ورشکستگی سیاسی در اردوگاه دموکرات ها
مثل همه دموکرات‌ها، «تیم رایان» طرفدار دونالد ترامپ نیست. وی ۸ دور نماینده کنگره بوده ولی این بار تقریبا از حزب خود ناامید شده است.
این جنگ البته از مدتی پیش آغاز شده است. در ظاهر حزب دموکرات در برابر اقدامات ترامپ متحد و پر انرژی به‌نظر می‌رسد. اما با کمی دقت مشخص است که حزب دو پاره شده است و در برابر موضوعاتی مانند تجارت آزاد، خدمات درمانی، امور خارجه و وال‌استریت نظر واحدی ندارد. اعضای حزب حتی در مورد اینکه با ترامپ معامله سیاسی داشته باشند یا نه اختلاف نظر دارند. هر حزبی که از قدرت خارج می‌شود، یک دوره خودیابی و رنج یافتن مسیر درست را تحمل می‌کند. اما این شرایط دشوار و پیچیده دموکرات‌ها حتی در یک سال پیش هم قابل تصور نبود، زمانی که به‌نظر می‌رسید هیلاری کلینتون به سمت کاخ سفید حرکت می‌کند اما تغییرات دموگرافیک موجب شد رویای یک اکثریت ملی محقق نشود.
حالا ۸ ماه از ریاست‌جمهوری ترامپ گذشته است و حزب با سخت‌ترین شرایط دوران کاری خود مواجه است، حتی این شرایط بدتر از زمان رونالد ریگان است که وی در سال ۱۹۸۴ در ۴۹ ایالت توانست پیروز میدان شود. دموکرات‌ها همچنین در بدترین شرایط خود در کنگره از سال ۱۹۴۶ هستند و همچنین دارای کمترین فرماندار -۱۵ فرماندار- از سال ۱۹۲۲ هستند. از ۹۸ مجمع قانون‌گذاری حزبی، جمهوری‌خواهان کنترل ۶۷ مجمع را بر عهده دارند. در دوره ریاست‌جمهوری باراک اوباما، دموکرات‌ها ۹۷۰ صندلی قانون‌گذاری ایالتی را از دست دادند و تقریبا دست حزب را در این حوزه خالی گذاشتند. سن متوسط رهبری آنها در کنگره ۶۷ سال است و افرادی که از این حزب قصد دارند در انتخابات ریاست‌جمهوری در سال ۲۰۲۰ شرکت کنند و از هم‌اینک فعالیت‌های خود را آغاز کرده‌اند در سال ۲۰۲۰ بیشتر از ۷۰ سال خواهند داشت. به نظر می‌رسد که حزب دموکرات هنوز از آخرین شکستی که خورده به‌خوبی درس نگرفته است. کلینتون در کتاب خود که اخیرا به نام «چه اتفاقی افتاد» به چاپ رسانده و به کارزار انتخاباتی وی مرتبط می‌شود، نوشته است: «سعی کردم که از اشتباهاتم درس بگیرم. بی‌شمار بودند.»
کتاب در ۱۲ سپتامبر منتشر شد و او باخت را متوجه روسیه و اف‌بی‌آی کرده است و البته مقداری هم در این بین خود را سرزنش کرده است اما هرگز پاسخ موثری به علت شکست خود نمی‌دهد. حتی اگر پاسخ موثری هم می‌داد، به نظر می‌رسد حزب خلوص ایدئولوژیک خود را بالاتر از پراگماتیسم هیلاری کلینتون می‌داند. نیل سروکا به‌عنوان یک استراتژیست در مورد این آشفتگی حزبی می‌گوید: در مورد آنچه دموکرات‌ها علیه آن هستند هیچ سردرگمی وجود ندارد اما دموکرات‌ها نمی‌دانند چگونه آن را به‌صورت یکپارچه و متحد دنبال کنند.
همین موضوع حزب را با سردرگمی مواجه کرده است. شاید یک مقدار حرکت به چپ برای این حزب لازم و ضروری باشد. دموکرات‌ها برای به‌دست آوردن اکثریت مجلس نمایندگان لازم است که ۲۴ کرسی دیگر به‌دست آورند. در مورد سنا هم این حزب برای اینکه مجددا برتری خود را به‌دست آورد نیاز به سه کرسی دیگر دارد. باید این حزب مجددا نظر یقه آبی‌ها را جلب کند، کاری که رایان در منطقه خود قصد دارد انجام دهد، جایی که کارخانه‌های فولاد و کسب و کارهای کوچک همزمان در کنار یکدیگر به فعالیت مشغول هستند. این مشاغل قبلا راز قدرت‌بخشی به دموکرات‌ها به حساب می‌آمدند، اما ترامپ توانست از ۵ شهرستان آن منطقه در سه جا پیروز شود.
رایان می‌گوید: اگر دموکرات‌ها ارتباط خود را با سفیدپوستان اصلاح نکنند، ترامپ دوباره در انتخابات پیروز خواهد شد. او تصریح می‌کند که دموکرات‌ها باید بخشی از این مقاومت در برابر ترامپ باشند و در این راه با یکدیگر همکاری بیشتری داشته باشند. هنوز روشن نیست که در درون حزب چه کسی مایل به تغییر است. چاک شومر، رهبر اقلیت در سنا و نانسی پلوسی، رهبر اقلیت در مجلس نمایندگان که جزو معامله‌گران اصلی این حزب به حساب می‌آیند نقشی اساسی در این راه می‌توانند ایفا کنند.
قرارداد ۶ سپتامبر که دموکرات‌ها با آن به ترامپ کمک کردند تا در کمک‌رسانی به توفان‌زده‌ها سریع عمل کند، می‌تواند به‌عنوان یک حرکت تقدیرآمیز مورد توجه قرار گیرد.
ترامپ و چاک شومر، پس از صرف یک غذای چینی در اتاق آبی کاخ سفید اعلام کردند که این دو توانسته‌اند راه فراری برای قانون داکا که در عصر اوباما تصویب شده است، پیدا کنند. قانونی که به مهاجران جوان اجازه اقامت موقت می‌دهد تا بتوانند آن را به یک اقامت دائم تغییر دهند. اما در میان مردم هر نوع توافقی با ترامپ به‌عنوان یک موضوع بودار مطرح است. زمانی که شومر قصد داشت در اوایل دوره ریاست‌جمهوری ترامپ در تشکیل یک کابینه کمک‌حال وی باشد، فعالان بیرون از آپارتمان وی در بروکلین شعارهایی علیه وی دادند و او را مزدور خطاب کردند. این شرایط برای نانسی پلوسی هم برقرار بوده است. فعالان در بیرون از خانه وی تجمع کرده بودند و علیه وی شعار می‌دادند، زیرا اعتقاد داشتند همکاری وی با ترامپ برای موضوع مهاجرت، افراد بیشتری را تحت پوشش قرار نمی‌دهد.
به‌رغم این چالش‌ها اما ممکن است برای حزب دموکرات فرصت‌هایی هم وجود داشته باشد. در یک نظرسنجی که از سوی سی‌ان‌ان و موسسه SSRS در ماه اوت صورت گرفت، مشخص شد که دموکرات‌ها برای انتخابات کنگره ۱۱ درصد امتیاز بیشتر از جمهوری‌خواهان دارند. ریهم امانوئل، شهردار شیکاگو و یکی از دموکرات‌های سابق در کمیته کارزار انتخاباتی کنگره این حزب می‌گوید: پیروزی اول هدف حکمرانی است. او تصریح می‌کند: شما نمی‌توانید بدون پیروزی یک حکمرانی داشته باشید. حزب باید برای رسیدن به پیروزی هر نوع ناآرامی را که تبدیل به تهدید می‌شود از خود دور کند. نقطه مقابل رایان که حزب را به میانه‌روی فرا خوانده است، سناتور الیزابت وارن قرار دارد که برای حدودا هزار نفر از فعالان اصلی مدنی و سیاسی آمریکا در یک سالن در آتلانتا سخنرانی کرد. او که استاد دانشگاه هاروارد در رشته حقوق است گفت که حزب دموکرات به روزهایی که اصلاحات رفاهی و قانون جرم را دنبال می‌کرد، باز نمی‌گردد.
او هر چند همه برنامه‌های بیل کلینتون در دهه ۹۰ را نقد نمی‌کرد اما گفت جریان لیبرال او صرفا یک جناح از دموکرات‌ها نیست، بلکه لیبرال‌ها قلب و روح حزب به حساب می‌آیند.
وارن مشخصا به انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۲۰۲۰ فکر می‌کند. این در حالی است که سال گذشته حزب دموکرات توانست با فشار برنی سندرز طرحی را در برنامه‌های خود قرار دهد که بر مبنای آن خانواده‌های کم‌درآمد از کالج رایگان برخوردار شوند. این مهم‌ترین اقدام پیشروانه حزب دموکرات از زمان شکست هیلاری کلینتون به حساب می‌آید. این همان مطلبی است که رایان به‌دنبال آن است. رایان بر این باور است که حزب دموکرات باید با طبقه کارگر در ارتباط باشد. این طبقه در انتخابات به سمت دونالد ترامپ چرخیده است. او بر این باور است که آینده حزب دموکرات در همین مساله خلاصه می‌شود؛ نزدیک شدن این حزب به این طبقه.
ارسال نظر