آدرنالین در وقت‌های اضافه

آی اسپورت: لیگ برتر انگلیس هنوز نقش خود را به عنوان جذاب‌ترین و هیجان انگیزترین لیگ فوتبال اروپا ایفا می‌کند. این دو عامل از میان غیرقابل پیش بینی بودن، رقابت تیم‌های متعدد برای قهرمانی و ریتم جنون‌آمیزش بیرون می‌آید. این لیگ از حیث سرگرمی، هیجان و شکوه به شهرت زیادی رسیده که به جز فاکتورهای بالا یک نقطه کلیدی دیگر برای رقم زدن این موقعیت را در خود دارد و آنهم چیزی نیست جز گل‌های دقایق پایانی. هیچ یک از دیگر لیگ‌های مطرح اروپایی نمی‌توانند از نظر داشتن لحظات دراماتیک پایان بازی، حتی به لیگ برتر انگلیس نزدیک شوند.

در فصل ۲۰۱۶-۲۰۱۷ و در فصل بیست و پنجم لیگ برتر، ۶۸ گل در وقت‌های تلف شده نیمه دوم به ثمر رسید که این ۶.۳ درصد تمام گل‌های زده شده در فصل قبل بود یعنی چیزی ۰.۱۸ گل در هر بازی. پس از لیگ برتر، لالیگا با ۶۱، سری‌آ با ۵۹ و لیگ قرانسه با ۵۴ گل در رده‌های بعدی جای داشتند. در بوندس لیگا تنها ۵۰ گل در این دقایق به ثمر رسید که بخشی از این مربوط به ۱۸ تیمی بودن این لیگ و کمتر بودن تعداد بازی‌ها می‌شود. با این حال اگر بخواهیم مقایسه دقیق‌تر‌ باشد باید بیست بازی به تعداد بازی‌های بوندس‌لیگا اضافه کنیم که با این وجود تعداد گل‌های زده به ۶۲ می‌رسد؛ عددی که برای رقابت با لیگ برتر همچنان کفایت نمی‌کند.

چیزی که در مورد لیگ برتر در مقایسه با رقیبان اروپایی‌اش منحصر به فرد است، تعداد بالای گلها در وقت‌های تلف شده نیمه اول است. در فصل گذشته ۳۵ گل در این زمان به ثمر رسید در شرایطی که در لالیگا و سری‌آ به ترتیب ۲۰ و ۱۵ گل وارد دروازه‌ها شد. در بوندس لیگا تنها ۱۴ گل زده شد که بازهم به تعداد کم بازی‌های می‌توان نسبت داد. در لیگ یک فرانسه در این مقطع زمانی تنها ۱۰ گل زده شده بود.

بخشی از دلیل این اتفاق ساده است: مدت زمان وقت‌های تلف شده در نیمه اول در لیگ برتر بیش از سایر لیگ‌ها است، به طوریکه در پایان فصل به طور میانگین ۲.۹ دقیقه در هر بازی برای نیمه اول وقت اضافه محسوب شده بود. این در حالی بود که در سایر لیگ‌ها این مقدار بین ۱.۴ تا ۲ دقیقه بود. اگرچه این موضوع میزان بیشتر گلزنی در لیگ انگلیس را در این دقایق کامل توجیح نمی‌کند اما می‌تواند به یک جمله قبلی دلالت کند که می‌گوید"پیش از پایان نیمه اول بهترین زمان برای گلزنی است"؛ جمله‌ای که به نظر در انگلیس بیش از اندازه رعایت می‌شود.

در فصل گذشته میانگین زمانی دو وقت اضافه در هر نیمه برای لیگ برتر ۷ دقیقه و ۵۹ ثانیه بود که به طور چشمگیری بالاتر از لیگ‌هایی بود که بین ۵ دقیقه و ۱۶ ثانیه تا ۶ دقیقه و ۳۵ ثانیه، وقت تلف شده در هر دو نیمه داشته‌اند. اینکه چرا بازی‌های لیگ انگلیس انقدر طولانی هستند، خودش جای سوال دارد. به طور معمول در این لیگ بیشتر از زمان معمول وقت تلف شده گرفته نمی‌شود و شاید بیشتر این شرایط به دلیل سخت‌گیری داوران برای حفظ زمان بازی باشد. در حالی که در بوندس لیگا اشاره داوران به داور چهارم برای کمتر نشان دادن وقت تلف شده بازی چیز عجیبی نیست.

با این حال در میان ۵ لیگ معتبر اروپایی، تیمی که بیشترین سود را از وقت‌های تلف شده نیمه دوم برد، بایرن مونیخ بود. این تیم در این بازه زمانی ۹ گل به ثمر رساند و در کنار آرسنال بهترین بود. اما زمانی این رکورد برای این تیم تحسین برانگیزتر می‌شود که بدانیم بازی‌های آنها کمترین وقت تلف شده را نسبت به دیگر تیم‌های اروپایی داشته است. در عوض بازی‌ها واتفورد با ۸ دقیقه و ۴۱ ثانیه، بیشترین وقت تلف شده را داشتند و در لیگ برتر سرآمد بودند. این در مورد بایرن تنها سه دقیقه و ۴۶ ثانیه بود. در حقیقت از ۲۰ تیمی که بیشترین وقت اضافه را در بازی‌هایش داشتند، ۱۹ تیم از لیگ برتر انگلیس بودند و تنها حضور فیورنتینا تعجب برانگیز بود که جای لسترسیتی را پر کرده بود.

شاید شما هم با این موافق باشید که بخشی از دراماتیک بودن لیگ برتر، به‌خاطر همین گل‌های دقایق پایانی است که بخشی از آن به علاقه داوران برای کش دادن بازی در وقت اضافه برمی‌گردد.