن نگاهی آزاد می‌تواند به نوعی مدارا کردن با چینی‌ها تبدیل شود، زیرا نمی‌توان از آن‌ها انتظار داشت که خودشان را با ایده‌آل‌ها بالای ما انطباق دهند.


احساسات نژادپرستانه؟

صدای اعتراض‌ها نسبت به جشنواره گوشت سگ یولین چین از زمانی شنیده شد که یک معلم بازنشسته چینی به اسم «یانگ شیائویون» صدها هزار دلار برای نجات گربه و سگ‌های جشنواره خرج کرد و چندین شخصیت مشهور چینی از جمله چن کان، یانگ می و فان بینگبینگ بر علیه این جشنواره جبهه گرفته‌اند.

گرچه خوردن گوشت سگ جزو سنت برخی از مناطق چین به شمار می‌آید، اما جشنواره یولین کارش را از سال ۲۰۰۹ آغاز کرد و حتی تاییده‌ی دولت محلی را هم ندارد. اما مسئله‌ای که به نظر مهم می‌آید این است که آن‌ها چقدر بی‌سر و صدا افراد بیگانه را در کنار لیبرال‌ها در هر دو سوی بحث قرار می‌دهند.

مرتبه قبل که در مورد این مسئله یادداشتی می‌نوشتم، یک شخص که مدام به من ناسزا می‌گفت در توییترش نوشت که همه کره‌ای شیطانی هستند چرا که سگ می‌خورند.

اظهارات برگرفته از احساسات نژادپرستانه به ندرت به این شکل بیان می‌شوند، اما بیم دارم اغلب کسانی که جشنواره یولین را محکوم می‌کنند این پیش‌داوری را هم دارند که آسیایی‌های «عقب مانده» ذاتا خشن هستند و نمی‌توانند ارتباط خوبی با حیوانات برقرار کنند.

آمادگی برای پذیرش این نگاه در مورد چینی‌ها همچنین از نحوه همرسانی خشم مردم در شبکه‌های مجازی نیز هویدا است؛ البته این اتفاقات کم نیستند.

فرهنگ اعتراض چگونه باید باشد؟

با مشاهده یک ویدیو از خورده شدن گوشت سگ نمی‌توان تمام جشنواره را محکوم کرد. در غرب هم ممکن است برخی از کشتارگاه‌ها سو استفاده کنند، اما نمی‌توان تمام صنعت گوشت را زیر سوال برد.

غربی‌هایی که جشنواره یولین را محکوم می‌کنند باید اعتراض خود را بسنجند و ببینند که آیا اعتراضشان صرفا بر روی ارزش‌ها بنا شده و یا احساساتشان نسبت به حیوانات دوست‌داشتنی نیز در آن دخیل است؟

سپس باید دید چیزهایی که می‌شوند حقیقت دارد که به نظر می‌رسد اغلب آن‌ها صحت دارد. سپس باید در مورد بهترین شکل بیان اعتراض خود فکر کنند. برخی ادعا می‌کنند که فشارهای وارده از سوی شبکه‌های اجتماعی باعث شده تا تعداد سگ‌ها به ۱۰۰۰ عدد برسد اما نمی‌توان به قطعیت در مورد این کاهش چشمگیر صحبت کرد.

معمولا هرگونه فشار از سوی غربی حاصلی را در بر نخواهد داشت و باید این مسئله را به خود چینی‌ها واگذار کرد. گروه‌هایی نظیر شبکه محافظت از حیوانات بهتر می‌توانند در این مورد تصمیم بگیرند زیرا هم برای مردم چین احترام قائلند و هم با ارزش‌های جهانی آشنایی دارند.