درآمد ۱۴۰ میلیون دلاری «کامیک کان»
به جز «دی‌سی‌کامیکس» و «مارول» غول‌های صنعت کامیک آمریکا که هرساله در این مراسم غرفه‌ای بزرگ دارند نباید از «برادران وارنر»، «دیزنی»، «نیکلودئون»، «فاکس قرن بیستم»، «لاینزگیت» و «سامیت» هم به عنوان نمایندگان استودیوهای فیلمسازی غافل شد.
خبرگزاری فارس: به جز «دی‌سی‌کامیکس» و «مارول» غول‌های صنعت کامیک آمریکا که هرساله در این مراسم غرفه‌ای بزرگ دارند نباید از «برادران وارنر»، «دیزنی»، «نیکلودئون»، «فاکس قرن بیستم»، «لاینزگیت» و «سامیت» هم به عنوان نمایندگان استودیوهای فیلمسازی غافل شد.
کامیک‌کان سن‌دیگو یک نمایشگاه و کنفرانس بین‌المللی است که هر ساله به مدت چهار روز در تابستان برگزار می شود.
در فصل تابستان (عموما در ماه جولای) چهار روز "پنجشنبه، جمعه، شنبه و یکشنبه ای" برای برگزاری مراسم تعیین می شود. چهارشنبه قبل از آغاز نمایشگاه به جلسه ای توجیهی اختصاص پیدا می کند که حکم افتتاحیه مراسم را دارد و پس از آن کامیک کان رسما آغاز می شود.
در مدت این چهار روز پنل‌ها، سمینارها و ورک‌شاپ های متعددی برگزار می شود، نسخه جدید کامیک بوک‌ها معرفی و منتشر می شوند، فیلم‌های سینمایی اکران می‌گردند، پیش نمایش فیلم‌های آینده پخش و از بازی های گوناگون رونمایی می شود. این کنفرانس ابتدا برای معرفی کامیک بوک ها، در سال ۱۹۷۰ میلادی توسط شل دورف، ریچارد الف، کن کروگر، گرگ بر و مایک تاوری تحت عنوان نشست کامیک بوک گولدن استیت تاسیس شد اما رفته رفته گسترش چشمگیری پیدا کرد به طوری که امروزه کمپانی های سینمایی و بازی سازی معتبر هم در این نمایشگاه شرکت می کنند.
شاید در دوره‌های اولیه این‌گونه نبوده اما استقبال مردمی سال به سال پر رنگ‌تر شده و آنچه که در سال‌های اخیر می بینیم واقعا فراتر از یک کنفرانس ساده برای کامیک‌ها بوده است. ایستادن در صف‌ها، برنامه‌های مرتب و دارای روند و روال ثابت، پذیرایی‌ها و حتی نوع پوشش مخاطبین برای ورود به سالن اصلی، بیش از آن که نمایانگر یک رویداد فرهنگی باشد به یک مراسم آیینی شبیه است!
کامیک‌کان همیشه اما این‌گونه نبوده؛ روزگاری این مراسم فقط کنفرانسی برای گردهم جمع شدن طرفداران کتاب‌های مصور بود و در آن به جز رونمایی از عناوین جدید این کتاب‌ها اتفاق دیگری نمی‌افتاد. با افزایش تولید فیلم‌های بلاک‌باستر در هالیوود اما ابتدا پای اقتباس از کامیک‌بوک‌ها به سینما گشوده می‌شود و به همین بهانه پای سینما هم به کامیک‌کان باز می‌شود. همین اتفاق برای بازی‌های رایانه‌ای هم رخ می‌دهد تا کمپانی‌های بازیسازی هم برای سهم‌خواهی به سن‌دیگو بیایند. مردم هم که به قصه و قهرمان علاقه زیادی دارند استقبال می‌کنند و این استقبال آن قدر پر رنگ می‌شود که دیگر فقط فیلم‌های کامیک‌بوکی به سن‌دیگو نمی‌آیند. بسیاری از تهیه‌کننده‌ها پس از اکران فیلم‌شان به فکر طراحی کامیک‌بوکی بر اساس اثرشان می‌افتند تا به این موج بپیوندند.
به جز «دی سی کامیکس» و «مارول» غول های صنعت کامیک آمریکا که هرساله در این مراسم غرفه ای بزرگ دارند نباید از «برادران وارنر»، «دیزنی»، «نیکلودئون»، «فاکس قرن بیستم»، «لاینزگیت» و «سامیت» هم به عنوان نمایندگان استودیو های فیلمسازی غافل شد. "کونامی"، "ابی سافت"، "EA"، "ایکس باکس" و "پلی استیشن" هم از مهم ترین برندهای کامپیوتری شرکت کننده در این مراسم سالیانه هستند. دایره شرکت های حاضر در کامیک کان خیلی وسیع تر از چند شرکت کامپیوتری و استودیوی سینمایی است. حتی شبکه های تلویزیونی مانند "abc"، "CBS"، "استارز" و "کارتون نتوورک" و کمپانی های بازیسازی مثل "لگو" هم در این کنفرانس و نمایشگاه نماینده ای دارند.
وجود این شرکت ها و سرازیر شدن خیل جمعیت مشتاق به آنها باعث می شود که برگزاری کامیک کان هر ساله سود اقتصادی کلانی را هم به منطقه برساند به طوری که تاثیر این مراسم در سال ۲۰۱۱ روی اقتصاد سن دیگو تا ۱۸۰ میلیون دلار ارزیابی شده است. به طور میانگین هم اقتصاد سن دیگو هر ساله تا ۱۶۲٫۸ میلیون دلار از برگزاری کامیک کان منفعت می یابد.
جالب است بدانید امسال کامیک کان فقط در چهار روز برگزاریش معادل عددی حدود ۱۴۰ میلیون دلار برای سن دیگو درآمدزایی داشت. که این عدد کل مبالغی است که توسط ۱۳۰ هزار مخاطب امسال کامیک کان در روزهای برگزاری خرج شده است. شاید همین امر دلیلی باشد بر این که خیلی از کمپانی ها آرام آرام تصمیم به استقلال می گیرند. به عنوان مثال کمپانی دیزنی هر ساله در کامیک کان حاضر می شود اما بدون شک بخش اعظمی از فعالیت های خودش را به کنفرانس مستقل این شرکت، D۲۳ اختصاص می دهد که بعد از کنفرانس بزرگ سن دیگو برگزار می شود. مراسم دیزنی هم از حیث برگزاری بسیار شبیه کامیک کان است با این تفاوت که در آن فقط دیزنی حضور دارد و همه پول ها هم به حساب های بانکی این شرکت می رسد.
کامیک‌کان سن‌دیگو یک نمایشگاه و کنفرانس بین‌المللی است که هر ساله به مدت چهار روز در تابستان برگزار می شود.
در فصل تابستان (عموما در ماه جولای) چهار روز "پنجشنبه، جمعه، شنبه و یکشنبه ای" برای برگزاری مراسم تعیین می شود. چهارشنبه قبل از آغاز نمایشگاه به جلسه ای توجیهی اختصاص پیدا می کند که حکم افتتاحیه مراسم را دارد و پس از آن کامیک کان رسما آغاز می شود.
در مدت این چهار روز پنل‌ها، سمینارها و ورک‌شاپ های متعددی برگزار می شود، نسخه جدید کامیک بوک‌ها معرفی و منتشر می شوند، فیلم‌های سینمایی اکران می‌گردند، پیش نمایش فیلم‌های آینده پخش و از بازی های گوناگون رونمایی می شود. این کنفرانس ابتدا برای معرفی کامیک بوک ها، در سال ۱۹۷۰ میلادی توسط شل دورف، ریچارد الف، کن کروگر، گرگ بر و مایک تاوری تحت عنوان نشست کامیک بوک گولدن استیت تاسیس شد اما رفته رفته گسترش چشمگیری پیدا کرد به طوری که امروزه کمپانی های سینمایی و بازی سازی معتبر هم در این نمایشگاه شرکت می کنند.
شاید در دوره‌های اولیه این‌گونه نبوده اما استقبال مردمی سال به سال پر رنگ‌تر شده و آنچه که در سال‌های اخیر می بینیم واقعا فراتر از یک کنفرانس ساده برای کامیک‌ها بوده است. ایستادن در صف‌ها، برنامه‌های مرتب و دارای روند و روال ثابت، پذیرایی‌ها و حتی نوع پوشش مخاطبین برای ورود به سالن اصلی، بیش از آن که نمایانگر یک رویداد فرهنگی باشد به یک مراسم آیینی شبیه است!
کامیک‌کان همیشه اما این‌گونه نبوده؛ روزگاری این مراسم فقط کنفرانسی برای گردهم جمع شدن طرفداران کتاب‌های مصور بود و در آن به جز رونمایی از عناوین جدید این کتاب‌ها اتفاق دیگری نمی‌افتاد. با افزایش تولید فیلم‌های بلاک‌باستر در هالیوود اما ابتدا پای اقتباس از کامیک‌بوک‌ها به سینما گشوده می‌شود و به همین بهانه پای سینما هم به کامیک‌کان باز می‌شود. همین اتفاق برای بازی‌های رایانه‌ای هم رخ می‌دهد تا کمپانی‌های بازیسازی هم برای سهم‌خواهی به سن‌دیگو بیایند. مردم هم که به قصه و قهرمان علاقه زیادی دارند استقبال می‌کنند و این استقبال آن قدر پر رنگ می‌شود که دیگر فقط فیلم‌های کامیک‌بوکی به سن‌دیگو نمی‌آیند. بسیاری از تهیه‌کننده‌ها پس از اکران فیلم‌شان به فکر طراحی کامیک‌بوکی بر اساس اثرشان می‌افتند تا به این موج بپیوندند.
به جز «دی سی کامیکس» و «مارول» غول های صنعت کامیک آمریکا که هرساله در این مراسم غرفه ای بزرگ دارند نباید از «برادران وارنر»، «دیزنی»، «نیکلودئون»، «فاکس قرن بیستم»، «لاینزگیت» و «سامیت» هم به عنوان نمایندگان استودیو های فیلمسازی غافل شد. "کونامی"، "ابی سافت"، "EA"، "ایکس باکس" و "پلی استیشن" هم از مهم ترین برندهای کامپیوتری شرکت کننده در این مراسم سالیانه هستند. دایره شرکت های حاضر در کامیک کان خیلی وسیع تر از چند شرکت کامپیوتری و استودیوی سینمایی است. حتی شبکه های تلویزیونی مانند "abc"، "CBS"، "استارز" و "کارتون نتوورک" و کمپانی های بازیسازی مثل "لگو" هم در این کنفرانس و نمایشگاه نماینده ای دارند.
وجود این شرکت ها و سرازیر شدن خیل جمعیت مشتاق به آنها باعث می شود که برگزاری کامیک کان هر ساله سود اقتصادی کلانی را هم به منطقه برساند به طوری که تاثیر این مراسم در سال ۲۰۱۱ روی اقتصاد سن دیگو تا ۱۸۰ میلیون دلار ارزیابی شده است. به طور میانگین هم اقتصاد سن دیگو هر ساله تا ۱۶۲٫۸ میلیون دلار از برگزاری کامیک کان منفعت می یابد.
جالب است بدانید امسال کامیک کان فقط در چهار روز برگزاریش معادل عددی حدود ۱۴۰ میلیون دلار برای سن دیگو درآمدزایی داشت. که این عدد کل مبالغی است که توسط ۱۳۰ هزار مخاطب امسال کامیک کان در روزهای برگزاری خرج شده است. شاید همین امر دلیلی باشد بر این که خیلی از کمپانی ها آرام آرام تصمیم به استقلال می گیرند. به عنوان مثال کمپانی دیزنی هر ساله در کامیک کان حاضر می شود اما بدون شک بخش اعظمی از فعالیت های خودش را به کنفرانس مستقل این شرکت، D۲۳ اختصاص می دهد که بعد از کنفرانس بزرگ سن دیگو برگزار می شود. مراسم دیزنی هم از حیث برگزاری بسیار شبیه کامیک کان است با این تفاوت که در آن فقط دیزنی حضور دارد و همه پول ها هم به حساب های بانکی این شرکت می رسد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر