جمعیت یوزهای ایرانی، کمتر از ۳۰ قلاده است
مدیر سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی گفت: طی دهه هشتاد، از میان صدها تصویر یوز «۸۲ قلاده یوز» در زیستگاه‌ها شناسایی شده است، اما بر اساس گزارش‌های ناراحت کننده فعلی، جمعیت یوز شناسایی‌شده در دهه نود کمتر از ۳۰ قلاده است.
خبرگزاری فارس: علی جواربچیان مدیر سابق پروژه حفاظت از یوزپلنگ آسیایی با ارسال جوابیه ای به خبرگزاری فارس ادعای های مدیر فعلی پروژه بین‌المللی حفاظت از یوزپلنگ آسیائی را در خصوص موفقیت این پروژه در سال های اخیر که گفت و گویی با این خبرگزاری در تاریخ ۱۱ آذرماه عنوان کرده بود بی‌پایه و اساس دانست.
وی در این جوابیه عنوان کرده است:
۱. برخلاف ادعای جناب جوکار این‌جانب هیچ‌گونه مذاکره و یا اطلاعاتی به جناب آقای دکتر کلانتری معاون محترم رئیس جمهوری و ریاست سازمان حفاظت محیط زیست نداشته و نداده‌ام، بلکه به‌عنوان کسی که این پروژه را با همکاری دوستان به نمایندگی از سوی سازمان و با همکاری IUCN، به رشته تحریر درآورده و به تصویب مجامع ملی و بین‌المللی رسانده و طی سالیان متناوب مدیریت آن را عهده داربوده، بسیارعلاقمندم به‌منظور کمک به نجات یوز و چگونگی رسیدن به این سرانجام تأسف‌بار، مطالبی را به استحضار ایشان رسانده تا بلکه با اصلاح روش و روند مدیریتی آن، روزنه امیدی در حل بحران فعلی یوزپلنگ پیداکرده و درد مقدورات از انقراض نماد حیات‌وحش کشور جلوگیری کرد.
۲.بیان یک عدد به‌عنوان جمعیت یک‌گونه حیات‌وحش ازنظر علمی مردود بوده و به‌هیچ‌وجه قابل استناد نیست، دلیل آن‌هم پرواضح است چراکه هیچ‌گاه ودرهیچ شرایطی نمی‌توان تمامی افراد یک‌گونه حیات‌وحش را در طبیعت شمارش کرد، فلذا همیشه برای عنوان کردن جمعیت حیات‌وحش باید از عدد حداقل وعده حداکثر استفاده کرد که عدد حداقل باید مستند، قابل‌اثبات، علمی و منطقی باشد و نه حدس و گمان و توهم.
۳. با عنایت به توضیح بند دو، در صفحه شصت گزارش پایانی فاز اول پروژه که دردی ماه ۱۳۸۷ به‌صورت کاملاً رسمی و از سوی معاون محیط طبیعی سازمان به‌تمامی مجامع ملی و بین‌المللی ارسال‌شده، به‌تفصیل در مورد جمعیت گفته‌شده و بر اساس تصاویر و گزارش‌های مستند به‌دست‌آمده از یوز در زیستگاه‌های شناخته‌شده (و نه تمام زیستگاه‌های کشور) جمعیتی فی‌مابین۷۰ الی ۱۲۵یوز درکل کشور برآورد شده که عدد هفتاد حداقل جمعیت یوز بوده و به‌راحتی قابل‌اثبات است، قابل‌ذکر اینکه فقط در سال ۱۳۸۹ از هشت خانواده یوز به همراه سیزده توله فقط در شش زیستگاه (نایبندان، توران، میاندشت، سیاه کوه، بافق و دره انجیر)، تصویربرداری شده است تعداد زیستگاه‌های مستند شده یوز به‌تدریج و با تلاش شبانه‌روزی ارسال۱۳۸۰ لغایت سال۱۳۹۰ از یک زیستگاه به پانزده زیستگاه افزایش‌یافته و طی دهه هشتاد،از میان صدها تصویر یوز«۸۲فرد یوز» در این زیستگاه‌ها شناسایی‌شده است و این در حالی است که متأسفانه و بر اساس گزارش‌های ناراحت کننده فعلی، جمعیت افراد شناسایی‌شده یوز طی دهه نود کمتر از«۳۰ فرد یوز» است، نه پنجاه یوز!!
باید دید علت این کاهش رکوردها ومهمترازآن تغییر عدد حداقل جمعیت یوز از۷۰ (و نه از۸۲ یا۱۲۵) به ۳۰، که همگان به آن اعتراف دارند، طی دهه نود چیست؟؟ شش سالی که امکانات، تجهیزات و به‌ویژه تجربیات پروژه به‌مراتب بیشترازدهه هشتاد بوده است، این مسئله بسیار قابل تعمق و بررسی است، «ریاست محترم سازمان و معاونت محترم محیط طبیعی نباید از این سؤال به‌راحتی بگذرند» چراکه ادامه روش و روند فعلی مدیریتی پروژه به‌راحتی و طی فقط چند سال موجب انقراض قطعی یوزپلنگ آسیائی در جهان خواهد شد.
باور داشته باشیم که با اصلاح روش‌های مدیریتی هنوز هم می‌توان به نجات یوز امیدوار بود.
نظر کاربران
تجربه نشون داده ما چیز نگه دار نیستیم این سی تا هم تاکسی درمیش کنید بزاری موزه حیاط وحش انقدر رو اعصاب ما را نرید اخه خبری جون مملکتی که روزی چهل تا کشته برای رانندگی داره یوز پلنکدبه چه دردش میخوره داره خودش منقرض میشه .
حیوون زنده رو کسی تاکسیدرمی نمیکنه