سهم‌ خواهی، اصول اصلاح طلبی را خدشه دار می کند

محمد صادق جوادی‌ حصار در روزنامه آرمان نوشت: به‌رغم آنکه نقش اصلاح‌طلبان در پیروزی دکتر روحانی بسیار چشمگیر و گسترده بوده، اما این جریان و شخصیت‌های وابسته به آن همواره بر عدم سهم‌خواهی از کابینه تاکید کرده‌اند.

این مساله یک امر بسیار پسندیده و قابل قبول است و دست دولت را نیز برای گزینش و انتخاب گزینه‌های مناسب و همراه با پروژه‌های آن باز خواهد گذاشت. از جهت دیگر نیز اصلاح‌طلبان با این رویکرد و نگرش خواهند توانست به عنوان جریان حامی دولت که مشارکت جدی در مدیریت‌ها نداشته‌اند یا آن را نپذیرفته‌اند، از موضع منتقد سازنده با دولت تعامل و گفت‌وگو داشته باشند و لزوما کلیه مسئولیت‌ها، کارها و وظایف دولت برعهده آنان نخواهد بود. اصلاح‌طلبان از این منظر نیز به منتقدان سازنده دولت، نه منتقدانی که تنها به فکر تخریب هستند تبدیل می‌شوند.

اصلاح‌طلبان می‌توانند با دیدگاه انتقادی به برنامه‌های دولت و اهداف آن نگاه کنند و حتی شاید این مساله به بستری تبدیل شود که سرمایه اجتماعی اصلاح‌طلبان کمتر هزینه شود و آنان را برای دوره‌های آتی و انتخابات‌های دیگر نیز همچنان آماده نگه دارد. قطار اصلاح‌طلبی و اعتدالخواهی به حرکت درآمده است و باید در ادوار آتی نیز با تمام قوا به پیروزی و موفقیت‌های خود ادامه دهد. بنابراین اصلاح‌طلبان از این منظر شاید همه تخم‌مرغ‌های خود را در یک سبد نگذارند.

این نیز یک رویکرد و نگرش است، یعنی به‌رغم حمایت همه‌جانبه از دولت و پشتیبانی تمام‌قد از کابینه، با رویکردی انتقادی نیز به آنان نگاه خواهند کرد و از این طریق زمینه برای نقد هم فراهم می‌شود. در این میان، البته برخی‌ با رویکرد انتقادی به این موضوع نگاه می‌کنند. تعدادی از منتقدان به این نوع از گفتمان و رویکرد، معتقدند و عده‌ای از موضع سخنگو و متولی اصلاح‌طلبان چنین مواضعی را اتخاذ خواهند کرد. در حالی‌که نظر و رای قاطبه اصلاح‌طلبان را در این موضوع با خود همراه نساخته‌اند. بسیاری از اصلاح‌طلبان در اقصی‌نقاط کشور، چه در قالب مدیران میانی، چه در قالب شخصیت‌های شناخته‌شده، در زمان برگزاری انتخاب‌های مختلف، برای پیروزی کاندیداهای مورد پسند اصلاحات هزینه کرده و زمینه را برای پیروزی آنان فراهم کرده‌اند، اما پس از پیروزی اگر این افراد در مدیریت سهم نداشته باشند یا در مدیریت برنامه‌های دولت نقش ایفا نکنند.

بناچار باید عرصه را به افرادی واگذار کنند که چندان همسو با برنامه‌های اصلاح‌طلبی و اعتدالی نیستند یا حتی میدان را برای برخی‌ها خالی کنند که توان اجرای این‌گونه کارها را ندارند یا اینکه زمینه برای برخی مخالفان و منتقدان دولت نیز فراهم خواهد شد که نقش اساسی در سطوح مختلف دولت آتی برعهده داشته باشند.

اگر افرادی چنین دیدگاهی دارند و از منظر انتقادی به مساله سهم‌خواهی نگاه کرده‌اند، شاید تنها از منظر خود و بدون نگاه به کلیت، این موضوع را مورد بررسی قرار داده‌اند. اما در هرحال اصلاح‌طلبان نشان داده‌اند مسائل کلان اصلاح‌طلبی برای آنان، مرجح بر سهم و سهم‌خواهی از هر دولت و کابینه‌ای است.