جاباما
۴۷۹۳۳۴
۱ نظر
۵۰۰۴
۱ نظر
۵۰۰۴
پ

گفت و گویی فَرح انگیز درباره کتاب

می دانم که جهان، در واقع متنی است که با ما، فروتنانه و شادمانانه، از غیبت خود سخن می گوید اما در عین حال از حضور جاودانه کسی دیگر، یعنی آفریننده خود نیز گفت و گو می کند.

مجله جهان کتاب - فرخ امیر فریار: «می دانم که جهان، در واقع متنی است که با ما، فروتنانه و شادمانانه، از غیبت خود سخن می گوید اما در عین حال از حضور جاودانه کسی دیگر، یعنی آفریننده خود نیز گفت و گو می کند.»

(پل کلودل، ص 278 کتاب)

• از کتاب رهایی نداریم. اومبرتو اِکو و ژان کلود کریر. به سعی ژان فیلیپ دوتوناک.
• برگردان مهستی بحرینی. تهران: نیلوفر، ۱۳۹۳. ۳۰۸ ص. ۱۸۰۰۰۰ ریال.

گفت و گویی فَرح انگیز درباره کتاب
امبرتو اِکو فیلسوف، نظریه پرداز ادبی و رمان نویس ایتالیایی که چندی پیش درگذشت و ژان کلود کریر سینماگر فرانسوی در این کتاب به گفت و گویی دور محور کتاب و ذخیره دانش پرداخته اند. کریر و اکو هر دو از عاشقان و کلکسیونرهای کتاب و به اصطلاح کتاب بازند و ویژگی دیگرشان این است که هر دو به نظریات عجیب و غریب و حرف های نامربوط و پرت و پلای بشر در طول تاریخ علاقه مندند و کتاب های حاوی چنین حرف هایی را جمع آوری کردند.

گفت و گو با موضوع اینترنت و فناوری های نوین ارتباطی و اطلاعاتی آغاز می شود، سپس کریر و اکو نکته ها و حرف های جذابی درباره کتاب در طول تاریخ طولانی آن می گویند. کتاب هایی که درباره کتاب نوشته شده اند معمولا حتی برای دوستداران کتاب جذابیتی ندارند و اغلب بحث هایی خشک اند و بسیاری از آن ها از الواح گِلی آغاز می کنند و تا زمان معاصر پیش می آیند، یا دربر گیرنده بحث های تخصصی اند، اما این گفت و گو این گونه نیست و برای خواننده بسیار پُرکشش است.

عنوان کتاب ممکن است این تصور را برای خواننده به وجود بیاورد که دو فرد متعصب نسبت به کتاب می خواهند بگویند که کتاب چاپی از شکل های دیجیتالی کتاب های امروز بهتر است و... اما دیدگاه این دو این گونه نیست و به دنبال اثبات چنین مدعایی نیستند. آن ها به هر آن چه مربوط به کتاب است علاقه مندند ولی تعصبی درباره چیزی ندارند. گذشته از کتاب، این گفت و گو از حرف های جالب درباره فرهنگ بشر نیز سرشار است. کاریر و اکو درباره بسیاری مسائل با هم توافق دارند و کارشان در این گفت و گو به بحث و مجادله نمی کشد. اظهارنظرها و پاسخ های آنها کوتاه است و معمولا در حدّ یک پاراگراف و به ندرت یک صفحه یا بیش از آن می شود.

همسر ژان کلود کریر، نهال تجدد، پژوهشگر ایرانی است از این رو وی با فرهنگ ایرانی آشناست و در مواردی به برخی موضوعات فرهنگ ایران ارجاع می دهد.
گفت و گویی فَرح انگیز درباره کتاب
امبرتو اکو

خانم مهستی بحرینی، مترجم توانا، که تاکنون کتاب های ارزنده ای را به خوبی به فارسی ترجمه کرده، این کتاب را ترجمه کرده است.با توجه به نام و موضوع های فراوانی که در کتاب به آن ها پرداخته شده ضرورت داشت که نمایه ای برای نام ها و موضوع های کتاب تهیه می شد.

نکته دیگری که اشاره به آن ضرورت دارد این است که پیشگفتار 9 صفحه ای کتاب که فراهم آورنده آن توناک نوشته، ویژگی های کتاب به ویژه خوشخوان بودن و جذایت آن را شان نمی دهد و ممکن است حتی خواندن آن سبب انصراف خواننده از مطالعه کتاب شود! توصیه می شود خواننده با توجه به این نکته پیشگفتار را بخواند حتی می تواند پس از خواندن کتاب آن را بخواند یا اصلا نخواند!

یکی از شیوه ها در معرفی کتاب های این است که با نقل بخش هایی جالب توجه از کتاب خواننده را برانگیزیم که آن را تهیه کند و بخواند. من وقتی می خواستم چنین کاری کنم دیدم قطعات فراوانی در کتاب هست که برای خواننده می تواند جذاب باشد و درواقع از کثرت این قطعه ها با مشکل مواجه شدم. اما سرانجام چهار نمونه را انتخاب کردم که در زیر می آورم.

1. «ناشران گاهی با ردّ بعضی از شاهکارها، نادانی خود را نشان داده اند. درواقع این هم فصل دیگری از تاریخ حماقت است. «شاید فکرم کمی محدود باشد، اما نمی توانم بفهمم برای چه باید سی صفحه را به شرح این که کسی در رختخوابش از این دنده به آن دنده می غلتد و خوابش نمی برد، اختصاص بدهیم.»

این نخستین گزارشی است که از مطالعه رمان «در جستجوی زمان از دست رفته» پروست داده شده است. و درباره موبی دیک: «احتمال این که چنین کتابی خوانندگان جوان را به خود جلب کند، بسیار ضعیف است». و خطاب به فلوبر، درباره «مادام بواری»: «آقا، شما رمانتان را در زیر تلّی از جزییاتی که به خوبی شرح داده اید اما کاملا زیاد است، مدفون کرده اید».

به امیلی دیکنسون: «همه قافیه هایتان غلط است». به کولت، درباره «کلودین در مدرسه»: «می ترسم که نتوانیم بیشتر از ده نسخه آن را بفروشیم». به جرج اورول، درباره «مزرعه حیوانات»: «فروش داستانی درباره حیوانات، در امریکا ناممکن است». درباره «یادداشت های روزانه آن فرانک»: «گویی اصلا به فکر این دختربچه نمی رسیده است که کتابش جز عجیب و غریب بودن، هیچ ویژگی دیگری ندارد». اما تنها نباید درباره ناشران حرف بزنیم، تهیه کنندگان هالیوود هم همین طورند.

به داوری یکی از کسانی که به آن ها «شکارچی استعدادها» می گویند، درباره نخستین ایفای نقش فرد آستر، در ۱۹۲۸، توجه کنید: «بازی بلد نیست، آواز خواندن بلد نیست، سرش طاس است و تنها مقدمات رقص را می داند». و درباره کلارک گیبل: «با کسی که چنین گوش هایی دارد، چه می شود کرد؟» (صص ۱۸۸- ۱۸۹)

2. «ا.ا: بنابر یک نظرسنجی که در لندن انجام شده است، یک چهارم پاسخ دهندگان گمان می کرده اند که وینستون چرچیل و چالز دیکنس شخصیت های خیالی بوده اند، در حال که رابین هود و شرلوک هلمز به راستی وجود داشته اند.» (ص 285)
گفت و گویی فَرح انگیز درباره کتاب
ژان کلود کاریر

3. «ا.ا: دانش آموزان و دانشجویان برای انجام دادن تکلیف های درسی شان، اطلاعات مورد نیاز خود را از اینترنت می گیرند بی آن که بدانند این درست است یا نه. و از کجا بدانند؟ بنابراین، توصیه من به معلمان این است که درباره موضوع پیشنهادی، ده ماخذ متفاوت با یکدیگر پیدا کنید و آن ها را با هم مقایسه کنید.

با این کار، ذهن انتقادی شاگردان در رویارویی با اینترنت پرورش می یابد و می آموزند که با ساده دلی، هر چیزی را که به آن ها عرضه می شود، باور نکنند.» (ص ۷۳)

4. «ا.ا: به فرض قبلی مان بر می گردیم. وقتی که دولت قدرتی بیش از حد دارد، شعر خاموش می شود. اما وقتی که دولت در بحران کامل به سر می برد، مثل وضعی که در ایتالیای بعد از جنگ جهانی بود، آن وقت هنر آزاد است تا هرچه را می خواهد بگوید. نئورئالیسم در دورانی به اوج شکوفایی رسید که ایتالیا تکه تکه شده بود. ما هنوز وارد عصری نشده بودیم که به آن معجزه ایتالیا می گویند (یعنی تجدید حیات صنعتی و بازرگانی دهه 1950). «رُم، شهر بی حفاظ» در سال 1945 ساخته شد، «پاییزا» در 1947، و «دزد دوچرخه» در 1948.

ونیز، در قرن هجدهم، هنوز یکی از قدرت های بزرگ تجاری به شمار می رفت، اما زوالش آغاز شده بود. با این همه، در آن عصر، تیه پولو، کانالتو، گورادی و گولدونی را داشت. بنابراین وقتی که قدرت از میان می رود، بعضی از هنرها رو به رشد می گذارند و بعضی دیگر راکد می مانند.

ژ.ک.ک: در دورانی ناپلئون در فرانسه قدرت مطلق داشت، یعنی در فاصله سال های 1800 تا 1814 حتی یک کتاب که هنزو هم بتوان آن را خواند، در فرانسه منتشر نشد. نقاشی، پُرشکوه بود اما طولی نکشید که آن هم متکلف و پرطمطراق شد. داوید که پیش از تابلو «مراسم تاج گذاری» نقاش بزرگی به شما می آمد، به کشیدن تابلوهایی یکسر خنک و بی روح پرداخت و کارش در بلژیک، به نحو اسف انگیزی با کشیدن صحنه های بی نمک و تصنعی از دوران باستان به سر رسید.

در آن دوران، نه اثر برجسته ای در موسیقی به وجود آمد و نه در تئاتر، نمایشنامه های کُرنی را از نو به روی صحنه بردند. نمایشی که ناپلئون به تماشایش رفت، «سینا» بود. مادام دو استائل مجبور به جلای وطن شد. شاتوبریان مغضوب حکومت بود و در زمان حیاتش، تنها بخشی از شاهکارش «زان سوی گرو»، که او پنهانی آن را می نوشت، پس از سال ها انتشار یافت.

متاسفانه رمان هایی را که برای شاتوبریان شهرت و افتخار به بار آورد، امروز نمی توان خواند. این از شگفتی های پالایش است: آن چه برای خوانندگان بی شمارش می نوشت، در نظرمان ملال آور است و آن چه در تنهایی، برای دل خود می نوشت، مجذوبمان می سازد.» (صص 108- 109)
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن برترین ها را نصب کنید.
درآمد ماهیانه 5-20 میلیون از توی خونه با موبایل

آموزش رایگان کسب درآمد 5-20 میلیون ماهیانه از خونه و فقط با یه موبایل ساده رو در یک وبینار رایگان آموزشی یاد بگیر

محتوای حمایت شده

تبلیغات متنی

سایر رسانه ها

    نظر کاربران

    • بدون نام

      جالب بود

    ارسال نظر

    لطفا از نوشتن با حروف لاتین (فینگلیش) خودداری نمایید.

    از ارسال دیدگاه های نامرتبط با متن خبر، تکرار نظر دیگران، توهین به سایر کاربران و ارسال متن های طولانی خودداری نمایید.

    لطفا نظرات بدون بی احترامی، افترا و توهین به مسئولان، اقلیت ها، قومیت ها و ... باشد و به طور کلی مغایرتی با اصول اخلاقی و قوانین کشور نداشته باشد.

    در غیر این صورت، «برترین ها» مطلب مورد نظر را رد یا بنا به تشخیص خود با ممیزی منتشر خواهد کرد.

    بانک اطلاعات مشاغل تهران و کرج