مشکلات طرح انتقال آب
داستان «انتقال آب» مصداق از نو اختراع کردن چرخ است. ما تنها کشور جهان نیستیم که دست به انتقال آب می‌زنیم، بزرگ‌ترین طرح‌های انتقال آب در کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا، هند، چین و استرالیا انجام شده است. تکنولوژی پیچیده‌ای هم نیست و مطمئن باشیم که انتقال آب نماد قدرت فناورانه کشورها نیست.
محمد فاضلی در روزنامه آرمان نوشت: داستان «انتقال آب» مصداق از نو اختراع کردن چرخ است. ما تنها کشور جهان نیستیم که دست به انتقال آب می‌زنیم، بزرگ‌ترین طرح‌های انتقال آب در کشورهایی نظیر آمریکا، کانادا، هند، چین و استرالیا انجام شده است. تکنولوژی پیچیده‌ای هم نیست و مطمئن باشیم که انتقال آب نماد قدرت فناورانه کشورها نیست.
انتقال آب بر قدرت نرم و سخت ما نمی‌افزاید و تنها شاهدی بر بی‌کفایتی در مدیریت پایدار منابع آب است. کتاب «انتقال آب بین‌حوضه‌ای: مطالعات موردی در استرالیا، آمریکا، کانادا، چین و هند» که در سال ۲۰۰۷ از سوی انتشارات کمبریج با ویراستاری فریدون قاسمی و یان وایت منتشر شده، تجربه بزرگ‌ترین پروژه‌های انتقال آب جهان از میانه قرن نوزدهم تا پایان قرن بیستم را مستند کرده است.
نویسندگان این کتاب که مجموعه‌ای از برترین متخصصان جهان هستند می‌نویسند: «امروز کاملا آشکار شده است که مدیران منابع آب حوضه‌های آبریز دارای کمبود آشکار، ابتدا باید کلیه امکانات برای بهبود مدیریت آب را از طرق زیر فراهم کنند: حذف کلیه هدررفت‌ها در شبکه فعلی تأمین آب، افزایش میزان بهره‌وری آب، مدیریت و مصرف توأمان آب‌های سطحی و زیرزمینی، افزایش قیمت‌های آب به منظور ایجاد انگیزه استفاده بهره‌ور از آب و گذار از سیستم‌های تولید مولد ارزش کم به مولد ارزش زیاد، تصفیه و بازچرخانی آب در مناطق شهری، بازنگری قوانین و مقررات و بهبود نظارت.»
این گفته بدان معناست که اگر همه هشت کار فوق را انجام دادید و باز هم دچار کمبود آب شدید، با رعایت کلیه ملاحظات محیط‌زیستی و در نظر گرفتن هزینه سنگین مالی این‌گونه پروژه‌ها نسبت به انتقال آب اقدام کنید.
نویسندگان همچنین در جمع‌بندی همه پروژه‌های انتقال آب بررسی‌شده در این کتاب می‌نویسند: «تقریبا همه پروژه‌های بررسی‌شده در این کتاب زمانی طراحی و ساخته شدند که فقط مهندسان و سیاستمداران در فرایند تصمیم‌گیری دخیل بودند و مدیریت یکپارچه و مشارکت عمومی در تصمیم‌گیری معنا نداشت. تحلیل هزینه فایده این پروژه‌ها ناکافی بود و تأثیرات آنها بر محیط‌زیست، و مردمان جابه‌جا شده بر اثر پروژه نادیده گرفته می‌شد.
افزایش آگاهی محیط‌زیستی و اجتماعی نشان داده است که پروژه‌های گذشته هزینه‌های اقتصادی، اجتماعی و محیط‌زیستی سنگین داشته‌اند. این آگاهی سبب پایان یافتن غالب پیشنهادهای انتقال آب بین‌حوضه‌ای در جهان توسعه‌یافته شد.
امروز در استرالیا، کانادا و آمریکا از روش‌های دیگر نظیر ارتقای بهره‌وری آب، قیمتگذاری، تجارت آب، بازچرخانی و روش‌های افزایش بارندگی استفاده می‌شود. انتقال آب زمانی کاربرد دارد که همه روش‌های دیگر ناکافی بوده باشند.»
شما از خودتان بپرسید کدام یک از آن هشت کار لازم پیش از انتقال آب را به کفایت انجام داده‌اید، که اکنون در پی انتقال آب هستید؟ عده‌ای خواهند گفت: «زمان کافی برای انجام آن اقدامات نداریم و برای نجات بخش‌هایی از کشور باید آب منتقل کرد.»
پاسخ را خود نیز می‌دانند و تکرار می‌کنم: هر کدام از پروژه‌های انتقال آب که آغاز می‌کنید به‌طور متوسط بیش از ده سال طول خواهند کشید. ده سال زمان مناسبی برای انجام اقدامات اصلاحی است، پول‌ها و انرژی کشور را صرف کارهای پایدار کنید. چرخ را از نو اختراع نکنید و به تجربه جهان بی‌اعتنا نباشید.
پ
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان
اپلیکیشن برترین ها
را نصب کنید.
نظر کاربران
عزیزم کو گوش شنوا؟
خب عزیز من زودتر..اب صنعت رو فراهم کنید تا کشاورزی هم رونق بگیره..اگه برای صنعت اب بیارن کشاورزی هم از زیر زمین ابشو تهیه کنه اونوقت درست میشه..همه کشورها از اب دریا استفاده کردن الی ایران بی عرضه..چندوقت دیگه اب دریاها کم شود امریکا میگه کسی نباید استفاده کنه..ما در همه زمینه ها وقت سوزوندیم