برای قهرمان شدن باید هر تیمی را برد!

انگار قرار است مسیر قهرمانی رئال در اروپا همیشه از آلمان بگذرد. گاهی با موفقیت و گاهی هم با ناکامی. این قانونی است که در چهار تقابل دو تیم در لیگ قهرمانان پا بر جا بوده است. چهار تقابلی هر دو در نیمه نهایی بوده و بایرن در هیچکدام از آن جام‌ها موفق به قهرمانی نشده است. سال ۲۰۱۲ رئال مادرید برد ۲-۱ بایرن در آلیانزآرنا را با تکرار همین نتیجه در برنابئو جواب داد تا ضربات پنالتی و ضربه‌ای که راموس به آسمان کوبید تعیین کننده صعود کننده به فینال باشد. فینالی که بایرن در آن مقابل چلسی شکست خورد. دو سال بعد از این بازی و در سال ۲۰۱۴ سرخیو راموس آن پنالتی از دست رفته را جبران کرد. وقتی که رئال بعد از پیروزی ۱-۰ در خانه به آلیانز‌آرنا رفت و در آنجا هم با دو گل راموس و رونالدو باخت سنگین ۴-۰ را متحل شاگردان گواردیولا کرد. دو تیم حالا یکبار دیگر این بار یک مرحله عقب‌تر در برابر هم قرار خواهند گرفت. بایرن این روزها بسیار آماده است و کارلو آنچلوتی را روی نیمکت دارد. در مقابل رئال زیدان هم در لالیگا صدرنشین است و زیزو اگر دنبال بیشتر جاودانه شدن است، حالا وقت این کار است.

تکرار دوباره فینال سال ۲۰۱۵ برای تحقق رویای چندین ساله بانوی پیر و البته یک پایان خوش برای لوئیز انریکه در بارسلونا. سال ۲۰۱۵ و در فینال برلین، بارسا موفق به پیروزی ۳-۱ برابر تیم کونته شد و بعد از ۴ سال دوباره بر قله اروپا ایستاد. این قهرمانی اما برای یووه به معنای یک رویای سوخته بود. تکرار دوباره یک ناکامی که هر سال بیشتر از عمر آن می‌گذرد. در کنار همه اسکودتو‌هایی که بیانکونری در طول سال‌های مختلف برای خود کرده، ۲۱ سال است که دستان بوفون جام قهرمانی اروپا را لمس نکرده. این یک تراژدی تلخ است که شاید هیچکس در تورین دوست نداشته باشد در این آخرین سال‌‌های حضور بوفون در مستطیل سبز دوباره تکرار شود. همانقدر که کاتالان‌ها دوست دارند آخرین حضور انریکه در این تیم با قهرمانی همراه باشد.

معجزه اصلا واژه غریبی برای حضور موناکو در این مرحله از بازی‌ها نیست. تیمی که بعد از لسترسیتی، کم‌ترین تجربه حضور در مرحله یک چهارم نهایی را در بین هشت تیم دارد. شاگردان یاردیم با حذف منچسترسیتی و گواردیولا پا به این مرحله گذاشتند و این یک عامل انگیزشی فوق‌العاده برای آنهاست. البته تقابل با دورتموند این روزها خیلی آماده به مراتب می‌تواند سخت‌تر از تقابل با تیمی گواردیولایی باشد که اولین فصل حضورش در انگلیس را تجربه می‌کند. زردهای وست‌فالن این روزها خیلی آماده‌اند و در شبی که معجزه نیوکمپ رخ داد، پیروزی پرگل آنها برابر بنفیکا کمتر دیده شد. دو تیم ت به حال در رقابت‌های زیر نظر یوفا برابر هم قرار نگرفتند و این بازی اولین تجربه هر دوی آنها مقابل هم خواهد بود.

تضاد در تقابل دو تیم به وضوح دیده می‌شود. اگر اتلتکیو چند سالی است که به جمع قدرت‌های اول اروپا پیوسته است، در مقابل لستر اولین تجربه خودش در لیگ قهرمانان و اتفاقا مرحله یک چهارم را تجربه می‌کند. شاگردان سیمئونه دو بار در همین ۳ سال اخیر فینالیست شده‌اند و در برابر این لستر شگفتی‌ساز شاید اصلا مهم نباشد که اتلتیکو در هر دو بازی شکست خورده است. لستر و رانیری به طور معجزه‌آسیایی به اروپا رسیدند و حالا پس از اخراج کلودیو، این شکسپیر است که تیم را یک مرحله بالاتر آورده است. از دید اکثر کارشناسان احتمال این وجود دارد که بازی دو تیم چندان زیبا از آب در نیاید. آن هم به واسطه سبک بازی تدافعی دو تیم. ولی از همه این‌ها گذشته، هر دو تیم شگفتی‌ساز هستند. اتلتیکو به دنبال یک قهرمانی و تمام کردن این عنوان شگفتی‌ساز و لستری که تا همین‌جا هم کار بزرگ خودش را کرده، دنبال رویاپردازی‌های بیشتر و بیشتر.