فیلم: ساخت چانه مصنوعی با چاپگر ۳ بعدی
جراحان از تکنیک چاپ سه بعدی به‌منظور ساخت یک چانه مصنوعی برای یک بیمار مبتلا به سرطان استفاده کردند. تراویس بلیچی (Travis Bellicchi)، رزیدنت دانشکده دندان‌پزشکی ایندیانا در آمریکا اولین کسی است که از این تکنولوژی استفاده کرده است؛ تکنولوژی‌ای که زندگی شیرلی اندرسون را دگرگون کرد.
ویدئوآل: جراحان از تکنیک چاپ سه‌بعدی به‌منظور ساخت یک چانه مصنوعی برای یک بیمار مبتلا به سرطان استفاده کردند. تراویس بلیچی (Travis Bellicchi)، رزیدنت دانشکده دندان‌پزشکی ایندیانا در آمریکا اولین کسی است که از این تکنولوژی استفاده کرده است؛ تکنولوژی‌ای که زندگی شیرلی اندرسون را دگرگون کرد.
آقای اندرسون در سال ۱۹۹۸ مبتلا به سرطان زبان شد و تحت جراحی رادیکال و پرتو درمانی قرار گرفت. در طی دوران درمان او چانه خود را از دست داد و دکترها تصمیم گرفتند تا راه چاره‌ای برای جبران این مشکل پیدا کنند. در ابتدا دکترها عضلات سینه اندرسون را درآورند تا با استفاده از آن‌ها، بخش پایینی صورت او را بازسازی کنند که این ایده ناموفق بود.
پس از آن دکتر بلیچی سعی کرد تا با استفاده از گِل یک چانه مصنوعی برای اندرسون بسازد که این ایده هم به دلیل بزرگ و سنگین بودن بیش از حد این چانه مصنوعی موفقیت‌آمیز نبود. در این دوران آقای اندرسون از ماسک جراحی استفاده می‌کرد و قادر نبود غذای جامد بخورد. دکتر بلیچی به‌دنبال ماده‌ای سبک‌تر بود و در نهایت به سیلیکون رسید. تیم او با استفاده از چاپگر سه بعدی قالب صورت اندرسون را ساختند و که از آن برای ساخت چانه مصنوعی استفاده شد. بعد از این مرحله چانه مصنوعی رنگ شد تا با رنگ صورت اندرسون هماهنگی داشته باشد.
دکتر بلیچی در این مورد می‌گوید: «فرایند سنتی مجسمه‌سازی، درست کردن قالب و کاراکتر سازی کاری دشوار و پر زحمت است. به همین دلیل می‌دانستم که باید از راه حل‌های دیجیتال برای حل این مسئله استفاده کرد».
نه تنها قالب سه بعدی چاپ‌شده سبک‌تر است، بلکه تنفس با آن و استفاده از آن راحت‌تر است و در نتیجه آقای اندرسون می‌تواند این چانه مصنوعی را برای مدت بسیار زیادی روی صورت خود بگذارد. گفتنی است این شیوه روی ۶ بیمار دیگر مورد استفاده قرار گرفته که در یکی از آن‌ها یک بیمار تنها در ۶ هفته صاحب یک گوش مصنوعی جدید شده است.
آقای اندرسون در سال ۱۹۹۸ مبتلا به سرطان زبان شد و تحت جراحی رادیکال و پرتو درمانی قرار گرفت. در طی دوران درمان او چانه خود را از دست داد و دکترها تصمیم گرفتند تا راه چاره‌ای برای جبران این مشکل پیدا کنند. در ابتدا دکترها عضلات سینه اندرسون را درآورند تا با استفاده از آن‌ها، بخش پایینی صورت او را بازسازی کنند که این ایده ناموفق بود.
پس از آن دکتر بلیچی سعی کرد تا با استفاده از گِل یک چانه مصنوعی برای اندرسون بسازد که این ایده هم به دلیل بزرگ و سنگین بودن بیش از حد این چانه مصنوعی موفقیت‌آمیز نبود. در این دوران آقای اندرسون از ماسک جراحی استفاده می‌کرد و قادر نبود غذای جامد بخورد. دکتر بلیچی به‌دنبال ماده‌ای سبک‌تر بود و در نهایت به سیلیکون رسید. تیم او با استفاده از چاپگر سه بعدی قالب صورت اندرسون را ساختند و که از آن برای ساخت چانه مصنوعی استفاده شد. بعد از این مرحله چانه مصنوعی رنگ شد تا با رنگ صورت اندرسون هماهنگی داشته باشد.
دکتر بلیچی در این مورد می‌گوید: «فرایند سنتی مجسمه‌سازی، درست کردن قالب و کاراکتر سازی کاری دشوار و پر زحمت است. به همین دلیل می‌دانستم که باید از راه حل‌های دیجیتال برای حل این مسئله استفاده کرد».
نه تنها قالب سه بعدی چاپ‌شده سبک‌تر است، بلکه تنفس با آن و استفاده از آن راحت‌تر است و در نتیجه آقای اندرسون می‌تواند این چانه مصنوعی را برای مدت بسیار زیادی روی صورت خود بگذارد. گفتنی است این شیوه روی ۶ بیمار دیگر مورد استفاده قرار گرفته که در یکی از آن‌ها یک بیمار تنها در ۶ هفته صاحب یک گوش مصنوعی جدید شده است.
در صورت پخش نشدن ویدئو بر روی تصویر زیر کلیک کنید.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر