مقايسه مرسدس بنز S کلاس نسل جديد و قديم

مجله تخت گاز : پیشنیه مرسدس S کلاس به​عنوان بزرگ​ترین و لوکس ترین محصول سدان مرسدس بنز و نمادی تمام عیار از اوج قدرت مهندسی آلمانی به سال ۱۹۵۴ باز می​گردد. سری W۱۸۰ و W۱۲۸ که به نام پونتون (PONTON) شهرت دارد، سنگ بنایی برای خانواده خودروهای لوکس و اسپرت مرسدس بنز محسوب می​شود که با پیشرانه​های شش سیلندر خود، جاده​های سرتاسر کره خاکی را فتح کردند.پس از پایان تولید سری دوست داشتنی W۱۸۰ در سال ۱۹۵۸، نوبت به عرضه مدل تازه​ای رسید که به دلیل طراحی خاص بخش انتهایی به نام Fintail مشهور است. چرا که خطوط منحنی شکل و چشم​نواز پونتون در این سری که با کد فنیW۱۱۱ و W۱۱۲ شناخته می شود، با خطوطی محکم و برنده جایگزین شده بودند و ساختار کلی طراحی تا حدودی متناسب با سلیقه مردمان دهه ۶۰ آمریکای شمالی شکل گرفته بود.

مرسدس بنز در این سری برای نخستین بار،امکان انتخاب طیف بسیار وسیعی از پیشرانه​های چهار سیلندر خطی تا هشت سیلندر V شکل را برای مشتریان به وجود آورده بود که زمینه ساز فروش بسیار خوب این مدل در سطح جهان شد. پس از خروج مدل سدان از خط تولید در سال ۱۹۶۸، طراحان مرسدس با ارائه مدل جایگزین (W۱۰۸) طوفانی در بازار خودروهای لوکس به پا کردند. رشد ابعادی بدنه در کنار افزایش توان کلیه پیشرانه​ها و حذف کامل نمونه​های چهارسیلندر، محصول تازه را به سطحی نوین در بازار ارتقاء داده بود که پیش از این تنها در اختیار خودروهای لوکس و غول پیکر آمریکایی نظیر مدل​های V۸ کادیلاک و بیوایک قرار داشت. طراحی بدنه که به دستان توانایی Paul Bracq فرانسوی شکل گرفته بود، به کلی با چهارچوب طراحی خودروهای رقیب فاصله داشت و مفهومی تازه و مدرن را از تاپ​ترین محصول مرسدس بنز ارائه می​کرد. در کنار پیشرانه​های شش سیلندر خطی شناخته شده کاربراتوری، نمونه​های انژکتوری نیز قابل سفارش بودند که حرف E را در ادامه کد فنی خود یدک می​کشیدند. همچنین امکان انتخاب مدل​های کشیده شده با حدود ۱۰ سانتی متر افزایش طول نسبت به مدل​های پایه نیز وجود داشت که به لطف وجود حرف L به نشانه (long-wheelbase) در کد فنی قابل شناسایی بودند.

تغییرات فنی به همین دو مورد ختم نمی​شد، چرا که مهندسان مرسدس بنز با هدف غلبه بر کلیه رقبای انگلیسی و آمریکایی به میدان قدم نهاده بودند و از این رو قدرتمندترین عضو این خانواده لوکس را مجهز به پیشرانه V۸ ۳/۶ لیتری با ۲۵۰ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتن متر گشتاور راهی بازار می​کردند. جالب آن​که این خودروی ۱/۸ تنی می​توانست تندی یکصدکیلومتر در ساعت را تنها ظرف ۶/۳ ثانیه تجربه کند که حتی در استانداردهای امروزی نیز رقمی مناسب برای یک سدان لوکس و سنگین وزن محسوب می​شود.


سری W۱۱۶ که در سال ۱۹۷۲ جایگزین مدل W۱۰۸ شد، اولین محصول مرسدس بنز لقب می​گیرد که به شکل رسمی بر اساس کلاس بندی جدید این خودروساز اشتوتگارتی و تحت عنوان نسل نخست S کلاس پابه عرصه وجود نهاد. در سال​های پیش از انقلاب اسلامي، شمار قابل توجهی از این سری به کشورمان وارد شدند که اکثرا در مدل پایه ۲۸۰S و ۲۸۰SE (مجهز به پیشرانه شش سیلندر خطی ۸/۲ لیتری) بودند. تعداد محدودی نیز از مدل​های قدرتمندتر هشت سیلندر از سری ۳۵۰SE ، ۴۵۰SE و ۴۵۰ SEL ۶.۹ به کشورمان راه یافتند که از این میان، قدرتمندترین و کامل​ترین گزینه، مجهز به پیشرانه ۹/۶ لیتری ۲۸۰ اسب بخاری با ۵۵۰ نیوتن​متر گشتاور و سامانه فنربندی هیدروپنوماتیکی، نخستین خودروی تولید انبوه جهان مجهز به سامانه ABS لقب می​گیرد و هم اکنون از ارزش کلاسیک فوق العاده​ای نسبت به سایر مدل​های W۱۱۶ برخوردار است.

پس از به پایان رسیدن تولید این مدل موفق در سال ۱۹۸۰، نوبت به عرضه سری W۱۲۶ رسید که نمونه تکامل یافته و مدرن شده​ای از W۱۱۶ محسوب می​شد و به عنوانی یکی از بهترین خودروهای موجود در بازار برای پشت سرگذاشتن اتوبان​ها مطرح بود. مرسدس بنز در این سری برای نخستین بار، کیسه های هوا را برای سرنشینان به صورت استاندارد به​کارگرفت و تجهیزاتی همچون کروز کنترل، سامانه تهویه مطبوع نیمه اتوماتیک و فنربندی هیدروپنوماتیک را ارائه کرد.

دومین نسل از S کلاس، به لطف تکنولوژی، زیبایی و ایمنی بی​مانند این محصول، کلیه رقبا را در سرتاسر جهان پشت سرگذاشت. در واقع W۱۲۶ با فروشی بیش از ۸۱۸ هزار دستگاه، موفق​ترین S کلاس تاریخ تا به امروز محسوب می​شود و نمادی تمام عیار از یک خودروی کلاسیک و مدرن با مهندسی تکرار نشدنی لقب می​گیرد.

تاکنون 5 نسل مختلف از S کلاس معرفی شدند که همگی کم و بیش به کشورمان راه یافته​اند. دو نسل نخست و نسل پنجم در دوران آزاد بودن واردات به شکل رسمی و در تعداد قابل توجهی، قدم به خیابان​های ناهموار ایران گذاشتند و نسل​های سوم و چهارم نیز در تعداد بسیار معدودی در کشورمان وجود دارند. در واقع سری S کلاس مرسدس از این جهت یک استثناء محسوب می​شود و کمتر خودروی دیگری را می​توان یافت که در تمامی نسل​ها، خاک ایران زمین را لمس کرده باشد. دلیل این امر را نیز می​توان در محبوبیت فوق العاده S کلاس در میان قشر مرفه جامعه و کابرد آن به عنوان خودروی تشریفاتی دولتمردان دانست که حتی در شرایط ممنوعیت واردات نیز امکان مشاهده آخرین و کامل​ترین نمونه های S را در خیابان ها به وجود آورده است.

نسل سوم یا سری W۱۴۰ یکی از معدود خودروهای جهان است که پس از گذشت زمانی نزدیک به دو دهه ، همچنان به عنوان خودروی تشریفاتی در بسیاری از کشورهای جهان استفاده می​شود. از این سری به غیر از مدل​های سازمانی و دولتی، تعداد انگشت شماری نیز به صورت شخصی به کشورمان وارد شده​اند که اغلب در کامل​ترین و قوی​ترین مدل​های S۵۰۰ و S۶۰۰ قرار دارند. اما نسل چهارم (W۲۲۰) نادرترین S کلاس موجود در کشورمان لقب می​گیرد که علی​رغم طراحی ظاهری فوق العاده زیبای خود با مشکلاتی در زمینه کمبود قطعات یدکی و دشواری تعمیرات دست به گریبان است هرچند که در مقابل، پنجمین نسل یا سری W۲۲۱ که پس از آزاد شدن واردات در سالهای اخیر در تعداد قابل توجهی به کشورمان وارد شده است، سلطان بلامنازع بازار خودروهای لوکس سال​های اخیر محسوب می​شود که در فروش به وضوح رقبایی چون سری هفت ب​ام​و یا لکسوس LS را پشت سر گذاشته است. برای بررسی روند پیشرفت کامل​ترین محصول مرسدس بنز در ۲۰ سال گذشته، بر آن شدیم دو دستگاه از نمونه های نسل سوم و پنجم موجود در کشور را رودرروی یکدیگر قرار دهیم تا تاثیر گذشت زمان و پیشرفت علم را در تکنولوژیک​ترین محصول آلمان‌ها بسنجیم.


تقریبا تمامی مدل های گوناگون سری W۱۴۰ با پیشرانه​های مختلف شش، هشت و حتی ۱۲ سیلندر در میان مدل​های تشریفاتی وارد شده به کشورمان وجود دارند که با طیف حجمی ۸/۲ تا ۶ لیتر، قدرتی معادل ۱۹۳ تا ۴۱۴ اسب بخار را در اختیار راننده این ابرخودروی فوق العاده قرار می‌دهند. در حالی که مدل​های S۶۰۰ و S۶۰۰SEL با پیشرانه V۱۲، ۶ لیتری خود از نظر تعمیر و نگهداری با مشکلات متعددی مواجه هستند، گونه​های S۵۰۰ که از پیشرانه V۸، ۵ لیتری بهره می​گیرند، با تولید ۳۳۵ اسب بخار قدرت و ۴۸۰ نیوتن​متر گشتاور، به عنوان قدرتمندترین گزینه قابل نگهداری در ایران مطرح هستند.

چنین ارقامی برای رساندن این خودروی دو تنی به سرعت یکصدکیلومتر در ساعت ظرف تنها ۳/۶ تا ۷/۶ ثانیه کفایت می​کنند. این در حالی است که گونه​های V۱۲ در حدود ۸/۰ ثانیه نسبت به مدل های ۵ لیتری V۸ برتری دارند. در مقابل سری W۲۲۱ تنها در سه مدل S۳۵۰ ،S۴۵۰ و S۵۰۰ در ایران حضور دارد که به ترتیب قدرتی برابر با ۲۶۸، ۳۸۸ و ۴۳۰ اسب بخار را به گیرباکس هفت سرعته خودکار منتقل می​کنند که البته در این میان قدرت خروجی ۴۳۰ اسب بخار به سری جدید S۵۰۰ های مجهز به توربوشارژر مربوط می شود. گذشته زمان و پیشرفت تکنولوژی به یارای مهندسان مرسدس بنز آمده​اند تا وزن W۲۲۱ علیرغم افزوده شدن تجهیزات بسیار، همچون سری W۱۴۰ در محدوده ۲ تن حفظ شود. بدین ترتیب رسیدن به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برای گونه V۶ ۵/۳ لیتری S۳۵۰ به رقمی در حدود ۳/۷ ثانیه نیاز خواهد داشت . این مهم برای مدل های V۸ ۵.۵ لیتری اتمسفریک S۵۰۰ در حدود ۵.۴ ثانیه به طول خواهد انجامید. این در حالی است که حداکثر سرعت تمامی گونه​ها در مرز ۲۵۰ کیلومتر در ساعت محدود شده است.


در نخستین سال​های دهه ۹۰، مدیران مرسدس بنز که در اندیشه تغییر زبان طراحی محصولات خود بودند، طراحی سومین نسل از مهمترین محصول خود را به دستان برنو ساکو ایتالیایی سپردند که بی​شک یکی از بزرگترین خودروهای تاریخ مرسدس بنز محسوب می​شود. ساکو که خلق شاهکاری نظیر سری ۱۹۰ (W۲۰۱) را در کارنامه داشت، نهایت هنر خود را برای خلق محصولی تازه و مدرن بر روی شاسی طویل ۲/۵ متری مدل جدید به کار گرفت. نتیجه کار تولد پدیده​ای بود که ضمن رعایت المان​های سنتی برند مرسدس بنز، در قالبی مدرن و براساس اصول آیرودینامیک شکل گرفته بود.

طراحی ساده و اتوکشیده کلی خودرو در کنار بهره​گیری از روش رنگ آمیزی دو رنگ، به تضاد کلاسیک و مدرن چهره W۱۴۰ دامن می​زند. در مقابل W۲۲۱ که توسط Gorden Wagener آلمانی شکل گرفته است از ساختاری کاملا حجیم و عضلانی برخوردار است و از این نظر با استایل کلی پدر بزرگ خود در تضاد قرار می​گیرد. در واقع، واگنر این سری را با نگاهی عمیق به چهار چوب کلی می​باخ مدرن و مدل جاودانه پونتون طراحی کرده است. این مهم به خصوص در شمای خطوط عضلانی و کمانی شکل در برگیرنده گلگیرها و آرایش کلی چراغ های عقب نمود می​یابد. همین خطوط منحنی شکل در کنار ابعاد خودرو، مغایرتی را در ذهن بیننده پدید می​آورد که به خصوص در مورد گلگیرهای عقب، S کلاس نسل پنجم را به طور کلی از طراحی رسمی و ساده خود متمايز می سازد.


W۱۴۰ مورد آزمایش از مدل های ۵۰۰SEL بود که پس از واردات توسط سفارت ژاپن در اختیار مالک شخصی قرار گرفته است. از این رو این خودروی تشریفاتی به کامل​ترین سطح امکانات قابل سفارش مجهز بود که از جمله مهمترین آن​ها می​توان به طول بیشتر اتاق به میزان ۱۰ سانتی​متر نسبت به مدل پایه، تنظیم برقی و بادی صندلی‌ها، شیشه‌های دوجداره به منظور عایق​کاری بهتر صدا، سانروف برقی شیشه‌ای‌، صندلی‌های تنظیم شونده به صورت بادی، ABS، بخاری با قابلیت فعالیت در زمان خاموش بودن پیشرانه خودرو و سامانه​های ایمنی نوآورانه​ای نظیر سیستم پایداری الکترونیکی ESC اشاره کرد.

این در حالی است که برخی تجهیزات خاص، همچون فنربندی هیدروپنوماتیک محور عقب، تنها برای مدل های V۱۲ قابل سفارش بودند.W۲۲۱ نیز همچون جد بزرگ خود با لیست بلندبالایی از تجهیزات ایمنی و رفاهی عرضه می​شود که به​غیر از مجموعه تکنولوژی​های پیش​گیری از تصادف موسوم به PRE SAFE، مواردی همچون سامانه دید در شب یا سامانه خودکار دیسترونیک پلاس را در بر می​گیرد.

سقف تمام شیشه​ای پانوراما، ورود، خروج و استارت بدون کلید، مانیتور ۸ اینچی، دوربین دید عقب، چراغ​های حساس به میزان نور، یخچال و سامانه تعلیق ایروماتیکی با قابلیت تنظیم ارتفاع، کروز کنترل هوشمند از مهم​ترین تجهیزات لوکس​ترین محصولات مرسدس بنز به شمار می​آیند.


با ورود به کابین W۱۴۰ به سرعت خود را در فضای آشنای یک مرسدس بنز خواهید یافت که با ترکیب چرم طبیعی و قطعات چوبی تزیین شده است.گیرباکس اتوماتیک و مجموعه متعدد کلیدها که در بخش مرکزی کنسول گردآوری شده​اند ناخودآگاه تجهیزات متعدد SEL۵۰۰ را به شما یادآور می​شوند. با روشن کردن پیشرانه M۱۱۹ افسانه​ای که سابقه پیروزی در مسابقات لمانز سال ۱۹۸۹ را نیز در کارنامه دارد، هشت سیلندر و ۳۲ سوپاپ، آماده هستند تا ۴۸۰ نیوتن متر گشتاور را به گیرباکس چهار سرعته خودکار انتقال دهند، اما پس از درگیر کردن گیرباکس در حالت درایو و آغاز حرکت، تاخیر اولیه محسوسی در روند شتاب​گیری خودرو به چشم می​خورد که احتمالا از از افت کیفیت روغن گیرباکس ناشی شده است.
عایق بندی فوق العاده، از انتقال هرگونه صدا به درون فضای کابین جلوگیری می​کند و روند شتاب​گیری نرم و پیوسته به لطف تولید حداکثر گشتاور در دورهای میانی، سرنشینان را به صندلی​های لوکس چرمی می​فشارد. فضای پا سرنشینان عقب به لطف ۱۰ سانتی​متر فاصله محوری بیشتر نسبت به مدل استاندارد، از آنچه انتظار دارید بسیار بزرگتر است. سامانه تعلیق جناغی دوبل در چرخ​های جلو و ۵ اتصالی برای محور عقب، در جذب ناهمواری​ها، عملکرد کم نظیری را از خود به نمایش می​گذارد و در جاده​های پرپیچ و خم کوهستانی نیز چسبندگی بهینه این سدان سنگین وزن را به راه، تامین می کنند. این ویژگی در رفتار تعلیق W۲۲۱ نیز دیده می​شود چرا که آرایش کلی سامانه فنربندی را از پدربزرگ خود به ارث برده است. در مقابل پیشرانه V۶ خودروی مورد آزمایش که از گونه S۳۵۰ است، با وجود ۲۶۸ اسب بخار قدرت و ۳۵۰ نیوتن متر گشتاور، در نهایت عملکرد در حد و اندازه خودرویی همچون نیسان ماکسیما دنده​ای ظاهر می​شود. دلیل این مسئله نیز به وزن خالص ۱۹۲۵ کیلوگرمی و نسبت نیرو به وزن باز می​گردد که در حدود ۱۴۴ اسب بخار به ازای هر تن وزن است.در مقابل استفاده از کیت بدنه و اگزوز کامل AMG بر روی خودروی مورد آزمایش به معنای تولید صدای جذاب از دورهای ۲۰۰۰ RPM به بالاست که به صورت ملایمی در فضای درونی کابین نیز شنیده می​شود. البته حجم صدای تولیدی برای عابرین پیاده به هیچ وجه ملایم نیست و همچون غرش گوش​نواز یک ماسل کار آمریکایی فضای پیرامون S CLASS را در بر می​گیرد. هرچند باید گفت تولید چنین صدایی توسط S کلاس، تا حدودی با تعریف این خودرو به عنوان یک سدان لوکس و تشریفاتی در تضاد به نظر می​رسد.

در مجموعه داشبورد، استفاده متعدد از صفحات کریستال مایع که به عنوان مجموعه پشت آمپر نیز به کارگرفته شده​اند و انتقال اهرم انتخاب وضعیت گیرباکس به مجموعه پشت فرمان، فضای غریب و متفاوتی را برای راننده ایجاد کرده است. در واقع به دلیل حذف عقربه‌های مکانیکی از مجموعه پشت آمپر و مدیریت گسترده مجموعه​های الکترونیکی بر روند رانندگی، ارتباط مکانیکی و کلاسیک بین راننده و خودرو تا حدودی از دست رفته که ممکن است برای بسیاری از افرادی که تجربه رانندگی با مرسدس​های قدیمی را در کارنامه دارند، چندان خوشایند به نظر نرسد. به عبارت دیگر می​توان گفت که استفاه از سامانه​های متعدد کامپیوتری که در جای جای S کلاس های جدید، ارتباط بین خودرو و کاربر را به وسایلی همچون گوشی​های تلفن همراه یا رایانه​های شخصی تنزل داده است و لذت درگیر شدن با خودرو به عنوان یک ابزار مکانیکی خالص، به قیمت تسلط کامپیوتری و افزایش فوق​العاده ایمنی از دست رفته است. از همین روست که W۱۴۰ حتی پس از گذشت نزدیک به ۲۰ سال، همچنان رویای بسیاری محسوب می​شود و در میان بنز سواران حرفه ای از محبوبیت بالاتری نسبت به نوادگان خود برخوردار است.