دولت جدید و چشم‌های خیره به کابینه پیشنهادی

آنهایی که ۲۹ اردیبهشت امسال با همه امیدهایشان پس از تحمل صفوف طولانی و خستگی و گرما پای صندوق‌های رای حاضر شدند و به تمدید دولت تدبیر و امید رای دادند «امیدوار» به بهبود اوضاعی بودند که ۴ سال برایش زحمت کشیده شده بود.

سمیرا قیاسی در مردم سالاری نوشت: آنهایی که ۲۹ اردیبهشت امسال با همه امیدهایشان پس از تحمل صفوف طولانی و خستگی و گرما پای صندوق‌های رای حاضر شدند و به تمدید دولت تدبیر و امید رای دادند «امیدوار» به بهبود اوضاعی بودند که ۴ سال برایش زحمت کشیده شده بود.

خیلی‌هایشان حتی به اکراه و اصرار اطرافیان و فعالان اجتماعی آمدند تا شاید یک رای هم موثر باشد برای تحکیم امید و جلوگیری از وقوع شرایطی که نگرانمان می‌کرد. رئیس جمهور منتخب قطعا همه اینها را می‌داند و از سنگینی بار مسئولیتی که رای‌های ما بر دوشش گذاشته آگاه است و قطعا بیش از تک‌تک مردمی‌که به او رای داده‌اند دلش در گرو این آب و خاک است و می‌خواهد که قدم‌های برداشته شده برای توسعه این کشور را تحکیم کرده و گام‌های بلندتری را طی ۴ سالی که فرصت دارد بردارد.

در کنار اینها حوادث و رخدادها و حرف و حدیث‌هایی هم پس پرده است که شاید من و ما کمتر از آن مطلع باشیم. حرف‌ها و فشارهایی که بر شخص رئیس دولت بیشتر از هر کسی سنگینی می‌کند و مسئولیتی که قطعا او در مقابل مردم خود را ملزم به اجرای آن می‌بیند و توقعاتی که می‌داند تک تک صاحبان آرا از او دارند در مقابل سهم‌خواهی‌های جناح‌های مختلف مردم را دچار نگرانی کرده که نکند کابینه معرفی شده آنی نباشد که ۲۴ میلیون ایرانی به خاطرش به پای صندوق آمدند.

ایرانی‌هایی که خیلی‌هایشان سالها سوگند عدم مشارکت خورده بودند ولی باز هم دلشان در گروی بهبود اوضاع وطن بود و آمدند و مشارکت کردند و حالا اگر قرار باشد نتیجه همه امیدهایشان به روی کار آمدن کسانی ختم شود که از تدبیر و امید فاصله دارند چه سودی داشت این مشارکت؟ یکی از خواسته‌های به حق جمعیت کثیری از مشارکت کنندگان و ایرانیان حضور زنان در کابینه دوازدهم است.

زنانی که توانمندی خود را به کرات ثابت کرده و هم اکنون نیز حضور خوب و قدرتمندی همانند معصومه ابتکار و شهیندخت مولاوردی و بسیاری زنان نماینده و شورای شهر از آنان شاهد هستیم حداقل خواسته شان تصدی یک وزارتخانه است که باور کنند بودنشان و توانایی‌هایشان مهم است و دیده می‌شود. لیکن طی ماههای اخیر و بر اثر رایزنی‌های منتشر شده گویا قرار است امیدها به یاس تبدیل شود و هیچ زنی در جمع دولت تدبیر و امید حضور نداشته باشد.

و این اتفاق قطعا موجب دلسردی جمعیت مهم و اثر گذار جامعه خواهد شد. از طرف دیگر خبر استعفای تعدادی از وزرا و عدم تمایل به حضور در دولت دوازدهم آن هم وزرایی مثل بهداشت که عملکرد خوب و چشمگیری طی ۴ سال گذشته داشته اند تلنگری است بر اینکه نسیم امید گویا راه پاستور را گم کرده و قرار نیست بر همه نگرانی‌های مردم منتظر وزیدن گیرد.

می‌دانیم و می‌فهمیم همه فشارهایی را که رئیس دولت تحمل می‌کند و همه سهم‌هایی را که به مصلحت و تدبیر بایستی به همه جناح‌ها واگذار کند اما اگر قرار باشد حداقل امیدهای مردم هم با عدم به کارگیری وزرای موثر و کاردان به یاس بدل شود چطور می‌توان انتطار داشت که مردم بازهم قصه اعتماد را سر دهند و باز هم با شوق مشارکت کنند؟ امیدواریم پایان ماجرای معرفی وزرای پیشنهادی و جلسه رای اعتماد به کابینه، نشستن لبخند رضایت بر لبان مردم منتظری باشد که به امید بهبود اوضاع آمدند و مشارکت کردند و وعده‌ها را باور کردند. امیدواریم.