انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخابات شورای شهر در روز ۲۹ اردیبهشت سبب افزایش شور انتخاباتی شده است و قرار است تصمیم‌گیری درباره مدیریت شهرها به اعضای شورای شهر در دوره پنجم و مدیریت اجرایی کشور به رئیس‌جمهور در دوره دوازدهم سپرده شود.
روزنامه آرمان- یاسمین طالقانی: انتخابات ریاست‌جمهوری و انتخابات شورای شهر در روز ۲۹ اردیبهشت سبب افزایش شور انتخاباتی شده است و قرار است تصمیم‌گیری درباره مدیریت شهرها به اعضای شورای شهر در دوره پنجم و مدیریت اجرایی کشور به رئیس‌جمهور در دوره دوازدهم سپرده شود.
اما نباید فراموش کرد این همزمانی علاوه بر فوایدی که دارد، می‌تواند آسیب‌هایی را هم به دنبال داشته باشد که همان تمرکز بر یک انتخابات و غافل شدن از انتخابات دیگر است. اکنون گروه‌های سیاسی و اقشار مختلف مردم تکلیف خود برای انتخابات ریاست‌جمهوری را می‌دانند؛ یعنی آگاه هستند باید تا روزی که تبلیغات مجاز است به تبلیغ کاندیدای خود بپردازند، اما شرایط در انتخابات شورای شهر هنوز مشخص نیست. اصولگرایان تاکید دارند که به لیستی با نام «خدمت» رأی دهند و تبلیغات این گروه بر در و دیوار پایتخت خودنمایی می‌کند، اما وضعیت اصلاح‌طلبان پیچیده است که چند دلیل دارد.
نخست به تصمیم شورای عالی اصلاح‌طلبان باز می‌گردد که لیستی را ارائه کرد، اما نقدهای زیادی به افراد آن لیست وارد شد. پس از آن وعده ترمیم لیست داده شد که این اتفاق رخ نداد و جز تعداد محدودی از آن ۷۰۰ نفر که فرم درخواست حضور در لیست را پر کرده بودند، از انصراف انتخاباتی خودداری کردند که همین امر منجر به ارائه لیست‌های متعددی به نام اصلاحات شد. این اتفاق یادآور شورای شهر دوم است که عدم انسجام سبب پیروزی آبادگران شد. بنابراین اکنون هم نگرانی برای آن است که بهشت بار دیگر تقدیم اصولگرایان شود.
روز گذشته حمیدرضا جلایی‌پور، جامعه‌شناس، در نوشتاری اصلاح‌طلبان را به سمت وحدت و عدم تکرار نتایج تلخ گذشته که ناشی از عدم اتحاد بود، فراخواند و نوشت: «در پاسخ به دوستانی که این روزها درباره انتخابات شوراها این سوال‌ها را می‌پرسند، این جواب‌ها را می‌دهم: ۱)از سازوکار انتخاب نامزدهای لیست امید راضی‌ای؟ نه. ۲) پس چرا این سازوکار را نقد نمی‌کنی؟ بارها کرده‌ام. در انتقاد از سازوکار لیست‌بندی در شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان بارها نوشته‌ام. در یک نوشته هم هفت پیشنهاد عملی برای شفاف‌سازی و دموکراتیک‌تر شدن این سازوکار طرح کرده بودم. یک نامه چندصد امضایی و چند نامه دیگر خطاب به شورای سیاستگذاری و اعضایش در راستای بعضی از این پیشنهادات امضا کرده‌ام. در گفت‌وگوهای تفصیلی با چهره‌های اصلاح‌طلب و اعضای شورای سیاستگذاری هم در حد توان محدودم در راستای این اهداف رایزنی کرده‌ام و با دوستان دیگر به تقویت پایش و رصد عملکرد نمایندگان در نماسنج و شوراسنج کمک کرده‌ام و خواهم کرد. به نظرم بعد از انتخابات هم تداوم نقد، فشار اجتماعی و رایزنی احزاب می‌تواند به نمایان‌تر شدن ترکیب شورای سیاستگذاری و حق رأی‌ها و اصلاح و
شفاف‌تر شدن سازوکار انتخاب نامزدها بینجامد.»
امتیازهای لیست اصلاح‌طلبان
وی در ادامه با طرح این سوال که «تویی که به سازوکار انتخاب نامزدها و لیست نهایی این همه نقد داری، آیا همچنان به همه ۲۱ نامزد لیست امید رأی می‌دهی؟»، نوشت: «بله. اگر تهران بودم، حتما به همه ۲۱ نامزد لیست امید رأی می‌دادم. چون: ۱-هزینه‌های سهمگین عدم ائتلاف در شورای دوم و ۸۴ (برآمدن احمدی‌نژاد) را فراموش نکرده‌ام و متوجهم که تا وقتی یک حزب فراگیر اصلاح‌طلب نداریم، گریزی از فعالیت جبهه‌ای و ایجاد یک نهاد ائتلاف‌ساز برای رسیدن به اجماع در انتخابات نیست، وگرنه آرا می‌شکند و رقبای با پشتوانه اجتماعی ضعیف‌تر پیروز می‌شوند (مثل شورای دوم و ریاست‌جمهوری ۸۴). ۲-روشن است که «شورای عالی سیاستگذاری اصلاح‌طلبان» تنها نهاد ائتلاف‌ساز موجود در جبهه وسیع اصلاح‌طلبان است و در این انتخابات بدیلی ندارد. این تنها سازوکار حصول ائتلاف را باید بهبود بخشید و اصلاح کرد، نه اینکه دور زد و به نقطه صفر شورای دوم و ۸۴ برگشت.
۳- متوجهم که لیستی که حاصل ائتلاف طیف وسیعی از ده‌ها گروه، حزب و شخصیت اصلاح‌طلب است، نمی‌تواند لیست ایده‌آل هر یک از اعضا باشد. درک می‌کنم که انتخاب ۲۱ نامزد از میان ۷۰۰ نامرد اصلاح‌طلب که مورد اجماع طیفی به این وسعت از احزاب و گروه‌های اصلاح‌طلب قرار بگیرند، کار بسیار دشواری است و برای اینکه سایر اصلاح‌طلبان لیست‌های جداگانه منتشر نکنند و شکست‌های پرضایعه قبلی تکرار نشود، بقیه احزاب اصلاح‌طلب هم باید به لیست رضایت بدهند و چاره‌ای جز تن دادن به لیستی غیرایده‌آل و در عین حال قابل قبول نیست.»
وی خاطرنشان کرده است که «لیست امید فعلی برای انتخابات شورای تهران، گرچه می‌توانست قوی‌تر و به ایده‌آل نزدیک‌تر باشد، در مجموع لیست قابل قبولی است و چند امتیاز مهم دارد: بسیاری از نامزدهای مدعی و ژنرال‌هایی که مشهور به داشتن سلامت اقتصادی یا التزام به آداب و اخلاق کار جمعی نبودند، در لیست قرار نگرفته‌اند، لیست از حیث فسادستیزی و پاکدستی اعضا نمره قبولی می‌گیرد، کسی به خاطر نسبت‌های خانوادگی در آن قرار نگرفته، تخصص‌های اعضا و تکثر این تخصص‌ها و تناسب با نیازهای شورای شهر در ایران بی‌سابقه‌است و تعداد زنان، جوانان و چهره‌های جدید لایق آن قابل توجه است».
اولویت اول، تغییر شهردار
جلایی‌پور معتقد است: «اگر نامزدی را جایگزین کنم، احتمالا آن نامزد خارج از لیست امید به شورا راه نخواهد یافت، ولی این کار من به رأی آوردن حامیان قالیباف کمک می‌کند. اولویت اول در این انتخابات تغییر شهردار و پس گرفتن سیاستگذاری تهران از قالیبافی‌هاست. حتی حذف تنها یک نفر از این لیست یا جایگزین کردن با یک نامزد دیگر (ولو نامزدی لایق‌تر) می‌تواند به ورود مهدی چمران به شورا بینجامد.» وی افزود: «اكثر مردم هم در انتخابات شوراها به علت كثرت نامزدها و داشتن آشنا در میان آنها نام چند نفر را می‌نویسند و بقیه را خالی می‌گذارند. متاسفانه حد نصابی هم براي ورود به شورا وجود ندارد و با هر ميزان اكثريت نسبی، اعضاي اصلي و علی‌البدل تعيين می‌شوند و در شرایط تشتت آرا و تکثر لیست‌ها رأی سازمان‌يافته و اتوبوسی در انتخابات شوراها می‌تواند تعیین‌کننده شود. در این وضعیت، تنها راه گرفتن کل یا اکثریت شورای شهر تهران این است که شهروندان اصلاح‌جو به کل ۲۱ نامزد «لیست امید» رأی بدهند و از تشتت آرا پیشگیری کنند.»
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
ارسال نظر