تمرین زیاد در موفقیت ورزشی موثر است؟

یک مطالعه‌ی جدید نشان می‌دهد که در زمینه‌ی ورزش، تمرین لزوما باعث بهبود عملکرد فرد نمی‌شود. در واقع، برای ما ورزشکاران سرحال معمولی، تمرین تنها روی ۱۸ درصد از توانایی‌های ما تاثیر دارد. این رقم برای ورزشکاران تراز اول تنها ۱ درصد است.

zoomit.ir - بابک قهرمانی: شاید همه‌ی ما با تاکید بیش از اندازه روی تمرین و تاثیر آن در عملکرد ورزشکاران روبرو شده باشیم. اما واقعیت امر به گونه‌ی دیگری است. بر پایه‌ی یک پژوهش گفته می‌شود که در ورزش حرفه‌ای، تمرین تنها به مقدار ۱۸ درصد روی بهبود عملکرد فرد تاثیر دارد و سایر عوامل نیز در موفقیت یا شکست فرد موثرند.

این یافته‌ها نشان می‌دهد که عوامل دیگر نیز از قبیل ژنتیک، روانشناسی، و هوش تا حد زیادی در ذهن و بدن ورزشکاران برتر تاثیرگذار هستند. اینها فاکتورهایی هستند که فقط با تمرین نمی‌توانید آنها را تغییر دهید و در این میان مهم نیست که چقدر تمرینات سختی داشته باشید. به عبارت دیگر، شاید بهتر باشد در آن ضرب‌المثل مشهور درباره‌ی اینکه ۱۰ هزار ساعت فعالیت ورزشی می‌تواند هر فردی را به قهرمانی برساند، صرف نظر کنیم.

در مطالعه‌ی انجام شده توسط یک تیم از محققان ایالات متحده و نیوزیلند، آنها تصمیم گرفتند این موضوع را بررسی کنند که تمرین تا چه اندازه می‌تواند واقعا عملکرد ورزشکاران را تحت تاثیر قرار دهد. این کار با مطالعه‌ی ۵۲ مجموعه‌ی داده، شامل ۲۷۶۵ نفر از شرکت‌کنندگانی بود که انواع ورزش‌ها را در سطح مهارت‌های مختلف تجربه کرده بودند.

پس از تحلیل و اتمام کار، تیم پژوهشی دریافتند، با وجود اینکه تمرین برای توسعه‌ی اولیه مهارت‌های ورزشی بسیار حیاتی و مهم است، اما در سطوح بالاتر و برای توسعه‌ی کامل مهارت‌ها به ویژه هنگامی که شما از درک اصول اولیه‌ی آن زمینه‌ی ورزشی فراتر رفته باشید، تمرین به اندازه‌ی حالت نخست موثر نیست. نویسنده‌ی اول این مقاله‌ی پژوهشی، بروک مک‌نامارا (Brooke Macnamara)، از دانشگاه کیس وسترن ریزرو در ایالات متحده در گفتگو با طلال الخطیب از دیسکاوری نیوز گفت:

در حالی که تمرین برای ورزشکاران تراز اول برای رسیدن به سطح بالایی از رقابت لازم است، اما پس از یک سطح خاص، میزان تمرین برای تعیین اینکه کدام فرد به سطح برتری برسد تاثیری ندارد.

در عوض، به نظر می‌رسد که قابلیت‌های ورزشی از بخش‌های دیگری تاثیر می‌پذیرند. بخش‌هایی از جمله عوامل ژنتیکی که میزان توده‌ی عضلانی را تعیین می‌کند؛ عوامل روانی مانند اعتماد به نفس و عملکرد در حین اضطراب و عوامل ذهنی مانند ظرفیت حافظه. بر پایه‌ی دستاور پژوهشگران این عوامل در واقع به میزان ۸۲ درصد روی عملکرد ورزشکاران در زمان مسابقه و کیفیت کارشان تاثیر می‌گذارند، و تمرین تنها روی ۱۸ درصد باقی‌مانده تاثیر دارد.

هنگامی که فرد به مقام برتری می‌رسد، تمرین تا میزان ۱ درصد از کل فعالیت‌های حرفه‌ای را شامل می‌شود و از این رو تیم پژوهشی به این امر واقف هستند که نباید از این ارقام به دست آمده خیلی زود نتیجه‌گیری کرد. مک‌نامارا در این مورد می‌گوید:

وقتی که ما به عوامل متعدد نگاه کنیم، من فکر می‌کنم که نه تنها در ورزش، بلکه در هر فعالیت دیگری بسیار دشوار باشد که بتوانیم به طور ۱۰۰ درصد وضعیت عملکرد فرد را پیش‌بینی کنیم. اما ما می‌توانیم عملکردمان را نسبت به وضعیت فعلی خود بهتر کنیم.

این اولین بار نیست که محققان به مفهوم اصطلاح «تمرین کردن باعث تکمیل شدن مهارت‌ها می‌شود» ایراد گرفته‌اند. پیشتر در سال ۲۰۱۵، یک تیم بین‌المللی از روانشناسان، نشان دادند که تمرین آگاهانه تنها برای ایجاد تفاوت در سطح مهارت‌ها در حدود یک سوم تاثیر دارد. بر پایه‌ی گزارش فیونا مک دونالد (Fiona MacDonald):

محققان پس از تحلیل داده‌های گرفته شده در مطالعات قبلی از مسابقات شطرنج (۱۰۸۲ نفر در کل) و هشت مطالعه روی نوازندگان (۶۲۸ نفر) به این برایند رسیدند و در بررسی‌های خود می‌خواستند تا به هر نوع ارتباطی بین تمرین و موفقیت به پی ببرند. آنچه که آنها دریافتند.

همه‌ی این یافته‌ها بر مفهوم متدوالی که بر پایه‌ آن ۱۰۰۰۰ ساعت تمرین حتما شما را به یک فرد تراز اول در آن رشته تبدیل می‌کند، خط بطلان می‌کشد. این باور پیشتر در سال ۲۰۰۸ از سوی مالکوم گلیدول (Malcolm Gladwell) در کتابش مطرح شد و بعدها مورد استقبال مردم قرار گرفت.

در حالی که قطعا به تحقیقات بیشتری برای درک کامل آنچه که واقعا سطح مهارت ما را در مقاطع خاصی از زندگی تامین می‌کند، نیاز داریم، اما رفته رفته می‌توانیم با اطمینان بیشتری بیان کنیم که تمرین کردن بسیار ارزشمند است، اما تمام کار نیست. یافته های این تیم پژوهشی در ژورنال علوم روانشناسی Psychological Science منتشر شده است.