ارتباط بین نهضت کربلا و اقتصاد مقاومتی
اين تنها راه مقابل ماست، زيرا سيراب شدگان كوثر عاشورا هرگز نمي‌توانند تن به ذلت و تسليم دهند. عدم انجام تعهدات طرف مقابل پس از مذاكرات طولاني و توافق، نشان مي‌دهد گزينه‌اي جز تحريم، تسليم و اقتصاد مقاومتي نداريم. طبيعتاً اقتصاد مقاومتي رمز مقاومت، ايستادگي و حفظ هويت انقلاب اسلامي در عصر حاضر است.
روزنامه جوان: مقام معظم رهبري روز عيد نوروز امسال با الهام از آن حادثه در مشهد مقدس فرمودند: «ما را در سر دوراهي تحريم و تسليم مي‌خواهند قرار دهند» و در جمع دانشجويان در ماه رمضان فرمودند: «ما دو راه بيشتر نداريم يا بايد قوي شويم و بايستيم كه اين گزينه مدنظر ماست يا بايد از هويت خود دست برداريم.»
در مذاكراتي هم كه بين امام حسين(ع) و طرف مقابل صورت گرفت، وي را بين دوراهي بيعت و جنگ(ذلت و عزت) قرار دادند و راه سوم را از ايشان نپذيرفتند و چون ملت و حكومت نداشت دست به گزينش زد و فرمودند «هيهات منا‌الذله».
بدون ترديد «انقلاب ما پرتويي از نهضت عاشوراست» و اين تجربه تاريخي از اسلام تشيع اكسيري ساخته است كه مقاومت، ذلت‌ناپذيري و عزت‌طلبي را تجويز مي‌كند. آن تجربه تاريخي روابط خارجي ما را تنظيم و از عزت ما پاسداري مي‌كند. ديگران آن را «خشونت» و «ميوه خشونت» ناميدند، اما امام فرمود: «ما هرچه داريم از محرم و صفر است.» در نقطه‌اي كه ما اكنون ايستاده‌ايم ظرفيت‌هايي در اختيار داريم كه امام حسين(ع) نداشت و تنگناهايي داريم كه ايشان نداشت.
۱- مهم‌ترين ظرفيت ما كه امام حسين(ع) آن را نداشت، حكومت است. ظرفيت‌هاي يك حكومت اكنون در اختيار وارثان عاشوراست و در جنگ و صلح در بسيج امكانات و هنگام مقاومت و دفاع اين ظرفيت به كار مي‌آيد.
۲- ما اكنون صاحب يك ملت بزرگ هستيم. ملت به مفهوم جديد آن. اين ملت كه به تعبير امام راحل «بهتر از ملت رسول‌الله در حجاز و ملت اميرالمؤمنين در كوفه است» از يك‌سو ظرفيت عظيم انساني را در هنگام ايستادگي به ميدان مي‌آورد و از سوي ديگر ممكن است همه اين ملت (مثل همه ياران امام حسين(ع) نباشند) اهل مقاومت نباشند. بنابراين حكومت مسئوليتش از ارائه خدمات و رسيدگي به آنان رفع نمي‌شود. مقام معظم رهبري مي‌فرمايد: «در اين كشور خيلي‌ها زندگي مي‌كنند كه نه امام را قبول دارند، نه رهبري و نه انقلاب را. دارند زندگي‌شان را مي‌كنند، مقابل حكومت تيغ نكشيده‌اند. حكومت موظف به تأمين حقوق و امنيت آنان است.» طبيعتاً كارآمدي، آنان را نيز در مبارزه همراه خواهد كرد. امام حسين از عده و عده كمي برخوردار بود، اما اين مسئله را نيز نداشت. بنابراين چون «حكومت» و «ملت» داريم بايد «كارآمدي» و «ايستادگي» را توأم نماييم تا در دوراهي «تحريم» يا «تسليم» و «ايستادگي» يا «هويت‌زدايي» بتوانيم تصميم عزتمندانه بگيريم.
تجربه ذي‌قيمت عاشورا، آورده بزرگ ديگري نيز براي انقلاب اسلامي داشت. آنان كه روز حادثه سال ۶۱ هجري دچار ترديد شدند و در سال ۶۳ هجري از عذاب وجدان دست به اسلحه بردند (توابين) و در «عين الورده» جان خود را نثار كردند، سودي براي امام حسين و قيام او نداشتند. به همين دليل بسياري از نقادان انقلاب اسلامي كه در كوچه و بازار، اداره و تاكسي و ... نق مي‌زنند در روز حادثه وسط ميدان هستند تا بر فرض نبود نظام جمهوري اسلامي احساس پشيماني نكنند و عذاب وجدان آنان را به عين الورده نكشاند، به همين دليل مردمي كه از بسياري از مشكلات و نارسايي‌ها ناراحتند، هنگام انتخابات پاي صندوق رأي حاضرند و به همين دليل بسياري مي‌گويند «عجب ملتي داريم». اين بخش از ملت مي‌دانند كه نبايد عاشورا تكرار شود كه اگر شد ممكن است سرنوشتي بر آنان حاكم شود كه بعد از امام حسين(ع) بر جامعه اسلامي آن روز حاكم شد و نادمان بعد از عاشورا براي رهايي از نفس لوامه، چاره‌اي جز رهانيدن خود با ورود به يك جنگ نابرابر در عين‌الورده نداشتند.
در مذاكراتي هم كه بين امام حسين(ع) و طرف مقابل صورت گرفت، وي را بين دوراهي بيعت و جنگ(ذلت و عزت) قرار دادند و راه سوم را از ايشان نپذيرفتند و چون ملت و حكومت نداشت دست به گزينش زد و فرمودند «هيهات منا‌الذله».
بدون ترديد «انقلاب ما پرتويي از نهضت عاشوراست» و اين تجربه تاريخي از اسلام تشيع اكسيري ساخته است كه مقاومت، ذلت‌ناپذيري و عزت‌طلبي را تجويز مي‌كند. آن تجربه تاريخي روابط خارجي ما را تنظيم و از عزت ما پاسداري مي‌كند. ديگران آن را «خشونت» و «ميوه خشونت» ناميدند، اما امام فرمود: «ما هرچه داريم از محرم و صفر است.» در نقطه‌اي كه ما اكنون ايستاده‌ايم ظرفيت‌هايي در اختيار داريم كه امام حسين(ع) نداشت و تنگناهايي داريم كه ايشان نداشت.
۱- مهم‌ترين ظرفيت ما كه امام حسين(ع) آن را نداشت، حكومت است. ظرفيت‌هاي يك حكومت اكنون در اختيار وارثان عاشوراست و در جنگ و صلح در بسيج امكانات و هنگام مقاومت و دفاع اين ظرفيت به كار مي‌آيد.
۲- ما اكنون صاحب يك ملت بزرگ هستيم. ملت به مفهوم جديد آن. اين ملت كه به تعبير امام راحل «بهتر از ملت رسول‌الله در حجاز و ملت اميرالمؤمنين در كوفه است» از يك‌سو ظرفيت عظيم انساني را در هنگام ايستادگي به ميدان مي‌آورد و از سوي ديگر ممكن است همه اين ملت (مثل همه ياران امام حسين(ع) نباشند) اهل مقاومت نباشند. بنابراين حكومت مسئوليتش از ارائه خدمات و رسيدگي به آنان رفع نمي‌شود. مقام معظم رهبري مي‌فرمايد: «در اين كشور خيلي‌ها زندگي مي‌كنند كه نه امام را قبول دارند، نه رهبري و نه انقلاب را. دارند زندگي‌شان را مي‌كنند، مقابل حكومت تيغ نكشيده‌اند. حكومت موظف به تأمين حقوق و امنيت آنان است.» طبيعتاً كارآمدي، آنان را نيز در مبارزه همراه خواهد كرد. امام حسين از عده و عده كمي برخوردار بود، اما اين مسئله را نيز نداشت. بنابراين چون «حكومت» و «ملت» داريم بايد «كارآمدي» و «ايستادگي» را توأم نماييم تا در دوراهي «تحريم» يا «تسليم» و «ايستادگي» يا «هويت‌زدايي» بتوانيم تصميم عزتمندانه بگيريم.
تجربه ذي‌قيمت عاشورا، آورده بزرگ ديگري نيز براي انقلاب اسلامي داشت. آنان كه روز حادثه سال ۶۱ هجري دچار ترديد شدند و در سال ۶۳ هجري از عذاب وجدان دست به اسلحه بردند (توابين) و در «عين الورده» جان خود را نثار كردند، سودي براي امام حسين و قيام او نداشتند. به همين دليل بسياري از نقادان انقلاب اسلامي كه در كوچه و بازار، اداره و تاكسي و ... نق مي‌زنند در روز حادثه وسط ميدان هستند تا بر فرض نبود نظام جمهوري اسلامي احساس پشيماني نكنند و عذاب وجدان آنان را به عين الورده نكشاند، به همين دليل مردمي كه از بسياري از مشكلات و نارسايي‌ها ناراحتند، هنگام انتخابات پاي صندوق رأي حاضرند و به همين دليل بسياري مي‌گويند «عجب ملتي داريم». اين بخش از ملت مي‌دانند كه نبايد عاشورا تكرار شود كه اگر شد ممكن است سرنوشتي بر آنان حاكم شود كه بعد از امام حسين(ع) بر جامعه اسلامي آن روز حاكم شد و نادمان بعد از عاشورا براي رهايي از نفس لوامه، چاره‌اي جز رهانيدن خود با ورود به يك جنگ نابرابر در عين‌الورده نداشتند.
امام حسين(ع) برخلاف ما هيچ گزينه سومي نداشت، لذا بعد از اتمام حجت، عزت را در مبارزه ديد و ايستاد و به ظاهر نابود شد، اما چون در مكتب ما پيروزي و شهادت هر دو پيروزي است، امروز او پيروز مبارزه سال ۶۱ هجري است. اما ما در بين دوگانه تحريم و تسليم راه سومي داريم و آن اقتصاد مقاومتي است. ما با دست يازيدن به اين مهم مي‌توانيم به جاي تحريم دشمن، خود چهره را عبوس كنيم و دروازه‌هاي كشور را ببنديم و نه تحريم را حس كنيم و نه تسليم شويم.
اين تنها راه مقابل ماست، زيرا سيراب شدگان كوثر عاشورا هرگز نمي‌توانند تن به ذلت و تسليم دهند. عدم انجام تعهدات طرف مقابل پس از مذاكرات طولاني و توافق، نشان مي‌دهد گزينه‌اي جز تحريم، تسليم و اقتصاد مقاومتي نداريم. طبيعتاً اقتصاد مقاومتي رمز مقاومت، ايستادگي و حفظ هويت انقلاب اسلامي در عصر حاضر است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر