طنز؛ کاندیداتورها و کاندیداطورها

پدرام ابراهيمى در ضمیمه طنز روزنامه قانون نوشت:

در راستای استراتژی «ول کن جهان را قهوه‌ات یخ کرد»، ما نیز در «ویرگول» یک امروز را تصمیم گرفتیم از دنیای پرجنجال سیاست و اخبار انتخابات فاصله بگیریم و قهوه بنوشیم. (البته الان قهوه دم دست‌مان نداریم. نسکافه هم از این صد تایی‌ها خریدیم، تقلبی در آمده مزه به‌دانه می‌دهد.

همان چای خودمان را عشق است) بله دوستان همه‌اش که نمی‌شود تا پلک در بحر سیاست فرورفت و هی گمانه‌زنی کرد که این می‌آید آن نمی‌آید.

شما الان را نگاه نکنید که هر کس بیش از شش ساعت در سیاست ایران حضور داشته قصد نامزدی در انتخابات دارد. آخرش سه چهار نفر باقی می‌مانند و محسن رضایی. مثلا همین آقای رییسی؛ ایشان فقط اعلام حضور کرده که تحت پوشش کاندیداتوری، حواس ما را پرت کرده و زیرزیرکی به مستمندان و نیازمندان آرد و مایحتاج برساند.

اصلا چرا راه دور برویم؟ آقای سعید جلیلی که خودش گزینه جدی کاندیداتوری‌ست و کلا هم کاندیدا طور است، برای بازگشت مقتدرانه و عزتمندانه به قرون دوم و سوم هجری، برنامه‌هایش را بر اساس همین شعار «ول کن جهان را» تدوین کرده. خب چای به این خوشرنگی که همین دیشب دم کردیم را ول کنیم و به سیاست بپردازیم؟

به سخنان کاپیتان قالیباف درباره لزوم حفظ محیط زیست و مبارزه با فساد؟ حتما باید کانال‌های خبری را شخم بزنید که ببینید رستم قاسمی (وزیر نفت در برابر غذای دولت مهرورزی) درباره 1700 گلوگاه فساد موجود در کشور چه گفته؟ هر چه گفته! به ما چه. از ما می‌شنوید، اولا گول کاندیدا طورها را نخورید و وقت‌تان را به شنیدن گمانه‌زنی‌ها نگذرانید، دوما چای بزنید حرف نزنید.