مینی شعر؛ چه کلاهی به سرم رفت...

برترین‌ها : شعر، نشانه یک زندگی عالی و بشری است. انسان با خیال زندگی می‌کند و بهترین چیزی که خیال را تحت تاثیر قرار می‌دهد شعر است، شعر، حقیقتی است که اگر نمی‌شود سراینده آن بود، دست کم می‌توان خواننده آن شد و از روزمرگی رهید.

شعر در کوتاه‌ترین و موجزترین و خوش آهنگ‌ترین و مناسب‌ترین همنشینی واژه‌های آشنا، ما را با معنایی درگیر می‌کند که برای عقل، نامفهوم و موهوم و بیگانه است، اما برای دل و جان، آشنا و حس شدنی است. شعر، میزبانی صادق است که قلب مخاطبان مستعد خود را هدف قرار می‌دهد و آنان را به ساخت ناممکن‌ها و ناباوری‌ها فرا می‌خواند تا خود ببینند و باور کنند که اگر ایمان و عشق باشد، هر ناممکنی ممکن می‌شود. گاهی هم شعر ابزاری برای بیان ناگفتنی‌ها می‌شود.

قبلا گزیده‌ای از اشعار را در قالب ابیات زیبا و تاثیرگذار با تایپوگرافی‌های متفاوت در اختیار شما قرار می‌دادیم که به خواست شما تصمیم به بازنشر آن گرفتیم. هنوز هم مثل همیشه پذیرای پیشنهادات و انتقادات شما همراهان همیشگی برترین‌ها هستیم. شما هم می‌توانید اشعار شاعر محبوب خود را در قسمت نظرات برای ما ارسال نمایید.

***

نه به خانه دل قرار و نه به کوی یار گیرد

به کجا روم ندانم که دلم قرار گیرد

(عاشق اصفهانی)

هرچند پیر و خسته‌دل و ناتوان شدم

هرگه که یاد روی تو کردم جوان شدم

(حافظ شیرازی)

نگاهت می‌کنم خاموش و خاموشی زبان دارد

زبان عاشقان چشم است و چشم از دل خبر دارد

(هوشنگ ابتهاج)

منزلی امن‌تر از گوشه تنهایی نیست

خشت بر خشت زوایای جهان گردیدم

(طالب آملی)

با تو باشم به هیچ خرسندم

(باباافضل کاشانی)

تمام کهکشان نشانه از تو دارد

(پالت)

چه کلاهی بر سرم رفت، کبوتر بودم

یک نفر آمد و با شعبده خرگوشم کرد

(کاظم بهمنی)

در آتش خیال تو با خودم قدم زدم

دوران عاشقی به همین سادگی گذشت

(فاضل نظری)

که ویرانم به جان تو...

(مولانا)

تا بداند که شب ما به چه‌سان می‌گذرد

غم عشقش ده و عشقش ده و بسیارش ده

(مولانا)

من همانم که شروعش کردی

نکند دل بکنی دل ندهی بی‌سروسامان بشوم

(فائزه شعبانی)

بیا و معذرت بخواه از جشنی که خراب شد...

(مونا برزویی)

از خواب چو برخیزم

اول تو به یاد آیی

(مولانا)

از رنجی خسته‌ام که از آن من نیست...

(احمد شاملو)

طراح: بهنام رائین