تجربه متفاوت یک روحانی از تماشای دربی

روزنامه تماشاگران امروز - زهرا حمزه: یکی از حواشی دربی هشتاد و چهارم حضور فردی معمم در میان مردم بود. تصویر او از همان زمان جریان بازی در رسانه ها منتشر شد؛ روحانی استقلالی میان شور و هیجان مردم آمده بود تا تیم محبوبش را مانند هزاران نفر دیگر تشویق کند، برایش دست بزند، با شعارهای لیدرها همراه شود تا به اصطلاح یار دوازدهم تیمش در یکی از حیثیتی ترین بازی های فصل باشد.

علی خزاعی، روحانی حاضر در ورزشگاه آزادی در جریان دربی بود. وی پس از انتشار تصویرش و بازتاب های مثبت و منفی که در مورد حضورش در شبکه های مجازی صورت گرفت، چندی پیش در صفحه اینستاگرامش یادداشتی را به همین موضوع اختصاص داد و در بخشی از آن آورده است: «از دوستانی هم که حقیر رو به خاطر تماشای فوتبال (دربی) و رفتن به استادیوم محاکمه و متهم کردند یک دنیا ممنونم!

عرایض رو کوتاه و مختصر کنم: همه ما می دونیم که رفت و آمد یک شخصیت مذهبی به خصوص یک طلبه کوچیکی مثل حقیر در مکانی که به شأنیت لباس مقدس پیامبر اکرم (ص) خدشه ای وارد کنه، کار ناصحیح و غلطیه اما از نظر حقیر رفتن به یه میدون ورزشی و نشستن در کنار مردم عزیز و جوونایی که همه از جنس هم و محب اهل بیت (ع) هستیم، نه تنها هیچ مشکلی نداره بلکه بسیار حرکت خوبیه. کجای این ایران رو سراغ دارید که بتونیم فقط با رفتن به اونجا کار یک «منبر صد هزار نفری» رو کرده باشیم.

همین که مردم ببینن یه طلبه (آخوند) کنار دستشون نشسته و با زبون رفاقت و معرفت باهاشون صحبت می کنه و به مسائل و شبهات شون که بسیار هم زیاده جواب می ده، از هزارتا منبر رفتن تاثیرگذارتره. همین که به حرمت یادگاری پیغمبر (ص) که به تنت داری چند صد نفر مراقب نوع تشویق کردنشون باشن از هزارتا امر به معروف لفظی بهتره و هزارتا حرف دیگه که فرصت نوشتنش اینجا نیست و اگر خواستید تو جلسات هفتگی بیایید تا با هم صحبت کنیم اما... حالا خودتون قضاوت کنید...! آیا کار فرهنگی موثرتر از همین کنار مردم بودن داریم؟! به خدا که نداریم!!

بعد از این پست و ماجراهای پیش آمده، رفتیم تا با علی خزاعی گپی بزنیم. اندکی پس از درخواست مان او پاسخ داد و گفتگویی اینستاگرامی با او کردیم؛ او در این گفتگو با ما از انگیزه مضاعفش برای رفتن به استادیوم گفت و تاکید کرد از برخورد مردم بسیار رضایت دارد و اگر در بازی های بعدی هم به استادیوم برود، هرگز به جایگاه VIP نمی رود و دوست دارد که میان مردم بنشیند. در مورد حضور خانم ها در استادیوم هم می گوید تمهیداتش فراهم شود، آمدن آنها هم مانعی ندارد. شرح این گفتگو را در ادامه می خوانیم.

اینکه شما آن بازی را میان مردم تماشا کردید خیلی جالب بود و بازتاب خوبی هم داشت ولی به نظر می رسد بعد از بازی و انتشار عکس تان برخی افراد حاشیه هایی ایجاد کردند، درست است؟

- ممنون از لطف شما، این از محبت شما و حسن ظن و نفس سلیم شماست. همان طور که فرمودید بازتاب ها بسیار خوب، خیره کننده، عجیب و دارای پیام های مهم و عمیق بود. جوان جامعه امروز جای خالی روحانیت را چقدر احساس کرده بود که صرفا به خاطر یک حضور دو سه ساعته اینچنین واکنش نشان داد. عده بسیار کم و ناچیزی هم که عمدتا با همه چیز مخالفند طبیعتا با این عمل هم مخالفت کردند. جامعه متاسفانه مقداری خشن شده. سریع قضاوت می کنند و اگر موضوعی با سلیقه شان موافق نباشد، شروع به توهین و ... می کنند. این هم از کم کاری بنده است که از نقش فرهنگ سازی مان دور شده ایم.

کسانی که مخالفت می کردند، چه حرفی برای گفتن داشتند؟ این افراد بیشتر از چه دسته و گروهی بودند؟ آیا کسی از هم لباسان شما بود که با کار شما مخالفت کند؟

- از هر قشر و سلیقه ای بودند. کار اگر برای خدا باشد باید با قوت جلو رفت. به نظرم هر کسی که به خودش اجازه داده بدون فهم مطلب از روی یک عکس قضاوت کند، بی فکر و صرفا مخالفی بی عمق است.

پیش از بازی دربی هم به استادیوم رفته بودید؟

- بله. من و چند نفر از دوستان با هماهنگی های انجام شده با سازمان لیگ برای دیدن مسابقات زیادی به استادیوم می رویم و از معاشرت، گفتگو، بگو و بخند با مردم و پاسخگویی به آنها لذت می بریم.

دفعات گذشته هم حضورتان در ورزشگاه همین قدر حاشیه داشت؟

- بله ولی چون هنگام برگزاری بازی یا در جایگاه VIP یا CIP حضور داشتم، از تماشای فوتبال با خیل تماشاگران عزیز و با معرفت محروم بودم اما این بار تجربه ای متفاوت و دوست داشتنی داشتم.

بعد از این اتفاقات باز هم برای دیدن بازی ها به استادیوم می روید؟

- بعد از این همه محبت و حمایت و استقبال، وظیفه خودم می دانم که به عزیزانم احترام بگذارم و کنارشان باشم و از معاشرت با آنها لذت ببرم.

در VIP یا باز هم کنار مردم؟

- دیگر پا در VIP نخواهم گذاشت. کنار مردم بودن را با هیچ چیز عوض نمی کنم. مردم را دوست دارم.

فکر می کنید افرادی که روی سکو کنارتان نشسته بودند چقدر تحت تاثیر حضورتان قرار گرفته بودند؟

- بگذارید گزارشی از تجربه ام بدهم؛ از لحظات اول بازی همه عزیزانی که دور و بر من نشسته بودند مدام بهم می گفتند حاجی دعا کن بازی را ببریم و ... بعد از هر گلی همه می پریدن و من را بغل می کردن. دیدن شادی شان برایم یک حس بی نظیر بود. وقتی بین دو نیمه مراسم سینه زنی برگزار شد، دیدند که من ایستادم و سینه زدم، کم کم همه دور و بری ها، سکوهای بغل و کل ورزشگاه ایستادند و سینه زدند. لذتی بردم که قابل وصف نیست... دقایق آخر به خاطر جنجال های بازی یک مقدار اوضاع متشنج شد که رفقای دو سه تا جایگاه کنار من بسیار رفتار مؤدبانه ای داشتند و من هم همه را به آرامش دعوت می کردم.

فک رمی کنید اگر تیم شما (استقلال) در رقابت شکست می خورد باز هم شاهد همین واکنش ها بودید؟

- واقعا نمی دانم. شاید نه یا شاید هم بله.

به نظر شما چرا روحانی های بیشتری به استادیوم نمی روند؟

- شاید از روی شنیده ها تصویر غلطی از استادیوم دارند. شاید هم آنجا را جایی خلاف شأن می دانند. شاید نگران برخوردهای نابهنجار هستند. شاید به نظرشان کارهای مهم تری دارند و هزار شاید دیگر در صورتی که این حضورها الان از مهم ترین وظایف روحانیت است.

یک سوال دیگر. من دختر هستم و شاید حضور در استادیوم بزرگ ترین مسئله ام نباشد لوی باز هم این مسئله برایم مهم است؛ نظر شما در مورد حضور خانم ها در استادیوم چیست؟

- اگر فرهنگ سازی را جدی بگیریم و همه جانبه مقدمات این کار و تمهیدات لازم را به نحو احسن انجام دهیم، مانعی برای حضور بانوان متصور نیستم.