همیلتون، کودکی که هرگز تسلیم نشد

ایسنا: ‌به نقل از موندو دپورتیوو، لوییس همیلتون امروز (یک‌شنبه) دو چالش بزرگ را در دو پیست مختلف دارد. نخستین چالش او این است که در پایان هر هفته‌ رقبایش را شکست دهد تا بتواند وضعیت خود را در جدول مسابقات فرمول یک ۲۰۱۷ بهتر کند. دومین چالش او مبارزه با نژادپرستی است.

فرمول یک آمریکا در حالی آغاز شده است که این رقابت‌ها تحت تاثیر اتفاقات اخیر در رابطه با نژادپرستی قرار گرفته است. بازیکنان حاضر در NFL (لیگ فوتبال آمریکایی) مدت‌ها است به نشانه اعتراض به دونالد ترامپ، هنگام نواخته شدن سرود ملی آمریکا زانو می‌زنند. این حرکت برای اولین بار توسط کالین کاپرنیک در چهارم آگوست ۲۰۱۶ انجام شد و پس از آن دیگر بازیکنان فوتبال آمریکایی به نشانه اعتراض نسبت به نژادپرستی این کار را انجام دادند. آنها با این کار می‌خواستند از حقوق سیاه‌پوستان دفاع کنند.

کاپرنیک پس از اعتراض خود به رسانه‌ها گفت‌: به برافراشته شدن پرچمی که بین مردم سیاه‌پوست و رنگین‌پوست با سفیدپوستان تفاوت می‌گذارد افتخار نمی‌کنم و به همین خاطر سرپا نمی‌ایستم.

۱۱۴۶ جوان سیاه پوست در سال ۲۰۰۵ توسط پلیس آمریکا کشته شدند. این آمار در سال ۲۰۱۶ به ۱۰۹۱ نفر رسید. برخی از این کشتارها سر و صدای زیادی به پا کرد و توییت‌های رییس جمهور آمریکا علیه بازیکنان NFL باعث شد حرکت کاپرنیک در اکثر رقابت‌ها تکرار شود.

این قضیه به همیلتون، مرد اول فرمول یک جهان نیز مربوط است، چون راننده بریتانیایی در کودکی به خاطر رنگ پوستش بارها با توهین‌های نژادپرستانه روبه‌رو شده بود اما توانست به یک قهرمان بین‌المللی تبدیل شود.

او درباره توهین‌های نژادپرستانه گفت‌: در جایی زندگی می‌کردم که نژادپرستی هر روز بیشتر دیده می‌شد و روز به روز شرایط بدتر می‌شد. قربانیان زیادی به خاطر همین مساله در خیابان‌ها و مدرسه‌ها وجود داشت.

همیلتون در دوران تحصیل ابتدا به ورزش کاراته روی آورد اما سپس به علاقه واقعی‌اش یعنی رانندگی پرداخت. او با این کار بالاخره توانست به توهین‌های نژادپرستانه پایان دهد.

راننده بریتانیایی به خاطر رنگ پوستش به سختی توانست ‌اسپانسر پیدا کند. پدر او در سال ۱۹۹۵ نام همیلتون را در مسابقات قهرمانی کارتینگ بریتانیا نوشت و همیلتون قهرمان شد اما شرایط تغییری پیدا نکرد. هفته‌ها مشابه هم سپری می‌شد. همیلتون و پدرش در بخش آزمایشی شرکت می‌کردند و مردم از آنها سوال می‌پرسیدند که برای چه این جا هستند؟ با این حال پیست‌ها به عنوان یک مدرسه برای راننده بریتانیایی محسوب می‌شد.

آنتونی همیلتون به پسرش توصیه کرد و گفت‌: همیشه در پیست‌ها صحبت کن. همیلتون توصیه پدرش را گوش کرد و این کار را انجام داد.

راننده انگلیسی درباره آن دوران گفت‌: کودکان و معلمانی وجود داشتند که به من می‌گفتند در مسابقات به هیچ جایی نخواهم رسید و به افتخاری دست نخواهم یافت. آنها قصد داشتند انگیزه‌ام را از بین ببرند.

اکنون همیلتون از مشکلات اقتصادی که در آن زمان پدرش داشت، گذر کرده و وارد دوره جدیدی شده است. دیگر اهمیتی ندارد که درباره او چه نظری می‌دهند. او هر کجا که می‌خواهد می‌رود. در جشن‌ها شرکت می‌کند و کسی درباره اوقات فراغتش نظری نمی‌دهد.

او یاد گرفته است که به صداهای آزار دهنده گوش فرا دهد و به صحبت کردن در پیست ادامه‌ دهد و به این شکل پاسخ کسانی را که توهین می‌کنند بدهد.

همیلتون در این شرایط به تنها راننده رنگین پوست در فرمول یک تبدیل شد که توانست سه قهرمانی در جهان به دست آورد و چهارمین قهرمانی را پیش رو داشته باشد.

راننده انگلیسی درباره حرکت بازیکنان NFL هنگام نواخته شدن سرود ملی آمریکا گفت‌: حرکت هوشمندانه‌ای است و از آن حمایت می‌کنم ولی به آمریکا آمده‌ام تا قهرمان شوم و این هدف اصلی من است. اکنون به چیز دیگری فکر نمی‌کنم.