اصلاح‌ طلبان در صف نایستادند که سهم بگیرند

روزنامه آرمان: حجت‌الاسلام رسول منتجب‌نیا، فعال سیاسی اصلاح‌طلب، قائم‌مقام و از اعضای موسس حزب اعتماد ملی است. وی که سابقه نمایندگی سه دوره اول مجلس شورای اسلامی را در کارنامه فعالیت سیاسی خود دارد به پرسش‌هایی درباره انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری، اولویت‌های دولت دوازدهم، انتظارات اصلاح‌طلبان از دولت آینده، چینش کابینه جدید، لایحه اصلاح ساختار دولت، عملکرد دولت یازدهم و حوادث اخیر تروریستی در تهران پاسخ داد.

تحلیل شما از انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری چیست؟

انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری، به دلیل اینکه همه اصولگراها از گرایش‌های مختلف حول محور آقای رئیسی جمع شده بودند انتخابات ویژه و خاصی بود. برای اولین بار اصولگرایان جمعیت بزرگ جمنا را تشکیل دادند و امید داشتند که این تمرکز و اجتماع موجب موفقیتی برای آنها باشد و برای این منظور از هر امکانی که در اختیار داشتند استفاده کردند؛ گرچه در موارد بسیاری دچار اشتباه تاریخی شدند. رقابت بسیار سنگین و تنگاتنگی بین دو جناح به وجود آمده بود. این رقابت صحنه انتخابات را تبدیل به یک رفراندوم و انتخاب یک جریان و نه یک شخص کرده بود، چراکه تا به حال دکتر روحانی به عنوان شخص رئیس‌جمهوری بود، اما در این انتخابات مردم احساس کردند بین دو جریان قرار گرفته‌اند.

جریانی که در راس آن روحانی و مجموعه هوادارانش و جریان دیگر در راس آن آقای رئیسی و هوادارانش است. دو نوع تفکر، گرایش و دیدگاه در برابر مردم بود و مردم هم انصافا انتخاب کردند. این انتخابات یک گزینش آزادانه و آگاهانه از انتخاب یک جریان و طرز تفکر بود. البته ضعف‌هایی در جریان انتخابات به وقوع پیوست که اگر این ضعف‌ها نبود توفیقات آقای روحانی و بلکه توفیقات نظام به مراتب بیشتر بود. برای اولین‌بار بود که صندوق‌های رأی از جمعیتی بالغ بر سه‌میلیون نفر از رأی‌دهندگان محروم می‌شد و مجریان و ناظران نتوانستند آرای مردم را به‌موقع دریافت کنند.

انتظار از رقبا در اداره کشور بعد از انتخابات چیست؟ دولت دوازدهم چه وعده و شعاری را باید در اولویت کار خود قرار دهد؟

روحانی باید به شعارها و وعده‌هایی که داده مقید باشد و به آنها جامه عمل بپوشاند. هرکجا که ظرفیت کشور یا اختیارات ریاست‌جمهوری و امکانات مربوطه اجازه نمی‌دهد به‌صراحت و شفاف به مردم اعلام کند تا این ذهنیت برای مردم به وجود نیاید که آقای روحانی یا دیگر نامزدها وعده می‌دهند و به وعده خودشان عمل نمی‌کنند. جریان مقابل هم منصفانه عمل کند و با رفتارهایشان کاری نکنند که باعث بالا رفتن انتظارات مردم شوند. یعنی تلاش کنند در بین افکار عمومی القا کنند که رئیس‌جمهوری گفته همه مشکلات شما را در حوزه داخلی و خارجی حل می‌کنم و به‌سرعت باید این مشکلات حل شود. این‌طور نشود که بیایند مثل داستان دور اول ریاست‌جمهوری بگویند آقای روحانی گفته بود من 100روزه گزارشی از اقتصاد می‌دهم و این را عَلم کردند، حتی در مناظرات هم مطرح کردند که شما گفتید من 100روزه مشکلات کشور را حل می‌کنم، در حالی‌که این وعده را هیچ ‌آدم عاقلی نمی‌گوید. باید توجه داشته باشند مسائل را منطقی و منصفانه مطرح کنند و تلاش نکنند مردم را ناراضی کرده و انتظارات را بالا ببرند. این نکته باید مورد توجه همه باشد.

روحانی بعد از انتخابات، رئیس‌جمهوری همه کشور است، چه آنهایی که به ایشان رأی دادند و چه آنهایی که رأی ندادند. چه موافق و چه مخالف. بنابراین همه باید به او کمک کنند. رئیس‌جمهوری هم نمی‌تواند بگوید من رئیس‌جمهوری کسانی هستم که به من رأی دادند و آنهایی هم که رأی ندادند، نمی‌توانند بگویند ما چون رأی ندادیم، ملزم نیستیم از دولت حمایت کنیم. بنابراین همه باید به این نکته توجه داشته باشند که امروز تضعیف رئیس‌جمهوری تضعیف نظام است. باید همه تلاش کنیم که وحدت و اقتدار به وجود آید. این نظام در سه قوه‌ای که در راس همه آنها رهبری است خلاصه می‌شود. اگر بنا شود که ما تک‌تک این قوا را تضعیف کنیم و شعار حفظ نظام دهیم، این تناقض در گفتار و عمل است.

بنابراین طیف مقابل دولت منتخب باید بداند که تبلیغات انتخابات تمام شده و دیگر تخریب و تضعیف از هر ناحیه بوده گذشته است. روحانی حالا رئیس‌جمهور است و چهار سال مسئولیت دارد و باید تلاش شود که این دولت موفقیت داشته باشد، چراکه موفقیت رئیس‌جمهوری و دولت موفقیت نظام است. البته روحانی و دولت ایشان هم باید تلاش کنند که به انتظارات مردم پاسخ مثبت دهند و به وعده‌ها جامه عمل بپوشانند و شرط لازم آن هم تشکیل یک دولت متناسب با شرایط وی است. انتظار مهمی که همه از رئیس‌جمهوری دارند در چینش اعضای دولت جدید است که دقت بیشتری شود تا دولت قوی‌تر، جوان‌تر، هماهنگ‌تر و همراه‌تر تشکیل شود.

با توجه به اینکه اصلاح‌طلبان در انتخابات دوازدهمین دوره ریاست‌جمهوری به‌طور قاطع از آقای روحانی حمایت کردند، آیا در دولت آینده سهم‌خواهی خواهند کرد؟

ببینید! این دو مساله است. یکی مساله سهم‌خواهی است که جمعیتی آمدند از آقای روحانی حمایت کردند و حال بگویند که سهممان را می‌خواهیم که چنین چیزی وجود نداشته و ندارد، یعنی اصلاح‌طلب‌ها و حامیان ایشان و حتی اصولگرایان معتدل در صف نایستادند که سهمشان را بگیرند، آنها به وظیفه خودشان عمل کردند و رئیس‌جمهوری هم باید به وظیفه خودش عمل کند. مساله دیگر این است که هر انسان منصفی قبول دارد که ‌درصد بسیار بالایی از موفقیت دولت روحانی مدیون اصلاح‌طلبان است.

درست است که شخصیت خود ایشان و مجموعه‌ای از اعتدالگرایان اصولگرا هم موثر بوده‌اند، اما آنها ‌درصد کمی را تشکیل می‌دادند و از طرفی در دوره‌های گذشته و به‌خصوص در دولت‌های نهم و دهم اصلاح‌طلبان به‌طورکلی منزوی و به حاشیه رانده شده بودند. از طرف دیگر، در دولت یازدهم هم آن‌طور که باید از وجود اصلاح‌طلبان استفاده نشد و این انتظار برآورده نشد، بنابراین با توجه به این چند نکته فکر می‌کنم این وظیفه خود روحانی و دوستان ایشان که به اصلاح‌طلبان بیشتر توجه کنند که این را نمی‌شود گفت سهم‌خواهی از رئیس‌جمهوری.

آیا فکر می‌کنید دولت آینده باید اصلاح‌طلب‌تر باشد؟