ادعای جدید در مورد «لانتوری»
کارگردان نخستین مستند از زندگی آمنه بهرامی، معروف ترین قربانی اسیدپاشی در کشور اعتقاد دارد بخش هایی از فیلم او که با این مضمون در سال ۸۷ ساخته شده، در فیلم سینمایی «لانتوری» مورد استفاده قرار گرفته است. او دلایلی را مبنی بر اینکه نمی خواسته اند فیلم او اکران شود، با ما در میان می گذارد.
روزنامه بانی فیلم: کارگردان نخستین مستند از زندگی آمنه بهرامی، معروف ترین قربانی اسیدپاشی در کشور اعتقاد دارد بخش هایی از فیلم او که با این مضمون در سال ۸۷ ساخته شده، در فیلم سینمایی «لانتوری» مورد استفاده قرار گرفته است. او دلایلی را مبنی بر اینکه نمی خواسته اند فیلم او اکران شود، با ما در میان می گذارد.
احمد عبداللهیان در خصوص چگونگی ساخت مستند درباره زندگی آمنه بهرامی به ما گفت: «اولین فیلم درباره معضل اسیدپاشی را من در سال ۸۷ شروع کردم که در پروانه ساخت فیلم و پروانه نمایش خانگی، زمان تولید فیلم از سال ۸۷ تا ۹۳ ذکر شده است. فیلم درباره زندگی خانم آمنه بهرامی، قربانی اسیدپاشی است و ایده ساخت آن هم به دلیل اینکه حرفه اصلی‌ام کار در مطبوعات است، از روزنامه‌ها شکل گرفت. برایم جالب بود فردی که مرتکب این جرم شده است، پشیمان هم نبود و در جلسات دادگاهی ابراز پشیمانی هم نمی‌کرد. برای پیگیری این موضوع با خانم آمنه بهرامی صحبت کردیم و او هم موافقت خود را اعلام کرد که از زندگی اش فیلم مستندی بسازیم. سعی کردیم در این فیلم با افرادی در زمینه‌های ورزش، سینما و موسیقی که خانم بهرامی به آنها علاقه داشت گفتگو کنیم. با هنرمندانی مانند بهنوش بختیاری، هانیه توسلی (که همکلاسی آمنه بهرامی هم بود)، تهمینه میلانی، پوران درخشنده، رضا کیانیان، خشایار اعتمادی، امیر تاجیک و همچنین ورزشکارانی نظیر حمید استیلی در فیلم گفتگو کردیم. این فیلم از سال ۸۷ تا ۹۳ در طول رفت و آمدهایی که خانم بهرامی برای دادگاه‌ها و درمان میان ایران و اسپانیا داشت، تصویربرداری شد.»
وی افزود: « تماس گرفتن با این چهره‌های مطرح کار آسانی نبود. در آن زمان صحبت و فیلمسازی درباره موضوع اسیدپاشی چندان مهیا نبود و اغلب راغب نبودند همکاری کنند، چرا که احتمال میدادند فیلم از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای از ایران بیرون برود. با وجود این نگرانی‌ها نهایتا ما توانستیم دوستان را متقاعد کنیم که این فیلم برای ایران ساخته می‌شود و در ایران هم پخش خواهد شد. فیلم اواخر سال ۹۳ آماده شد، پروانه نمایش در شبکه خانگی گرفت، رایت خانگی آن هم به موسسه رسانه‌های تصویری واگذار شد و قرار بود که فیلم در اردیبهشت ۹۴ پخش شود که این اتفاق نیفتاد.»
این کارگردان در خصوص اولین اکران مستند «درباره آمنه» گفت: «این فیلم اردیبهشت ۹۴ در شهر رشت با حضور مسئولین کشوری و استانی، مردم، هنرمندان و ورزشکاران رونمایی شد. حسین مسافر آستانه، مدیر عامل وقت موسسه رسانه‌های تصویری نیز در این مراسم حضور داشت. از همان ابتدا برخی مدیران وقت موسسه رسانه‌های تصویری نظر مساعدی نسبت به فیلم نداشتند و می‌گفتند که فیلم تلخ است، مخاطب عام ندارد و برای آرشیو و تلویزیون مناسب‌تر است. در حالی که فرم فیلم، به صورت یک فیلم مستند است.»
عبداللهیان در خصوص پایان‌بندی فیلم گفت: «جزئیاتی در فیلم مثل بخشش خانم آمنه بهرامی وجود دارد. همان طور که می‌دانید این اولین حکم قصاص در مورد چشم فرد مجرم بود که بعد از انقلاب شاهد آن بودیم و خانم بهرامی یک حکم تاریخی را گرفته بود. تقریبا اکثر هنرمندان و اطرافیان آمنه که در این فیلم حضور داشتند با قصاص موافق بودند و وقتی که خانم بهرامی در لحظه آخر مجرم را بخشید به فکر فرو رفتم. چرا که حتی صحبت‌های وکلا و خود آمنه هم مصرانه مبنی بر اجرای حکم بود. همین باعث تعلل من در تدوین فیلم شد تا بتوانم گفتگوهای جدیدی بگیرم و فیلم به گونه‌ای پایان‌بندی واقعی داشته باشد که به بخشش آمنه ختم شد.»
وی با گلایه از عدم پخش مستند درباره آمنه توسط شرکت پخش کننده گفت: «پخش فیلم به بهانه‌های مختلف به تأخیر افتاد و به ما اعلام کردند فیلم مورد نظر را نمی‌توانیم به صورت مویرگی در استان‌ها توزیع کنیم. هر چند به دلیل حضور هنرمندان فیلم مخاطب عام داشت و همچنین عواید فروش آن هم خیریه بود و به خانم آمنه می‌رسید اما اصرار ما برای توزیع فیلم بی‌نتیجه ماند.»
این کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا پیگیری‌ها بی‌جواب ماند گفت:« من دو بار دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را برای پخش این فیلم داشتم. یکبار با توجه به اسیدپاشی‌هایی که در اصفهان صورت گرفته بود، این دستور به صورت مکتوب از سوی آقای جنتی داده شد. دستوری مبنی بر اینکه بسته فرهنگی می‌تواند از وقوع اتفاقاتی نظیر اسیدپاشی جلوگیری کند و همان طورکه می‌دانیم موضوعی نیست که بعد از بخشش آمنه تمام شده باشد. آقای ایوبی هم طبق دستور آقای جنتی فیلم را برای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی فرستاد. مرکز گسترش فیلم را دید و نظرش هم بر این بود که فیلم مناسب عرضه در شبکه خانگی است و موسسه رسانه‌های تصویری که تنها ویدیو رسانه دولتی و زیرمجموعه وزارت ارشاد است می‌تواند این کار را بر عهده بگیرد. در صحبت‌هایی که با مدیرعامل قبلی این موسسه داشتیم، از این فیلم استقبال کردند و بعد از آن نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که توزیع آن به تعویق افتاد. »
وی با اشاره به تشابه جزئیاتی در مستند درباره آمنه و فیلم لانتوری گفت: «یک نسخه از فیلم ما در شورای پروانه نمایش و یک نسخه هم در موسسه رسانه‌های تصویری بوده است. فرد و نهاد دیگر و حتی خود خانم آمنه هم این فیلم را نداشت. مثلا معرفی متهم در فیلم ما به گونه‌ای بود که خودش، خودش را معرفی می‌کرد و در رسانه دیگری منعکس نشد. این موضوع تنها در فیلم ما و کتاب خانم آمنه عنوان شده بود. در مقطعی که فیلم لانتوری اکران شد، خانم آمنه اسپانیا بود. در اظهاراتش مدعی است که چند فیلمساز به سراغ ایشان آمدند تا فیلمی با موضوع ایشان بسازند و خانم آمنه نپذیرفت. هیچ فیلم سینمایی از زندگی آمنه ساخته نشده است و تنها مستندی که ساخته شده فیلم من است که با ایشان قرارداد دارم. البته خانم بهرامی با یک شرکت فیلمسازی در آلمان قراردادی بسته بود که فیلم سینمایی از زندگی‌شان ساخته شود. ولی بعد از اکران لانتوری این شرکت قراردادش را فسخ کرده و عنوان کرد که موضوع فیلم سوخته است، چرا که موضوع بخشش در اسیدپاشی را تنها خانم آمنه انجام داده است. شما اگر موضوع اسیدپاشی را از فیلم لانتوری بگیرید موضوع دیگری نمی‌ماند. در حال حاضر خانم بهرامی هم از لحاظ مالی ضرر کرده است و هم از نظر معنوی.»
وی ادامه داد: « اگر دوستان سازنده لانتوری مدعی هستند که از فیلم من استفاده نکرده‌اند بدون شک از کتاب خانم آمنه استفاده کرده‌اند. انتظار ما این بود که از اثر ما صیانت شود. اگر کسی بگوید فیلم لانتوری ساخته شده است و هیچ گونه نت برداری و جزئیاتی از فیلم ما برداشته نشده یک لطیفه است! برای ما هم عجیب است که چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد. باید بحث‌های اخلاقی در ساخت فیلم‌ها رعایت شود. موضوع گرفتن حکم قصاص، اسیدپاشی در چشم مجرم و بخشش، مختص خانم آمنه بهرامی بود. حال در فیلم لانتوری از این موضوع به صورت دو پهلو استفاده شد. فیلم از دقیقه ۵۰ به بعد روی موضوع اسیدپاشی می‌رود و با درایت فیلمساز، فیلم به گونه‌ای ساخته شده است که راه فراری هم داشته باشد!
وی در پاسخ به این سوال که آیا هنرمندانی که در فیلم حضور پیدا کردند از فیلم حمایت کردند یا خیر به ما گفت: «البته بهنوش بختیاری و تهمینه میلانی در صفحه اینستاگرام خود برای من آرزوی موفقیت کردند و تبریک گفتند. به هر حال هنرمندان هم دغدغه خودشان را دارند. بحث من این است که من دو بار دستور وزیر ارشاد را در این خصوص دارم. چگونه دو بار دستور وزیر اجرا نمی‌شود اما فیلمی که در ۳ یا ۴ ماه فیلمبرداری و تولید می‌شود و به جشنواره فجر فرستاده می‌شود، بعد از آن به راحتی اجازه اکران می‌گیرد؟ اگر موضوع اسیدپاشی با توجه به پایان امیدوار‌کننده فیلم که بخشش آمنه است قابل پخش نیست چطور لانتوری اکران می‌شود؟ حتی در مستند ما، خشونتی نمی‌بینیم بلکه در آن خانم آمنه از ازدواجش و امیدها و آرزوهایش حرف می‌زند، از اینکه دوست دارد بچه‌دار شود، کتاب چاپ کرده است و به آینده امیدوار است صحبت کرد. ما فیلم ناامیدکننده‌ای نساخته‌ایم. موضوع اسیدپاشی مضمون تلخی است ولی واقعیتی است که نمی‌توان آن را کتمان کرد.»
او افزود: «فیلمی انسان دوستانه ساختیم در وصف زندگی دختری که به این نقطه رسیده و باز هم امیدوار است و همه آدم‌هایی که در فیلم حضور دارند آدم‌های موجه و الگوهای جامعه هستند و به شدت موضوع اسیدپاشی را نهی می‌کنند. حتی اگر یک نفر هم این فیلم را ببینید و از آن تأثیر بگیرد این یعنی که ما رسالت خود را انجام داده‌ایم. اما واقعا ۱۸ ماه بلاتکلیفی و فشارهایی بر من آمد در این مدت خود من را در یک چالش عظیم برده است. چرا برای ساخت یک فیلم اجتماعی آموزشی و هنری باید از لحاظ مالی زیر فشار باشم؟».
شکایت آمنه بهرامی از «لانتوری» در شورای حل اختلاف خانه سینما
شکایت معروف‌ترین قربانی اسیدپاشی کشور از فیلم سینمایی «لانتوری» به شورای حل اختلاف خانه سینما رسید.
احمد عبداللهیان در خصوص چگونگی ساخت مستند درباره زندگی آمنه بهرامی به ما گفت: «اولین فیلم درباره معضل اسیدپاشی را من در سال ۸۷ شروع کردم که در پروانه ساخت فیلم و پروانه نمایش خانگی، زمان تولید فیلم از سال ۸۷ تا ۹۳ ذکر شده است. فیلم درباره زندگی خانم آمنه بهرامی، قربانی اسیدپاشی است و ایده ساخت آن هم به دلیل اینکه حرفه اصلی‌ام کار در مطبوعات است، از روزنامه‌ها شکل گرفت. برایم جالب بود فردی که مرتکب این جرم شده است، پشیمان هم نبود و در جلسات دادگاهی ابراز پشیمانی هم نمی‌کرد. برای پیگیری این موضوع با خانم آمنه بهرامی صحبت کردیم و او هم موافقت خود را اعلام کرد که از زندگی اش فیلم مستندی بسازیم. سعی کردیم در این فیلم با افرادی در زمینه‌های ورزش، سینما و موسیقی که خانم بهرامی به آنها علاقه داشت گفتگو کنیم. با هنرمندانی مانند بهنوش بختیاری، هانیه توسلی (که همکلاسی آمنه بهرامی هم بود)، تهمینه میلانی، پوران درخشنده، رضا کیانیان، خشایار اعتمادی، امیر تاجیک و همچنین ورزشکارانی نظیر حمید استیلی در فیلم گفتگو کردیم. این فیلم از سال ۸۷ تا ۹۳ در طول رفت و آمدهایی که خانم بهرامی برای دادگاه‌ها و درمان میان ایران و اسپانیا داشت، تصویربرداری شد.»
وی افزود: « تماس گرفتن با این چهره‌های مطرح کار آسانی نبود. در آن زمان صحبت و فیلمسازی درباره موضوع اسیدپاشی چندان مهیا نبود و اغلب راغب نبودند همکاری کنند، چرا که احتمال میدادند فیلم از طریق شبکه‌های ماهواره‌ای از ایران بیرون برود. با وجود این نگرانی‌ها نهایتا ما توانستیم دوستان را متقاعد کنیم که این فیلم برای ایران ساخته می‌شود و در ایران هم پخش خواهد شد. فیلم اواخر سال ۹۳ آماده شد، پروانه نمایش در شبکه خانگی گرفت، رایت خانگی آن هم به موسسه رسانه‌های تصویری واگذار شد و قرار بود که فیلم در اردیبهشت ۹۴ پخش شود که این اتفاق نیفتاد.»
این کارگردان در خصوص اولین اکران مستند «درباره آمنه» گفت: «این فیلم اردیبهشت ۹۴ در شهر رشت با حضور مسئولین کشوری و استانی، مردم، هنرمندان و ورزشکاران رونمایی شد. حسین مسافر آستانه، مدیر عامل وقت موسسه رسانه‌های تصویری نیز در این مراسم حضور داشت. از همان ابتدا برخی مدیران وقت موسسه رسانه‌های تصویری نظر مساعدی نسبت به فیلم نداشتند و می‌گفتند که فیلم تلخ است، مخاطب عام ندارد و برای آرشیو و تلویزیون مناسب‌تر است. در حالی که فرم فیلم، به صورت یک فیلم مستند است.»
عبداللهیان در خصوص پایان‌بندی فیلم گفت: «جزئیاتی در فیلم مثل بخشش خانم آمنه بهرامی وجود دارد. همان طور که می‌دانید این اولین حکم قصاص در مورد چشم فرد مجرم بود که بعد از انقلاب شاهد آن بودیم و خانم بهرامی یک حکم تاریخی را گرفته بود. تقریبا اکثر هنرمندان و اطرافیان آمنه که در این فیلم حضور داشتند با قصاص موافق بودند و وقتی که خانم بهرامی در لحظه آخر مجرم را بخشید به فکر فرو رفتم. چرا که حتی صحبت‌های وکلا و خود آمنه هم مصرانه مبنی بر اجرای حکم بود. همین باعث تعلل من در تدوین فیلم شد تا بتوانم گفتگوهای جدیدی بگیرم و فیلم به گونه‌ای پایان‌بندی واقعی داشته باشد که به بخشش آمنه ختم شد.»
وی با گلایه از عدم پخش مستند درباره آمنه توسط شرکت پخش کننده گفت: «پخش فیلم به بهانه‌های مختلف به تأخیر افتاد و به ما اعلام کردند فیلم مورد نظر را نمی‌توانیم به صورت مویرگی در استان‌ها توزیع کنیم. هر چند به دلیل حضور هنرمندان فیلم مخاطب عام داشت و همچنین عواید فروش آن هم خیریه بود و به خانم آمنه می‌رسید اما اصرار ما برای توزیع فیلم بی‌نتیجه ماند.»
این کارگردان در پاسخ به این سوال که چرا پیگیری‌ها بی‌جواب ماند گفت:« من دو بار دستور وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی را برای پخش این فیلم داشتم. یکبار با توجه به اسیدپاشی‌هایی که در اصفهان صورت گرفته بود، این دستور به صورت مکتوب از سوی آقای جنتی داده شد. دستوری مبنی بر اینکه بسته فرهنگی می‌تواند از وقوع اتفاقاتی نظیر اسیدپاشی جلوگیری کند و همان طورکه می‌دانیم موضوعی نیست که بعد از بخشش آمنه تمام شده باشد. آقای ایوبی هم طبق دستور آقای جنتی فیلم را برای مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی فرستاد. مرکز گسترش فیلم را دید و نظرش هم بر این بود که فیلم مناسب عرضه در شبکه خانگی است و موسسه رسانه‌های تصویری که تنها ویدیو رسانه دولتی و زیرمجموعه وزارت ارشاد است می‌تواند این کار را بر عهده بگیرد. در صحبت‌هایی که با مدیرعامل قبلی این موسسه داشتیم، از این فیلم استقبال کردند و بعد از آن نمی‌دانم چه اتفاقی افتاد که توزیع آن به تعویق افتاد. »
وی با اشاره به تشابه جزئیاتی در مستند درباره آمنه و فیلم لانتوری گفت: «یک نسخه از فیلم ما در شورای پروانه نمایش و یک نسخه هم در موسسه رسانه‌های تصویری بوده است. فرد و نهاد دیگر و حتی خود خانم آمنه هم این فیلم را نداشت. مثلا معرفی متهم در فیلم ما به گونه‌ای بود که خودش، خودش را معرفی می‌کرد و در رسانه دیگری منعکس نشد. این موضوع تنها در فیلم ما و کتاب خانم آمنه عنوان شده بود. در مقطعی که فیلم لانتوری اکران شد، خانم آمنه اسپانیا بود. در اظهاراتش مدعی است که چند فیلمساز به سراغ ایشان آمدند تا فیلمی با موضوع ایشان بسازند و خانم آمنه نپذیرفت. هیچ فیلم سینمایی از زندگی آمنه ساخته نشده است و تنها مستندی که ساخته شده فیلم من است که با ایشان قرارداد دارم. البته خانم بهرامی با یک شرکت فیلمسازی در آلمان قراردادی بسته بود که فیلم سینمایی از زندگی‌شان ساخته شود. ولی بعد از اکران لانتوری این شرکت قراردادش را فسخ کرده و عنوان کرد که موضوع فیلم سوخته است، چرا که موضوع بخشش در اسیدپاشی را تنها خانم آمنه انجام داده است. شما اگر موضوع اسیدپاشی را از فیلم لانتوری بگیرید موضوع دیگری نمی‌ماند. در حال حاضر خانم بهرامی هم از لحاظ مالی ضرر کرده است و هم از نظر معنوی.»
وی ادامه داد: « اگر دوستان سازنده لانتوری مدعی هستند که از فیلم من استفاده نکرده‌اند بدون شک از کتاب خانم آمنه استفاده کرده‌اند. انتظار ما این بود که از اثر ما صیانت شود. اگر کسی بگوید فیلم لانتوری ساخته شده است و هیچ گونه نت برداری و جزئیاتی از فیلم ما برداشته نشده یک لطیفه است! برای ما هم عجیب است که چگونه ممکن است این اتفاق بیفتد. باید بحث‌های اخلاقی در ساخت فیلم‌ها رعایت شود. موضوع گرفتن حکم قصاص، اسیدپاشی در چشم مجرم و بخشش، مختص خانم آمنه بهرامی بود. حال در فیلم لانتوری از این موضوع به صورت دو پهلو استفاده شد. فیلم از دقیقه ۵۰ به بعد روی موضوع اسیدپاشی می‌رود و با درایت فیلمساز، فیلم به گونه‌ای ساخته شده است که راه فراری هم داشته باشد!
وی در پاسخ به این سوال که آیا هنرمندانی که در فیلم حضور پیدا کردند از فیلم حمایت کردند یا خیر به ما گفت: «البته بهنوش بختیاری و تهمینه میلانی در صفحه اینستاگرام خود برای من آرزوی موفقیت کردند و تبریک گفتند. به هر حال هنرمندان هم دغدغه خودشان را دارند. بحث من این است که من دو بار دستور وزیر ارشاد را در این خصوص دارم. چگونه دو بار دستور وزیر اجرا نمی‌شود اما فیلمی که در ۳ یا ۴ ماه فیلمبرداری و تولید می‌شود و به جشنواره فجر فرستاده می‌شود، بعد از آن به راحتی اجازه اکران می‌گیرد؟ اگر موضوع اسیدپاشی با توجه به پایان امیدوار‌کننده فیلم که بخشش آمنه است قابل پخش نیست چطور لانتوری اکران می‌شود؟ حتی در مستند ما، خشونتی نمی‌بینیم بلکه در آن خانم آمنه از ازدواجش و امیدها و آرزوهایش حرف می‌زند، از اینکه دوست دارد بچه‌دار شود، کتاب چاپ کرده است و به آینده امیدوار است صحبت کرد. ما فیلم ناامیدکننده‌ای نساخته‌ایم. موضوع اسیدپاشی مضمون تلخی است ولی واقعیتی است که نمی‌توان آن را کتمان کرد.»
او افزود: «فیلمی انسان دوستانه ساختیم در وصف زندگی دختری که به این نقطه رسیده و باز هم امیدوار است و همه آدم‌هایی که در فیلم حضور دارند آدم‌های موجه و الگوهای جامعه هستند و به شدت موضوع اسیدپاشی را نهی می‌کنند. حتی اگر یک نفر هم این فیلم را ببینید و از آن تأثیر بگیرد این یعنی که ما رسالت خود را انجام داده‌ایم. اما واقعا ۱۸ ماه بلاتکلیفی و فشارهایی بر من آمد در این مدت خود من را در یک چالش عظیم برده است. چرا برای ساخت یک فیلم اجتماعی آموزشی و هنری باید از لحاظ مالی زیر فشار باشم؟».
شکایت آمنه بهرامی از «لانتوری» در شورای حل اختلاف خانه سینما
شکایت معروف‌ترین قربانی اسیدپاشی کشور از فیلم سینمایی «لانتوری» به شورای حل اختلاف خانه سینما رسید.
آمنه بهرامی معروف‌ترین قربانی اسیدپاشی کشور که با بخشش عامل اسیدپاشی در لحظه قصاص چشم‌هایش، به چهره‌ای جهانی تبدیل شد، از سازنده فیلم «لانتوری» به دادسرای فرهنگ و رسانه شکایت کرد. این شکایت به شورای حل اختلاف خانه سینما ارجاع شده است و در حال حاضر هیات داوری شورای حل اختلاف در حال پیگیری این شکایت است. آمنه بهرامی مدعی است عوامل این فیلم با استفاده از جزئیات زندگی او و جملات کلیدی کتابش بدون هیچگونه مجوزی، سناریو را نوشته و فیلم را ساخته‌اند.
یکی از شرکت های فیلمسازی آلمانی برای ساخت فیلم او با وی مذاکره کردند و برای آنها بخشش بهرامی در حکم قصاص در پرونده اسید پاشی بسیار اهمیت داشت و قرار بود فیلمی براساس زندگی او ساخته شود. حال باید دید شورای حل اختلاف خانه سینما چه تصمیمی خواهد گرفت با توجه به ادعای آمنه بهرامی اگر شورا رای به نفع آمنه بهرامی صادر کند فعالیت های بعدی رضا درمیشیان در خصوص فیلم «لانتوری» دچار مشکل خواهد شد.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
صد در صد حق با خانم بهرامیه . این فیلم با الهام از سرنوشت ایشون ساخته شده. پس حداقل باید اول کار به ایشون اطلاع میدادند و در صئرت عدم موافقت شون داستان رو کمی عوض می کردند. حالا هم اگر مستند رو پخش کنند من به شخصه خریداری میکنم تا به ایشون کمکی کرده باشم.