شرط بندی «سعد الحریری» روی دبیرکل حزب الله
لبنانی‌ها کمتر از یک هفته با روز سی‌ویکم اکتبر و انتخابات ریاست جمهوری در این کشور فاصل دارند و امید می‌رود، شاهد انتخاباتی باشیم که طی آن لبنانی‌ها به رئیس جمهور مدنی خود رای دهند.
خبرگزاری فارس: لبنانی‌ها تنها شش روز با روز موعود و «آزمون بزرگ» فاصله دارند. آیا روز سی‌ویکم اکتبر روز انتخاب رئیس جمهوری داخلی و منتخب خواهد بود یا این روز نیز همانند روزهای پیشین به تاریخ یک سال و نیمه بحران ریاستی خواهد پیوست؟
برگه محاسبات نشان می‌دهد که از ۳۱ اکتبر ژنرال «میشل عون» را باید رئیس جمهوری به شمار آورد، اما برای مخالفان نه و هر روز که می‌گذرد، از سوی آنها خبرهای جدیدی درباره مخالفان گزینه عون به بیرون درز پیدا می‌کند. بی‌شک این اقدامات را نباید تنها به هواداران «سلیمان فرنجیه» نسبت داد و روز ۳۱ اکتبر «برگه‌های سفید» بار معنایی و مفهومی بسیاری خواهند داشت.
در این گیر و دار سخنرانی «سید حسن نصرالله»، دبیرکل حزب الله لبنان به مناسبت هفته فرمانده «حاتم حمادة» (الحاج علاء) از روز گذشته (یک‌شنبه) در منطقه القماطیة آغاز شد و روی سخن دبیرکل حزب الله بیش از آنکه به سمت متحدان و هواداران باشد، دشمنان را مورد خطاب قرار می‌دهد.
سخنرانی سید حسن نصرالله بر تفاهم به دست آمده با عون متمرکز است، بی‌آنکه به رابطه تاریخی حزب الله و جنبش «امل» و همچنین رابطه سیاسی و احساسی و شخصی «سید» و «نبیه بری»، رئیس پارلمان پرداخته شود.
مهمتر از آن دبیرکل حزب الله خواسته یا ناخواسته به نقش خویش در تنظیم روابط داخلی و شخصی از جمله روابطی که تمام صف بندی‌ها و جناح‌بندی‌های مارسی را کنار می‌زند، اشاره می‌کند.
ناظران بخوبی می‌دانند که مهمترین پیام دبیرکل حزب الله تبیین میزان و حجم از خودگذشتگی بزرگی بود که این حزب با عدم مخالفت با بازگشت سعد الحریری به عرصه سیاسی در منصب نخست وزیر آینده لبنان از خود نشان داد.
این درحالی بود که سید حسن نصرالله سال‌ها قبل و در سخنرانی دهمین سالگرد جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ به آن اشاره کرد و گفت که اگر با ریاست جمهوری عون توافق حاصل شود، در قضیه نخست وزیری انعطاف خواهیم داشت.
پاسخ درشت حریری به اظهارات دبیرکل حزب الله براساس معادله‌ای که ترسیم کرده بود، آشکار بود: موافقتم با ریاست جمهوری عون منوط به موافقت حزب الله با بازگشت من به «السرایا الکبیرة» بود.
سرانجام المستقبل با نامزدی عون موافقت کرد، اما دشمنان مقاومت لحظه‌ای از تحریک حریری غافل نبودند و باقی ماندن حزب الله بر عهد و پیمان را زیر سوال می‌بردند، در تمام این مدت مقاومت سکوت پیشه کرد تا بهانه‌ای به دست مخالفان ندهد و مانعی در مسیر عون به بعبدا ایجاد نکند.
السفیر با ذکر مطلب فوق می‌نویسد: تا اینجا حزب الله به تعهدات خود با پذیرش معادله نخست وزیری حریری عمل کرد، شرطی «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه مخالف آن بود. وی بر بازگشت حریری به دولتش که با استعفای وزرای جریان ۸ مارس منحل شده بود و از طریق نمایندگان حزب الله در پارلمان این پیام را به حریری ابلاغ و موافقت خود را با طرح ملک عبدالله موافقت کرده بود، براساس این طرح ریاست کابینه لبنان به سعد الحریری و ریاست کابینه عراق به «ایاد علاوی» می‌رسید که هیچ یک از دو گزینه محقق نشدند تا چند هفته بعد بحران سوریه کلید بخورد.
این موضوع درباره قطر و ترکیه نیز صدق می‌کرد. آنها وزرای خارجه خود را نزد سید حسن نصرالله فرستاده و از وی خواستار بازگشت حریری به قدرت شدند و در این خصوص با نشان دادن برگه‌ای سفید تاکید کردند که با تمام پیش شرط‌های او برای بازگشت حریری به قدرتبستن پرونده ترور «رفیق الحریری» که موجب استعفای وزرای حزب و انحلال دولت شده بود، موافق هستند.
در آن لحظه دبیرکل حزب الله دریافت که دادگاه بین المللی صرفا ابزاری سیاسی جهت بهره برداری از وی به دلیل افشای برخی از مسائل و قضایا توسط حزب الله که به انحلال کابینه لبنان منجر شد، لذا پاسخ وی به فرستادگان دولت ترکیه و قطر یک جمله بود، اینکه به نظر شما بین منافع من و منافع ملی کدامیک را باید انتخاب کنم، چون دادگاه برای ما دیگر موجودیت خارجی ندارد.
آیا از حزب الله خواسته شده بود، از خودگذشتگی بیشتری انجام دهد، بیش از پذیرش شرط نخست وزیری حریری و اینکه به حریری اطمینان داده شود، تا زمانی عون ریاست جمهوری را تصدی می‌کند، نخست وزیری از آن وی خواهد بود.
دبیرکل حزب الله در عمل هم به عون و عن به حریری رای خود را به صندوق انداخت و از نمایندگان فراکسیون «الوفاء للمقاومة» خواست آرا خود را به صندوق عون بیاندازند.
نکته قابل توجه این بود که حتی این سخنان سید حسن نصر الله نیز نتوانست خشم بهانه جویان سیاسی را فروبنشاند، لذا و تلاش کردند، برای متشنج کردن فضا از هیچ اقدام و دروغ پردازی دریغ نکردند.
در ادامه دبیرکل حزب الله با ارسال نامه‌ای غیر مستقیم به عون از او خواست، با آرامش کامل و بدون توجه به رخ دادهای پیرامون به کار خود ادامه دهد و به طرف‌هایی که به عملکرد دولت شک کرده بودند، اطمینان داد که در اداره امور هیچ گاه راه تبعیض طایفه‌ای و مذهبی را پیش نخواهد گرفت و از همه طوایف و گروه‌های لبنانی خواست به فتنه انگیزی‌های فردی چون «سمیر جعجع» توجه نداشته باشند و خلاصه سخن اینکه حزب الله اکنون در انتظار هیئتی رسمی به نمایندگی از روسیه است.
برگه محاسبات نشان می‌دهد که از ۳۱ اکتبر ژنرال «میشل عون» را باید رئیس جمهوری به شمار آورد، اما برای مخالفان نه و هر روز که می‌گذرد، از سوی آنها خبرهای جدیدی درباره مخالفان گزینه عون به بیرون درز پیدا می‌کند. بی‌شک این اقدامات را نباید تنها به هواداران «سلیمان فرنجیه» نسبت داد و روز ۳۱ اکتبر «برگه‌های سفید» بار معنایی و مفهومی بسیاری خواهند داشت.
در این گیر و دار سخنرانی «سید حسن نصرالله»، دبیرکل حزب الله لبنان به مناسبت هفته فرمانده «حاتم حمادة» (الحاج علاء) از روز گذشته (یک‌شنبه) در منطقه القماطیة آغاز شد و روی سخن دبیرکل حزب الله بیش از آنکه به سمت متحدان و هواداران باشد، دشمنان را مورد خطاب قرار می‌دهد.
سخنرانی سید حسن نصرالله بر تفاهم به دست آمده با عون متمرکز است، بی‌آنکه به رابطه تاریخی حزب الله و جنبش «امل» و همچنین رابطه سیاسی و احساسی و شخصی «سید» و «نبیه بری»، رئیس پارلمان پرداخته شود.
مهمتر از آن دبیرکل حزب الله خواسته یا ناخواسته به نقش خویش در تنظیم روابط داخلی و شخصی از جمله روابطی که تمام صف بندی‌ها و جناح‌بندی‌های مارسی را کنار می‌زند، اشاره می‌کند.
ناظران بخوبی می‌دانند که مهمترین پیام دبیرکل حزب الله تبیین میزان و حجم از خودگذشتگی بزرگی بود که این حزب با عدم مخالفت با بازگشت سعد الحریری به عرصه سیاسی در منصب نخست وزیر آینده لبنان از خود نشان داد.
این درحالی بود که سید حسن نصرالله سال‌ها قبل و در سخنرانی دهمین سالگرد جنگ ژوئیه ۲۰۰۶ به آن اشاره کرد و گفت که اگر با ریاست جمهوری عون توافق حاصل شود، در قضیه نخست وزیری انعطاف خواهیم داشت.
پاسخ درشت حریری به اظهارات دبیرکل حزب الله براساس معادله‌ای که ترسیم کرده بود، آشکار بود: موافقتم با ریاست جمهوری عون منوط به موافقت حزب الله با بازگشت من به «السرایا الکبیرة» بود.
سرانجام المستقبل با نامزدی عون موافقت کرد، اما دشمنان مقاومت لحظه‌ای از تحریک حریری غافل نبودند و باقی ماندن حزب الله بر عهد و پیمان را زیر سوال می‌بردند، در تمام این مدت مقاومت سکوت پیشه کرد تا بهانه‌ای به دست مخالفان ندهد و مانعی در مسیر عون به بعبدا ایجاد نکند.
السفیر با ذکر مطلب فوق می‌نویسد: تا اینجا حزب الله به تعهدات خود با پذیرش معادله نخست وزیری حریری عمل کرد، شرطی «بشار اسد»، رئیس جمهوری سوریه مخالف آن بود. وی بر بازگشت حریری به دولتش که با استعفای وزرای جریان ۸ مارس منحل شده بود و از طریق نمایندگان حزب الله در پارلمان این پیام را به حریری ابلاغ و موافقت خود را با طرح ملک عبدالله موافقت کرده بود، براساس این طرح ریاست کابینه لبنان به سعد الحریری و ریاست کابینه عراق به «ایاد علاوی» می‌رسید که هیچ یک از دو گزینه محقق نشدند تا چند هفته بعد بحران سوریه کلید بخورد.
این موضوع درباره قطر و ترکیه نیز صدق می‌کرد. آنها وزرای خارجه خود را نزد سید حسن نصرالله فرستاده و از وی خواستار بازگشت حریری به قدرت شدند و در این خصوص با نشان دادن برگه‌ای سفید تاکید کردند که با تمام پیش شرط‌های او برای بازگشت حریری به قدرتبستن پرونده ترور «رفیق الحریری» که موجب استعفای وزرای حزب و انحلال دولت شده بود، موافق هستند.
در آن لحظه دبیرکل حزب الله دریافت که دادگاه بین المللی صرفا ابزاری سیاسی جهت بهره برداری از وی به دلیل افشای برخی از مسائل و قضایا توسط حزب الله که به انحلال کابینه لبنان منجر شد، لذا پاسخ وی به فرستادگان دولت ترکیه و قطر یک جمله بود، اینکه به نظر شما بین منافع من و منافع ملی کدامیک را باید انتخاب کنم، چون دادگاه برای ما دیگر موجودیت خارجی ندارد.
آیا از حزب الله خواسته شده بود، از خودگذشتگی بیشتری انجام دهد، بیش از پذیرش شرط نخست وزیری حریری و اینکه به حریری اطمینان داده شود، تا زمانی عون ریاست جمهوری را تصدی می‌کند، نخست وزیری از آن وی خواهد بود.
دبیرکل حزب الله در عمل هم به عون و عن به حریری رای خود را به صندوق انداخت و از نمایندگان فراکسیون «الوفاء للمقاومة» خواست آرا خود را به صندوق عون بیاندازند.
نکته قابل توجه این بود که حتی این سخنان سید حسن نصر الله نیز نتوانست خشم بهانه جویان سیاسی را فروبنشاند، لذا و تلاش کردند، برای متشنج کردن فضا از هیچ اقدام و دروغ پردازی دریغ نکردند.
در ادامه دبیرکل حزب الله با ارسال نامه‌ای غیر مستقیم به عون از او خواست، با آرامش کامل و بدون توجه به رخ دادهای پیرامون به کار خود ادامه دهد و به طرف‌هایی که به عملکرد دولت شک کرده بودند، اطمینان داد که در اداره امور هیچ گاه راه تبعیض طایفه‌ای و مذهبی را پیش نخواهد گرفت و از همه طوایف و گروه‌های لبنانی خواست به فتنه انگیزی‌های فردی چون «سمیر جعجع» توجه نداشته باشند و خلاصه سخن اینکه حزب الله اکنون در انتظار هیئتی رسمی به نمایندگی از روسیه است.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر