سایه و روشن‌های «دوی پارس»

روزنامه شرق: فدراسیون دوومیدانی ایران بالاخره میزبانی رقابت‌های بین‌المللی دوی پارس را از سر گذراند. رقابت‌هایی پرحاشیه‌ که با اینکه نفس برگزاری‌اش یک موفقیت برای دوومیدانی ایران محسوب می‌شود، اما نحوه اجرایش با کاستی‌هایی روبه‌رو بود. به اعتقاد برخی کارشناسان این رشته ورزشی مسابقه «دوی پارس» بیشتر از اینکه در حد و اندازه یک رویداد جهانی باشد، تنها در سطح یک تورنمنت همگانی بود. فدراسیون دوومیدانی در حالی مدت‌ها بود خود را برای برگزاری نخستین دوره این مسابقات آماده می‌کرد که از همان ابتدا با چالش مواجه شد. به‌گونه‌ای که تغییر ناگهانی مسیر مسابقه از طرف شورای تأمین استان تهران کیفیت آن را زیر سؤال برد. تصمیمی که از اختیار فدراسیون دوومیدانی و وزارت ورزش خارج بود. در اکثر کشورهای دنیا مرسوم است وقتی مسابقه دوی ماراتن آن هم در سطح بین‌المللی برگزار می‌کنند، مسیر‌هایی را برای آن در نظر می‌گیرند که از جاذبه‌های گردشگری و دیدنی‌های شهر میزبان مسابقات عبور کند.

بر این اساس نیز کارشناسان مسیری را برای مسابقه دوی پارس (در بخش مردان) در نظر گرفتند که از میدان آزادی تا میدان فردوسی بود. مسیری که در واقع بخشی از تاریخ و فرهنگ ایران را نمایان می‌کند. اما شورای تأمین استان تنها در فاصله یک روز مانده به برگزاری این رقابت‌ها، در اقدامی عجیب که گفته می‌شود به دلیل عدم توانایی در تأمین امنیت مسابقات بوده، همه را غافلگیر کرد و مسیر استادیوم آزادی تا دهکده المپیک با عبور از میدان آزادی را جایگزین مسیر قبلی کرد. مسیری که اتوبان و آپارتمان‌های مسکونی غرب تهران را دربر گرفت و به جز برج آزادی هیچ جاذبه دیگری نداشت. تهران دیروز در حالی برای اولین‌بار میزبان دونده‌هایی از ٤٠ کشور خارجی بود که خیلی پایین‌تر از حد انتظار ظاهر شد و نتوانست مسابقه‌ای را که به گفته مسئولان فدراسیون دوومیدانی در سطح همگانی بود، به خوبی برگزار کند. هرچند مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش و جوانان و محمد نهاوندیان، مسئول دفتر رئیس‌جمهور هم آمده بودند تا به این مسابقات رسمیت بدهند. نبود تبلیغات و اطلاع‌رسانی مناسب در سطح شهر، مشخص‌نبودن مسیر دقیق مسابقه و نبود محلی برای استراحت و استقرار دونده‌ها، نقاط ضعفی بود که نارضایتی شرکت‌کننده‌ها را به دنبال داشت. دوندگانی که از خط پایان عبور می‌کردند، سرگردان بودند و نمی‌دانستند کجا باید استراحت کنند. برخی روی جداول و برخی دیگر روی چمن‌ها به دنبال پیداکردن سایه برای نشستن بودند. این در حالی بود که سالن کشتی استادیوم آزادی برای استراحت آنها مهیا شده بود، اما این ورزشکاران اطلاعی از این موضوع نداشتند.

مبلغ ورودی برای هر ورزشکار صد هزار تومان در نظر گرفته شده و قرار بود به هر کدام از آنها یک لوح یادبود، تی‌شرت و مدال اهدا شود که در بسته برخی از ورزشکاران این مدال دیده نمی‌شد. همچنین مبلغی برای بیمه حوادث از دونده‌ها اخذ شده بود که تاریخ صدور آن دقیقا مربوط به روز گذشته یعنی روز مسابقه بود و در آن قید شده بود که تعهدات فدراسیون دوومیدانی درباره آسیب‌های ورزشی از ٧٢ ساعت پس از عضویت حساب می‌شود. نکته‌ای که در آیین‌نامه فدراسیون پزشکی ورزشی درخصوص بیمه ورزشکاران به آن اشاره شده است. با این حساب اگر هر دونده‌ای در این ماراتن دچار مصدومیت شده باشد، نمی‌تواند از مزایای بیمه ورزشی استفاده کند. در روز قبل مسابقه هم شیوه توزیع پیراهن‌های شرکت‌کنندگان با بی‌نظمی‌های فراوانی همراه بود که باعث کلافگی دوندگان شد.

موضوع بحث‌برانگیز دیگر مسافت مسابقه بود. در شرایطی که اعلام شده بود مسافت‌های ١٠، ٢١ و ٤٢ کیلومتر را در نظر گرفته بودند اما مسیر مسابقه از ٤٢ کیلومتر کمتر بود و به ٤٠ کیلومتر رسید. مسافت استاندارد دوی ماراتن ٤٢ کیلومتر است.

آمریکایی‌ها نیامدند

درحالی‌که مجید کیهانی، رئیس فدراسیون دوومیدانی گفته بود شرایط برای دونده‌های همه کشورها به جز ورزشکاران اسرائیلی به طور یکسان فراهم شده تا بتوانند به ایران بیایند اما آمریکایی‌ها نتوانستند به دلیل عدم صدور روادید به‌موقع به تهران بیایند. خبرگزاری آسوشیتدپرس در گزارشی از شروع اولین ماراتن بین‌المللی ایران بدون حضور دوندگان آمریکایی می‌نویسد: «٢٨ دونده آمریکایی برای شرکت در ماراتن ایران ثبت‌نام کرده بودند اما هیچ دونده‌ای نتوانست برای این ماراتن ویزا بگیرد». چارلی بارکوفسکی دونده ۳۷ساله آمریکایی که برای این مسابقات ثبت‌نام کرده بود، می‌گوید: «من چند سال پیش به ایران سفر کرده بودم و قصد داشتم برای پنجاه‌ودومین‌بار در ماراتن شرکت کنم. مسئولان به من اعلام کردند هنوز امیدوارند که من بتوانم ویزا بگیرم اما این اتفاق نیفتاد. من همه کارها را انجام دادم و فقط صبر کردم. من حتی چمدان‌هایم را هم بسته بودم. الان خیلی ناراحتم. من دوستانی در ایران دارم و خیلی دوست داشتم دوباره بتوانم به آنجا سفر کنم».کیهانی در واکنش به حضورنداشتن دونده‌های آمریکایی در دوی پارس می‌گوید: «شورای برون‌مرزی برای همه مجوز صادر کرده بود و هیچ محدودیتی وجود نداشت اما فرایند ویزادادن، شرایط خاص خود را دارد و ممکن است برخی از ورزشکاران ثبت‌نامی خودشان با مشکلی روبه‌رو شده باشند اما یک دونده ایرانی‌الاصل که مقیم آمریکا بود، در این رقابت‌ها حضور داشت».

سلطانی‌فر: باید از برجام برای توسعه ورزش استفاده کرد

به‌هر‌ترتیب برگزاری این مسابقات در تهران می‌تواند یک گام رو به جلو برای ورزش ایران باشد. وزیر ورزش از برگزاری این مسابقات پرحاشیه ابراز رضایت می‌کند. او که در جمع خبرنگاران حضور داشت، گفت: ‌«خوشبختانه برگزاری این رقابت‌ها بسیار خوب بود و حضور مردم و همچنین نظم حاکم بر این رقابت‌ها پذيرفتني است. بعد از اجرای برجام شرایط خوبی به وجود آمده تا ما بتوانیم از ظرفیت‌های بین‌المللی ورزش و فدراسیون‌های جهانی و همچنین ظرفیت کشورهای دیگر استفاده کنیم. ما می‌توانیم از این به بعد دوره‌های آموزشی مختلف برگزار کنیم و از این جهت ورزش کشورمان را رشد و توسعه دهیم».

حاشیه‌های جالب‌تر از متن

البته این مسابقات جدای از حاشیه‌های منفی زیادی که به همراه داشت، حاشیه جالبی هم داشت. یک دونده ٨٥ساله قزوینی که به نوعی پیرترین دونده این رقابت‌ها محسوب می‌شد، با سایر دونده‌های داخلی و خارجی دوید. البته دونده ٧٢ساله فنلاندی نیز که در بیش از ٧٠٠ ماراتن دنیا حاضر بود، از خط پایان عبور کرد. محمد نهاوندیان نیز در اقدام جالبی دیگر دونده افتخاری دوی پارس بود. حضور ورزشکار ایرلندی با خانواده‌اش و همچنین دویدن دوقلوهای هلندی با ظاهری جالب از نکات درخورتوجه دوی پارس در بخش آقایان بود.

قهرمانی دونده المپیکی

نخستین دوره ماراتن بین‌المللی پارس در حالی بدون حضور دوندگان مطرح خارجی برگزار شد که کیهانی ابراز امیدواری می‌کند این اتفاق از دوره بعد بیفتد. این مسابقات دیروز در هر سه ماده با برتری دونده‌های ایرانی به پایان رسید. محمدجعفر مرادی در ٤٠ کیلومتر اول شد و علی‌اکبر برزی و حسین کیهانی به ترتیب در مسافت‌های ٢١ و ١٠ کیلومتر قهرمان شدند. در پایان این رقابت‌ها نفرات اول تا سوم هر ماده به ترتیب هزارو٥٠٠، هزار و ۵۰۰ دلار جایزه دریافت کردند. مرادی نماینده ایران در ماراتن المپیک بود که در ریودوژانیرو از خط پایان عبور کرد.