«من هیث لجر هستم»، مستندی برای افسوس خوردن

روزنامه صبا - ترجمه از آرش واحدی: با گذشت ۱۰ سال هنوز باور آن سخت است که هیث لجر در ۲۲ ژانویه سال ۲۰۰۸ در شهر نیویورک درگذشته است. او فقط ۲۸ سال سن داشت و حال باید شاهد مستندی با‌عنوان «من هیث لجر هستم» درباره زندگی عجیب وی باشیم. مستندی که در فستیوال تریبیکا به نمایش درآمد و توسط اسپایک تی‌وی پخش خواهد شد.

در این فیلم مستند علاقمندان به این بازیگر فقید می‌توانند احساس نزدیکی بیشتری نسبت به او پیدا کرده و به لطف شیوه منحصر‌به‌فرد زندگی لجر که عادت داشت تمام اتفاقات اطرافش را ثبت کند، با او بیشتر آشنا شوند، شایان ذکر است که هنرمندان معتبری چون نائومی واتس، آنگ لی، بن هارپر و اعضای خانواده‌اش مصاحبه‌های مفصلی در مورد شخصیت لجر در اثر آدریان بویتنهاوز و دریک موری انجام داده‌اند که تماشای آن خالی از لطف نیست. در مطلبی که مقابل خود دارید با چند دلیل دیگر که تماشای مستند زندگی نقش‌آفرین جوکر را جذاب می‌کند آشنا خواهید شد.

لجر همواره از جهان اطراف خود فیلمبرداری می‌کرد

ساخت مستندی درباره هیث لجر بسیار متفاوت می‌شد اگر آرشیو شخصی وی در دسترس نبود. طبق گفته یکی از دوستان سابق وی، لجر همواره یک دوربین فیلمبرداری همراه داشت. به نظر می‌رسد این بازیگر علاقه زیادی به ثبت تمام لحظه‌های عمر کوتاه خود داشته است. او حتی با دوربین مقابل آینه می‌ایستاده و ساعت‌ها واکنش‌های چهره خودش را نظاره می‌کرده است. لیزی زین (خواهر بیلی زینِ بازیگر) به یاد می‌آورد که هیث حتی برای ساعت‌ها به لبخند خود در آینه خیره شده است. این آرشیو فوق‌العاده ارزشمند از لجر می‌تواند منظرگاه مناسبی برای علاقمندان او به‌وجود آورد زیرا هیچ‌کس بهتر از خود شخص نمی‌تواند وجوه مختلف شخصیتی را با یک دوربین ثبت کند.

انرژی لجر هیچ‌گاه تمام نمی‌شد

یکی از ویژگی‌های منحصر‌به‌فرد لجر پرانرژی بودنش محسوب می‌شد. بسیاری از نزدیکان وی این خصیصه را حتی برای دیگران آزاردهنده قلمداد می‌کردند زیرا انرژی فوق‌العاده زیاد لجر حتی اجازه خواب به او و همکارانش را نمی‌داد. بن هارپر؛ موسیقیدان، درباره همکاری‌اش با او می‌گوید: هیث هیچ‌گاه نمی‌خوابید، او و استیو الکساندر زمانی که درحال همکاری بودیم به‌صورت تمام وقت تلفن همراه من را به‌ صدا در‌می‌آوردند و در مورد ایده‌هایشان می‌گفتند. الکساندر به تازگی اعلام کرده است که متاسفانه اثری که بجا مانده است تکمیل نشده و با این وضعیت قادر به انتشار آن نخواهد بود.

لجر فیلمسازی را با تاسیس کمپانی با عنوان «توده‌ها» آغاز کرده بود

هیث به‌همراه دوست قدیمی‌اش مت آماتو (نویسنده و تهیه‌کننده) کمپانی فیلمسازی‌ای با نام «توده‌ها» تاسیس کرد و هدف از این کار را میل زیادش به منعکس کردن فرهنگ‌های مختلف در سطح جهان می‌نامید. این کمپانی موقعیتی مناسب برای فیلمسازی را در اختیار لجر قرار می‌داد‌، البته این مبحث تنها در قدم‌های اولیه و ساخت چند ویدئوی موسیقی باقی ماند.

بن هارپر که نزدیکی زیادی با خانواده لجر داشت روزگاری قطعه لالایی برای دختر لجر و میشل ویلیامز با نام ماتیلدا را ساخته بود و لجر برای اولین تجربه کارگردانی به‌سراغ همین موسیقی شخصی رفته است و موزیک ویدئویی برای آن ساخته است. به این ترتیب علاقمندان لجر می‌توانند در فیلم مقدار قابل‌توجهی از پشت صحنه تجربه کارگردانی‌اش را نیز نظاره کنند.

در خانه لجر به روی همه باز بود

این ویژگی باعث روی دادن اتفاق جالبی شده است، به این ترتیب که خانه لجر همواره محلی برای ملاقات بازیگران با همدیگر شده است. تصاویری که در فیلم وجود دارد مربوط به همین دورهمی‌هاست. بن مندلسون، بازیگر اوج گرفته این روزهای هالیوود که مدتی پیش در فیلم «سرکش یک» درخشید در این مورد می‌گوید: لجر سیاست درهای باز را برای جمع‌کردن دوستانش کنار همدیگر داشت. شما می‌توانستید حتی زمانی که خودش هم در خانه نیست و برای فیلمبرداری به کشوری دیگر رفته است در منزل او قرار بگذارید و دور هم جمع شوید. نائومی واتس، رز بایرن و جوئل اگرتون جزو مهم‌ترین حاضرین همیشگی در خانه وی بودند.

اطلاعات بیشتر درباره «جوکر»

بی‌شک یکی از به‌یاد ماندنی‌ترین نقش‌آفرینی‌های هیث لجر در «شوالیه سیاه» شکل گرفت. جایی که او نقش کاراکتر جوکر را به بهترین نحو ایفا کرد و به شمایلی ماندگار در تاریخ سینما مبدل شد. در فیلم مستند «من هیث لجر هستم» می‌توانیم اطلاعات جدید زیادی در مورد چگونگی شکل‌گیری این نقش‌آفرینی بگیریم.

برای مثال شاید برای علاقمندان به این کاراکتر جالب باشد که تیک معروف جوکر که مربوط می‌شد به بریدگی‌های دور دهانش و خیس کردن لب‌هایش با زبان در حقیقت بارها در طول این مستند توسط خود لجر قابل مشاهده است. در حقیقت این تیک مشهور متعلق به خود لجر بوده که به نقش اضافه شده است. لجر پس از مرگش برای ایفای این نقش برنده جایزه اسکار، گلدن گلوب، بافتا و انجمن بازیگران شد و هیچ‌گاه موفق نشد بازخورد چنین هنرنمایی قدرتمندی را از سوی مخاطبان ببیند. نکته جالب این بود که بسیاری از دوستان لجر به دلیل ایفا شدن نقش جوکر در سال‌های دور توسط جک نیکلسون از وی خواسته بودند که این نقش را نپذیرد اما لجر که این مسئله را چالش جدیدی می‌پنداشت با علاقه به سراغ بازآفرینی نقش جوکر رفت.

موسیقی متن بون ایور

یکی از نکات قوت مستند «من هیث لجر هستم» موسیقی متنی است که بون ایور برای آن تدارک دیده است. جریان این موسیقی متن هم از این قرار است که جاستین ورنون بخشی از موسیقی کار را می‌سازد و سپس به‌سراغ ایور می‌رود، ایور که قرار بود روزگاری برای ساخت موزیک ویدئوی خود با لجر کار کند، هنوز از مرگ نابهنگام وی متاثر بوده و ورنون با مشاهده این تاثر پیشنهاد همکاری با وی را مطرح می‌کند.

قطعه‌ای که در فیلم توجه بسیاری از منتقدان و کارشناسان موسیقی و سینما را جلب کرده است «کسی که دوست دارید هنوز زنده است» نام دارد و به‌زودی مبدل به آلبومی کامل خواهد شد.

فیلمی که هرگز نساخت!

هیث لجر قصد داشت برای اولین تجربه اثر سینمایی بلندش به‌سراغ یکی از مهم‌ترین سرگرمی‌های زندگی‌اش یعنی شطرنج برود. او قصد داشت فیلمی با نام «ملکه گامبی» بسازد و زندگی شطرنج‌باز مشهور والتر تویز را از نگاه خودش روایت کند؛ تویز که اعجوبه شطرنج بود مشکلات عدیده ای با مواد مخدر و نوشیدنی‌های الکلی داشت و همین مشکلات کافی بود تا سرنوشت وی را به شکلی دیگر رقم بزند. در فیلم مستند «من هیث لجر هستم» شرح مفصلی از پیش‌تولید اولین تجربه فیلمسازی لجر داده شده است و نکته قابل‌توجه و متاثر‌کننده اش نیز این است که طبق گفته پزشکان لجر به دلیل مصرف بیش از حد مواد مخدر دار فانی را وداع گفت و این در‌حالی بود که خودش را برای ایفای نقش تویز آماده می‌کرد. این در‌حالی است که بسیاری از نزدیکان لجر در فیلم شهادت می‌دهند که او مدت زیادی به دنبال بازیگری مناسب برای ایفای نقش تویز می‌گشت و در نهایت خود را بهترین گزینه برای نزدیک شدن به دنیای این شطرنج باز دید.