این پایان فوتبال نیست
انتقال نیمار به پاری‌سن‌ژرمن یک شهر فرنگ واقعی از داستان‌های مختلفی بود که فوتبال دنیا را به تماشای خود مسحور کرد.
آی اسپورت: انتقال نیمار به پاری‌سن‌ژرمن یک شهر فرنگ واقعی از داستان‌های مختلفی بود که فوتبال دنیا را به تماشای خود مسحور کرد. ما تنها درباره گرانترین بازیکن تاریخ فوتبال صحبت نمی‌کنیم. ما درباره پسری حرف می‌زنیم که ۲۵۰ میلیون دلار ارزش دارد. ما پیش‌تر از این هم چنین شرایطی را لمس کرده بودیم و به خوبی می‌دانیم این پایان فوتبال نیست. این چیزی پررنگ‌تر، تغییر بازی به سود پاری‌سن‌ژرمن یا یک خبط بزرگ با نقش‌پردازی پول به جای احساس یا چیزی میان اینها است. با وجود درگیری‌های زیادی که تاکنون بر سر این انتقال به‌وجود آمده، نگاه کردن از ابعاد مختلف به آن ارزش خودش را دارد.
بارسلونا
برای بارسلونا این اتفاق بیشتر یک پسرفت روانی بود تا فوتبالی. این سومین بار بود که باشگاه‌های رقیب با استفاده از نوع قرارداد بازیکنان در بارسا به نیوکمپ هجوم بردند و با ثروتی که مانند یک جایزه به بازیکن می‌دادند، او را اغوا می‌کردند. بیست سال قبل اینترمیلان با ۲۷ میلیون دلار که در زمان خودش رکورد نقل و انتقالات دنیا بود، رونالدو را به عنوان یک اعجوبه از بارسلونا ربود. در سال ۲۰۰۰ رئال مادرید همین کار را در ازای ۷۴ میلیون دلار با لوئیز فیگو انجام داد تا عصر کهکشانی در برنابئو آغاز شود. رونالدو عنوان بهترین بازیکن سال جهان را به‌دست آورده بود و به تازگی وارد ۲۱ سالگی شده بود. فیگو ۲۸ ساله و یکی از بهترین بال‌های کناری دنیا بود اما مادرید که قدرت خرید او را نداشت، به راحتی در تیم حریف نفوذ کرد و این بازیکن را از چنگ بارسا درآورد.
در میدان بارسلونا می‌تواند بدون نیمار سریعتر باشد. این فقط به استفاده آنها از لیونل مسی باز نمی‌گردد بلکه به بازگشت آنها به عنوان یکی از بهترین تیم‌های جهان مرتبط است. رفتن نیمار به اندازه کافی گران بود و ۲۶۲ میلیون دلار را به جیب بارسا ریخت. حالا اگر آنها درست این پول را خرج کنند، این جدایی کمتر می‌تواند دردناک باشد. تنها داشتن نیمار و سوارز آزادی عمل بیشتری به برنامه تاکتیکی والورده می‌دهد. نکته مهم این است که بارسلونا پیش از آمدن نیمار هم برنده بوده، با بودن او هم برنده بود و پس از این هم برنده خواهد ماند.
درون بارسا این جدایی برایشان یک زخم است. بارسلونا زمانی رونالدو و فیگو را از دست داد که بارسلونای امروزی نبود و این تیم در میان سه یا چهار بزرگ فوتبال دنیا جایی نداشت. پیام جدایی نیمار این است که یک فوق ستاره خواسته که جای دیگری بازی کند اما هضم آن برای این تیم سخت است.
پارس‌سن‌ژرمن
این چیزی شبیه به گرفتن و انتخاب بهترین بازیکن از مسابقات درفت در NBA به جای بازیکنی است که به آن نیاز دارید. ترکیب کنونی PSG پر از بازیکنانی با تفکرات و توانایی‌های هجومی با تنوع مختلفی چون جولیان درکسلر، آنخل دی‌‌ماریا، لوکاس مورا، حاتم بن‌عرفا، خاویر پاستوره و گونچالو گودس است. یقینا نیمار از همه آنها بهتر است. شمت هرگز نمی‌توانید در تیم خود بازیکنان بزرگ زیادی داشته باشید اما از نگاه داشتن منبع بازیکنان بااستعداد، استفاده از همه آنها باهم ساده نیست. اگر تعدادی از آنها بخواهند پاریس را ترک کنند، PSG می‌تواند به یک فروشنده خوب تبدیل شود.
چنین رفتاری در سال ۲۰۱۲ با خرید زلاتان ابراهیموویچ اتفاق افتاد که برآیند آن ۴ قهرمانی متوالی در لیگ و رسیدن به یک چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا بود. او پاری‌سن‌ژرمن را در میان قدرت‌های فوتبال اروپا قرار داد اما قطعا در مورد نیمار این تصور وجود دارد که باید عملکرد بهتری داشته باشد و تعریف دیگری از موفقیت را برای این تیم فرانسوی شکل دهد. در سن ۲۵ سالگی به طور واقع بینانه او چگونه می‌تواند چیزهای بهتری را فراهم کند؟
نیمار
بگذارید با یک داستان کوتاه شروع کنیم. وقتی جام کنفدراسیون‌ها در سال ۲۰۱۳ در برزیل برگزار میشد، به تلویزیون رفتم. میان برنامه تبلیغاتی شروع شد و از هفت تبلیغ تلویزیونی ۵ تبلیغ با محوریت نیمار بود. در آن زمان او ۲۱ سال داشت و در همان زمان بدون تردید رهبر سله‌سائو بود. تعداد کمی از فوق ستاره‌ها در هر رشته ورزشی می‌توانند فشار را تحمل کنند و با اعتماد به نفس خود همه چیز را زیر نظر داشته باشند. شاید یکی از جنبه‌های مختلف این تئوری که انتقال او فقط درباره یک جابجایی در فوتبال اروپا نیست، همین باشد. شاید او می‌خواهد یک فوق ستاره در تیمی موفق باشد؛ تیمی که برای خودش است. چیزی که در بارسلونا در کنار مسی هرگز اتفاق نمی‌افتاد.
یک جنبه دیگر هم وجود دارد: این انتقال بدون ریسک نیست. PSG از نظر شخصیت و اعتبار در موقعیتی نیست که بارسلونا در آن قرار دارد. آنها حتی از نظر افتخارات هم قابل مقایسه نیستند. چندین فصل مانند سال گذشته بدون قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا می‌تواند ردای او را از جمع بهترین بازیکنان دنیا یعنی رونالدو و مسی دور نگه دارد و او حتی اگر در برزیل هم عملکرد خوبی داشته باشد، تاثیری در این مساله نخواهد گذاشت.
ارسال نظر